- 30 Ocak 2013
- 29.444
- 43.943
- 798
- Konu Sahibi yokoylebisevgili
-
- #81
O zaman size de Abinize Allah vemiyor ne diyo zorlayıp imansızlık yapıyorsunuz mu diyelim istemeyen istemez Allah Allah yaNeden istemiyorsunuz derdiniz ne ? Kusura bakmayın ama abimler 7 senedir çocuk istiyorlar ve olmuyor. Sizinki nankörlük resmen kendinide gelin.
psikiyatriste gidin gebelik depresyonu olabilir3 yıllık evliyim 16 haftalık hamileyim. aşk evliliği yaptım. annelik bana uygun değil bu yüzden asla çocuk istemiyordum. korunuyorduk. eşim korunuyordu. buna rağmen hamile olduğumu öğrendim. hemen aldırmak istedim. eşim istemedi. çok şiddetli kavgalar ettik. ben ağladım bağırdım o bağırdı. komşular polis bile çağırdılar. harika bir ilişkimiz vardı, gördüğüm en naif en düşünceli adamdı çocuğu aldıralım deyince her şey mahvoldu. çok kavga ettik. ben hep onun bencil olduğunu söyledim o benim acımasız olduğumu. bir yandan birbirimize çok aşıktık hâlâ. olay ailelere kadar yansıdı. benim anne babam aldırırsan bizim senin gibi kızımız yok diye resti çektiler. ben çok isyan ettim sinir krizleri geçirdim olmadı. 10 haftayı geçti aldıramadım. şimdi herkes mutlu ama ben çok mutsuzum. öleyim diye dua ediyorum. eşim mutlu, hiçbir şey olmamış gibi gece yatarken bana sarılıyor. dayanamıyorum ben istemiyorum bebeği. bir kez olsun ultrasonda görüntüsüne bakmadım. doktorun verdiği testleri yaptırdık sonuçlarını açıklarken dinlemedim. büyüyen karnımı gördükçe ağlama krizlerine giriyorum. düzgün yiyip içemiyorum, uyuyamıyorum. hiçbir işe odaklanamıyorum. işteki verimim düştü. psikoloğa gidiyorum hiçbir gelişme yok. eşim şikayetlerimi, ağlamalarımı dinliyor teselli ediyor sarılıyor ama olmuyor. söylediği hiçbir şey etki etmeyince de yazık değil me o bebeğe diyor, o daha küçücük diyor, sana ihtiyacı var diyor, annesi sevmeyecekse kim sevecek bu çocuğu böyle yaparak ona zarar veriyorsun diyor. bu sefer daha kötü oluyorum ben kötü biriyim küçük bir bebeğe zarar veriyorum diye. yemeden içmeden kesilip sürekli ağladığım ve kustuğum için 12.haftada hastaneye yatıp çıktım. dayanamıyorumartık ben. öleyim diye dua ediyorum bir türlü ölmüyorum da. bu çocuk doğunca banim yüzümden zarar görürse nolacak onu da kara kara düşünüyorum. ben buna bakamam. kucağıma bili alamam. çıldırmak üzereyim.
bunlar efsane, bebekler anne karninda en rahat zamanlarini yasiyorlar. cocugun sevgisi de gokten zembille inmiyor, dogduktan sonra gittikce daha cok seviyor insan.Kesinlikle. Bebek anne karnında istenmediğini hisseder derler bir de yani.Ama anlamadığım nasıl oluyorda siz bu kadar istemediğinizi belli ederken , hem aileniz ( ki onları ilgilendirmiyor bence ) hem eşiniz doğur deme cesaretini gösteriyor ? Bu dünya da gerçekten çocuğunu istemeyen , reddeden bir sürü anne var yani. Doğunca seversin diye mi umuyorlar anlamadım.
keşke eşiniz ve aileniz istemediğiniz bir bebeği doğurmanız için bu denle baskı yapmasaydı bu konuya deli gibi bebek isteyen hormonları tavan yapmış kişiler yazıp da can sıkmasın ne siz onu ne de konu sahibi sizi anlar konu sahibini biz gibi bebek istemeyen kişiler anlar çok üzüldüm adınıza o bebek de Bunu haketmiyor istenmediğini siz ne kadar kendinizi tutmaya çalışsanız da anlayacak ne diyebilirim ki düşüncesiz Bi eş ve aileniz var
Çeşitli makaleler de bebeğin bundan etkilendiğini okumuştum. Benim inancım da bu yönde. Seven seviyor , sevmeyen de sevmiyor. Her doğuran sevseydi yurtta terk edilmiş çocuklar , çöpe atılan çocuklar olmazdı. Ha belki bunları yapmaz ama ekmeğini suyunu verip sevgisini esirgeyebilir. Konu sahibinden bağımsız konuşuyorum bu arada üstüne alınmasın.bunlar efsane, bebekler anne karninda en rahat zamanlarini yasiyorlar. cocugun sevgisi de gokten zembille inmiyor, dogduktan sonra gittikce daha cok seviyor insan.
