Bebekten sonra...

Bebek bir ilişkinin en büyük sınayıcısı maalesef. Çok güzel ama bir o kadar da zor bir şey. 13 aylık kızım var benim de. İlk 3 ay insan değildim öyle söyleyeyim. Uyku yok, dinlenme yok, hayatın bitmiş gibi sürekli kulaklarında son ses ağlama... doğal olarak gerilmiş sinirler, dibe vurmuş tahammül.

Yavaş yavaş düzeliyorsunuz. Geçecek bu günler. Sizin yorgunluğunuza ve psikolojinize eşiniz destek olmalı. Ama onun da maddi sorunları varsa o zaman iki tarafın da psikolojisi bozulunca kavgalar çıkıyor.

Maddi kısım siz işe başlayınca biraz toparlar. Eşinize bunu hatırlatın, desteğinizi gösterin ve ondan destek beklediğinizi belirtin. Kendiniz yapamıyorsanız terapist yardım etsin. Sağlıkla büyütün. 4 yaşından sonra bitiyormuş anaokuluna başlayınca anneye bağımlılık da azalıyor. Bu zamanların kıymetini bilmek lazım çünkü ileride "ooooy ne güzel minicikti" diye özleyeceğiz

Cac .!.:

Hayatta hersey insanlar icin erken bitmesi iyi oldu diyelim düzelecek tur degildi sadece bi sure rol yapmisti .kendi ailesinde dayak içinde buyudugu icin siddeti normal goruyordu bi sure torpiledi altinlarimi alip vermeyince mahkemelerde cirkeflesince iyice bitti zaten evlilige inancim. anne ogul kumpas ustine kumpas yapmislar bana. bosaninca anladim evliyken gözüme normal geliyordu ama uzaktan anormal aile diyorum .her iste vardır bi hayr diyorum ben .sizin yapacaginiz sey ise girmek parasizlik cok buyik etken altinlarimi ver harcayalim dedigimde vermedi megersem adam zaten planli gidiyormuş. Mahkemedede alamadik ilginc o yuzden kadinlar muhakkak 3 5 gizli parasi olmali yatirimi olmali en guvendiginzi es diyorsunuz en cok vuran oluyor cunku kan baginiz yok

Genişletmek için tıkla...

Çok haklısınız. Enn kısa zamanda işe döneceğim. Bunun için en az daha 1 senem var... Bakacak kimse yok çünkü..

Luthientr .!.:

Bebek bir ilişkinin en büyük sınayıcısı maalesef. Çok güzel ama bir o kadar da zor bir şey. 13 aylık kızım var benim de. İlk 3 ay insan değildim öyle söyleyeyim. Uyku yok, dinlenme yok, hayatın bitmiş gibi sürekli kulaklarında son ses ağlama... doğal olarak gerilmiş sinirler, dibe vurmuş tahammül.

Yavaş yavaş düzeliyorsunuz. Geçecek bu günler. Sizin yorgunluğunuza ve psikolojinize eşiniz destek olmalı. Ama onun da maddi sorunları varsa o zaman iki tarafın da psikolojisi bozulunca kavgalar çıkıyor.

Maddi kısım siz işe başlayınca biraz toparlar. Eşinize bunu hatırlatın, desteğinizi gösterin ve ondan destek beklediğinizi belirtin. Kendiniz yapamıyorsanız terapist yardım etsin. Sağlıkla büyütün. 4 yaşından sonra bitiyormuş anaokuluna başlayınca anneye bağımlılık da azalıyor. Bu zamanların kıymetini bilmek lazım çünkü ileride "ooooy ne güzel minicikti" diye özleyeceğiz

Genişletmek için tıkla...

Ne güzel yazmışsınız ❤❤❤ Çok teşekkür ederim... Ben şimdiden bile eski fotoğraflarına bakıyorum, zamanı tutmak istiyorum. O kadar haklısınız ki. Bir daha gelmeyecek zamanları anlamsızca tüketiyoruz...

