Ayrılıyoruz

Bugün sabah eşimle görüşüp bahsettim ve birlikte kan testi yaptırdık. Sonuç bir saat içinde geldi. Çok şükür hamile değildim. O kadar sevindim ki! Eşimle konuşmaya fırsatım olmadı ama biraz yakınlaştık. Çok özlemişim, sanki ilk kez görüyorum. Aramızdaki buzlar hafiften çözüldü ama o da zaten var olan sevgiden kaynaklı bir haldi sanırım. Sorunlarımızı konuşmak için henüz vaktimiz olmadı. Eşimin annesinin yanına falan gittik. Eşimle nasıl konuşacağıma dair önerilerinizi duymaktan memnun olurum. Boş bir zamanımızda ve onun iyi olduğu bir zamanında konuşmak istiyorum. Sağlıklı bir şekilde düşünmeden konuşmamalıyım yoksa daha önce bahsettiğim gibi sert ve katı düşüneceğim bu da tartışmaya sebep olacak.

Eşim bu sabah yine bağırarak uyanmış. Kendi sesimi duydum, diyor. Ben o sesi hep duyuyorum diyemedim. Çünkü kızgınlığım hala geçmemişti ve kızgın bir şekilde söylemektense susmayı tercih ettim. Sükunetle bunu dile getireceğim ruh haline bürünmeliyim.

Ona ve kendime karşı nasıl bir tutum sergileyeceğimi bilmiyorum.

Önce benim kendimi toparlamam lazım. Ön yargılarımdan kurtulmam lazım. Hala çocukça düşünüyorum, davranıyorum. Şu saman alevimin sönmesi uzun sürdü biraz.

Hepinize çok çok teşekkür borçluyum. Lütfen hakkınızı helal edin. Hiçbirinize karşı kötü niyetim yok ya da sizlerin düşüncelerini, mesajlarını suiistimal etmek gibi bir gayem asla yok. Allah sizlerden razı olsun. Hepinizden. Sayenizde kendimi daha iyi hissettim. Hele HAMİLELİĞİN OLMAMASI şeker gibi bir haberdi. Allah'a şükürler olsun. Bebek barışmamızı sağlamadı ama en azından görüşmemizi sağladı. Ben istemiyordum görüşmek ama onu gördüğümde nefretim biraz daha dizginlenmiş oldu.

Kan testini yaptırdım, gebelik yok. Kimyasal gebelik gibi bir şey olsa kan testinde çıkardı değil mi? Çünkü Bugün 10 gün gecikmiş oldu adetim.
 

çok sevindim canım senin adına herşey gönlünce olur inşallah
 
Bugün eşimle konuştum bu meseleyi.
Bana bu hastalığının olduğunu kendi ağzıyla söyledi bugün ilk kez. Lise yıllarında başladığını, psikolojik destek aldığını ve doktorun ilaç kullanmasını söylediğini fakat o ilacı sadece bir kere içip bir daha asla kullanmadığını anlattı. Düşüncelerini, hislerini, yaptıklarını da anlattı. Gerçekten korkunç fikirleri varmış. Mesela odasının duvarlarının her yerini simsiyah boyamak istemiş ama evdeki durum müsait değilmiş. Belki uçuk bir fikir değil ama bana ürkütücü geldi açıkçası.

Doktora gitmeyi teklif ettim. Gitmeyeceğim dedi. Bu doktorluk bir şey değil dedi. Çok sinirlendim. Bir türlü kabul ettiremiyorum. Doktora gittiğimde de dalga geçerim doktorla anlayamaz falan dedi. Çok ısrar ettim, doktora gitmeyi kabul etmiyorsan ben de ayrılacağımı söyledim. Bu kez, sadece senin için giderim doktora dedi. Bu sorun için değil dedi. Hala kabul etmiyor bunun bir sorun olduğunu.

Anlaştık barıştık. Güzelce sohbet ediyorduk. Bir anda yine üzüntüye kapıldı ve senin bana inancın yok dedi. Biraz önce ümitvar sözler eden insan gitti hızla yerine başkası geldi. Yine bir tartışma yine barışla sonlandı.

