Arkadaslar esimle poroblemlerim var, bosanmakla bosanmamak arasinda gidip geliyorum.
Ama ote yandan da cocuk sahibi olmak istiyorum.
Bosanirsam da bir daha cocuk sahibi olamam. Hem yasim geciyor hem de tekrardan evlenme fikrine sicak bakmiyorum.
Cocuk yaptiktan sonra da asla bosanmak istemem, cocugun psikolojisi acisindan.
Ne yapacagima bir turlu karar veremiyorum. Aylardir bu konuyu dusunuyorum.
Ne olur biraz goruslerinizi bildirseniz??
Kafam cok karisik. :18: :26:
Arkadaslar esimle poroblemlerim var, bosanmakla bosanmamak arasinda gidip geliyorum.
Ama ote yandan da cocuk sahibi olmak istiyorum.
Bosanirsam da bir daha cocuk sahibi olamam. Hem yasim geciyor hem de tekrardan evlenme fikrine sicak bakmiyorum.
Cocuk yaptiktan sonra da asla bosanmak istemem, cocugun psikolojisi acisindan.
Ne yapacagima bir turlu karar veremiyorum. Aylardir bu konuyu dusunuyorum.
Ne olur biraz goruslerinizi bildirseniz??
Kafam cok karisik. :18: :26:
Canım merhaba,
Yazdıklarını okuyunca kendimi gördüm, aynı ikilemi ben yaşıyorum. 33 yaşındayım. Bu saatten sonra yeni birini sevmek, çocuk sahibi olmak çok zor geliyor. Eşim güvenimi çok sarstı. Benim eşimle en büyük sorunum; çekirdek ailem ( tabi çocuk olmayınca adamdan sayan yok o ayrı) ile ilgili meselelerde bazen onların çıkarlarını bizimkinin önünde tutması, hayır demekte çoğu zorlanması, hayır demeyi benim çabamla başardığında( ki bu beni artık çok yoruyor, bir aile olduğumuzu anlatmaktan ve bizim çıkarlarımızın herkesinkinin önünde gelmesi gerektiğini anlatmaktan çok yoruldum) yoğun suçluluk duygusu hissetmesi ve vicdan yapmasından kaynaklı bana tavır almasından çok bezdim.
En son bir borç meselesi oldu. Ablası ve eşi yatırım amaçlı bir ev alacaklardı. Borç istediler. Bizim daha kendi evimiz yok. Ve ben bir yıldır kendimi paralıyorum ev alalım, hade hade hade. Paramız yok, biriktirmemiz lazım peşinatı diyen adam bana hiç sormadan, fikrimi almadan ( çünkü ben muhtemelen hayır diycem) bütün birikmişimizi verdi. Ne kadar sinirlendiğimi anlatamam, günlerdir kafayı yiyorum. Ve güvenmiyorum. Belki sevgi var bilmiyorum, çünkü şu an yaşanan kötü şeyler daha baskın. O yüzden bastırıyorum. Beni ezdi geçti, ailesi sanki bir gölge gibi aramızda, fiziki olarak uzaktalar ama olmuyomuş demekki. Garip bir suçluluk duygusuyla erkekler yeri geliyor seni üzmeyi tercih ediyor. Çok yoruldum.
Tek kalış nedenim; çocuk. Boşanırsam kendimi biliyorum, bir daha güvenemem kimseye. Zaten güven konusunda sorunlu bir tipim.
Özetle arkadaşım seni çok iyi anlıyorum. Gitmek de zor geliyor, kalıp yutmak birşeyleri daha da zor.
Senin problemlerin neler?
Arkadaslar esimle poroblemlerim var, bosanmakla bosanmamak arasinda gidip geliyorum.
Ama ote yandan da cocuk sahibi olmak istiyorum.
Bosanirsam da bir daha cocuk sahibi olamam. Hem yasim geciyor hem de tekrardan evlenme fikrine sicak bakmiyorum.
Cocuk yaptiktan sonra da asla bosanmak istemem, cocugun psikolojisi acisindan.
Ne yapacagima bir turlu karar veremiyorum. Aylardir bu konuyu dusunuyorum.
Ne olur biraz goruslerinizi bildirseniz??
Kafam cok karisik. :18: :26:
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?