Vuslata dair .!.:

Ben şöyle düşündüm uzun yıllar bebeksiz yaşandığında alışılmış bir yaşam rutini oluyor ve bebeğin gelmesiyle bu rutin tamamı ile bozuluyor yatma saatleri kalkma saatleri yemek saatleri gezmeler tatiller vesaire tamamıyla baştan aşağı bütün bir hayat bebeğin düzenine göre yeniden şekillendirilmeye mecbur kalıyor
Diğer yandan şöyle de bir gerçek var ki annelik sanki doğuştan genlerimizde gibi ama erkekler babalığı sonradan öğreniyorlar hep verdiğim bir örnek var küçük kız çocukları mesela bebeklerini alır uyutur ben bunun annesiyim şeklinde oyun kurarlar ama hiçbir erkek çocuğu bir bebeği alıp ben bunun babasıyım şeklinde oyun kurmuş mudur hayır ben hiç görmedim diğer taraftan bir yazıda okumuştum çok ilgimi çekmişti eşini bebeğini emzirirken gören erkek onu kendi annesiyle özdeşleştirebiliyormuş evet çok saçma ama aynen böyle okumuştum yani erkeğin bakış açısı ve ne düşündüğüde çok önemli artı bebek yokken tabii ki ilgi odağı birbirinizdesiniz şimdi ilgi bölündü bunu kaldıran da var kaldıramayan da var fakat bunların hiçbiri halledilmez ve çözülemez sorunlar değil karşılıklı sevgi saygı anlayışla bence tamamı çözülür dahası bunu da çözdükten sonra evliliğiniz gayet güzel yolunda devam eder inşallah

Genişletmek için tıkla...

Çookk teşekkür ederim, inşallah

Bebek olunca esler anne baba rolüne bürünüyor dogal olarak. Cogunlukla kadinlar herseyi üstleniyor, evin isi , cocugun bakimi felan derken kadin kendisi olmaktan cikiyor. Ve bir hüzün, sinir, tatminsizlik kapliyor kadini. Kendi olamamak, artik hic bisey eskisi gibi olamayacsk korkusu... bebekle oysa yeni bi hayatlari oluyor. Ama esler iste bunu kabullenmekte ve birbirlerineve kendlerine zaman ayiramaz oluyor. Erkekte muhtemelen esini özlüyor, ve bi aile kurmus olmanin, maddi yükün cogalmanin " artik bir baba olup bir insanin tüm geleceginin yükünü tasimanin" sorumlulugu altinda eziliyor. Kadinda erkekte kendini bu dönemde yalniz hissedip, acikca esiyle konusamayip bunalabiliyor bence. Cünkü cevremiz ailemiz hep böyle yasamis ve bu beklentilerle büyümüs. " bizde anne baba olduk bukadar zorlanmadik bunalmadik" baskisi... anasin babasin artikkk sunu bunj yapmak zorundasin baskisi...

Tavsiyem sudur ki bazen anne baba rolünü bi kenara asip bas basa zaman gecirmek. Sohbet edip korkularinin endiselerinizin hakkinda konusmak. Birbirinizi anlamak , ve eslerin birbirine " saol iyi bir annesin bunca zaman cocugumuzu güzel bir sekilde yetistirdin" veya "allah razi olsun maddi acidan bizi kimselere muhtac etmedin, ihtiyaclarimizi giderdin" demek bile insanin kalbine ferrrahlik veriyor ve ese karsi isindiriyor. Bazende biz kadinlar fazlasiyla ana rolüne kapiliyoruz. Evet cok zor bende tüüüüm bunlari yasadim ve yasiyorum. Yok en güzel sekildee egitmem gerek evi felan derli toplu olmasi gerek, su isi bu isi yapmam gerek. Halbuki bi kabullensek bazi seylerin bi süre daha yavas olmasi gerektigini, eskisi kadar herseye yetismemiz münkün olmadigini. Kendinite vakit ayirin 10 dakka bile olsa. Bi kahve icin, süslenin.. size ne iyigeliyorsa. Ve anne harici bir es ve asil bir birey oldugunuzu unutmayin.

