- 17 Aralık 2015
- 27.115
- 49.572
- 598
bozarim aslinda da cocugunun cocugumun yaninda yapmak istemiyorum
valla dislerimi sıkıyorum bazen alip topu kafasina firlatip bende cok zekiyimde ondan yapiyorum demek istiyorum ama olmuyo
bozarim aslinda da cocugunun cocugumun yaninda yapmak istemiyorumay çok zekiymiş gerçekten yeni IQ testi bu herhalde, diğer çocukların kafasına top fırlatmak
ben olsam ciddi ciddi bozardım öyle diyen anneyi.
Düşüncelerim, okuduğum yorumları harmanlayıp çıkan düşüncelere karşılıktı, size değil. Savunmayı öğretme durumunda kaldığım zaman ben de bocalıyorum. Hatta parka gidip, gerisin geri
döndüğümüz çok olmuştur. Şiddeti öğrenmesinler, şiddete uğramasınlar pamuk ipliğine bağlı, çok ince işçilik lazım. Biz bu denli çabalarken, amaaan bırak öğrensin diyenlere karşı tepkim, size değilsedeflidondurma
ileride bir olayin oznesi illaki olacak belki benim cocugumda yapacak ama ay benim cocuk cok haylaz diyip masumlastirmayacagim yaptiginiMaşallah konu muhteşem çocukların muhtesem anneleri ile dolmuş. Kimsenin çocuğu vurmuyor, annesi uyarınca tamam annecim deyip hemen bırakıyor, hatta daha hiç öyle bir olay bile yasamamislar çünkü anneleri onlara öğretmiş nasıl mükemmel arkadaşlık yapılır diye. Yapanların ki de aslında hiç öyle değilmiş hep başka kötü cocuklardan öğrenmiş. Tesadüfe bakın ki konuya cevap veren hemen herkesin çocuğu mağdur taraf. Konu dışındaki insanların çocukları hep o haylaz çocuklar. Yapmayın Allah aşkına. Sizin o muhteşem cocuklariniz da başka bir olay da olayın öznesi oluveriyorlar. Hatta annesinin nasıl tepki vereceğini de bildiği için bir güzel üstünü örtüp yalan söylüyorlar. Bahsettiğimiz şey bir çocuk. Ve kimseden öğrenmeksizin, en doğru aile ortaminda bile yetisseler doğal olarak vurma itme gibi davranışlara zaten sahipler. 8 aylık kızım var tuttuğu yerde kafama geçiriyor bir tane. Herhalde sürekli evde dövdüğümüz için. Yani her çocuk dönem dönem dener, çünkü soyut düşünmediği için empati kuramaz. Zamanla birlikte pekistirilmedigi, hoş bı şey yapmış gibi gulunmedigi sürece söner gider zaten. Çocuk yetiştirmede en çok kullanılması gereken yöntem görmezden gelmedir. Çünkü çocuklar olumlu veya olumsuz farkedilmekten hoşlanırlar. Siz surekli onun için arkadaşınızla sohbetinizi bölüp yapma canım yanlis canim derseniz o da bı daha yapayım da beni farkettim der. Sonuç olarak çocuklar özünde masum canlılar değiller. Hepimizin çocuğu iyiliği de kötülüğü de içinde barındırıyor. Ayrıca sizden bağımsız olarak bir çok şeyi kendi başına başarabilecek potansiyeli de içinde taşıyorlar. Biraz şans verirseniz hiç de sizin devamlı korumaniza muhtaç aciz canlilar olmadıklarını farkedersiniz. Not: Bunları konu sahibine verdiginiz bir pedagogla görüş önerilerdeki pedagog olarak yazıyorum.
