ev sahibi olma konusunda eşiniz haklı. Bebek sahibi olduktan sonra hiçbir şey toz pembe olmayacak kadın açısından . Tüm özgürlüğün ve kendi hayatın en az bir 1 sene iptal olacak. Rahat gezme yok,uyku yok. Yemek yemek bile lüks olacak. Sen yoksun Bebek var sadece. Esin işten geldiğinde iki agucuk yapıp sana atacak. Yani özetle evi almak çok önemli değil bence eğer diğer yazdıklarımı "aman idare ederim " dersen ...28 yaşındayım, eşim de 29. 6 yıllık beraberliğin ardından evleneli yaklaşık 1,5 sene oldu. ekimde 2 sene dolacak hatta. oturmuş bir ilişkimiz var, eşimle karşılıklı sevgimiz, saygımız, güvenimiz sonsuz. en iyi arkadaşım diyebilirim o aynı zamanda. ben öğretmenim devlette, eşim de iyi bir firmada çalışıyor. borçlarımız olsa da gelirimiz iyi denebilecek düzeyde. şu anda kredi ödüyoruz yeni araba aldık, 2 senesi var. gelirimiz iyi olsa da gider de fazla, yüksek sayılabilecek bir kira ödüyoruz. eşim evlendiğimizden beri bebek sahibi olmak istiyor, evlenmeden önce de çocukları ne kadar çok sevdiğini ve istediğini hep söylerdi. zaten yapı olarak da bana göre daha sakin, evine bağlı, sabırlı bir yapısı var. çok iyi bir baba olacağından hiç şüphem yok. ama benim gözümde bebek sahibi olmak çok çok büyük bir sorumluluk. kendimde o isteği bulamıyorum, onun bebek heyecanını paylaşamıyorum. sanırım bunun altında yatan en büyük sebep maddi olarak zorlanacağımızı düşünmem ve evimizin olmayışı. evlenmeden önce aklımda hep kendi evimin sahibi olmak vardı, bu isteğim gerçekleşemedi ama en azından çocuğuma bırakabileceğim iki göz oda olsun istiyorum, güvence istiyorum. eşimse kaygımın yersiz olduğunu, kirada bütün evlerin bizim olduğunu ama bu borçların üzerine bir de ev kredisi borcu ödersek yaşam standardımızın iyice düşeceğini, işte o zaman çocuğa yetemeyeceğimizi söylüyor.
aileler de torun torun diye bana çok çaktırmasalar da dört dönüyorlar. en azından kendi ailemin maddi manevi her türlü destek sağlayacağına eminim ama kimseye güvenerek çocuk yapacak da değilim. kısacası çocuk düşünmüyorum en azından borçlar bitene kadar ama bu borç bitse yenisi başlayacak, yüksek lisans kredimin geri ödemesi var daha vs vs...eşimin dediği gibi hakikaten çok mu düşünüyorum? maddi kaygılar olmasa çocuk ister miydim onu da bilmiyorum, evet bebekleri seviyorum ama uykusuz kalma fikri, istediğim gibi rahat gezemeyecek olma fikri de beni yoruyor. sanırım rahatıma fazlaca düşkünüm. bilemiyorum, benim durumumda olup çocuk sahibi olduktan sonra iyi ki yapmışım diyen var mı? sanki çocuk olduktan sonra artık ömür boyu kiradan kurtulamazmışım gibi geliyor, siz ne diyorsunuz?
Bebek sahibi olmak başına gelmeden anlaşılabilecek bir durum değil.
İlle tecrübe etmek gerekiyor.
Dolayısıyla hazırım dese de insan,sonradan "h hazır değilmişim" diyebiliyor.
Ama hakikaten güzel birşey. İsteyen herkese nasip olmasını dilerim.
Maddi sebeplerle ertelememenizi öneririm.
Ciddi bir maddi sorun yoksa yani.