Uyuduk aynı yatakta. Rüya görmüş olacak ki korkuyla uyandı. Ben de irkildim çünkü ben de uyuyordum ve onu öyle görünce doğal olarak korktum. Bana "ne kadar ürkeksin" diyor. Sinir oldum ya rabbim. Sanki kendisi çok normal.
 

bipolar hastalar mutlaka psikiyatrist kontrolünde olmalı ve atak geçirmemek için ilaç kullanmalıdırlar
ilaçlarını mutlaka kullansın
olmadı tehdit edin.
 


bipolar hastalar mutlaka psikiyatrist kontrolünde olmalı ve atak geçirmemek için ilaç kullanmalıdırlar
ilaçlarını mutlaka kullansın
olmadı tehdit edin.

Tehdit ediyorum artık her şeyde neredeyse. Dayanmak çok zor geliyor. Allah sabır versin.
Çok teşekkür ederim yorumunuz için.
 
Bunu anlatmak istiyorum.

Dün akşam konuşmamız esnasında ben bitkin bir halde ölmek istiyorum artık yeter ya dedim. Eşim, sakin bir şekilde gerçekten ölmek mi istiyorsun dedi? Merak ettim ne diyeceğini ve evet dedim. Bunu yapabilirim dedi. Ben şok oldum. Ama belli etmedim, gerçekten yapıp yapmayacağını görmek için tamam dedim. Ellerini boğazıma götürdü. Şehadet getir dedi. Sanki ayrılıyormuşuz gibi gözlerinden yaş gelerek boğazımı sıkmaya başladı. Seni çok seviyorum dedi, daha fazla sıktı. Ben nefesimin kesildiğini hissettim. Sanki beynime doğru bir şey çıktı. Sinirden mi o yüzden mi bilmiyorum. Ayrıca hiç mi hiç tepki vermedim. Ve bir anda boğazımı bıraktı. Sizce bu yaptığı normal bir şey mi?

Ondan önce de mutfaktaydık. Tezgahın önündeyim ben, sırtım tezgaha dönük. BUlaşık sepeti benim arkamda. Eşim de bir şeyler hazırlıyor. Bana sarılır gibi geldi önüme doğru, sağ eliyle bulaşık sepetinden hızlıca ve sırtıma doğrulturcasına resmen bıçağı çekti. Ben soluma dönüp yarım yamalak gördüm olayı. Bir şey demedim ama.

Filmlerdeki piskopatlara benziyor. Çok şok olmuş durumdayım. Bunu kendime bile itiraf edemedim dün gece. Şimdi bunları yazarak sizden yardım almak istiyorum, müsaadenizle.

Bir insan neden böyle şeyler yapar anlamıyorum.

Bunu bana yaptığını ilk dün akşam gördüm. Nasıl bir mantık yaptırır böyle şeyleri? Neler oluyor Allah'ım. Kendini cinai bir filmde mi sanıyor yoksa gerçekten hasta ruhlu bir kocam mı var? Elim ayağıma dolaştı.
 
eşinizin atak geçirmemesi için hayat boyu ilaç kullanması lazım, öyle tedavi oldum geçti şeklinde bile değil. Atak zamanlarında çok tehlikeli olabiliyorlar, çünkü mantık gidiyor. Sizin için ve çevresindekiler için de tehlikeli. İlaca başlamadan bir araya gelmeyin ve yalnız kalmayın.
 

Ehh yani! Sorununu sorun olarak görmüyor,tedaviyi reddediyor ve sizin güvenliğinizi tehdit ediyor. Hastalık değil şımarıklık bu! Hakediyor terkedilmeyi bu adam
 
Ehh yani! Sorununu sorun olarak görmüyor,tedaviyi reddediyor ve sizin güvenliğinizi tehdit ediyor. Hastalık değil şımarıklık bu! Hakediyor terkedilmeyi bu adam

Kesinlikle çok doğru söylediniz. Şımarıklık! Şımarığın teki. Bilmiş bilmiş konuşuyor ama hiçbir şey yapmıyor. Sinir oluyorum dayanamıyorum. Öfkemin kurbanı olmak da istemiyorum ama onunla bir süre daha ayrı kalmak işe yarar değil mi?
 

Umarım.. Terkedildiği için sinirlenip "hadi birlikte ölelim" oyunu oynamaya kalmasın da.. Hay Allah'ım kusura bakmayın çok sinirlendim..
 