Cocuk sorun degil evlilikte. Tabiki sorumluluk cok. Ama asil sorun bence eslerin kendi memnuniyetsizligi ve kendi ic catismalari.

Bunu düsünün ve inanin hersey güzel olacak. Bende tüm bunlari fazlasiyla yasadim inanin ve cevremde de aynisini yasayan arkadaslarim var... tahammülsütlpk kavgalar caresizlikler....

Sizin icinizde birseyler degismeli ki disarisi da degissin. Kendinizi önemseyin, iliskinizi evet zor biliyorum uykusuz bi sekilde birde esle bazen zaman gecirmek felan.... ama birbirini seven iki insan bunun da üstesinden gelir. Ki evladiniz sevgi dolu bir yuvada büyümesini hepimiz isteriz

Güzel anne herseyi cok iyi yapiyorsun, sadece kendine zaman ver. Kendini de düsün

Bizim de böyle oldu. Şu an 8 yıllık evliyiz. Beybi 2 yaşında. Yeni yeni toparladık. Biraz sabır diliyorum sadece. Bireyseliğine ve keyfine düşkün bir çifttik. O zedelendi. Şimdi beybi kolaylaştı biraz daha/ biz alıştık. Düzeliyor bence :)

Luthientr .!.:

Bebek bir ilişkinin en büyük sınayıcısı maalesef. Çok güzel ama bir o kadar da zor bir şey. 13 aylık kızım var benim de. İlk 3 ay insan değildim öyle söyleyeyim. Uyku yok, dinlenme yok, hayatın bitmiş gibi sürekli kulaklarında son ses ağlama... doğal olarak gerilmiş sinirler, dibe vurmuş tahammül.

Yavaş yavaş düzeliyorsunuz. Geçecek bu günler. Sizin yorgunluğunuza ve psikolojinize eşiniz destek olmalı. Ama onun da maddi sorunları varsa o zaman iki tarafın da psikolojisi bozulunca kavgalar çıkıyor.

Maddi kısım siz işe başlayınca biraz toparlar. Eşinize bunu hatırlatın, desteğinizi gösterin ve ondan destek beklediğinizi belirtin. Kendiniz yapamıyorsanız terapist yardım etsin. Sağlıkla büyütün. 4 yaşından sonra bitiyormuş anaokuluna başlayınca anneye bağımlılık da azalıyor. Bu zamanların kıymetini bilmek lazım çünkü ileride "ooooy ne güzel minicikti" diye özleyeceğiz

Genişletmek için tıkla...

4 yaşında ne bitiyormuş
Zorlukların adı şekli değişiyor ama halaa zor. Çocugum 1 yaş civarındayken bunlar iyi günlerin derlerdi çoçugu 4,5 yaşında olanlar da he hee derdim.
Şimdi kolay zor diye bakmamak lazım artık o fikre alışmak lazım, o keyfekeder rahat hayat bitti yıllarca da gelmicek. 4ten sonra da yine dev zor ama bi o kadar da eğlenceli. Öyle güzel konusuyorlar ve komikler ki Allah sağlık versin tüm çocuklara. O insamı hayata bağlıyor, yoksa o kadar insan 1 çocuk yapıp bırakırdı. Gerçi ben yine öyle de.Hamile yada küçük çocuğu olanlaro görünce cidden üzülüyorum, tamam çok güzel birşey de çok çok çok zor. Çocuguna göre değişir ama 8 civarı bi tık hayat düzene giriyormuş. Herkese kolaylıklar

En zor yıllar net 2.5-4.5 yaş arası, kişilik çatışması, hayatı ve genel kurallar benimseme ve kabuşlenme süreci, vs vs. psikolojik olarak zor, bir de hala uykusu kötüyse bizim öyleydi deliriyorsun. yani kolaylaşcak diyip kendini kandırma hayal kırıklıgı daha kötü oluyor. bu yeni hayatı kabullenip olumlu şeylere odaklanıp bir de düzenli destek almak lazım

Oğlum 4 yaşında. Onu dünyalara degismem. iyi ki doğurmuşum ama ben sevdiğim adamı kaybettim. Bunun suçlusu oğlum değil elbette. Es kişisi bencil, rahatına düşkün olunca böyle oluyor...