yani sunu demek istedim, heyecan olabilir ama asil cocugun sevgisi dogduktan sonra basliyor. herkes sevmeyebilir tabi. cocuk stresten etkilenebilir ama zannedildigi kadar kirilgan degiller.Çeşitli makaleler de bebeğin bundan etkilendiğini okumuştum. Benim inancım da bu yönde. Seven seviyor , sevmeyen de sevmiyor. Her doğuran sevseydi yurtta terk edilmiş çocuklar , çöpe atılan çocuklar olmazdı. Ha belki bunları yapmaz ama ekmeğini suyunu verip sevgisini esirgeyebilir. Konu sahibinden bağımsız konuşuyorum bu arada üstüne alınmasın.
Sıkıntı yok anladım ne demek istediğinizi :) Ama anne karnında sürekli bu yönde enerji almak az da olsa bebeği negatif etkiler sonuçta. Keşke olmasa ama işte .yani sunu demek istedim, heyecan olabilir ama asil cocugun sevgisi dogduktan sonra basliyor. herkes sevmeyebilir tabi. cocuk stresten etkilenebilir ama zannedildigi kadar kirilgan degiller.
Annelige bu kadar kutsiyet atfetmekten oluyor hep bunlar. Kadinin yeni bebegi olmus her sey cok farkli alisma sureci yorgunluk lohusalik vs ama aklindan kotu bir dusunce gecse zorlandiginini ifade etse hemen once kendisi yargiliyor kendisini sonra da toplum. Ben kotu bir anneyim beceremiyorum diye dusunuyor. "Annelik icguduseldir." Annesin sen artik. Anneler bebek rahme dustugu andan itibaren cocuguna baglanir ama babalar cocugu kucagina alinca hatta cocuk konusmaya baslayinca. diye diye kadinlara farkinda olmadan cok buyuk bir baski yapiliyor.bunlar efsane, bebekler anne karninda en rahat zamanlarini yasiyorlar. cocugun sevgisi de gokten zembille inmiyor, dogduktan sonra gittikce daha cok seviyor insan.
Rica ediyorum bebeği doğar doğmaz kocanıza verin ve boşanın.3 yıllık evliyim 16 haftalık hamileyim. aşk evliliği yaptım. annelik bana uygun değil bu yüzden asla çocuk istemiyordum. korunuyorduk. eşim korunuyordu. buna rağmen hamile olduğumu öğrendim. hemen aldırmak istedim. eşim istemedi. çok şiddetli kavgalar ettik. ben ağladım bağırdım o bağırdı. komşular polis bile çağırdılar. harika bir ilişkimiz vardı, gördüğüm en naif en düşünceli adamdı çocuğu aldıralım deyince her şey mahvoldu. çok kavga ettik. ben hep onun bencil olduğunu söyledim o benim acımasız olduğumu. bir yandan birbirimize çok aşıktık hâlâ. olay ailelere kadar yansıdı. benim anne babam aldırırsan bizim senin gibi kızımız yok diye resti çektiler. ben çok isyan ettim sinir krizleri geçirdim olmadı. 10 haftayı geçti aldıramadım. şimdi herkes mutlu ama ben çok mutsuzum. öleyim diye dua ediyorum. eşim mutlu, hiçbir şey olmamış gibi gece yatarken bana sarılıyor. dayanamıyorum ben istemiyorum bebeği. bir kez olsun ultrasonda görüntüsüne bakmadım. doktorun verdiği testleri yaptırdık sonuçlarını açıklarken dinlemedim. büyüyen karnımı gördükçe ağlama krizlerine giriyorum. düzgün yiyip içemiyorum, uyuyamıyorum. hiçbir işe odaklanamıyorum. işteki verimim düştü. psikoloğa gidiyorum hiçbir gelişme yok. eşim şikayetlerimi, ağlamalarımı dinliyor teselli ediyor sarılıyor ama olmuyor. söylediği hiçbir şey etki etmeyince de yazık değil me o bebeğe diyor, o daha küçücük diyor, sana ihtiyacı var diyor, annesi sevmeyecekse kim sevecek bu çocuğu böyle yaparak ona zarar veriyorsun diyor. bu sefer daha kötü oluyorum ben kötü biriyim küçük bir bebeğe zarar veriyorum diye. yemeden içmeden kesilip sürekli ağladığım ve kustuğum için 12.haftada hastaneye yatıp çıktım. dayanamıyorumartık ben. öleyim diye dua ediyorum bir türlü ölmüyorum da. bu çocuk doğunca banim yüzümden zarar görürse nolacak onu da kara kara düşünüyorum. ben buna bakamam. kucağıma bili alamam. çıldırmak üzereyim.
