Tüm sorunları detaylarıyla anlatmam gerektiğini bilmiyordum..
Çok enteresan bir havanız var.
Sizinle sohbet edeceğiz ama pek birşey sormayacağız.
Nasıl olacak ki bu?
Neden hamile kaldınız diyen birine isteyerek değil dediniz.
Sonra tecavüz mü etti dediğimizde hayır dediniz.
Olayı anlamak için aradan üç saate yakın zaman geçti ve ben en nihayet eşinizin bir rahatsızlığı olduğunu anladım.
oysa amaçsızca deli gibi kavga ediyormuşsunuz gibi anlattınız.
destek beklerken,sanki kötü birşey yapıyormuşuz gibi davranmanız garibime gidiyor.
Reddetmesi çok normal.. Eşinizden olgun tavırlar, mantıklı kararlar beklememeniz gerekiyor.. Hastalığı psikikolojik.. Bence kendinizi iyice odaklayın tedaviye ikna için.. Sonuçta çaresi olan bir hastalık.. Hem kendisinin ruhu rahat eder, daha huzurlu olur içi, tüm o karmaşık hallerden kurtulur, hem de siz yuvanızı yıkmamış olursunuz.. Çok çok çok sabır isteyen bir hastalık.. Şart koşun bence, sizi geri istiyorsa mutlaka uzman bir hekim ile görüşmesini istediğinizi söyleyin.. Yani şartlarınız " olgun davran, sigara içme, sinirlenme,vs." olmasın.. Tüm bunlar eşinizin elinde olmayan haller.. Hatta bu hastalıktan muzdarip kişilerle de görüşüp doktor tavsiyesi alın.. İlk adımınız doğru isim olmuş olur..
Allah yardımcınız olsun zor ki ne zor.. İnşallah feraha erersiniz..
Ben bebek istemiyorum bu senelerde. İdare edebilsem edeceğim ama ben idare edemiyorum. Bunu kaldıracak kadar güçlü değilim belki de.
Eşimin bazı sorunları var. Bipolar bozukluk denen sinir bozucu bir rahatsızlık. Evde 4 günümüz güzelse 3 gün berbat geçiyor. Hafta sonları yataktan çıkmıyor. Sürekli uyku halinde. Uyandığında ise öfkeli oluyor. Hiçbir sebep yokken bana sinirleniyor, kızıyor. Sevmek istiyorum, yanında olmak istiyorum. Bana bağırıp çağırıyor, sus, git diyor. Yanında yatmak istiyorum beni itiyor. Gece uyurken sürekli uykusunda konuşuyor. Onun da benim de uykum harap oluyor. Bazı geceler bir anda uyanıp bana saçma sapan sorular soruyor, korkuyorum uyku sersemi. Yapma böyle korkuyorum, diyorum. Dayanamayıp ağlıyorum. Eliyle ağzımı kapatıyor. Bu kez daha çok korkuyorum. O anki bakışları, nefes alıp verişi beni ürkütüyor.
Yemek yemiyor. Anlamsız yiyeceklerle karnını doyuruyor. Mesela bir keresinde hiç yemek yemedi, gün içinde. 6 paket fındıklı çikolata yedi. Her bir paket de 100 gr.
Haftanın 3 günü sürekli olarak bu şekilde geçiyor.
Kalan 4 gün ise çok güzel çok muhteşem. Bana çok iyi davranıyor. Kendisi yemek yapıyor, bana bir şey yaptırmıyor. Bazen dışarı çıkıyoruz. İş yoksa bir günlük tatile falan gidiyoruz.
İyi olduğu günlerde ise melek gibi oluyor. Tamam diyorum harika her şey. Ama yine aynı şeyler tekrarlanıyor. Yine kızıyor, küsüyor. Kendini öldürmekten bile bahsetti bana defalarca. Psikolojim alt üst oldu. Banyoda biraz uzun kalsın korkuyorum bir şey mi oldu acaba diye. Bir hali bir halini tutmuyor. Diken üstünde duruyorum sürekli.
Sigara içmesini istemiyorum. Çünkü kokuyor. İçmeyeceğim diyor, yine içiyor. Evde içme diyorum, benim yanımdayken içme diyorum. Çünkü üstü başı, elleri, ağzı sigara kokuyor. Yanıma geldiğinde kokusundan rahatsız oluyorum.
