Ben gitmiyorum ki hayatım. Ben on günde bir anneme hafta da bir çarşıya giderim. Onlar çat kapı geliyorlar. Demediğim kalmadı yine geliyorlar. Hatta yemeklerini yapıp geliyorlar. Sevmeyin beni diye bağırasım var.Gitmeyin , ben haftada bir giderim yada evimde agirlarim ailemi , fazlasina tahammul edemem
Sonucta gidip gitmemek sizin elinizde :)
Ayni benim ozelliklerim .. yorum yazdim sana tekrar yaziyorum o kadar kendime yakın gördüm. Bak simdi kahve iciyorum kizim kayinvalidem de . Gidecegm sevecegim ama düşünüyorum kendimi 2 3 cocukla allah'ımO işkencenin ortasındayım. Malesef. Bi beni bana bırakmıyorlar.
Sizinle konuşunca keyfim yerine geldi vallahiAyni benim ozelliklerim .. yorum yazdim sana tekrar yaziyorum o kadar kendime yakın gördüm. Bak simdi kahve iciyorum kizim kayinvalidem de . Gidecegm sevecegim ama düşünüyorum kendimi 2 3 cocukla allah'ım
Ay çok tatlısınız. Aynen kelin ilacı olsa kendine sürerdi. Ama kendi çocuğumla sıkıntım yok. Oda anasının kızı tek takılır.Kafa kaldırmama konusu bende de var. Şu an 30 yaşındayım ama 18imde de böyleydim. Resmen ruhum yaşlı. Bebeklere aşığım ama çocukları bende pek sevmem daha doğrusu uzaktan severim. Ya başım kaldırmaz ya nasıl oynayacağımı bilmem (oynasamda hemen sıkılırım).. Ama uslu çocukları severim mesela. Bence de kişilikle alakalı bi durum. Değişmek istiyorsanız bence yavaş yavaş başlayın ve diyelim kendi çocuğunuzla oyun oynarken siz zevk almaya çalışın. Çocuğu mutlu etmek değil. Kendiniz o oyundan zevk alırsanız belki daha rahat tahammül edersiniz. Gerçi kelin ilacı olsa başına sürer. Ben nasıl olacam bilmiyorum
Anormal değilsiniz. Herkesin birbirinin benzeri olması daha anormal bence. Sakinliği seviyorsunuz, benim gibi. Ama incitmemeye çalışın yinede küçükleri. Çocuklu ortama girdiğinizde size katabileceği olumlu yönlerine odaklanın. Mesela bir çocuğun kahramanı olmak çok kolaydır. Anlattığınız masalları inanarak, hayretle dinlerler, onların sevimli hallerine tanık olursunuz. Gözleri kocamandır, elleri küçücüktür. Merak içindedirler. Öğrenmeye açıktırlar. Pek çok güzel tarafları var, bunları görmeye çalışın.Bir derdim var kızlar.
Ya şöyle söyleyim ben çocuk sevmiyorum. Daha doğrusu tahammül edemiyorum. Mesela bi çocuğu sevmek için kucağıma alıyorum 2 dk sonra sıkılıyorum. Ne öpesim geliyor ne oynayasım.
Bu arada 1.5 yaşında kızım var. Ona karşı kötü değilim. Oynarım falan ama çok uzun değil. Genelde oda kendi kendine oynar.
Mesela dün annemlere gittim küçük kardeşim var 8 yaşında. Tepemde abla abla diye dolanıyo. Benimde sinir geldi kafama yeter seni mi dinlicem zır zır dedim. Çıktım evden. Sonra pişman oldum. Ama küsmemiştir bana çünkü ben hep böyleyim. Alışık annem falan bu huylarıma. Kalabalık bi ortam da duramıyorum. Bi düğün kadınlar arasında gün vs. Tek başıma takılmayı çok severim. Yalnız yemek yemeyi, yalnız gezmeyi.
Bu bir sağlık surunu mu? Yok sa benim kişiliğim mi?
Aranızda böyle olan var mı? Çok mu anormalim?