Bebekten sonra beklentimiz gibi devam etmedi bazı şeyler. Açıkçası kaygı durumumuz çok arttı eşimin de benim de.
Ben alışık olmadığım bir hayatın içine düştüm keza o da.
Kafamız esince gecenin bir vakti bile doğa gezisine çıkabilen insanlar iken hava soğuk çocuk uyuyor diye diye kaldık evde. Acayip bunalttı o süreç.
1 yaşa yaklaşıp yaz dönemine girince sonrasında da ben işe başlayınca ilişkimiz iyice düzeldi.
Geçenlerde eşim kızımı canımdan çok seviyorum en başından beri ama hayatımıza dahil olduğunu gördükçe babalık hislerim çok kuvvetleniyor. Belki de böyle bir durumdur.

umutvenese .!.:

4 yaşında ne bitiyormuş
Zorlukların adı şekli değişiyor ama halaa zor. Çocugum 1 yaş civarındayken bunlar iyi günlerin derlerdi çoçugu 4,5 yaşında olanlar da he hee derdim.
Şimdi kolay zor diye bakmamak lazım artık o fikre alışmak lazım, o keyfekeder rahat hayat bitti yıllarca da gelmicek. 4ten sonra da yine dev zor ama bi o kadar da eğlenceli. Öyle güzel konusuyorlar ve komikler ki Allah sağlık versin tüm çocuklara. O insamı hayata bağlıyor, yoksa o kadar insan 1 çocuk yapıp bırakırdı. Gerçi ben yine öyle de.Hamile yada küçük çocuğu olanlaro görünce cidden üzülüyorum, tamam çok güzel birşey de çok çok çok zor. Çocuguna göre değişir ama 8 civarı bi tık hayat düzene giriyormuş. Herkese kolaylıklar

Genişletmek için tıkla...

Valla gece boyu uyuyormuş artık 4 yaşında öyle diyorlar. Anaokuluna gidiyor sabah hem yoruluyormuş orada akşama daha sakin oluyormuş.

Ben rahatladım çok valla. İlk 3 ay berbattı ama. Emmedi, çok uğraştım. Gece gündüz sağdım. Gece 2 saatte 1 süt sağıp makinayı temizlemek ne demek bilen bilir gaz vardı vs çok çok zordu bana. Şimdi çok rahat (13 ay) yani tabi eskisi gibi değilim. Oturup sabah akşam dizi film kitap artık yok ve genç kız olana kadar olamayacak ama ilk zaman gibi 45 dakikalık kabus uykuları da yok yani. Yürüyor birlikte 2 saat park park gezdik. Bebekken mümkün değildi sağma makinasından 2 saat uzaklaşabilmem bildiğiniz yoğun bakım makinasına bağlı kadın gibi 3 ay sağma makinasına bağlıydım

Kısacası şimdi çok şükür insan gibi uyuyorum 2-3 saat kesintisiz buna çok şükrediyorum. Sanırım benim için uyku çok çok önemli. Diğer zorluklar vız geliyor uykumu almışsam.

Laale .!.:

Evlat büyük imtihan…

Olması da zor olmaması daha da zor…

Her zorlandığımda üçümüz birbirimize sarılıp şükrediyorum gözyaşlarıyla…

Yalan değil çok zorlanıyorum ama çok büyük nimet.

Allahım layıkıyla yetiştirmeyi nasip etsin hepimize inşallah.

Genişletmek için tıkla...

