- 1 Mart 2010
- 1.433
- 9
- 683
- Konu Sahibi elifzeynep2012
-
- #1.961
farkında mısınız bilmiyorum hepimizde sevgi ve aşkın yanında yoğun bir şefkat duygusu da var, benimkinin de babası küçük yaşta ailesini terk etmiş ardından da vefat etmişti. ağlardı başlarda beni bırakma diye, bir de sen terk edersen kaldıramam derdi, başlarda korkardım çok karanlık gelirdi hayata bakışı buna rağmen bırakıp gidemedim, gitmek istediğimde de hep durdurdu beni gözyaşları ile. aradığı / istediği tek şey sevgiydi, annesiyle arası kötüydü, kardeşleri ondan kopuktu, hiç kimsenin onu sevmediğini, ben eğer onu seversem yaşamak için bir nedeni olacağını söyler Allah'ın beni karşısına bir mucize olarak çıkardığından söz ederdi. ben de sevdim işte, ailesi bile ilgilenmezken onunla işinden doktoruna, psikolojik sorunlarından yiyip içtiğine dek ilgilendim, merak ettim hastalandığında koştum kısacası anne şefkatiyle yaklaştım ve terk etti. 1.5 yıl varlığıma şükreden adam bir günde biz mutsuz oluruz, huzur arıyorum, sen bana güvenmiyorsun diyerek gitti... sanırım onların aradığı aşk değil yaralarını saracak biriydi ve sevilip o yaralar da iyileşince tamamlandıklarını düşünüp yeni sulara yelken açmayı uygun gördüler. sevgiyi aşkı da geçtim emeğime karşılık yaptığı çok büyük bir nankörlük gibi geliyor. kendisini terk eden babasından nefret ederken ve onun gibi olmamaya yeminler ederken aynı onun gibi sevgiyi, aşkı, bir ömür sürecek bir mutluluğu elinin tersiyle itti, sadece facebookta birkaç kadına yazabilme uğruna... yine duygularını sömürecek ne kadar yalnız ve aciz olduğunu anlatıp şefkat göreceği insanları bulabilmek uğruna... benimki özelinde konuşursam eğer sanırım hayattan intikam alma yöntemiydi bu da, belki de herkes onu terk ederken, terk etmenin hazzını yaşamak istedi, belki de o sevgiyle varolmayan özgüveni çarpık bir biçimde gelişip kendine hayranlığa ve egosunun tavan yapmasına neden oldu. tek söyleyebildiğim şu noktada iyilikten maraz doğarmış. ne kadar acı ki hep şuna inanırdım bir insanın yaraları varsa, sevgi açlığı çekiyorsa sevildiğinde o sevginin de kıymetini en iyi o bilir, yanılmışım...