Ayrılıyoruz

AsiAsiA · 17 Ekim 2011

Seninle hemen hemen aynı şeyleri ve hatta daha beterlerini yaşadım. 1 ay içerisinde sadece 3 gün küs değildik onda da aynı senin gibi hamile kaldım...hikaye çok uzun ama bilmeni isterim şu anda 7 aylık dünya tatlısı bir kızım var ve her gün Allaha milyonlarca defa şükür ediyorum kızım için... ve hala arada çok şiddetli kavgalarımız olsa da... eşimden kolay kolay vazgeçmediğim ve de vazgeçemediğim için.

Neler yaşadım merak edersen ve eğer sana 1 nebze de olsa bir faydam olacaksa özelden yazarsan cevap veririm kesinlikle...

Allah hakkında hayırlısını versin inşallah...

eLmayRa · 17 Ekim 2011

minikken .!.:
Mesajın için çok teşekkürler. Benim eşim de bunları yaşatıyor bana. Bir çocuk olarak sizin yaşadıklarınız için üzüldüm. Asla tedavisi olmuyor mu? Ben eşimden bir umut ışığı alabilsem keşke ah Her şeyi yaparım. Çok seviyorum onu ama o kadar dolmuş ki içim. Nefretten başka bir şey çıkaramıyorum. Eşimi bırakmak istemiyorum. Çok duygulandım şimdi. Tedavi olmayı kabul eder mi acaba? Ya da nasıl kabul ettirebilirim? Nasıl davranmalıyım ona?

Duygusal yönden zayıf insanların hastalığı bu. Asla geçmiyor ama dediğim gibi yaşamayı, başetmeyi öğreniyorsun. Tabi ki profesyonel yardım almalı. Tek başına bunun altından kalkması mümkün değil. Hatta imkansız. İçindeki nefret değil çaresizlik. Kendi kendine; "ben onu sevdiğim için bütün bu hallerine katlanıyorum ama o benim için tedavi bile olmuyor" diyorsun...

Onunla konuş. Madem senden boşanmak istemiyor, seni hala sevdiğini anlatan mesajlar çekiyor tedavi olsun. Her muayenede, her atağında yanında olacağını söyle. Ama kabul etmezse bu şartlar altında bir ömür geçiremeyeceğini de ekle.

yinandyang · 17 Ekim 2011

konuyu ve yorumları okudum..
kalbinizi kırmak istemem zaten zor bir durumdasınız ama, belirtmeliyim çünkü iletişiminizdeki (ya da iletişimsizliğinizdeki) temel noktalardan birisi de bence bu. ben tarzınızdan rahatsız oldum..
Sitede yeniyim. Aslında sırf şu sorunları anlatacak birileri olsun diye bu foruma üye oldum dün.

bu cümleniz beni rahatsız etti özellikle.. bencilliğinizi açığa vuran bir cümle bu.. bize sorunları anlatacak birileri olarak bakıyorsunuz.. oysa "sizlerle paylaşmak istedim, fikir almak istedim" gibi daha kibar ifadeler kullanabilirsiniz. çok zor değil..

amaaan ben bu kadar derdin içinde onu mu düşüneceğim diyorsunuzdur belki de.. ama mutsuzluğunuzun sırrı belki de buradadır..

eşiniz hasta, desteğe ihtiyacı var. bu noktada tercih sizin. seviyorsanız ona destek olmak için benliğinizden sıyrılıp ona elinizi uzatırsınız. ama yok ben önce kendimi seviyorum, ona yardım edeceğim diye mutsuz olamam diyorsanız,ki en doğal hakkınız diyebilirsiniz, bu işi bitirir yolunuza devam edersiniz..

acımasız yorum mu yaptım? belki öyle oldu kusura bakmayın ama, gerçekten bence bunu düşünmeye ihtiyacınız var..