28 yaşındayım, eşim de 29. 6 yıllık beraberliğin ardından evleneli yaklaşık 1,5 sene oldu. ekimde 2 sene dolacak hatta. oturmuş bir ilişkimiz var, eşimle karşılıklı sevgimiz, saygımız, güvenimiz sonsuz. en iyi arkadaşım diyebilirim o aynı zamanda. ben öğretmenim devlette, eşim de iyi bir firmada çalışıyor. borçlarımız olsa da gelirimiz iyi denebilecek düzeyde. şu anda kredi ödüyoruz yeni araba aldık, 2 senesi var. gelirimiz iyi olsa da gider de fazla, yüksek sayılabilecek bir kira ödüyoruz. eşim evlendiğimizden beri bebek sahibi olmak istiyor, evlenmeden önce de çocukları ne kadar çok sevdiğini ve istediğini hep söylerdi. zaten yapı olarak da bana göre daha sakin, evine bağlı, sabırlı bir yapısı var. çok iyi bir baba olacağından hiç şüphem yok. ama benim gözümde bebek sahibi olmak çok çok büyük bir sorumluluk. kendimde o isteği bulamıyorum, onun bebek heyecanını paylaşamıyorum. sanırım bunun altında yatan en büyük sebep maddi olarak zorlanacağımızı düşünmem ve evimizin olmayışı. evlenmeden önce aklımda hep kendi evimin sahibi olmak vardı, bu isteğim gerçekleşemedi ama en azından çocuğuma bırakabileceğim iki göz oda olsun istiyorum, güvence istiyorum. eşimse kaygımın yersiz olduğunu, kirada bütün evlerin bizim olduğunu ama bu borçların üzerine bir de ev kredisi borcu ödersek yaşam standardımızın iyice düşeceğini, işte o zaman çocuğa yetemeyeceğimizi söylüyor.
aileler de torun torun diye bana çok çaktırmasalar da dört dönüyorlar. en azından kendi ailemin maddi manevi her türlü destek sağlayacağına eminim ama kimseye güvenerek çocuk yapacak da değilim. kısacası çocuk düşünmüyorum en azından borçlar bitene kadar ama bu borç bitse yenisi başlayacak, yüksek lisans kredimin geri ödemesi var daha vs vs...eşimin dediği gibi hakikaten çok mu düşünüyorum? maddi kaygılar olmasa çocuk ister miydim onu da bilmiyorum, evet bebekleri seviyorum ama uykusuz kalma fikri, istediğim gibi rahat gezemeyecek olma fikri de beni yoruyor. sanırım rahatıma fazlaca düşkünüm. bilemiyorum, benim durumumda olup çocuk sahibi olduktan sonra iyi ki yapmışım diyen var mı? sanki çocuk olduktan sonra artık ömür boyu kiradan kurtulamazmışım gibi geliyor, siz ne diyorsunuz?
Ben de çok hazırdım, hemen olsun modunda..Kesinlikle öyle bana kalsa ilk günden hamile kalacak potansiyele sahiptim o kadar istiyodum hazırdım kendimce, eşim 2 sene sonra diyodu, ortasını bulduk 1 sene sonra dedik, Allah da aratmadı şükür ama ben beklediğim kadar sabırlı olamıyorum çoğu zaman, eşim daha ilgili daha özverili daha sabırlı sanki
O masum günahsızları nasıl sevmiyorsunuz aklım almıyor.kalp mi tasimiyorsunuz acabaHazır değilseniz erteleyin tabiki,yaşlarınız da genç daha,bekleyebilirsiniz.
