Onlarin ailelerinin burada ne isi var? Cogu cocugunda bir problem oldugunu düşünmüyor. Hatta cocuklarini bile isteye böyle yetistirenler var. Benim oğlum herkesi dover diye boburlenen anneler gördüm.
Onlar kafalarını kuma gomup hayatlarina devam ediyorlar.
Düşünsenize katıldığım noktalar var fakat Akran zorbalığı anasınıfı çağında başlamaz tespitine katılmıyorum.Konuyu dünden beri takipteyim ve yorumlardan ebeveyn tutumları adına ciddi veri elde ettim.
Bu platformda ismi-cismi belli olmadığı için herkes ne düşünüyorsa yazıp, fikrini daha rahat ifade ediyor.
D Deeprise öncelikle kızınız henüz 4 yaşında olduğu için sizin durumunuzda akran zorbalığından söz etmemiz mümkün değil.
Çünkü yedi yaşına kadar, çocuklarda empati duygusu ve vicdan gelişimi tamamlanmaz.
Okul öncesi dönem çocuğu,ben merkezcidir, isteklerin hemen olmasını ister, davranışlarının sonuçlarını ve ahlaki açıdan uygunluğunu değerlendiremez.
Dolayısıyla çocuğunuza vuran arkadaşı da bunun sonuçlarını öngörmeden, yaptığının doğru veya yanlış olduğunu düşünmeden yapıyor, kızınıza belirgin bir kastı yok kısacası.
Akran zorbalığından söz edebilmek için,
çocuğun en az ilkokula başlamış olması gerekir hatta zorbalık tanımına giren yaş grubu 10-17 yaş arasıdır.
konumuz akran zorbalığı olmadığı için konunun ayrıntılarına girmeyeceğim, merak edip talep eden olursa ayrıca açıklama yaparım.
Sizin bu durumda ilk yapmanız gereken çocuğunuzun öğretmeni ile konuşup durumu ona aktarmanız.
Yaşadığınız sıkıntı anaokullarında sık rastladığımız sorunlardan biridir,
veli-öğretmen işbirliği ile çoğu zaman, çok uzamadan çözülür, endişe etmeyin.
Bununla birlikte bir sorunu çözmek için her zaman önce sebeplerine odaklanmak lazım.
kızınız yaşıtları ve arkadaşlarıyla bir arada iken sizin tabirinizle; neden ezilip üzülüyor? bunu İyi düşünmek lazım.
genelde fazla sorumluluk verilmeyen, annelerinin etrafında pervane olup her işini yaptığı, her sorununu çözdüğü, talep edilmeden isteklerini yerine getirdiği,fazla korunup kollanan çocuklar daha özgüvensiz oluyorlar.
Şunu da eklemek isterim çocuğun merhametli olması başka bir şey, özgüven eksikliği yaşaması başka bir şey,kısacası merhamet özgüvenin zıttı değildir, ikisini ayırmak lazım.
Çocuğunuzla doğru iletişim ve onun özgüvenini arttırmak için neler yapabileceğiniz konusunda okuyup araştırmanızda fayda var.
Talebiniz olursa size kitap tavsiyesinde bulunurum.
Sevgiyle kalın.
Değerli Hocam,Düşünsenize katıldığım noktalar var fakat Akran zorbalığı anasınıfı çağında başlamaz tespitine katılmıyorum.
Ben de öğretmenim .
Bu gözler Anasinifinda başlayıp aynı çocuğa ilkokul sonuna kadar zorbalık yapan çocuk değil çocuklar gördü
Aileler sürekli öğretmenin tepesinde,müdür odasındaydilar.
Zorbalık ne zaman kesildi biliyor musunuz?
Çocukta aynı karşılığı vermeye başladığında. .
Demem o kı öğretmen senelerce çözüm bulamadı, beceremedi..ne yazık ki!
(Dolayısıyla çocuk bu sorunlardan kaynaklanan olumsuz davranışlar sergiliyor ve fiziksel şiddet uyguluyır)sizin sözünüz. .Bilimsel olarak o dönemde akran zorbalığı olarak kabul edilmiyor,davranışın tanımı bu değil, bununla birlikte sizin yorumunuz buysa fikrinize; kabul etmemekle birlikte saygı duyarım.