yercekimlikaranfil · 17 Ekim 2011

Baştan sona okudum konunu. Eşinin rahatsızlığından bahsettiğin mesajına kadar şımarıklık daha doğrusu güçsüzlük ettiğini düşünmüştüm. Sonuçta tazecik bir evlilik ve ortada elle tutulur bir neden yok gibiydi aslında.
Eşinin rahatsızlığından bahsedince işin asıl rengi çıktı ortaya tabi. AMA. Burada kocaman bir AMA var. Ben gene de toy davrandığını düşünüyorum. Şöyle ki; öncelikle eşindeki rahatsızlığı sen internetten ya da kitaplardan okuduklarınla kendin teşhis etmişsin. Bir klinik tanı almadan bir sonuç çıkarman doğru değil. Çünkü ruhsal rahatsızlıkların pek çok türü birbirine çok benzeyen belirtiler verir ama tedavileri çok farklı olabilir. Belki de sandığından basit bir majör depresyon ya da sandığından daha kötü bir şizofreni. Dolayısıyla eşinin rahatsızlığı hakkında teşhisi doktorlar koymalı.
Bir başka nokta, evliliğin bir mahkumiyet olduğuna inananlardan değilim. Elbette siz mutlu değilseniz bu iş bitmeli. Ama evlisiniz diye değil, eşiniz aslında iyi bir insan olduğu için, eşiniz sağlıklı günlerinde size çok iyi hissettirediği için, eşinizi sevdiğiniz için biraz daha sabır göstermelisiniz. Biraz daha mücadele gerek bence. Bir süre daha onunla konuşmalı ve bir doktordan yardım alması için ikna etmeye çalışmalısınız.
Bir başka nokta kendinizi bu yalnızlığa mahkum etmek zorunda olmadığınız. Bu konuyu onun ailesinden veya sizin ailenizden destek olacağına inanadığınız biriyle paylaşın. Bunlar insanın tek başına baş edebileceği şeyler değil, ilişki kitaplarından okuyarak çözülecek şeyler hiç değil. Hayat okuduklarınızdan çok farklı ve "insan sıcaklığı"nı zorunlu kılıyor. Ablasından bahsetmişsiniz eşinizin. Ondan yardım almayı deneyin ya da annenize anlatın. Tek başına mücadele hem sizi bitirir hem de yetersiz kalır.
Bebek konusuna gelince. Sanırım yaklaşık 6 haftalık hamilesiniz, son adet tarihinize göre. Yasal kürtaj süresi 10 hafta. Biraz daha zamanınız var, acele etymeyin. Ben size "Aman bir cana nasıl kıyarsın, aldırma." demeyeceğim. Zaten kürtaja öyle bir bakışım yok. "Bebek evliliğinizi kurtarır." da demeyeceğim. Çünkü hiçbir bebeğin hiçbir evliliği kurtardığını görmedim. Ama sizin evliliğinizin bebek faktörü dışında da kurtarılabilir ve kurtarılması gereken bir evlilik olduğunu düşünüyorum. Eğer evliliğinizi düzene koyma şansınız varsa yok yere aldırmış olmanızdan korkuyorum. Ki ben tüm samimiyetimle söylüyorum ki sizin hala duygularınız sıcak ve rahatsızlığının izin veridiği zamanlarda siz gayet iyi bir çiftsiniz.
Ha şunu da söyleyeyim, yazdıklarınız kadar tanıyorum sizi ama tanıdığım kadarıyla şimdi acele bir kürtaj kararı evliliğiniz nereye giderse gitsin sizi ileride bir başka travmaya sürükleyecek. Bence siz bebek yüzünden evliliğinizi kurtarmayın elbette ama bebeğe bir şans verin.
Bir başka nokta ise, hem yasal olarak hem de insani olarak bebekten eşinize bahsetmek zorunda olduğunuz. Evli olduğunuz için eşinizinde imza atması gerek. İmzayı filan geçtim de, insani olarak babanın bebeği bilmek hakkı var, ruhen sıkıntılı da olsa, bipolar bozukluğu da olsa, hatta daha büyük ruh hastalıkları da geçiriyor olsa. Babalık hakkı bunu içeriyor.
Ve son olarak eşinize bu kadar öfkeli olmayın. Anlattığınıza göre rahatsız ve sizi üzen şeylerin hepsi bununla bağlantılı. Hak verin eşinize demiyorum ama anlamaya çalışın. Anlamak öfkeyi yeniyor. O kadar herşeyi kitaplardan ya da internetten öğreniyorsunuz ya, bir yerde mutlaka okumuşsunuzdur. Ruhsal rahatsızlıkları kabullenip tedaviye ikna olmak herkes için zordur. Bu eşinizin umursamazlığı ya da inadından kaynaklanmıyor. Bu onun için bir mücadele. Yardım edin ki mücadeleyi egosu değil süper egosu kazansın.
Herşey gönlünüzce olur umarım. Ve ben gönlünüzden geçenin sevdiğiniz adamı kazanmak olduğunu ama gururunuza yenildiğinizi çok iyi biliyorum.
Sevgiler.