Herkes şaşırıyor zaten çocuk doğurduğuma. Arkadaşlarım sen anne olamazsın diyordu ama şükür kendimce iyi bir anneyim. Kızım tek takılır ben tek. Herkes şaşırıyor annem bile annelere giderim kızımın bir yastığı var onu alır eline yere koyar yatar kalkar. Kendi kendine evi gezer gelir oturur. Hatta mutfakta yardım bile eder makinayı boşaltırken o da tabakları falan verir banaHahhahaha kiz güldürdün beni :) Konuya girişinden kendi çocuğun olduğuna ihtimal vermemiştim. Şaşırdım epey :)
Ben sende bi sorun göremedim. Karakterin böyle demek ki. Problem yok
Teşekkür ederim canım. Denicem mutlakaAnormal değilsiniz. Herkesin birbirinin benzeri olması daha anormal bence. Sakinliği seviyorsunuz, benim gibi. Ama incitmemeye çalışın yinede küçükleri. Çocuklu ortama girdiğinizde size katabileceği olumlu yönlerine odaklanın. Mesela bir çocuğun kahramanı olmak çok kolaydır. Anlattığınız masalları inanarak, hayretle dinlerler, onların sevimli hallerine tanık olursunuz. Gözleri kocamandır, elleri küçücüktür. Merak içindedirler. Öğrenmeye açıktırlar. Pek çok güzel tarafları var, bunları görmeye çalışın.
Amanin cok fena , inadina yapiyorlar sankiBen gitmiyorum ki hayatım. Ben on günde bir anneme hafta da bir çarşıya giderim. Onlar çat kapı geliyorlar. Demediğim kalmadı yine geliyorlar. Hatta yemeklerini yapıp geliyorlar. Sevmeyin beni diye bağırasım var.
Aynı ben. En büyük keyfim kızım uykuya yatmış kahvemi yapmışım ayaklarımı uzatmışım. Oh keyfime diyecek yok.Bende 25 yaşındayım. Deli gibi cocuk sevmem 2 aylik tatlis bir bebisim var. Onunla bile 24 saat oynamam . Bazen uyusun da biraz dinleneyim derim. Ama onun kokusu bambaska tabi. Yavrum o benim...
Demem o ki karakter meselesi . 2. Cocugu düşünmem rabbim buyuk konusturmasin. Oturup kahve icmek kitap okumak sessiz ortam muthis gelir bana tv bile acmam evde tek basimayken
Ay yapmam mı bende yüzsüzlükte varAmanin cok fena , inadina yapiyorlar sanki
Ben evde diilim derdim , cat kapi gelirlerse de planim vardi siz oturun istiyorsaniz ama ben cikiyorum der gideridm hic abartmiyorum yapardim
İnşallah öyledir bakıyorum millet nasıl ilgili anne baba, hayatları herşeyleri çocukları ve her anlarını onlarla geçiriyorlar. Ben de sevgi, özen, bakım, eğitim konularında sorun olmaz inşallah ama o oynama, eğlenme sürekli nazını çekme kısımlarından korkuyorum. İyi bir anne olabilir miyim diye. Baya şüphelerim var. Ama hamilelikte daha çok oluştu b u şüpheler, hormonlardan olması büyük ihtimal yani. Teşekkür ederim ayrıcaAy çok tatlısınız. Aynen kelin ilacı olsa kendine sürerdi. Ama kendi çocuğumla sıkıntım yok. Oda anasının kızı tek takılır.. Sizde anne olacaksınız allah kucağına sağlıkla almayı nasip etsin. Kendi çocuğuna biraz da olsa tahammülün oluyor.