Gerçi ben çocukları falan hiç sevmiyorum,ilerdede çocuk falan asla yapmayacağım benimki çokta objektif bir yorum olmayabilir,yanlı bakıyorum
Sevmek zorunda mıyım? Değilim.O masum günahsızları nasıl sevmiyorsunuz aklım almıyor.kalp mi tasimiyorsunuz acaba
eşin mantıklı adam
İstanbul da ev almak tüm gençliği harcamak demek
ev almayı beklersen 20 yıl çocuk yapmayacak mısın
çocuğa bir şey bırakmayı planlama daha önünde yaşanacak uzun yıllar var
annemin babamın evi arabası var
yaşım 40 a yakın bana bir yararı var mı şu an yok zira onların
bana bırakmalarını beklesem belki ben 60 olacağım
çalışıp didinip evimizi arabamızı aldık hiç de çocuğuma kalsın diye almadım valla
şimdi kullanmak için aldık
anı yaşamayı es geçmemeliyiz
yalnız sen henüz çocuk moduna girmemişsin
biraz daha zaman geçsin
borçlar hafifleyip ücretsiz izin alınabilecek kıvama gelirse daha rahat çocuk fikri oluşabilir sende gibi
şimdi annem bakabilir hissiyatındasın da sanki doğunca kimselere bırakmazsın gibi
hayırlısı olsun ama kendini baskı altına koyma istediğinde vücudun alarm verir zaten
evlenmeden önce de bu ev konusu vardı hala da var sende
eşin mantıklı adam
İstanbul da ev almak tüm gençliği harcamak demek
ev almayı beklersen 20 yıl çocuk yapmayacak mısın
çocuğa bir şey bırakmayı planlama daha önünde yaşanacak uzun yıllar var
annemin babamın evi arabası var
yaşım 40 a yakın bana bir yararı var mı şu an yok zira onların
bana bırakmalarını beklesem belki ben 60 olacağım
çalışıp didinip evimizi arabamızı aldık hiç de çocuğuma kalsın diye almadım valla
şimdi kullanmak için aldık
anı yaşamayı es geçmemeliyiz
yalnız sen henüz çocuk moduna girmemişsin
biraz daha zaman geçsin
borçlar hafifleyip ücretsiz izin alınabilecek kıvama gelirse daha rahat çocuk fikri oluşabilir sende gibi
şimdi annem bakabilir hissiyatındasın da sanki doğunca kimselere bırakmazsın gibi
hayırlısı olsun ama kendini baskı altına koyma istediğinde vücudun alarm verir zaten
ben erteleye erteleye 37 ye geldim
Hala da tam istey,p istemediğimden emin değilim.
Çalışmalar yapıyoruz ama öyle aman çocuğum olsun diye yanıp tutuşmuyorum.
Bwnce aen çocuk istemediğin için birşeyler öne sürüyorsun bahane gibi geldi wvim olsun bilmem ne bunca insan evi olmadanda yapıyor çocuk bereketiyle nasibiyle gelir kimi aile çocuğu doğduktan sonra ev alıyor bir anda durumu daha çok yükseliyor.28 yaşındayım, eşim de 29. 6 yıllık beraberliğin ardından evleneli yaklaşık 1,5 sene oldu. ekimde 2 sene dolacak hatta. oturmuş bir ilişkimiz var, eşimle karşılıklı sevgimiz, saygımız, güvenimiz sonsuz. en iyi arkadaşım diyebilirim o aynı zamanda. ben öğretmenim devlette, eşim de iyi bir firmada çalışıyor. borçlarımız olsa da gelirimiz iyi denebilecek düzeyde. şu anda kredi ödüyoruz yeni araba aldık, 2 senesi var. gelirimiz iyi olsa da gider de fazla, yüksek sayılabilecek bir kira ödüyoruz. eşim evlendiğimizden beri bebek sahibi olmak istiyor, evlenmeden önce de çocukları ne kadar çok sevdiğini ve istediğini hep söylerdi. zaten yapı olarak da bana göre daha sakin, evine bağlı, sabırlı bir yapısı var. çok iyi bir baba olacağından hiç şüphem yok. ama benim gözümde bebek sahibi olmak çok çok büyük bir sorumluluk. kendimde o isteği bulamıyorum, onun bebek heyecanını paylaşamıyorum. sanırım bunun altında yatan en büyük sebep maddi olarak zorlanacağımızı düşünmem ve evimizin olmayışı. evlenmeden önce aklımda hep kendi evimin sahibi olmak vardı, bu isteğim gerçekleşemedi ama en azından çocuğuma bırakabileceğim iki göz oda olsun istiyorum, güvence istiyorum. eşimse kaygımın yersiz olduğunu, kirada bütün evlerin bizim olduğunu ama bu borçların üzerine bir de ev kredisi borcu ödersek yaşam standardımızın iyice düşeceğini, işte o zaman çocuğa yetemeyeceğimizi söylüyor.