AsiAsiA · 17 Ekim 2011

yercekimlikaranfil .!.:
Baştan sona okudum konunu. Eşinin rahatsızlığından bahsettiğin mesajına kadar şımarıklık daha doğrusu güçsüzlük ettiğini düşünmüştüm. Sonuçta tazecik bir evlilik ve ortada elle tutulur bir neden yok gibiydi aslında.
Eşinin rahatsızlığından bahsedince işin asıl rengi çıktı ortaya tabi. AMA. Burada kocaman bir AMA var. Ben gene de toy davrandığını düşünüyorum. Şöyle ki; öncelikle eşindeki rahatsızlığı sen internetten ya da kitaplardan okuduklarınla kendin teşhis etmişsin. Bir klinik tanı almadan bir sonuç çıkarman doğru değil. Çünkü ruhsal rahatsızlıkların pek çok türü birbirine çok benzeyen belirtiler verir ama tedavileri çok farklı olabilir. Belki de sandığından basit bir majör depresyon ya da sandığından daha kötü bir şizofreni. Dolayısıyla eşinin rahatsızlığı hakkında teşhisi doktorlar koymalı.
Bir başka nokta, evliliğin bir mahkumiyet olduğuna inananlardan değilim. Elbette siz mutlu değilseniz bu iş bitmeli. Ama evlisiniz diye değil, eşiniz aslında iyi bir insan olduğu için, eşiniz sağlıklı günlerinde size çok iyi hissettirediği için, eşinizi sevdiğiniz için biraz daha sabır göstermelisiniz. Biraz daha mücadele gerek bence. Bir süre daha onunla konuşmalı ve bir doktordan yardım alması için ikna etmeye çalışmalısınız.
Bir başka nokta kendinizi bu yalnızlığa mahkum etmek zorunda olmadığınız. Bu konuyu onun ailesinden veya sizin ailenizden destek olacağına inanadığınız biriyle paylaşın. Bunlar insanın tek başına baş edebileceği şeyler değil, ilişki kitaplarından okuyarak çözülecek şeyler hiç değil. Hayat okuduklarınızdan çok farklı ve "insan sıcaklığı"nı zorunlu kılıyor. Ablasından bahsetmişsiniz eşinizin. Ondan yardım almayı deneyin ya da annenize anlatın. Tek başına mücadele hem sizi bitirir hem de yetersiz kalır.
Bebek konusuna gelince. Sanırım yaklaşık 6 haftalık hamilesiniz, son adet tarihinize göre. Yasal kürtaj süresi 10 hafta. Biraz daha zamanınız var, acele etymeyin. Ben size "Aman bir cana nasıl kıyarsın, aldırma." demeyeceğim. Zaten kürtaja öyle bir bakışım yok. "Bebek evliliğinizi kurtarır." da demeyeceğim. Çünkü hiçbir bebeğin hiçbir evliliği kurtardığını görmedim. Ama sizin evliliğinizin bebek faktörü dışında da kurtarılabilir ve kurtarılması gereken bir evlilik olduğunu düşünüyorum. Eğer evliliğinizi düzene koyma şansınız varsa yok yere aldırmış olmanızdan korkuyorum. Ki ben tüm samimiyetimle söylüyorum ki sizin hala duygularınız sıcak ve rahatsızlığının izin veridiği zamanlarda siz gayet iyi bir çiftsiniz.
Ha şunu da söyleyeyim, yazdıklarınız kadar tanıyorum sizi ama tanıdığım kadarıyla şimdi acele bir kürtaj kararı evliliğiniz nereye giderse gitsin sizi ileride bir başka travmaya sürükleyecek. Bence siz bebek yüzünden evliliğinizi kurtarmayın elbette ama bebeğe bir şans verin.
Bir başka nokta ise, hem yasal olarak hem de insani olarak bebekten eşinize bahsetmek zorunda olduğunuz. Evli olduğunuz için eşinizinde imza atması gerek. İmzayı filan geçtim de, insani olarak babanın bebeği bilmek hakkı var, ruhen sıkıntılı da olsa, bipolar bozukluğu da olsa, hatta daha büyük ruh hastalıkları da geçiriyor olsa. Babalık hakkı bunu içeriyor.
Ve son olarak eşinize bu kadar öfkeli olmayın. Anlattığınıza göre rahatsız ve sizi üzen şeylerin hepsi bununla bağlantılı. Hak verin eşinize demiyorum ama anlamaya çalışın. Anlamak öfkeyi yeniyor. O kadar herşeyi kitaplardan ya da internetten öğreniyorsunuz ya, bir yerde mutlaka okumuşsunuzdur. Ruhsal rahatsızlıkları kabullenip tedaviye ikna olmak herkes için zordur. Bu eşinizin umursamazlığı ya da inadından kaynaklanmıyor. Bu onun için bir mücadele. Yardım edin ki mücadeleyi egosu değil süper egosu kazansın.
Herşey gönlünüzce olur umarım. Ve ben gönlünüzden geçenin sevdiğiniz adamı kazanmak olduğunu ama gururunuza yenildiğinizi çok iyi biliyorum.
Sevgiler.