Canım eşine de çok görev düşüyor. Benim eşim biliyor çocuk sevmediğimi tahammül edemediğim. Kızım ı ben akşam 7 de uyuİnşallah öyledir bakıyorum millet nasıl ilgili anne baba, hayatları herşeyleri çocukları ve her anlarını onlarla geçiriyorlar. Ben de sevgi, özen, bakım, eğitim konularında sorun olmaz inşallah ama o oynama, eğlenme sürekli nazını çekme kısımlarından korkuyorum. İyi bir anne olabilir miyim diye. Baya şüphelerim var. Ama hamilelikte daha çok oluştu b u şüpheler, hormonlardan olması büyük ihtimal yani. Teşekkür ederim ayrıca
Canım bu konuda eşine çok görev düşüyor. Benim eşim biliyor tahammülsüz olduğumu. Akşam 7 de uyutuyorum ben rahat ediyim diye bazen gece uyanıyor babası ilgileniyor bi saat falan oynayıp tekrar uyutuyor. Benim gece sabrım kalmıyor. Sonra sabah 6 gibi kalkıyor tekrar eşim kalkıp oynatıyor işe gidene kadar o işe gittikten sonra ben ilgileniyorum. Ama kendi çocuğun gerçekten faklı oluyor.İnşallah öyledir bakıyorum millet nasıl ilgili anne baba, hayatları herşeyleri çocukları ve her anlarını onlarla geçiriyorlar. Ben de sevgi, özen, bakım, eğitim konularında sorun olmaz inşallah ama o oynama, eğlenme sürekli nazını çekme kısımlarından korkuyorum. İyi bir anne olabilir miyim diye. Baya şüphelerim var. Ama hamilelikte daha çok oluştu b u şüpheler, hormonlardan olması büyük ihtimal yani. Teşekkür ederim ayrıca
Bende de ses agrasiflik yapıyor beynimizn bir yeri değişik bi iş var ama ne bilmiyorum aşağıda çocuklar oynuyor seslerden başıma ağrılar giriyor benim deİşte sorun orda kalabalık bir aileyiz hafta da 3-4 kez toplanıyoruz. Bende kaldıramıyorum. Mesela dün eşimin abisi falan geldi. Evlerimiz yam yana zaten hani özel bir misafir değil. Üç tane çocuğu var. Beynimi yediler resmen. Çok yaramazlar. Yemek yedik çay olayına gelince onlar terstalardı ben kalktım içeriye geçtim. Dayanamadım. Bende istiyorum ki hani neşeli oluyum. Sesten rahatsız olmayım. Mesela eşime arabada yüksek ses müzik bile açtırmam o da aksine çok sever. Hatta bi kere ninemi geçtin demişliği bile var.
Bende kalabalık bir ailede büyüdüm. Ama işte huy. Kaldıramıyorum. Düğünler dediğin gibi işkenceKalabalık ailede büyüdüm ,çocukları severim ama mesafeliyim bilhassa tanımayıp sağda solda gördüklerime karşı pek sevgi pitircigi olamam ama kötü de davranmam tabi ki
Gel gelelim kalabalık ailede büyümeme rağmen ,kafam gürültü patirdi kaldırmaz ,hele düğün bayram evin halini bir görseniz yangın var diye bağırasim gelir kimi zaman
Ama katlaniyorum mecburen :)
Eşinin yardımcı olması çok güzel sağolsun valla. Prematüre doğunca bebiş ekstra hassaslaşmışsınızdır. İnşallah dediğin gibi olur canımcım.Canım eşine de çok görev düşüyor. Benim eşim biliyor çocuk sevmediğimi tahammül edemediğim. Kızım ı ben akşam 7 de uyu
Canım bu konuda eşine çok görev düşüyor. Benim eşim biliyor tahammülsüz olduğumu. Akşam 7 de uyutuyorum ben rahat ediyim diye bazen gece uyanıyor babası ilgileniyor bi saat falan oynayıp tekrar uyutuyor. Benim gece sabrım kalmıyor. Sonra sabah 6 gibi kalkıyor tekrar eşim kalkıp oynatıyor işe gidene kadar o işe gittikten sonra ben ilgileniyorum. Ama kendi çocuğun gerçekten faklı oluyor.
Kızım prematüre doğdu. Kaç gece uykusuz hastane odasında başında bekledim. Annelik hiç bir duyguya benzemiyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?