Maşallah konu muhteşem çocukların muhtesem anneleri ile dolmuş. Kimsenin çocuğu vurmuyor, annesi uyarınca tamam annecim deyip hemen bırakıyor, hatta daha hiç öyle bir olay bile yasamamislar çünkü anneleri onlara öğretmiş nasıl mükemmel arkadaşlık yapılır diye. Yapanların ki de aslında hiç öyle değilmiş hep başka kötü cocuklardan öğrenmiş. Tesadüfe bakın ki konuya cevap veren hemen herkesin çocuğu mağdur taraf. Konu dışındaki insanların çocukları hep o haylaz çocuklar. Yapmayın Allah aşkına. Sizin o muhteşem cocuklariniz da başka bir olay da olayın öznesi oluveriyorlar. Hatta annesinin nasıl tepki vereceğini de bildiği için bir güzel üstünü örtüp yalan söylüyorlar. Bahsettiğimiz şey bir çocuk. Ve kimseden öğrenmeksizin, en doğru aile ortaminda bile yetisseler doğal olarak vurma itme gibi davranışlara zaten sahipler. 8 aylık kızım var tuttuğu yerde kafama geçiriyor bir tane. Herhalde sürekli evde dövdüğümüz için. Yani her çocuk dönem dönem dener, çünkü soyut düşünmediği için empati kuramaz. Zamanla birlikte pekistirilmedigi, hoş bı şey yapmış gibi gulunmedigi sürece söner gider zaten. Çocuk yetiştirmede en çok kullanılması gereken yöntem görmezden gelmedir. Çünkü çocuklar olumlu veya olumsuz farkedilmekten hoşlanırlar. Siz surekli onun için arkadaşınızla sohbetinizi bölüp yapma canım yanlis canim derseniz o da bı daha yapayım da beni farkettim der. Sonuç olarak çocuklar özünde masum canlılar değiller. Hepimizin çocuğu iyiliği de kötülüğü de içinde barındırıyor. Ayrıca sizden bağımsız olarak bir çok şeyi kendi başına başarabilecek potansiyeli de içinde taşıyorlar. Biraz şans verirseniz hiç de sizin devamlı korumaniza muhtaç aciz canlilar olmadıklarını farkedersiniz. Not: Bunları konu sahibine verdiginiz bir pedagogla görüş önerilerdeki pedagog olarak yazıyorum.
Çocuğunun gösterdiği şiddetten zevk alan, tavus kuşu gibi kabaran hiç bir insanı tutmam hayatımda. Ne kadar yakınım olursa olsun. Şiddet ne zamandan beri zeka göstergesi olarak benimsenmiş ki. Bağırıp korkutmak, elindeki oyuncağını zorla ittire kaktıra almak, çimdirmek,dışlamak ta şiddettir sadece vurmak değil. En temizi herzaman söylüyorum, kontrollü olmak. Yorulacaksak yorulacağız, ben bu denli özen gösterirken vurdum duymaz bir ebeveynin düşüncelerini kaile almam.Kesinlikle bunu ben de belirtmeliyim.
Benim yazdıklarım konu sahibine değil. Şiddete maruz kalan çocuğuna müdahale edilmesini “eziklik” olarak yaftayanlara.
Kibar, sakin, uslu çocuklara saf yada ezik denmesine sinirim.
Anlatılmak istenen o değil ki. Aşırı müdahaleci ebeveynler bana da itici geliyor ama. Çok sevdiğin çocuğun, bir başkasının çok sevdiği çocuğuna şiddet gösterirken, tepkisiz kalmak demek değil bu.Maşallah konu muhteşem çocukların muhtesem anneleri ile dolmuş. Kimsenin çocuğu vurmuyor, annesi uyarınca tamam annecim deyip hemen bırakıyor, hatta daha hiç öyle bir olay bile yasamamislar çünkü anneleri onlara öğretmiş nasıl mükemmel arkadaşlık yapılır diye. Yapanların ki de aslında hiç öyle değilmiş hep başka kötü cocuklardan öğrenmiş. Tesadüfe bakın ki konuya cevap veren hemen herkesin çocuğu mağdur taraf. Konu dışındaki insanların çocukları hep o haylaz çocuklar. Yapmayın Allah aşkına. Sizin o muhteşem cocuklariniz da başka bir olay da olayın öznesi oluveriyorlar. Hatta annesinin nasıl tepki vereceğini de bildiği için bir güzel üstünü örtüp yalan söylüyorlar. Bahsettiğimiz şey bir çocuk. Ve kimseden öğrenmeksizin, en doğru aile ortaminda bile yetisseler doğal olarak vurma itme gibi davranışlara zaten sahipler. 8 aylık kızım var tuttuğu yerde kafama geçiriyor bir tane. Herhalde sürekli evde dövdüğümüz için. Yani her çocuk dönem dönem dener, çünkü soyut düşünmediği için empati kuramaz. Zamanla birlikte pekistirilmedigi, hoş bı şey yapmış gibi gulunmedigi sürece söner gider zaten. Çocuk yetiştirmede en çok kullanılması gereken yöntem görmezden gelmedir. Çünkü çocuklar olumlu veya olumsuz farkedilmekten hoşlanırlar. Siz surekli onun için arkadaşınızla sohbetinizi bölüp yapma canım yanlis canim derseniz o da bı daha yapayım da beni farkettim der. Sonuç olarak çocuklar özünde masum canlılar değiller. Hepimizin çocuğu iyiliği de kötülüğü de içinde barındırıyor. Ayrıca sizden bağımsız olarak bir çok şeyi kendi başına başarabilecek potansiyeli de içinde taşıyorlar. Biraz şans verirseniz hiç de sizin devamlı korumaniza muhtaç aciz canlilar olmadıklarını farkedersiniz. Not: Bunları konu sahibine verdiginiz bir pedagogla görüş önerilerdeki pedagog olarak yazıyorum.