sarazey · 17 Ekim 2011

minikken .!.:
Eşim hiçbir şeyin ciddiyetine varacak seviyede değil henüz. Bir yıldır evliyiz. Teşekkür ederim. Bunu deneyeceğim.

evliliğin ilk yılları en tehlikeli yıllarıdır umarım doğru kararı verirsin ve mutlu olursun...

senanur · 17 Ekim 2011

slm arkadaşlar bana yardımcı olurmusunuz

senanur · 17 Ekim 2011

yazımı okuyan varmı

girl34 · 17 Ekim 2011

senanur .!.:
yazımı okuyan varmı

bekleyin bir sure daha ama çocuk yapmayın

senanur · 17 Ekim 2011

sanırım kimse bana yrdımcı olmayacak

yercekimlikaranfil · 17 Ekim 2011

senanur .!.:
sanırım kimse bana yrdımcı olmayacak

Sorununuz ne? Yazınız nerede? Bir sıkıntınız varsa kendiniz konu açabilirsiniz.

emosss29 · 17 Ekim 2011

hangi evlilik dörtdörtlükki sanırım yeni evlisin ...eğer gebelik belliyse rabbimin sana bir işaretidir her evlilikte olduğu gibi bizdede aynı problemler var ama ben yılmıyorum gayret göstermeye çalışıyorum üstelik eşimle küs olmamıza rağmen tüp bebek tedavisi yaptırıyoruz sanırım sennle ters düştük ...hayret bişeyya ne cins insanlarız öyle deilmi*

girl34 · 17 Ekim 2011

emosss29 .!.:
hangi evlilik dörtdörtlükki sanırım yeni evlisin ...eğer gebelik belliyse rabbimin sana bir işaretidir her evlilikte olduğu gibi bizdede aynı problemler var ama ben yılmıyorum gayret göstermeye çalışıyorum üstelik eşimle küs olmamıza rağmen tüp bebek tedavisi yaptırıyoruz sanırım sennle ters düştük ...hayret bişeyya ne cins insanlarız öyle deilmi*

allah bazilarina çoçuk veriyor istemiyor bazilarina çocuk vermiyor çok istiyor allah vermiyor

1Sen · 17 Ekim 2011

Belkide ayrılmamanız üzerine bir işarete bu bebek sizin için.. Eşinize hastalığı konusunda destek olun, terapiye gitmeye ikna eidn ve yeniden deneyin inşaallah..

Ne olursa olsun bebeğinizden vazgeçmeyin.Sonuç ne olursa olsun..Allah sizlere kolaylık versin. Birbirinize karşı kalpleriniz tahammul ve sevgiyle dolsun diye bol bol dua edin kendinize.

minikprenses · 17 Ekim 2011

bana göre bi bu işaret ve belkide bu çocuk sizi birbirinize bağlayacak öle düşün..ve sakın o cana kıyma acısı birgün başka bi yerden çıkar...

yasl olarak eşinin izni olmadan bu çocuğu aldırman mümkün değil mahkemeye versende zaten bu süreçte bebeğin büyümüş olucak yani mahkeme bi teste tutsada tutmasada bu çocuğu aldırma gibi bi düşüncen varsa oda bu süreçte sona ermiş olucak...bunun olmasında onunda katkısı var o yüzden bilmeye hakkı var..neden aksi düşünüyosun belkide baba olma duygusu onda çok başka duygular uyandırıcak belki sana dahada yakınlaşacak olumlu düşün ve bunu eşinle paylaş..