Aa bebişiniz mi oldu? Ben çocuk olayına sıcak bakmıyorsunuz diye hatırlıyordum karıştırmışta olabilirim.
Allah analı-babalı musmutlu büyütsün, hayırlı olsun.

Lupetta .!.:

Hanımlar iyi pazarlar.

Ben neredeyse 8 senelik evliyim. Evliliğimizin 6. yılında "artık zamanıdır" deyip bebek düşünmeye başladık. Çok şükür de hemen nasip oldu, Allah isteyen tüm güzel anne babalara nasip etsin.

Şu an bebeğim 1 yaşında. 6 yıllık evliliğimde sorun sıkıntı yok denecek kadar azdı. Ne zaman ki bebek oldu maddiyat biraz bozuldu haliyle. Ondan bağımsız olarak da bizim tartışmalar arttı (en azından ben öyle düşünüyorum) 6 yılda etmediğimiz kavgayı bebeğin ilk 6 ayında ettik. Sonrası da yine sık tartışmalarla devam ediyor.

Yemin ediyorum artık psikolojim bozuldu. İnstagramımda evlenen, bebek bekleyen bir çift, yeni doğum yapmış bir kadın görsem "bitti işte" diyorum. "Onların hayatı da aşkı da bitti artık" diyorum. Bebeğimi çok çok çok seviyorum. Orda zaten sıkıntı yok. Ama eşimle asla eskisi gibi olamayacağımı düşünüyorum...

Genişletmek için tıkla...

Çocuk evliliği güçlendirir safsatalarına inanmıyorum. Anneler bu yıpratıcı süreçte ne kadar kafayı yiyorsa. Babalarda bunu o kadar anlamıyor. Ebeveynler çocuklarına düşkün olsada birbirlerinden soğuyorlar. Tükeniyorlar.

TheQueeninthenorth .!.:

Oğlum 4 yaşında. Onu dünyalara degismem. iyi ki doğurmuşum ama ben sevdiğim adamı kaybettim. Bunun suçlusu oğlum değil elbette. Es kişisi bencil, rahatına düşkün olunca böyle oluyor...

Genişletmek için tıkla...

Bu yorum üzdü... Ben de sanırım... Eşime söylediğimde "hayır hiçbir şey bitmedi" diyor ama bugün eşim, ben ve bebiş yürüdük öyle. Yanımızdan bi çift geçmiş, eşim "çocuk kızın elini öptü" dedi, "Eee" dedim. "Ne bileyim biz de öyleydik ya ondan" dedi. Dedim "bak ben bazı şeyler bitti dediğimde hayır diyorsun bir de" dedim. Önceden evde sürekli durup durup öperdi, yolda el ele yürürken durup elimi öperdi... Ne bileyim... Bitti işte

Oscarcollerde .!.:

Çocuk evliliği güçlendirir safsatalarına inanmıyorum. Anneler bu yıpratıcı süreçte ne kadar kafayı yiyorsa. Babalarda bunu o kadar anlamıyor. Ebeveynler çocuklarına düşkün olsada birbirlerinden soğuyorlar. Tükeniyorlar.

Genişletmek için tıkla...

Çok doğru. İyi bir evlilik için çocuk değil, çocuk için zaten iyi bir evlilik olmalı. Çocuk mevcut düzeni de alıp götürüyor. İyi, oturmuş olan evlilikler sarsılsa da yürüyüp gider. Diğerleri yolda kalır..

Lupetta .!.:

Hanımlar iyi pazarlar.

Ben neredeyse 8 senelik evliyim. Evliliğimizin 6. yılında "artık zamanıdır" deyip bebek düşünmeye başladık. Çok şükür de hemen nasip oldu, Allah isteyen tüm güzel anne babalara nasip etsin.

Şu an bebeğim 1 yaşında. 6 yıllık evliliğimde sorun sıkıntı yok denecek kadar azdı. Ne zaman ki bebek oldu maddiyat biraz bozuldu haliyle. Ondan bağımsız olarak da bizim tartışmalar arttı (en azından ben öyle düşünüyorum) 6 yılda etmediğimiz kavgayı bebeğin ilk 6 ayında ettik. Sonrası da yine sık tartışmalarla devam ediyor.