Tüm sorunları detaylarıyla anlatmam gerektiğini bilmiyordum. Benim bunlara tahammül edecek gücüm kalmadı. Asla kabul etmiyor bu olanları. İyi olduğu günlerde söylüyorum. Söz veriyor ama yine oluyor aynı şeyler.
Büyük ihtimalle hamilesiniz. Benim edindiğim izlenim eğer eşinizle ayrılma aşamasında olmasaydınız yine de bu bebeği istemeyecektiniz. Dolayısıyla büyük ihtimalle bir kürtaj yaşanacak bunun duygusal devinimlerini de düşünmenizi tavsiye ederim.
Empati yapmaya çalışıyorum. Ben olsaydım,sanırım hastalık halledilmeden bebek sahibi olmak istemezdim. Ama şu durumda eşimden tedavi sözü alıp tekrar denerdim. Halihazırda ki bebek için ise müşterek kararı beklerdim. İşler,yoğunluk vs. annelikten vazgeçmek için geçerli sebepler değildir benim için..
Derinss in yazdığı gibi açık olmakta fayda var. Sorunu bilmeden size önerilerde bulunmamız mümkün olmaz ki. Örn;siz şiddet ya da aldatılma gibi ağır travmalar yaratacak olaylara maruz kaldıysanız kürtaj ve ayrılık çoğunluğun önerisi olurdu. Detayları öğrenmek istememiz bu yüzden. Yoksa bi mecburiyet elbette söz konusu değil.
Sevgiler..
Rica ederim kötü niyetle bir şey söylemediğimi bilmenizi isterim. Benim eşimle ayrılmak istiyor olmam yeterlidir diye düşündüm.
Bebeğimiz olması için birlikte olmadık. Her zaman olan ilişkilerimizin birinde farkında olmadan olmuş olacak ki ben hamile miyim şüphesine adetimin gecikmesinden dolayı düştüm. Geri çekilme yöntemi ile korunuyoruz çünkü.
Ve tartışmalarımız amaçsızca ve deli gibi.
Kusura bakmayın anlatamadıysam bazı şeyleri.
Anlıyorum..Geri çekilme özünde d.kontrol yöntemi sayılmıyor.
Yani gebeliğe en yakın yöntem de diyebiliriz eğer bir yöntemse.
Belki de hamile değilsiniz ama eğer öyleyseniz bile yine de cesur bir davranış olmuş.
yani bebek sahibi olmaya bu kadar uzak bir çift olarak.
tartışmalarınızın bir sebebi var ama.
eşiniz hasta ve bu yüzden denge sorunu yaşıyor ee sizinde dengenizi bozuyor bu durum.
kavga etmeniz kadar doğal birşey olamaz.
yorgun olmanız bıkkın olmanız bebeğe evliliğe duyarsızlaşmanız hep bu yüzden.
temel mesele hastalık ,öyle değil mi?
o çözülürse herşey çözülecek..
ona destek olun,bebeği doğurun,kendinize gelin bla bla bla..
evet herşeyi bizde size yüklüyoruz ama yuvayı şöyle bir evirip çeviren olur her ailede.
şu anda sıra sizde gibi gözüküyor.
ya da kolayı var bir dilekçeye bakar.boşanırsınız,bebeği aldırırsınız,hasta adamı hayatınızdan çıkartırsınız.
peki o zaman mutlu olacak mısınız ?
Anlıyorum..Geri çekilme özünde d.kontrol yöntemi sayılmıyor.
Yani gebeliğe en yakın yöntem de diyebiliriz eğer bir yöntemse.
Belki de hamile değilsiniz ama eğer öyleyseniz bile yine de cesur bir davranış olmuş.
yani bebek sahibi olmaya bu kadar uzak bir çift olarak.
tartışmalarınızın bir sebebi var ama.
eşiniz hasta ve bu yüzden denge sorunu yaşıyor ee sizinde dengenizi bozuyor bu durum.
kavga etmeniz kadar doğal birşey olamaz.
yorgun olmanız bıkkın olmanız bebeğe evliliğe duyarsızlaşmanız hep bu yüzden.
temel mesele hastalık ,öyle değil mi?
o çözülürse herşey çözülecek..
ona destek olun,bebeği doğurun,kendinize gelin bla bla bla..
evet herşeyi bizde size yüklüyoruz ama yuvayı şöyle bir evirip çeviren olur her ailede.