minikken · 17 Ekim 2011

Arkadaşlar,

Size öyle minnettarım ki! Ve bugün harika bir haber aldım. Üzerimden sanki dünya kadar bir yük kalktı. Allah'ım şükürler olsun. Sabah kan testi yaptırdım ve hamile değilmişim! Şükürler olsun Allah'a şükürler olsun. Hepiniz harika insanlarsınız. Size minnettarım. İyi ki varsınız!

minikken · 17 Ekim 2011

Arkadaşlar,

Size öyle minnettarım ki! Ve bugün harika bir haber aldım. Üzerimden sanki dünya kadar bir yük kalktı. Allah'ım şükürler olsun. Sabah kan testi yaptırdım ve hamile değilmişim! Şükürler olsun Allah'a şükürler olsun. Hepiniz harika insanlarsınız. Size minnettarım. İyi ki varsınız!

minikken · 17 Ekim 2011

zerzenil .!.:
canım allah sana bolbol sabır versinn isyankar deilsinn amaa için çok dolmuş 1 yıl kısa gibi görünsede bin asır gibi gelir çeken insanaa düşüncelerinde haklısın tatlım canını sıkmaa allahım bir hale yola koymuştur sizide bir dua var onu yazayım bu gece onu (oku 101 kere lailahe illallahül el melükül hakkul mubin) canım bunu oku inanki herşey yoluna girer bizi habersiz bırakmaa allaha emanet ol

Bugün bir dua olsa da okusam diye geçirdim içimden ve sizin bu mesajınızı gördüm. Çok teşekkür ederim. Peki bu duanın manası nedir acaba? Zahmet olmazsa yazabilir misiniz?

estalmus .!.:
canım durumuna gerçekten çok üzüldüm herkes ne yaşadığını bilir ama şu da bi gerçek ki bebek anne rahmine düştüğü andan itibaren canlıdır canı da ruhu da vardır
bu sebepten dolatıdır ki çocuk aldırmak çok günahtır bence ha doğduktan sonra öldürmüşsün ha doğmadan aldırmışsın yani o bebeği aldırmasan sonuçta doğup bi insan olacak değil mi biz kimiz ki rabbimin verdiği cana son vermek haddimiz olsun çocuklarımız bize rabbimizin bi emaneti ve biz o emanetlere çok iyi bakmaya mecburuz

bak canım 5 yaşında bi oğlum 8 aylık bi kızım var Allahım onları bana bağışlasın
ben de bugün test yaptım ikinci çizgi hafif silik çıktı ben beynimden vurulmuşa döndüm remen
çünkü daha kızım emiyo eğer varsa bebek kızımı sütten kesmem gerekecek yeni bi gebelik için sezaryenin üstünden en az 2 yıl geçmesini öneriyo doktorlar
benim daha 1 yıl bile olmadı üstelik bende spiral var bi de bebeğe yapışık olma ihtimali var eğer hamileysem
üstelik eşim de bana hiç yardımcı olan biri değildir hafta sonu bile çalışır
bunca olumsuzluklara rağmen bile ben bebeğimi aldırmayı düşünmedim düşünemem
ben de yarın kan testi yaptırıcam eğer varsa yapacak bişey yok zorlu bir süreç beni bekliyo
spirali çıkartıp gebeliğe devam edicem daha eşime bile söyleyemedim bu durumu
sana diyeceğim o ki eğer bebiş varsa bunu mutlaka eşinle paylaş sonuçta onun da çocuğu
ve aldırmayı lütfen düşünme hem belki eşin de bebişi olacağını öğrenince tedavi olmayı kabul eder
bebeğinizin,senin ve evliliğiniz için yeni bi dönem başlar
takip edicem tatlım konunu sonuçları da yaz tamam mı inşallah yeni gün size çok güzel şeyler getirir
senin için dua edicem canım

Allah çocuklarınıza ve size sağlık versin. Ve inşallah bebeğiniz de sağlıklıdır. Allah'a şükür aldırmak gibi bir sıkıntım kalmadı. O kadar mutluyum ki. Hamile değilim. Çok mutluyum. Allah isteyenlere bebek nasip etsin. Herkese gönlündekini versin.