Nasil ya?! Ben son yazdiklarinizi okuyunca korktum sahsen.
Peki ya gerçekten size zarar verse? bogazinizi siktiginda durmasaydi devam etseydi?
Veya o biçagi alip size saplasaydi?
Korkunç seyler bunlar... Lütfen kivama getirip doktora goturun...
Bence tehditvari konusmaktan vazgeçin.
Bir sure sonra etkisini yitirecek ve siradanlasacaktir...
Zaten yeterince yipranmis olan iliskiyi bir de bu sekilde yipratmaya gerek yok.
Tamam senin için doktora giderim demis, ne için kimin için gittiginin onemi yok su an, gitmesi lazim hem de acilen...
Esinizden ayrilmamaniza sevindim bu arada...
Insallah ilaçlarini duzenli kullanarak bu dengesiz hislerden tamamen kurtulur.
 


bosanma isin bir kere daha dusunun...
belki sizin icin oylesi daha hayirli olur...
insan karisinin olme fikrine bile dayanamaz arkadasim, senin ki yapabilirim deyip bogaziniza yapisiyor...
bunlar size normal geliyorsa sanirim esinle yasaya yasaya artik siz de anormallesmissiniz...
yaa tedavi olsun ya bosanin...olmuyorsa ve hastaligiyla tedaviyi kabullenmiyorsa zaten kendi tercihini yapmis demektir...
ayrica sizin mutlaka psikiyatra gitmeniz gerektigini dusunuyorum...vereceginiz kararlarda size en yardimci olacak kisiler onlar bence cunku esinizin ciddi psikolojik sorunlari var...
 
Son düzenleme:
Hanımefendi siz iyi misiniz?
Neyin hala doğru olup olmadığını sorgulyorsunuz?
Dönün bakın lütfen bir arkanıza sizce bunlar her ailde yaşanılıyor mu?
Hayır tabiki, Allah aşkına ne fikir bekliyorsunuz bizden
yapacak mısınız fikirlerimiz size nasıl yardımcı olabilir.
Eşiniz şizofren veya hastalıklı mı diyelim ne diyelim?
Ayrılacak mısınız peki?
Allah korusun gazetelerdeki 3. sayfalardaki olaylarda adınızın mı geçmesini istiyor sunuz?
Offffffffffff elim ayağım titriyor yaaaaaaaaa
 

canım hem çok sinirlendim hem çok üzüldüm çaresizliğinize...
aslında çaresiz değilsiniz ama eşin tedavi istemediği için çaresizsiniz diyorum.bence eşinin çok ama çok acil doktora götürmelisin senin için ve ye değil ne niyetle gitmek isterse gitsin çünkü niyetin şu aşamada hiç önemi yok amaç bi ucundan tutup tedaviye başlamak.bi gider iki gider sonra kendini alıştırır inşallah.eşine hatrı geçen kişilerden de yardım alabilirsin doktora gitmesi için çünkü bu yazdıklarından daha ötesini düşünemiyorum gerçekten eşinin durumu çok zor bu zamanda el ele verip bu süreci aşmayı deneyin canım haaaaa eğer bi kere gitti ve tedaviye devam etmek istemedi diyelim bence kendi akıl ve beden sağlığınız için ÇOK SEVSENİZ BİLE ondan uzaklaşmalısın.çünkü bugün bunu yapan tedavi olmadıkça hastalığı ilerleyeceğinden yarın yarım bıraktığı işi tamamlamak isteyebilir ALLAH KORUSUN
bi de canım sen de akıl sağlığını korumak ve bozulmaması için psikiyatr a git bu sürede ikiniz de doktor kontrolünde olursanız daha sağlıklı atlatırsınız gelişmeleri yaz canım bize de elimizden geldiğince destek olalım konunu takip ediyorum
bi de canım merak ettim eşin çalışıyo mu yanii bu hastalığı iş hayatını etkilemeyo mu ya da ne bileyim çalışmak istiyo mu sosyal hayatınız nasıl
 
Umarım.. Terkedildiği için sinirlenip "hadi birlikte ölelim" oyunu oynamaya kalmasın da.. Hay Allah'ım kusura bakmayın çok sinirlendim..
Biraz fazla şımarık. Teşekkürler yorumunuz için.

Yorumunuz için ve iyi dilekleriniz için çok teşekkür ederim. İnşallah kurtulur. Çünkü bir süre daha birlikteyiz sanırım. Tehdit edici konuşmalar yapmamayı düşündüm bugün ben de. Dediğiniz gibi bir süre sonra hiçbir değeri ya da caydırıcılığı kalmıyor. İnşallah aklı başında sağlıklı bir insan olur.

