allaha şükürler olsun çok mutluyum ben içim içime sıgmıyo benim ya her anıma şükredesim geliyo
kızımın resmini koydum tvnin üstüne akşam çerçeveyle eşimde ikide bir gülüyo sarılıyo içimiz böyle bi tuhaf karnımda çıkmaya başladı hissetmiyorum hala ama elim hep orda ilk hareketini hissetmek istiyorum hemen görmemişin çocugu olmuş diyorum sürekli kendime ama görmedim ya çok bekledim çok hasret çektim değermiş herşeyine kuzumun
16sında doktora gidicem eşim akıllanmış olmalıki her gün soruyo ne zman gidicez diye resimlerindende etkilendi böyle ten rengi 4d fotorafları var 2 tane herşeyi belli insanın alıp sevesi geliyo kucagına
rabbim isteyen bütün kardeşlerime nasip etsin bisede şükrünü unutturmasın hepiniz evlatlarınızın kıymetini bilin yarın bigün buraya ofurdanıp oufurdanırsamda
bi tokat atın kendime gelim
ne mutlu sana ne mutlu şükretmeyi bilen insanlara..
rabbim kucağına almayı naspi etsin..isteyen herkeze versin inşallah..
görmemişin çocuğu diye bişey yok canım, inan annelik iç güdüsüyle davranıyorsun..bende talhaya ve ardaya hamileyken kapıdan gişren herkeze ultrasyon resmini gösterirdim hala daha bakarım onlara..her ikisininde ayrı zarflarda resimleri duruyor..
annelik işte daha kucağına almadan seviyor deliriyor insan sevincinden, birde doğsun kucağına versinler onu kanlı kanlı o halde bile kokluyorsun yavrunu.. ondan sonrası zaten oooo paha biçilemez mutluluk..
pisliğini bile yaptığını görmek mutlu ediyor insanı..
anne baba ilk zamanlar ayrlımıyor başından yüzüne bakıp bakıp gülümsüyorlar..
eşim bana bile aldrımazdı altını ben alıcam derdi:) kokusunu koklar koklar çekersin içine..
incelersin her yanını ve şükredersin rabbine..hele hastanede parmaklarını incelerken saydım küçücük minicik ahh dedim rabbim 5 parmak 4 3 değilde 5.. bir eksiklik yok hiç biryerinde sen ne yücesin rabbim ne kadar şükretsek azdır deyip sarılmıştık eşimle
hiç unutmuyorum o anı ağlamıştım..
dur şunuda anlatayım..
Talha doğdu 3 günlüktü inliyordu sürekli dediler sarılıktan bu inilti sarı olması normal, her çocuk oluyor bunu dediler..
ama benim içim rahat etmemişti o günde hiç emmemişti..eşimi arayıp çağırmıştım.. sonra hastaneye götürelim dedik.annem eşim biraz farkındaydılar kötü olduğunu..sen kal evde babaannenle beraber dediler ,bende o kanamayla haliszlkle kaldım..2 saat oldu 3 saat oldu allahım deliricem hiç haber yok eşimden..arıyorum açmıyor.çocuk ne halde hiç bilgim yok,,ay kafayı yiyecem.öğlen 1de gitmişlerdi akşam oldu hala yoklar..dedim babaanne kötü bişey oldu öldü çocuğum beni ondan götürmediler diye başladım bağıra bağıra ağlamaya..bir balkonaçıkıyprum koşarakbir cama bakınıyorum gözlerim yolda bekliyorum onları.gözlerim kan çanağı gibi oldu..sonra baktım araba durdu.hemen salon kapısına çıktım bekliyorum..annem çıktı kucağı boş,eşimde heralde çocuk diye eşimi bekliyorum..annem perişan halde.. eşimde geldi bir poşetle
( heyy dedim ne oluyor çocuğum nerde..eşim sakin ol dedi içeri geçirdiler beni..ben fenalık geçiriyorum ağlamaktan.eşim dedi dr. bu akşam hastanede kalsın tedbir olarak korkulacak bişey yok dedi..o yüzden şuan hastanede dedi
ben bir dakika durmam görücem çocuğumu diye yırtıyoum etrafı..eşim sakin ol diyor annem başladı ağlamaya..
neyse eşim hadi gel götüreyim ama göstermezler dedi..ağlayarak fırladık evden.neyse gittik odaya zor çıkmak için izin aldık..yoğun bakımın karşısındayım içeri almıyorlar..bir hemşire vardı yelloz sarışın..bezlerinimi getirdiniz çocuğun dedi..yok dedim çocuğumu görmeye geldim nasılda ağlıyorum..oldu oldu okadar kolaydı git bayan dışarı çizgiyi geçme git yarın sabah emzirme saatinde gel dedi
ya dedim görücem sadece yok dedi çıkın şurdan..ana avrat küfretmiştim kadına..sonra dr. görücem dedim eşine.o akşam nöbetçiymiş hastanede..sonra dr. geldi yalvardım ben dedim çocuğumu görmek istiyorum izin vermiyorlar dedim..izin vermemeleri normal durum ağır dedi
eşim nasıl baktı dr.. sert sert ama şimdilk dr. bey önlemi alıyoruz dimi dedi..yani yarına kadar düşer sarılığı dedi..dr.da siz herşeye hazırlıklı olun dedii
ne vijdansız dr. var
delirdim eşime bağırıyorum hani iyidi hani bişeyi yoktu hani yarın çıkacaktı diye..aldı beni zorla eve götürdü
eve girer girmez annemle babannemede bağırmaya başiladım kaç yaşına gelmişsiniz sarılığı bilmiyormusunuz..madem baştan farketiiniz neden söylemediniz dedim..
geçer kızım sarılık normal diye söylemedik dediler..girdim çocuğumun odasına kapattım kapıyı aldım elime zıbınlarını kokluyorum deli gibi
neyse 0 gece telefon çaldı 2de eşim anneme aç diyor annem ben açama diyor bense odadan çıkamıyorum korkudan kötü haber diye..hemşire sarılığını düşüremiyoruz kendinizi hazırlayın diye aramışş
tabi eşim bana söylemiyor bunu ama adamın hali bitik halde
hepimiz başındayız eşimin..sarılığı düşmeye başlmış dedi..azda olsa bir sevinç olmuştu içimde..neyse sabah 9da gittim emzirmek için çırılçıplak bebekler..ay oğlumu bir verdiler bana tanıyamadım zayıff sapsarı bişey
neyse ağlayarak emziriyorum oradada bir sürü bayan hepsi sarılıktan yatıyor hastanede..
talhaya baktılar ayy seninki çok sarı dediler..bir yandan ağlıyor emmiyor.hemşire geldi ağlama kızım tut memeni emzir dedii
ayy unutamıyorum o günleri...neyse çok uzattım 5 gece hastanede kalmıştı ama 5 gece ömrümden ömür geçmişti
(
allahım kimseyi evladıyla sınamsın..
ay nerden geldi aklıma yazdım bunları anlamadım..çokk uzun oldu farkındayım özür . ama ne olursa olsun erken müdahale hayat kurtarıyor ondan sonra çok pimpirikli oldum..