hevuk .!.:
Canım anlattığın kadarıyla eşinde özünde iyi bir insanmışşş ama bu illet hastalık duygularınızı köreltmiiş konuşarak inşallah herşey yoluna girecek gibi
eldi bana kabul etmiyorsa sizde gidin ikimizinde tedaviye ihtiyacı var diyin..
Çünki acı birşey eşim bana söylesi inanın çok üzülürdüm tatlı dille aşılcak tedavinizde olduumu inşallah mutlu olursunuz
Barışma şartı olarak önce birlikte seanslara gidin bence gelişme olursa devam edersiniz yok eskisi gibii yine yoruyorsa dediğin gibi
Bitirmek daha iyi daha fazla yıpranmadan..Canını sıkma canım su akar yolunu bulur.:13:

Evet eşim özünde iyi bir insan. Ama benim sabırsızlığımdan muhtemelen ki ben de katlanamadım. Sabrım taştı artık. İnşallah her şey hayırlısı olsun.

minikken · 17 Ekim 2011

AsiAsiA .!.:
Seninle hemen hemen aynı şeyleri ve hatta daha beterlerini yaşadım. 1 ay içerisinde sadece 3 gün küs değildik onda da aynı senin gibi hamile kaldım...hikaye çok uzun ama bilmeni isterim şu anda 7 aylık dünya tatlısı bir kızım var ve her gün Allaha milyonlarca defa şükür ediyorum kızım için... ve hala arada çok şiddetli kavgalarımız olsa da... eşimden kolay kolay vazgeçmediğim ve de vazgeçemediğim için.

Neler yaşadım merak edersen ve eğer sana 1 nebze de olsa bir faydam olacaksa özelden yazarsan cevap veririm kesinlikle...

Allah hakkında hayırlısını versin inşallah...

Allah bağışlasın. Sizinle konuşmak isterim. Çok teşekkürler.

umutefe .!.:
Duygusal yönden zayıf insanların hastalığı bu. Asla geçmiyor ama dediğim gibi yaşamayı, başetmeyi öğreniyorsun. Tabi ki profesyonel yardım almalı. Tek başına bunun altından kalkması mümkün değil. Hatta imkansız. İçindeki nefret değil çaresizlik. Kendi kendine; "ben onu sevdiğim için bütün bu hallerine katlanıyorum ama o benim için tedavi bile olmuyor" diyorsun...

Onunla konuş. Madem senden boşanmak istemiyor, seni hala sevdiğini anlatan mesajlar çekiyor tedavi olsun. Her muayenede, her atağında yanında olacağını söyle. Ama kabul etmezse bu şartlar altında bir ömür geçiremeyeceğini de ekle.

Merhaba, haklısınız. Bu nefretten çok çaresizlik ve ben bunu yanlış şekilde görmüş olmalıyım. Eşimle henüz konuşma fırsatımız olmadı ama bunu deneyeceğim. Çok teşekkürler.

saraykedisi .!.:
konuyu ve yorumları okudum..
kalbinizi kırmak istemem zaten zor bir durumdasınız ama, belirtmeliyim çünkü iletişiminizdeki (ya da iletişimsizliğinizdeki) temel noktalardan birisi de bence bu. ben tarzınızdan rahatsız oldum..
Sitede yeniyim. Aslında sırf şu sorunları anlatacak birileri olsun diye bu foruma üye oldum dün.

bu cümleniz beni rahatsız etti özellikle.. bencilliğinizi açığa vuran bir cümle bu.. bize sorunları anlatacak birileri olarak bakıyorsunuz.. oysa "sizlerle paylaşmak istedim, fikir almak istedim" gibi daha kibar ifadeler kullanabilirsiniz. çok zor değil..

amaaan ben bu kadar derdin içinde onu mu düşüneceğim diyorsunuzdur belki de.. ama mutsuzluğunuzun sırrı belki de buradadır..

eşiniz hasta, desteğe ihtiyacı var. bu noktada tercih sizin. seviyorsanız ona destek olmak için benliğinizden sıyrılıp ona elinizi uzatırsınız. ama yok ben önce kendimi seviyorum, ona yardım edeceğim diye mutsuz olamam diyorsanız,ki en doğal hakkınız diyebilirsiniz, bu işi bitirir yolunuza devam edersiniz..

acımasız yorum mu yaptım? belki öyle oldu kusura bakmayın ama, gerçekten bence bunu düşünmeye ihtiyacınız var..