Okul öncesi dönemde elbette davranış problemleri olur,bahsettiğiniz çocukta DEHB,dürtü kontrol bozukluğu,karşıt gelme bozukluğu ve/veya hatalı ebeveyn tutumları olabilir.
Dolayısıyla çocuk bu sorunlardan kaynaklanan olumsuz davranışlar sergiliyor ve fiziksel şiddet uyguluyır olabilir ama burada amacı bilinçli bir zorbalık değildir, düşünce yapısı buna zaten müsait değil, nasıl olsun ki?
Çocuk bu yaşta henüz somut işlemler döneminde.
Çocukların yaş ve gelişim dönemlerini ayrıntılı bilirsek, sorunları ve kaynağını doğru tespit edersek,çözüm yollarını bulmamız daha kolay olur.
Burda çözüm yolları ile ilgili yorum yazmadım dikkat ettiyseniz,bahsettiğiniz vakada karşı şiddetle saldırı kesilmiş olabilir,her durum ve vaka kendine özeldir.
Madem konu açıldı akran zorbalığının sebepleri hakkında yorum yapayım.
Akran zorbalığının bilinen,genel geçer dört nedeni vardır:
1- 0-3 yaş döneminde anne babanın çocuğu ile duygusal bağ kurmaması onu ihmal etmesi,
2-Anne babanın 0-7 yaş döneminde saldırgan davranışlara belirgin ve net bir sınır çizemesi, çocuğun öfke krizlerini doğru yönetememesi,
3-Anne babanın çocuğunu eğitirken fiziksel cezalara başvurması yani çocuğunu döverek olumsuz rol model olması, kendi sorunlarını şiddet ile çözmeye çalışması,
4-Çocuğun doğuştan zor ve tepkisel bir mizaca sahip olması
Dikkat ederseniz sebeplerden sadece bir tanesi direk çocukla ilgili, o nedenle burada tartışılması gereken çocuklar ve davranışlarından ziyade ebeveynlerin yaklaşımları ve tutumları...
Hocam öncelikli çözüm yolu, ailelerin eğitilmesi, haklısınız, ne yazık ki bizim ülkemizde bu konu en son sıralarda desem yanlış olmaz.(Dolayısıyla çocuk bu sorunlardan kaynaklanan olumsuz davranışlar sergiliyor ve fiziksel şiddet uyguluyır)sizin sözünüz. .
Tamam bu yaşlarda yapılan davranış çok bilinçli olmasa da kasıtlı, karşısıdakini sindirme çabasıdır. ..İsmine şimdi takılmayalım halk dilinde yaştaş oldukları için Akran zorbalığı diye tabir ediliyor.
Zaten burda da dile getiriliyor En büyük sebep İlgisiz, sevgisiz, topluma faydası olmayan tuhaf aileler..
Çözüm olarak çocuklarımızın kendisini korumasını öğretmeliyiz, yönlendirmeliyiz..
Öğretmenle, müdürle çözülemeyen durumlar çok fazla...Onlar çözene kadar çocuğumuzun örselenmesine müsade etmemeliyiz.
Sizin kadar bilimsel yazmadım ama
Aileler artık güçlü, kendine yetebilen çocuklar yetiştirmek zorunda!
Evet burda ortak nokta da buluştuğumuzu düşünüyorum. Teşekkür ederimHocam öncelikli çözüm yolu, ailelerin eğitilmesi, haklısınız, ne yazık ki bizim ülkemizde bu konu en son sıralarda desem yanlış olmaz.
Sonra yapılması gereken çocukları büyütürken özgüvenli, ailesine bağlı ama bağımsız,
kendi kendine yetebilen güçlü çocuklar olarak yetiştirmek.
akranları tarafından ezilen, itilen veya zorbalık gören çocuklar genelde daha sessiz, pasif, içedönük,kendini ifade edemeyen, özgüvensiz çocuklardır, bu tablo pek değişmez.
Türk annelerindeki aşırı verici, fedakar, çocuğunun her işini onun yerine yapma,sürekli çocuğu koruyup kollama güdüsü ve babalardaki ataerkil,'vurdum mu oturtacaksın' şeklindeki şiddet yanlısı tutum değişmeden bu sorunların çözülmesi çok zor.
kısacası bu konular akşamdan sabaha çözülecek sorunlar değil, çok grift ve çok paydaşlı.