Yemin ediyorum artık psikolojim bozuldu. İnstagramımda evlenen, bebek bekleyen bir çift, yeni doğum yapmış bir kadın görsem "bitti işte" diyorum. "Onların hayatı da aşkı da bitti artık" diyorum. Bebeğimi çok çok çok seviyorum. Orda zaten sıkıntı yok. Ama eşimle asla eskisi gibi olamayacağımı düşünüyorum...

Genişletmek için tıkla...

Öncelikle bebeğinizin doğumuyla birlikte hayatınıza giren değişikliklerin normal olduğunu belirteyim. Yeni bir hayatın sorumluluğu, finansal zorluklar ve uyku eksikliği gibi faktörler evlilikte yeni dinamikler yaratabilir. Bu nedenle, tartışmaların artması normal bir durumdur.

Evlilikler lineer ilerlemez, inişler çıkışlar mutlaka herkeste oluyor.

İletişim çok önemli. Eşinizle açık ve dürüst bir şekilde konuşarak, neden tartışmaların arttığını ve nasıl daha iyi bir duruma gelebileceğinizi belirleyin. Birbirinizi anlamak, empati kurmak ve birbirinize destek olmak çok önemli.

Eşinizle eskisi gibi olamayacağınızı düşünmeniz üzücü bir durum. Bu düşüncenizin nedeni belki de bebeğinizin doğumuyla birlikte eşinizle geçirdiğiniz zamanın azalmış olması, ona karşı duyduğunuz aşkın ve şefkatin yerini bebekle ilgilenmek, finansal yönden gelecek kaygısıyla baş etmek gibi sorumlulukların alması olabilir. Bu zamanlar geçecek ve dengeler daha da sağlam yerine oturacak. Sakince baş edin, telkin edin ve birbirinizle konuşun.

buztuz .!.:

Aa bebişiniz mi oldu? Ben çocuk olayına sıcak bakmıyorsunuz diye hatırlıyordum karıştırmışta olabilirim.
Allah analı-babalı musmutlu büyütsün, hayırlı olsun.

Genişletmek için tıkla...

Kader diyeyim…

Amin inşallah arkadaşım. Allahım razı olsun inşallah.

Tüm yavrular sağlıkla mutlulukla büyüsün inşallah.

Lupetta .!.:

Bu yorum üzdü... Ben de sanırım... Eşime söylediğimde "hayır hiçbir şey bitmedi" diyor ama bugün eşim, ben ve bebiş yürüdük öyle. Yanımızdan bi çift geçmiş, eşim "çocuk kızın elini öptü" dedi, "Eee" dedim. "Ne bileyim biz de öyleydik ya ondan" dedi. Dedim "bak ben bazı şeyler bitti dediğimde hayır diyorsun bir de" dedim. Önceden evde sürekli durup durup öperdi, yolda el ele yürürken durup elimi öperdi... Ne bileyim... Bitti işte

Genişletmek için tıkla...

Neden peki?

Hani cevap vermek zorunda değilsin elbette.

Sadece çok üzüldüğüm için boş bulunup sordum.

Evet bebekten sonra cinsellik sekteye uğruyor da öpücük,sarılma ne oluyor da azalıyor ya da bitiyor?

10 yıllık evlilik ve 2 çocuklu hayattan bildiriyorum: Gelmeyin tünelin ucu bomb.k bi yere çıkıyor. İyi siz bir tek eşinizle sorun yaşamışsınız. Ben eşim ve tüm sülalesiyle.. çocuğun evliliği güçlendirdiğini söylemiş bir arkadaş. Evet çocuk yokken bu sorunları yaşasaydın direkt boşardın. Ama çocuk var diye 1500 kere düşünüyorsun. O manada güçlendiriyor olabilir.