Merhaba,
Cümle kurma stilim biraz farklı olabilir ancak niyetimin sizin dostluğunuzdan istifade etmek gibi bir şey olmadığını bilmenizi isterim. Burayı ağlama duvarı olarak görseydim şayet çok daha farklı anlatırdım. Sizlere saygı duymadan sadece bencilce kendi konuşmak istediklerimi konuşurdum.
Yorumunuz için teşekkürler fakat lütfen yanlış anlaşılmasın. Şu şekilde de söyleyebilirdim: "Konuşacak kimsem yok ve buradaki insanların samimiyetine güvenerek konuşacak birilerinin olduğuna inandım ve siteye üye oldum." Benim için aynı mana taşısalar da size farklı görünmüş. Bağışlayın lütfen.

yercekimlikaranfil .!.:
Baştan sona okudum konunu. Eşinin rahatsızlığından bahsettiğin mesajına kadar şımarıklık daha doğrusu güçsüzlük ettiğini düşünmüştüm. Sonuçta tazecik bir evlilik ve ortada elle tutulur bir neden yok gibiydi aslında.
Eşinin rahatsızlığından bahsedince işin asıl rengi çıktı ortaya tabi. AMA. Burada kocaman bir AMA var. Ben gene de toy davrandığını düşünüyorum. Şöyle ki; öncelikle eşindeki rahatsızlığı sen internetten ya da kitaplardan okuduklarınla kendin teşhis etmişsin. Bir klinik tanı almadan bir sonuç çıkarman doğru değil. Çünkü ruhsal rahatsızlıkların pek çok türü birbirine çok benzeyen belirtiler verir ama tedavileri çok farklı olabilir. Belki de sandığından basit bir majör depresyon ya da sandığından daha kötü bir şizofreni. Dolayısıyla eşinin rahatsızlığı hakkında teşhisi doktorlar koymalı.
Bir başka nokta, evliliğin bir mahkumiyet olduğuna inananlardan değilim. Elbette siz mutlu değilseniz bu iş bitmeli. Ama evlisiniz diye değil, eşiniz aslında iyi bir insan olduğu için, eşiniz sağlıklı günlerinde size çok iyi hissettirediği için, eşinizi sevdiğiniz için biraz daha sabır göstermelisiniz. Biraz daha mücadele gerek bence. Bir süre daha onunla konuşmalı ve bir doktordan yardım alması için ikna etmeye çalışmalısınız.
Bir başka nokta kendinizi bu yalnızlığa mahkum etmek zorunda olmadığınız. Bu konuyu onun ailesinden veya sizin ailenizden destek olacağına inanadığınız biriyle paylaşın. Bunlar insanın tek başına baş edebileceği şeyler değil, ilişki kitaplarından okuyarak çözülecek şeyler hiç değil. Hayat okuduklarınızdan çok farklı ve "insan sıcaklığı"nı zorunlu kılıyor. Ablasından bahsetmişsiniz eşinizin. Ondan yardım almayı deneyin ya da annenize anlatın. Tek başına mücadele hem sizi bitirir hem de yetersiz kalır.
Bebek konusuna gelince. Sanırım yaklaşık 6 haftalık hamilesiniz, son adet tarihinize göre. Yasal kürtaj süresi 10 hafta. Biraz daha zamanınız var, acele etymeyin. Ben size "Aman bir cana nasıl kıyarsın, aldırma." demeyeceğim. Zaten kürtaja öyle bir bakışım yok. "Bebek evliliğinizi kurtarır." da demeyeceğim. Çünkü hiçbir bebeğin hiçbir evliliği kurtardığını görmedim. Ama sizin evliliğinizin bebek faktörü dışında da kurtarılabilir ve kurtarılması gereken bir evlilik olduğunu düşünüyorum. Eğer evliliğinizi düzene koyma şansınız varsa yok yere aldırmış olmanızdan korkuyorum. Ki ben tüm samimiyetimle söylüyorum ki sizin hala duygularınız sıcak ve rahatsızlığının izin veridiği zamanlarda siz gayet iyi bir çiftsiniz.
Ha şunu da söyleyeyim, yazdıklarınız kadar tanıyorum sizi ama tanıdığım kadarıyla şimdi acele bir kürtaj kararı evliliğiniz nereye giderse gitsin sizi ileride bir başka travmaya sürükleyecek. Bence siz bebek yüzünden evliliğinizi kurtarmayın elbette ama bebeğe bir şans verin.
Bir başka nokta ise, hem yasal olarak hem de insani olarak bebekten eşinize bahsetmek zorunda olduğunuz. Evli olduğunuz için eşinizinde imza atması gerek. İmzayı filan geçtim de, insani olarak babanın bebeği bilmek hakkı var, ruhen sıkıntılı da olsa, bipolar bozukluğu da olsa, hatta daha büyük ruh hastalıkları da geçiriyor olsa. Babalık hakkı bunu içeriyor.
Ve son olarak eşinize bu kadar öfkeli olmayın. Anlattığınıza göre rahatsız ve sizi üzen şeylerin hepsi bununla bağlantılı. Hak verin eşinize demiyorum ama anlamaya çalışın. Anlamak öfkeyi yeniyor. O kadar herşeyi kitaplardan ya da internetten öğreniyorsunuz ya, bir yerde mutlaka okumuşsunuzdur. Ruhsal rahatsızlıkları kabullenip tedaviye ikna olmak herkes için zordur. Bu eşinizin umursamazlığı ya da inadından kaynaklanmıyor. Bu onun için bir mücadele. Yardım edin ki mücadeleyi egosu değil süper egosu kazansın.
Herşey gönlünüzce olur umarım. Ve ben gönlünüzden geçenin sevdiğiniz adamı kazanmak olduğunu ama gururunuza yenildiğinizi çok iyi biliyorum.
Sevgiler.