Ben kendimi sorguluyorum biraz bu konuyu görünce. Ben de doğruları öğretme amacında olan mükemmelliyetçi bir anneyim. Karsıdaki çocuk elindeki oyuncagı paylaşmasa bile müdahale edip kardeşe de ver o da oynasın diyen bir anneyim. Bir çocugun benim çocuguma siddet göstermesini düşünemiyorum bile. Ama dediğim gibi ben çok mu müdahaleciyim diye kendimi sorguladıgım yanlış mı yapıyorum dediğim bir konu okudum.Düşüncelerim, okuduğum yorumları harmanlayıp çıkan düşüncelere karşılıktı, size değil. Savunmayı öğretme durumunda kaldığım zaman ben de bocalıyorum. Hatta parka gidip, gerisin geri
döndüğümüz çok olmuştur. Şiddeti öğrenmesinler, şiddete uğramasınlar pamuk ipliğine bağlı, çok ince işçilik lazım. Biz bu denli çabalarken, amaaan bırak öğrensin diyenlere karşı tepkim, size değilsedeflidondurma
Benim kızım da çok naif ve kibardır ama ne hikmetse oynadığı tüm çocuklar ya vurur ya bir şey fırlatır ya da gururunu incitip ağlatırlar. Ve anneleri de öylece bakar.Aynen bende sadece tel de görüşüyorum, çünkü kızı kızıma mikserin demiriyle vurdu, burnu mahvolmustu..
Arkadaşım ne mi yaptı güldü geçti ,benim kızım erkek gibi diye
Ben kendimi sorguluyorum biraz bu konuyu görünce. Ben de doğruları öğretme amacında olan mükemmelliyetçi bir anneyim. Karsıdaki çocuk elindeki oyuncagı paylaşmasa bile müdahale edip kardeşe de ver o da oynasın diyen bir anneyim. Bir çocugun benim çocuguma siddet göstermesini düşünemiyorum bile. Ama dediğim gibi ben çok mu müdahaleciyim diye kendimi sorguladıgım yanlış mı yapıyorum dediğim bir konu okudum.
Koca konu boyunca su dediğinizi söyleyen ve onaylayan tek bir mesaj bile görmedim. Ama nedense birileri sanki öyle demiş gibi savunmalarinizi hep bu yönde yapmaktan vazgecmediniz. Rica etsem bunu ifade ettigimi hangi mesajıma dayanarak düşündünüz alintilayarak gösterebilir misiniz banada?ileride bir olayin oznesi illaki olacak belki benim cocugumda yapacak ama ay benim cocuk cok haylaz diyip masumlastirmayacagim yaptigini
yerine ben ozur dileyecegim gerekirse diger cocugun sacini oksayip canin acidimi diyecegim ay benimki cok zeki sizinki nasil yedi kafasina ama topu der gibi siritmayacagim yani
Evet biliyorum. Çocuk psikoloğu olarak ülkemizde bu mesleği karşılayacak en yakın meslek oldugumu da biliyorum. İnsanların pedagoga gidiyorum derken gittigi yer olduguma göre bu konudaki kavram kargaşası beni ilgilendirmezBir “pedagog” olarak Türkiyede pedagog diye bir mesleğin hali hazırda olmadığını da biliyorsunuzdur o zaman.