aileler de torun torun diye bana çok çaktırmasalar da dört dönüyorlar. en azından kendi ailemin maddi manevi her türlü destek sağlayacağına eminim ama kimseye güvenerek çocuk yapacak da değilim. kısacası çocuk düşünmüyorum en azından borçlar bitene kadar ama bu borç bitse yenisi başlayacak, yüksek lisans kredimin geri ödemesi var daha vs vs...eşimin dediği gibi hakikaten çok mu düşünüyorum? maddi kaygılar olmasa çocuk ister miydim onu da bilmiyorum, evet bebekleri seviyorum ama uykusuz kalma fikri, istediğim gibi rahat gezemeyecek olma fikri de beni yoruyor. sanırım rahatıma fazlaca düşkünüm. bilemiyorum, benim durumumda olup çocuk sahibi olduktan sonra iyi ki yapmışım diyen var mı? sanki çocuk olduktan sonra artık ömür boyu kiradan kurtulamazmışım gibi geliyor, siz ne diyorsunuz?
Hiç istemeyebilir bu normal bence de ama böyle bir düşüncesi olan bence evlenmeden karsisindakine bunu söylemeli.Hazır değilsen ertele. Hatta hiç istemeye bilirsin de, doğal. Herkes çocuk sahibi olmak zorunda değil.
Yalnız şu da var, bilmediğin bir şeye hazır olma ihtimalin aslında yok. Yani tam hazır olayım maddi manevi dediğin noktada o iş yaş.
Çocuk büyük sorumluluk ve bazı insanlar hiçbir zaman bebek fikrine kendilerini hazır hissedemiyorlar.
Eşimle oturmuş bir evliliğimiz var, maddi olarak düze çıktığımızda bebek düşündük ve "Hazırız" dediğimizde bile esasen pek de hazır olmadığımızı gördük. Ne kadar planlarsanız planlayın, bir çocuğun sorumluluğunu aldığınızda hiçbir şeyin kafanızdaki kadar berrak kalmadığına, pek çok işin birbirine girebildiğine şahit oluyorsunuz. Hesapta olmayan harcamalarınız artacak, uykusuz geceleriniz elbette olacak ve bebeğiniz kolikse en az 4 ay uyku ve huzuru unutacaksınız.
Bir ufak kahve içmek için ısıttığınız su kaynaya kaynaya buhar olacak, 2 yudum aldığınız çayınız masada unutulmuş halde soğuyacak, ne kadar iyi geçinirseniz geçinin eşinize gıcık olabileceğiniz anlar yaşayacaksınız, saçınıza tarak değmediği günleriniz olacak,hamileliğin ardından vücudunuzu tanıyamayacaksınız, sürekli ağlayan bir varlığı teselli için kendinizi parçalayacak ve çaresiz kaldığınızda kendinizi bok gibi hissedeceksiniz. Kabuslar görecek, endişeden tırnak kemireceksiniz, haberleri izlerken "Onu koruyabilecek miyim?" diyerek depresyonlara gark olacaksınız, yarım yamalak yemekler pişirecek, evinizin temizliğine doğru düzgün yetişemeyeceksiniz.
Sonra bu saydıklarım bitecek ve yerine daha farklı koşuşturmalar gelecek. Her yeni yaşında siz de yeni şeyler tecrübe edeceksiniz, bu paha biçilemez bir deneyim elbette orası ayrı.
Her şey ihtimal dahilinde. "Çocuk oldu, büyüyor, seviyoruz" cümlesinin altı, sayfalarca yazabileceğim fedakarlık ve sabır hikayeleriyle dolu. Buna karşın, "İyi ki oğlum doğdu" diyebiliyorum. Hiçbir zaman tam hazır hissetmedim, ama istedim. İstemeniz esas mesele... İstiyorsanız, değer.
anneliği de tatmak istiyorum,bu gidişle ben de öyle olacağım herhaldeama eşime haksızlık etmek de istemiyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?