Ne yazık ki ailelerimiz, hatta bazı eğitimcilerimiz bile bu konularda bilgili ve bilinçli değil.
Tam da bu nedenle 'sana vurana sen de vur' yaklaşımını kesinlikle doğru bulmamama ve onaylamama rağmen bu yöntemi uygulayan aileleri eleştiremiyorum.
Aile yapımız ve kültürümüz bu tip çocukları üretmeye,okullarımız ve eğitimcilerimiz de
bu sorunları çözememeye devam ettikçe,
herkes kendi çözümünü doğru veya yanlış kendisi bulmak zorunda kalıyor.
Dur bakim alt topigeYalniz baska bir kucuk detaya da gireyim.. her cocuk kavgasi, itismesi zorbalik degildir.. cocuk yani laf atismasi da yasar, kavga da eder.. surada koskocaman yasimizi basimizi almis kadinlariz ama alt topikte kavga var meselaen ufak bir itisme, dusme olayinda bile veliler okula yigiliyor.. halbuki cogunu cocuklar kendi aralarinda hallediyorlar.. yani “ben o cocukla konustum, bir daha vurmadi” dedikleriniz basit cocuk kavgasi zaten, zorbalik oyle bir sey degil.. facebook da zorbalik goren hatta sonu intihara kadar gitmis ailelerin actigi gruplar var, bakarsaniz olayin itismekten cok ote bir sey oldugunu ve konusmanin care olmadigini gorursunuz zaten..
Dur bakim alt topigekonu kayinvalideyse her şey mübahtir; )
O zaman ben daha çok kazaniyorumYok ben daha cok kazaniyorum olayi o
Dediğiniz gibi ayrımı doğru yapmak lazım.Yalniz baska bir kucuk detaya da gireyim.. her cocuk kavgasi, itismesi zorbalik degildir.. cocuk yani laf atismasi da yasar, kavga da eder.. surada koskocaman yasimizi basimizi almis kadinlariz ama alt topikte kavga var meselaen ufak bir itisme, dusme olayinda bile veliler okula yigiliyor.. halbuki cogunu cocuklar kendi aralarinda hallediyorlar.. yani “ben o cocukla konustum, bir daha vurmadi” dedikleriniz basit cocuk kavgasi zaten, zorbalik oyle bir sey degil.. facebook da zorbalik goren hatta sonu intihara kadar gitmis ailelerin actigi gruplar var, bakarsaniz olayin itismekten cok ote bir sey oldugunu ve konusmanin care olmadigini gorursunuz zaten..
Dediğiniz gibi ayrımı doğru yapmak lazım.
Zorbalıkta belli bir çoçuğu hedef alma ve o çocuğa bilinçli,sistematik ve dozu giderek artan bir fiziksel,sözel veya cinsel zorlama/şiddet vardır.
Ne yazık ki korumacı annelerimizin bir kısmında, çocuğunun yaşıtlarından gördüğü en küçük bir kötü muameleyi bile zorbalık olarak yorumlama eğilimi de var.
Kafalarımız çookk karışık.
O halde doğru cözümü bulmussun ters tepmemisAnlatmadığını düşünmüyorum açıkcası çünkü son derece konuşkan bir çocuk yani tamam kızım sus artık desek bile sözünü bitirmeden susmaz. Okulda ne olup ne bittiğini hergun anlatır muhakkak. Ayrıca gördüğü zararlar anlaşılmayacak gibi değil, kum havuzunda oynamışlar arkadaşının biri kafasına kum dökmüş kulaklarının içine kadar kumdu, biri gözüne oyuncakla vurmuş, birgün sandalyesini almış arkadaşı kızımın ellerini kesmiş, sandalyenin çapakları gibi...
İnsallah çözüm olmuştur. Açıkçası asla şiddet taraftarı biri değilim çocuğumda doğduğu günden bu yana hep sakin olması konusunda uyarırım. Kızımın 1 yaş küçük kardeşi daha var o yüzden çevredekileri bile uyarırdım “kötü davranışlarını onaylamayın, kötü söz söyletmeyin çünkü kardeşi var ayni şekilde kardeşine davranmaya kalkabilir” diye ama maalesef dünya o kadar masum değil.O halde doğru cözümü bulmussun ters tepmemis
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?