Ben bu yanlışa çok düştüm ilk oğlumda. Türlü diller dökerek bisikletini, balonunu, o an elindeki oyuncak herneyse karşı tarafa versin diye baskı yapmışlığım çok oldu. Taa ki bir gün evden çıkarken yanına birşey almak istemeyip, nasıl olsa ben oynayamıyorum boşuna taşıyıp yorulma diyene kadar. Haklıydı. Paylaşalım mı diye sorarım, ya da sıkılınca getir arkadaşın da merak ediyor. Ya da takas yapalım diye onun gönlünü kırmadan, karşı tarafı da üzmeden bir şekilde işin içinden çıkıyorum. Ben mükemmel bir anne olamayabilirim, ama şiddet dışında da istediklerini elde edebileceklerini öğretmek en birinci vazifem. Bazen iki kardeş arasında işler karışıyor. Ama her zaman bir yolu vardır mutlaka, anne yapıcı olmak istesin yeterkiBen kendimi sorguluyorum biraz bu konuyu görünce. Ben de doğruları öğretme amacında olan mükemmelliyetçi bir anneyim. Karsıdaki çocuk elindeki oyuncagı paylaşmasa bile müdahale edip kardeşe de ver o da oynasın diyen bir anneyim. Bir çocugun benim çocuguma siddet göstermesini düşünemiyorum bile. Ama dediğim gibi ben çok mu müdahaleciyim diye kendimi sorguladıgım yanlış mı yapıyorum dediğim bir konu okudum.
Benim çocuklarım kimseye zarar vermedi, ben de aynı şeyi bekliyorum karşıdan, adaletin tanımı bu...Çocuk pelüş atmış ne var bunde demek değil adalet
3 yaşındaki bir çocuk için oyuncak fırlatmak şiddet anlamı taşımaz. Karşıdakine zarar verme fikriyle yapılıyor olsaydı şiddet olurdu.Anlatılmak istenen o değil ki. Aşırı müdahaleci ebeveynler bana da itici geliyor ama. Çok sevdiğin çocuğun, bir başkasının çok sevdiği çocuğuna şiddet gösterirken, tepkisiz kalmak demek değil bu.
Ben sadece tel de görüşüyorum, o da çok nadir..Benim kızım da çok naif ve kibardır ama ne hikmetse oynadığı tüm çocuklar ya vurur ya bir şey fırlatır ya da gururunu incitip ağlatırlar. Ve anneleri de öylece bakar.
Ben de mi hiçbiriyle görüşmesem?? Çok mantıklı geldi şu an.
Onun açısından öyle olabilir ama benim çocuğumun maruz kaldığı şey şiddettir ve bir anne olarak çocuğumu, psikolojik ya da fiziksel şiddetten korumak durumundayım.3 yaşındaki bir çocuk için oyuncak fırlatmak şiddet anlamı taşımaz. Karşıdakine zarar verme fikriyle yapılıyor olsaydı şiddet olurdu.
Ben kendi çocuguma değil diğerine de karısıyorum. Benimkine vermek istemezse paylaşmasını saglayıp her türlü beraber oynattırırım.Ben bu yanlışa çok düştüm ilk oğlumda. Türlü diller dökerek bisikletini, balonunu, o an elindeki oyuncak herneyse karşı tarafa versin diye baskı yapmışlığım çok oldu. Taa ki bir gün evden çıkarken yanına birşey almak istemeyip, nasıl olsa ben oynayamıyorum boşuna taşıyıp yorulma diyene kadar. Haklıydı. Paylaşalım mı diye sorarım, ya da sıkılınca getir arkadaşın da merak ediyor. Ya da takas yapalım diye onun gönlünü kırmadan, karşı tarafı da üzmeden bir şekilde işin içinden çıkıyorum. Ben mükemmel bir anne olamayabilirim, ama şiddet dışında da istediklerini elde edebileceklerini öğretmek en birinci vazifem. Bazen iki kardeş arasında işler karışıyor. Ama her zaman bir yolu vardır mutlaka, anne yapıcı olmak istesin yeterki
Herseyden koruma ihtimaliniz olmadığına göre kendini korumayı ogretmeniz daha işlevsel bir davranış olur.Onun açısından öyle olabilir ama benim çocuğumun maruz kaldığı şey şiddettir ve bir anne olarak çocuğumu, psikolojik ya da fiziksel şiddetten korumak durumundayım.
Çünkü gittiğimiz yerde uyması gereken kuralları baştan anlatıyorum ki sorun yasamayalim.çok sayfa olmuş hepsini okuyamadım dolayısıyla soruldu mu görmedim.
neden tembihlediniz? niye tembihleme gereği duydunuz?
Herseyden koruma ihtimaliniz olmadığına göre kendini korumayı ogretmeniz daha işlevsel bir davranış olur.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?