Bunlar bana artık acı vermiyor belki de. Biliyor musunuz, boğazımı sıkarken ölmek ya da ölüm aklıma gelmedi bile. Kocam, beni o kadar seven insan bunu nasıl yapar diye düşündüm sürekli. Ben de kafayı yemek üzereyim belki de. Eşim bana asla şiddet uygulamadı bugüne kadar ama bu tuhaf oyunlardan zevk alıyor sanırım. Allah'ım. Sağlıklı düşünemiyorum farkındayım. Bir desteğe benim de çok çok ihtiyacım var. Bir psikiyatr ya da bir psikolog. Duygularım gidip gelmeye başladı çünkü. Bir sevgi hissediyorum, sonra tüm olanlar aklıma geliyor nefret etmeye başlıyorum. Yerli yersiz ağlama hissine kapılıyorum, ağlayamıyorum.
 
Hayır ben hiç iyi değilim. Ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum. Bu yüzden burada sizlere danışıyorum. Sağlıklı düşünebilsem çoktan bir karar verebilirdim ama ben de zorlanıyorum ne yazık ki.
Ayrılacak mıyız bilmiyorum. Şu anda birlikteyiz. Bir ayrıl diyorum kendime bir devam et diyorum. Ama hangisini yapacağımı bilmiyorum.
Ürkütücü görünüyor haklısınız. Ben galiba alıştım. Bilemiyorum.


Eşim doktorlara güvenmiyor ama birlikte gitme şartıyla bana söz verdi. Tabii ne zaman gideceğimizi söylemedi. En mümkün zamanda bir randevu alıp götüreceğim. Hatta sizlerin önerisinde olduğu gibi ben de gideceğim. Bu konuda adam akıllı öneri ve fikirlere ihtiyacım var. Sağlığımı kaybetmek niyetinde değilim. Bu tartışmalar, stres, gerginlik yüzünden adet göremiyorum. 12-13 gündür regl olmadım. Hamile de değilim çok şükür. Ama bu kadar gecikmesi de canımı sıkmaya başladı açıkçası.
Evet haklısınız, eğer tedavi olmazsa benim yapabileceğim bir şeyim kalmaz artık. Ama şimdilik kopamıyorum galiba kocamdan.

Eşim çalışıyor ve geçinebileceğimiz bir gelirimiz var. Bu aralar biraz iyi olmasa da (kredi kartı borçlarımız var) bir işkolik diyebilirim. Maddi sıkıntıları kendine çok büyük sorun ediyor. Bir yüzük beğenmiştim geçen ay, onu alamadı diye çok sorun yarattı kendine. Bir iki gün suratsız gezdikten sonra anlatmıştı, ben sana bir yüzüğü bile alamadım, senin her istediğini almam gerekir gibi şeyler söylemişti.

Hayatını etkilemiyor, sadece ailesiyle birlikteyken sorunlar yaşamış. O yüzden evdeki herkes eşim ne isterse onu yapmışlar, ne isterse olmuş, istediği her şey alınmış vs. Tam bir şımarık velet olarak geçirmiş yıllarını biz evlenene kadar. Ama bir serseri değil. Aksine çok efendi.

Ne benim ailemle ne de onun ailesiyle hiçbir sorunumuz yok ve aşırı saygılı benim aileme karşı. Onun kayınvalidem ve kayın babam beni çok seviyorlar. Ne zaman gitsek oraya annesi hep benim istediğim yemekleri yapar vs. Benim ailem de ona karşı çok iyiler. Ve eşim ailemle vakit geçirmeyi çok sever. Arkadaşlarımızla aramız da aynı şekilde. Eşimin kötü olduğu günlerini hep ben çektiğim için bana karşı kötü sadece. Ve o günlerde de hep evde oluyor. O günler dışında herkesle ve tabii benimle harika bir uyumu var. Dünyanın en efendi, centilmen erkeği olur. Onun iyi olduğu günlerde her şeyimiz muhteşem geçiyor. Ailelerimizle iyi anlaşıyoruz, birbirimize karşı çok iyiyiz. Hiç para konusunda anlaşamadığımız olmadı çok çok şükür. Oturup derin konularda sohbet edebiliyorum onunla, beni çok iyi anlıyor. Kısacası güzelken her şey benim hayal olduğunu düşüneceğim kadar mükemmel oluyor. Hatta dünyanın en muhteşem çifti olduğumuzu bile iddia edebilirim. Belki de bu uyumdan dolayı ayrılamıyorum adam akıllı. Kaybetmek istemiyorum, çünkü bu kadar iyi anlaşabileceğim birini bulamayabilirim.