O zaman size bu kadar baskı yapan adamı boşayıp, çocuğu aldıracaktınız.konuştum kabul etti. hamile kalınca yan çizdi.
Yardımcı tutarsınız veya anneler gelir bakmanıza yardımcı olurlar bir şekilde hallolur ben bakamam diye bir şey yok insan isteyince neler yapıyor boşuna canınızı sıkıyorsunuz bebeğe yansıyor komik olur bebek bak stres yapma psikolojik desteğe basvur3 yıllık evliyim 16 haftalık hamileyim. aşk evliliği yaptım. annelik bana uygun değil bu yüzden asla çocuk istemiyordum. korunuyorduk. eşim korunuyordu. buna rağmen hamile olduğumu öğrendim. hemen aldırmak istedim. eşim istemedi. çok şiddetli kavgalar ettik. ben ağladım bağırdım o bağırdı. komşular polis bile çağırdılar. harika bir ilişkimiz vardı, gördüğüm en naif en düşünceli adamdı çocuğu aldıralım deyince her şey mahvoldu. çok kavga ettik. ben hep onun bencil olduğunu söyledim o benim acımasız olduğumu. bir yandan birbirimize çok aşıktık hâlâ. olay ailelere kadar yansıdı. benim anne babam aldırırsan bizim senin gibi kızımız yok diye resti çektiler. ben çok isyan ettim sinir krizleri geçirdim olmadı. 10 haftayı geçti aldıramadım. şimdi herkes mutlu ama ben çok mutsuzum. öleyim diye dua ediyorum. eşim mutlu, hiçbir şey olmamış gibi gece yatarken bana sarılıyor. dayanamıyorum ben istemiyorum bebeği. bir kez olsun ultrasonda görüntüsüne bakmadım. doktorun verdiği testleri yaptırdık sonuçlarını açıklarken dinlemedim. büyüyen karnımı gördükçe ağlama krizlerine giriyorum. düzgün yiyip içemiyorum, uyuyamıyorum. hiçbir işe odaklanamıyorum. işteki verimim düştü. psikoloğa gidiyorum hiçbir gelişme yok. eşim şikayetlerimi, ağlamalarımı dinliyor teselli ediyor sarılıyor ama olmuyor. söylediği hiçbir şey etki etmeyince de yazık değil me o bebeğe diyor, o daha küçücük diyor, sana ihtiyacı var diyor, annesi sevmeyecekse kim sevecek bu çocuğu böyle yaparak ona zarar veriyorsun diyor. bu sefer daha kötü oluyorum ben kötü biriyim küçük bir bebeğe zarar veriyorum diye. yemeden içmeden kesilip sürekli ağladığım ve kustuğum için 12.haftada hastaneye yatıp çıktım. dayanamıyorumartık ben. öleyim diye dua ediyorum bir türlü ölmüyorum da. bu çocuk doğunca banim yüzümden zarar görürse nolacak onu da kara kara düşünüyorum. ben buna bakamam. kucağıma bili alamam. çıldırmak üzereyim.
İstememesine yorum yapmadan nedenini sordum zaten. Bir de bana göre düşüncemi söyledim. Kendi canına kanına tümör diyor. Anayız biz ana kadınlığımızdan geliyor vicdanımız istemiyor olabilir bebeğe tümör demek iğrenmek nasıl bi kafa yapısı ? Konu sahibinin ruhsal sıkıntısı olduğunu düşünüyorum. Umarım düzelir.O zaman size de Abinize Allah vemiyor ne diyo zorlayıp imansızlık yapıyorsunuz mu diyelim istemeyen istemez Allah Allah ya
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?