şu anda sıra sizde gibi gözüküyor.
ya da kolayı var bir dilekçeye bakar.boşanırsınız,bebeği aldırırsınız,hasta adamı hayatınızdan çıkartırsınız.
peki o zaman mutlu olacak mısınız ?
Gerçekten çok mu duyarsızlaşmışım?
tartışmalarınızın bir sebebi var ama.
eşiniz hasta ve bu yüzden denge sorunu yaşıyor ee sizinde dengenizi bozuyor bu durum.
kavga etmeniz kadar doğal birşey olamaz.
yorgun olmanız bıkkın olmanız bebeğe evliliğe duyarsızlaşmanız hep bu yüzden.
Bu kadar mutsuz olmayacağız. Ve yıpranmayacağız.Asıl soru bu işte. Ayrılırsanız mutlu olacak mısınız? Ya da ne olursa mutlu olursunuz şimdi??
Çok teşekkür ederim. Ben güçsüz kalıyorum bu durum karşısında. İçimde kurt oluyor her düşünce. Haklısınız o kadar kötü bir insan değil ama biz birbirimizi incitip duruyoruz. Keşke yenebilsem.Ay canim bence esine biraz daha sans ver. Anliyorum zor geliyor bu yasadiklarin sana ama emin olun esin tedavi olsun gececek hersey. Fakat bu durumda bebek icin bekle demek istiyorum ama aldirda diyemiyorum. Bunu yakindan yakina yasamis biri olarak sana soyluyorumki esinin eminimki sana cok ihtiyaci var. Ona destek olmaya calis. Bir sekilde yeneceginizi dusun, bence boyle kolayca atip kesme. Bak esim iyi bir insan diyorsun. Kotu seni aldatan icen, eve gelmeyen ve ne bileyim daha baska kotu huylari olan bir insan degil. Sadece elinde olmayan bir hastaligi var. Eminimki oda istemezdi boyle olmayi ama Kudreti Allah, onuda boyle siniyor, senide onun hastaligi ile. Yinede sana karismak icin degil bu sozlerim sadece bir teselli ve senin mutlulugun icin. YASAYAN BILIR. Ama benim konumumda ceken insan cok sabirli davrandi..... ve kazandi sayilir..... Ki seninde basaracagina inancim var
Doktorun onayladığı bir yöntem bu.
Hangi doktorsa ben profesyonelliğinden şüphe duyarım.
Katiyyen korunma amaçlı değil hmm belki temizlik amaçlı bir yöntem.
yani siz dilediğiniz gibi korunun elbette ama örnek olması açısından böyle bir yöntem gebelikten asla korumaz.
hani bebek olsa olur olmasa da olur türünde bebeğe hazırlık yapan bir çift için ideal belki..
duyarsızlaşmanıza gelince,yani mesajlarınızdan çıkarttığım bu yanlış anlamayın.
belki de çok duyarlı birisinizdir ama bebeğe,eşinize,evliliğinize karşı duyarsınız.
sanki bütün yaşananların dışında başka bir boyuttasınız.
elbette bu görüşler sadece yazdığınız mesajlardan yola çıkıyor.
eşiniz psikiyatra gitmiyorsa nereden biliyorsunuz bipolar bozukluk yaşadığını?
herşey için kaldıramam yapamam diyorsunuz... bu durumdayken gebeliğinize son vermenin getirdiği vicdani rahatsızlığı nasıl kaldıracaksınız?
hamile kaldığında '' herşey tamam! ben artık anne olmaya tam olarak hazırım'' diyebilen biri olduğunu sanmıyorum... bebeğin anne karnında geçirdiği süre sadece onu bu dünyaya hazırlamakla kalmaz, anneyi de anneliğe hazırlar...
Bilmiyorum ki utanıyorum. Egom sanırım... 45 günden önce ruhu olmuyor mu bebeğin? Bunu bilmiyordum. 45 günden önce mi aldırmalıyız? 45 gün olmamıştır henüz. en fazla bir ay olmuştur tahminimce.
Evet sadece ikimizin arasında bir sorun ancak biz bir araya geldiğimizde birbirimizi yiyoruz adeta.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?