- 24 Eylül 2013
- 9.933
- 32.537
- 748
- Konu Sahibi MissDynamite
-
- #161
Hani iyi bir babaydı? Neden her şeyiyle siz ilgileniyorsunuz o zaman?bunları siz yapıyorsanız Nasıl iyi Bir baba olduğunu anladınız?
Hani iyi bir babaydı? Neden her şeyiyle siz ilgileniyorsunuz o zaman?bunları siz yapıyorsanız Nasıl iyi Bir baba olduğunu anladınız?ben hiç bir sorumluluktan kaçmıyorum. yanlış değerlendiriyorsunuz. bu çocukların yemesi içmesi okulu oyunu dersi aklınıza gelebilecek herşeyiyle tek başıma ilgileniyorum ben. boşanabildiğim takdirde de bu değişmeyecek. amacım çocuklarımdan vazgeçmek değil bunu keşke anlayabilseniz.
ailem istanbulda yaşıyor. ben antalya da. bencillik yapmak istemiyorum. onunla aramızdaki problem yüzünden neden çocukları babalarından 1000 km uzağa götürüp yılda 1 2 kez görüşmelerine sebep vereyim diyerek bakıyorum ben olaya. o bu kadar sağduyulu davranamadığı için zaten bu durumdayız. ben başka bi şehre gidip çocuklarımın düzenlerini tamamen altüst etmemekten yanayım.
+1Öncelikle Rabbim yardımcınız olsun. Eşiniz boşandığınız zaman nafaka ile çocukların giderlerini karşılayabilirsimiz. Eşimiz bahsettiğiniz gibi iyi bir babaysa nafaka verir zaten ama annelik yapamaz. Anlaşmalı olarak boşanıp, çocuklarla dönüşümlü olarak ilgilenebilirsiniz. Ama öylece de vermeniz tuhaf olur. Adam hem çalışıp hem nasıl bakıcak çocuklara. Okuluydu yemeğiydi. Siz biraz sorumluluktan ve değişicek olan düzenden korkuyosunuz bence.
Calisan kadinlar nasil bakiyorsa oyle bakacakAdam hem çalışıp hem nasıl bakıcak çocuklara
Bu demogoji değil,insanların geçirdiği elinde olmayan bir takım dönemleri var,kendini çaresiz hissedip asamadiklari yanında kimseyi istemediği dönemler,bunlar çok ağır duygu birikimleri olduğu için çoğu zamn doğru karar veremezler,zamana ihtiyaçları vardır,desteğe anlayışa...sonra doğru kararları alirla
Ya bakın tutarlı ve tutarsız konuştuğunuz yerler var. Biz konu sahibinin tahmini aklı başında bir insan olmasından hareketle söylüyoruz bunu. Elbette cani bir anneden bahsetmiyoruz. Ne anneler var insanlıkla ilgisi yok. Öyle de olsa çocuklar o annelerde olsun, anne annedir diyen bir zihniyet olabilir mi? Ayrıca bir annenin çocuğuna düşkün olmasının nesi kötü, çocuğunu koklayan anne ki burda aslında duyulan sevgi resmediliyor, bu sizi neden rahatsız ediyor. Asıl siz bırakın insanlar çocuklarını istedikleri sevsin. Zorunluluk ve çaresizlik nedeniyle çocuğundan ayrı kalan annelere saygımız bizim de sonsuz . Biz de insanız taş mıyız!!Konu sahibini tenzih ederim,
Daha bugun bir video izledim, bir anne iki cocugunu kopruden dicle nehirine, çöp atar gibi atarak öldürdü, simdi o çocuklar da annelerinden uzak buyuse daha iyi olmaz miydi? Her zaman anne yanı en iyisi degildir, bunu anlamak bu kadar zor olmamali yahu.
Tekrar söylüyorum konu sahibini tamamen tenzih ederim, eminim burda evladimi koklamadan uyuyamam, uyuyabilene iyi anne demem edebiyati yapanlarin cogundan cok daha guzel bir annedir.
Ama ille anne yanı en iyisidir derken elinizde saglam doneler olmali, dünyada annesinin yanindansa babasinin yaninda buyumesi cok daha iyi olacak milyonlarca cocuk vardir. Açın arada haber okuyun, gorursunuz.
Yok ama işte, sizin gibi anne olmak yasak. Doğru anne formatı bu değilmiş. Yıllarca biz yanlış anlamışız.Vay bee çocuğumdan ayrı yaşamak, bensiz büyümesi inanılır gibi değilgeceleri gözüme uyku girmez be
Bence çocuklarınız büyüyene kadar Antalya’da yaşamaya devam etmelisiniz. Sabredin boşandıktan sonra devam edin aynı şehirde diycem ama Antalya gibi muhteşem bir şehir için sabretmek kavramını kullanasım gelmiyor:)ailem istanbulda yaşıyor. ben antalya da. bencillik yapmak istemiyorum. onunla aramızdaki problem yüzünden neden çocukları babalarından 1000 km uzağa götürüp yılda 1 2 kez görüşmelerine sebep vereyim diyerek bakıyorum ben olaya. o bu kadar sağduyulu davranamadığı için zaten bu durumdayız. ben başka bi şehre gidip çocuklarımın düzenlerini tamamen altüst etmemekten yanayım.
aslında dediğiniz gibi değil. Düzgün bir işim ve gelirim var elbette. Şuan çocuklarıma babaanneleri bakıyor ben işteyken. Ama şöyle izah edeyim eşim çocukları elimden almak için ne gerekiyorsa yapacak yapıya sahip bir adam.Anlaşmalı boşanmayı ancak çocukları ona bırakırsam kabul edecektir. Ki daha önceki girişimimde de açıkça bunu belirtmişti. Dediğiniz gibi sorumluluk vs değil olay.Kendi hayatıma birşey olmadan eşimle boşanabilmek. Evet korkuyorum ama çocuklarıma bakamamaktan değil başıma geleceklerden.