Merhaba,
Eşimin rahatsızlığını ben teşhis etmedim. Bunu eşimin ablasından öğrendim. Yani öncesinde teşhis edilmiş bir durum. Çok teşekkür ederim yorumlarınızı dikkatle okudum. Bebek meselesi çok şükür şu an çözülmüş durumda. Sadece eşim ve benim aramızdaki sorun var. Hayırlısı ne ise o olacak.

AsiAsiA .!.:

sarazey .!.:
evliliğin ilk yılları en tehlikeli yıllarıdır umarım doğru kararı verirsin ve mutlu olursun...

Çok teşekkür ederim iyi dilekleriniz için. İnşallah.

minikken · 17 Ekim 2011

emosss29 .!.:
hangi evlilik dörtdörtlükki sanırım yeni evlisin ...eğer gebelik belliyse rabbimin sana bir işaretidir her evlilikte olduğu gibi bizdede aynı problemler var ama ben yılmıyorum gayret göstermeye çalışıyorum üstelik eşimle küs olmamıza rağmen tüp bebek tedavisi yaptırıyoruz sanırım sennle ters düştük ...hayret bişeyya ne cins insanlarız öyle deilmi*

Çok teşekkür ederim.
Umarım sağlıklı bir bebeğe sahip olursunuz. Allah yardımcınız olsun.

girl34 .!.:
allah bazilarina çoçuk veriyor istemiyor bazilarina çocuk vermiyor çok istiyor allah vermiyor

Allah çocuk isteyene versin. İstemeyene de istediğini versin.

Birsen82 .!.:
Belkide ayrılmamanız üzerine bir işarete bu bebek sizin için.. Eşinize hastalığı konusunda destek olun, terapiye gitmeye ikna eidn ve yeniden deneyin inşaallah..

Ne olursa olsun bebeğinizden vazgeçmeyin.Sonuç ne olursa olsun..Allah sizlere kolaylık versin. Birbirinize karşı kalpleriniz tahammul ve sevgiyle dolsun diye bol bol dua edin kendinize.

Evet bunu deneyeceğim. Kendim ya da evliliğim için olmasa bile onun için denemeyi düşünüyorum. Çok teşekkür ederim.

minikprenses .!.:
bana göre bi bu işaret ve belkide bu çocuk sizi birbirinize bağlayacak öle düşün..ve sakın o cana kıyma acısı birgün başka bi yerden çıkar...

yasl olarak eşinin izni olmadan bu çocuğu aldırman mümkün değil mahkemeye versende zaten bu süreçte bebeğin büyümüş olucak yani mahkeme bi teste tutsada tutmasada bu çocuğu aldırma gibi bi düşüncen varsa oda bu süreçte sona ermiş olucak...bunun olmasında onunda katkısı var o yüzden bilmeye hakkı var..neden aksi düşünüyosun belkide baba olma duygusu onda çok başka duygular uyandırıcak belki sana dahada yakınlaşacak olumlu düşün ve bunu eşinle paylaş..

Çok şükür çocuk yok. Çok teşekkür ediyorum yorumlarınız için.

Ayrılıyoruz

Aktif Üye

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Guru

Popüler Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Yeni Üye

Aktif Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Yeni Üye

Nirvana

Popüler Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Benzer Konular

Privacy & Transparency

Privacy & Transparency