Ya da bu güzel ilişkinin bedeli olarak haftanın belli günleri ağır ceza veriyor allah bana. Ve eşim en berbat acıyı yaşatıyor bana. Hani derler ya her güzel şeyin bir bedeli vardır diye. Bu ceza çok ağır.

Bu sabaha karşı da biraz garip bir şey yaptı bana uyurken. Parmağımı tutup çekti. Hemen uyandım, sert bir şekilde 'napıyosun sen' dedim, baktı sadece. 'dokunma bana. hiç hareket etmeden uyuyacaksın!' dedim. Elini çekti, put gibi uyudu ben uyanana kadar. O parmağımı neden çekti bilmiyorum, anlam veremiyorum ama o an hiç korkmadım bana zarar vermesinden. Sinirlendim. Sanki çocuğuna yanlış bir hareketi yapmaması gerektiğini söyleyen bir anne gibi bir halim vardı. O da zaten çocuk gibi durdu.

Sabah neden yaptığını sorduğumda şaşırdı, gerçekten öyle mi yaptım, dedi. Ama hatırlamadığına inanmıyorum. Nasıl hatırlamaz ki böyle bir şeyi.
 
Ve hala sorguluyor olmamın sebebi de içimde hala her şeyin güzel olacağına dair bir umut ışığının olmasıdır muhtemelen. Olur a gün döner her şey düzelir belki diye... Bir mucize olur diye ne bileyim işte alıştığım için kopmak zor geliyor da olabilir. Yaşadığımız tüm güzel şeyler olabilir, onu sevdiğim için olabilir. Bir sürü sebep var. Kolay olsaydı hemen bir sonuca varırdım.

Ya da sadece acizliğimden sorguluyorum, çaresizliğimden, güçsüzlüğümden, kaybetme korkumdan...
 
Son düzenleme:
Bir şey daha eklemek istiyorum.
Sanırım eşim bana bu tarz davranışlarını gerçekten yapmıyor. Ya şaka amaçlı yapıyor ya da rol yapıyor. Bunu henüz tam olarak anlayamadım.
Normalde bana elini bile kaldırmış bir insan değil. Bir kere dahi vurmadı bugüne kadar. Küfür etmedi, bağırmadı. Tabii bunlar yine de haklı çıkarmaz. Ben onun erkek arkadaşı değilim. Bana böyle el kol şakaları yapmasın.

Bugün ağladım yanında. Çok bunalmıştım. Senin için o kadar şey yapıyorum, iyi olman için o kadar çabalıyorum, neden hala görmüyorsun, neden bana yardımcı olmuyorsun diye ağladım. Sitem ettim.
Ondan sonra çok özür diledi, söz verdi iyi olmak için her şeyi yapacağına dair. Ben eşeğim, senin hakkını nasıl öderim filan dedi. İnanmak istiyorum ama bu kez kuru kuruya olmasın ne olur Allah'ım.

Yine kafam karıştı. Yine duygulandım.
 

arkadasim,
ne yapacagimi bilmiyorum demissiniz ben de size bir kac yol gostermek isitiyorum cunku gercekten saglikli dusunemiyorsunuz belli ki...
oncelikle psikolojik yardim alin, bu sizi sadece rahatlatmayacak ayrica doktorunuzdan evliliginiz hakkindaki gercekleri ve ne yapmaniz gerektigi konusunda fikir alacaksiniz...
sonra bu kafanizdaki belirsizlikler ortadan kalkacak bu yardimlarla...evliliginiz bu surec icinde bitme noktasina gelecek ya da devam edecek, orasi belli olmaz...
ama siz once ise psikolojik yardim almakla baslayin gerisi gelecek...
esinizin tehlikeli oldugunu dusunuyorum...dikkatli olun... en kisa zamanda destek alin ve doktorunuzdan evliliginiz hakkinda fikir isteyin!
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…