6 yaşında annem ve babam ayrıldı. Daha sonra babam tekrar evlendi. Ki bir çok erkek bunu yapıyor. Buz babam ile kaldık. Annem durumu olmadığı için bizi alamadı. Üvey anne ile bayaâ atraksiyonlu bir hayat geçirdik. Söyle söyleyeyim evlenince bile huzir vermedi. Eşim ile şehir değiştirdik. Çok şükür ne kadar uzak o kadar iyi. Ama öz annem sonra tekrar evlendi iki çocuğu daha oldu. İkinci evlilikte de sorunlar yaşadı. Ama o çocukları temizlik yaptı çalıştı çabaladı hiç bırakmadı. 34 yaşındayım hâlâ düşündükce o kadar çok kızıyorum ki keşke bizide bırakmamak için çabalasada bizde kardeşimle başka başka memleketlere savrulmamis olsaydıkMerhaba değerli arkadaşlar. 10 yıllık evliyim. 8 ve 4 yaşında iki çocuk annesiyim. Eşimle uzun zamandır süre gelen sorunlarımız sıkıntılarımız var. Maddi sorumsuzluk, fiziksel ve psikolojik şiddet, aldatılma. uzun süre hepsine katlandım ama tahammül edemeyeceğim bir evreye geldim 2018 yılı nisan ayında. ve boşanmak için evden ayrıldım. Ama bu süreçte hamile olduğumu öğrenerek ve eşimden sözler alarak evime geri döndüm. Daha sonrasında bebeğimide kaybettim. Eşim verdiği sözlerin hepsini tuttu diyebilirim değişti düzeldi fakat ben düzelemiyorum. Yılların birikmişliği yorgunluğu beni bitirdi. O zamanda o kararı verebilmek benim için çok zordu ve düzelemeyeceğine emin olduğum için ayrılık kararı almıştım. Evet birşeyleri düzeltmeye uğraştık ama benim içimde bu evliliğe inancım kalmadı ve tek isteğim onsuz bir hayat. En büyük sıkıntım boşandığımız takdir başarabilirsem çocuklarımın benimle yaşamasına müsade etmeyecek. aynı şehirde olmamızada hiç birşekilde izin vermeyecek. Kötü bir koca olabilir ama iyi bir baba çocuklara çok iyi bakacağından hiç şüphem yok. Ben maddi olarakta aynı koşulları sağlayamam çocuklara. Sizlere bir sorum var. Çocuklarını babalarına bırakacak boşanmış annelerimiz varmı? Nasıl oluyor? En büyük korkum onların benden nefret etmeleri. Bundan çok korkuyorum ama çocukların için bile aynı evde onunla yaşamaya tahammülüm kalmadı. Nasıl bir yol izlemeliyim bilmiyorum.
Merhaba değerli arkadaşlar. 10 yıllık evliyim. 8 ve 4 yaşında iki çocuk annesiyim. Eşimle uzun zamandır süre gelen sorunlarımız sıkıntılarımız var. Maddi sorumsuzluk, fiziksel ve psikolojik şiddet, aldatılma. uzun süre hepsine katlandım ama tahammül edemeyeceğim bir evreye geldim 2018 yılı nisan ayında. ve boşanmak için evden ayrıldım. Ama bu süreçte hamile olduğumu öğrenerek ve eşimden sözler alarak evime geri döndüm. Daha sonrasında bebeğimide kaybettim. Eşim verdiği sözlerin hepsini tuttu diyebilirim değişti düzeldi fakat ben düzelemiyorum. Yılların birikmişliği yorgunluğu beni bitirdi. O zamanda o kararı verebilmek benim için çok zordu ve düzelemeyeceğine emin olduğum için ayrılık kararı almıştım. Evet birşeyleri düzeltmeye uğraştık ama benim içimde bu evliliğe inancım kalmadı ve tek isteğim onsuz bir hayat. En büyük sıkıntım boşandığımız takdir başarabilirsem çocuklarımın benimle yaşamasına müsade etmeyecek. aynı şehirde olmamızada hiç birşekilde izin vermeyecek. Kötü bir koca olabilir ama iyi bir baba çocuklara çok iyi bakacağından hiç şüphem yok. Ben maddi olarakta aynı koşulları sağlayamam çocuklara. Sizlere bir sorum var. Çocuklarını babalarına bırakacak boşanmış annelerimiz varmı? Nasıl oluyor? En büyük korkum onların benden nefret etmeleri. Bundan çok korkuyorum ama çocukların için bile aynı evde onunla yaşamaya tahammülüm kalmadı. Nasıl bir yol izlemeliyim bilmiyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?