Çocukluk fotoğrafına yeniden bakınca görülenler

Ben ne anne ne baba tarafına benziyorum. Ablam ayni babam. Ablamı her görmemde rahmetli babami görüyorum.
Ben her aile fotoğrafında siritiyorum. Sarışın mavi/yeşil gözlü insanlarin arasinda ben. Kocaman zeytin gözlü kivircik saçlı tombik cocuk.
Ablam çocukken seni cingenelerden aldik derdi... bende sevinirdim. Nedense bu düşünce hoşuma giderdi. Beni cok sevip almışlar diye düşünürdüm. Çocukluk akli işte.

Ben fotoğraflara bakmaya seviyorum. Huzur veriyor bana. Annem hayatda. Babam hayatda. Ben aralarinda mutlu ve huzurlu.
 
Anne babanız biyolojik değil yanlış anlamadiysam. Benzememe bahsi biyolojik olanlarda da olabiliyor. Kıvanç Tatlıtuğ un annesi esmermis mesela.
Sizi büyüten anne ve babanizi da çok seviyorsunuz. Peki ben de sizi şunu sorsam. Biyolojik anne baba yanında büyüyüp de hiç sevgi gormemeyi mi yoksa biyolojik olmayip çok seveni mi yeglersiniz? Hayatta herkes birseylerle mücadele etmeye çocukken başlıyor. Sizin payinizi da bu düşmüş. Ama resim konusunda haklısınız. Ben de bebeklik fotoğrafima bakınca türlü türlü şeyler hissediyorum. Neden diyorum çoğu şeye. Ozellikle anne olduktan sonra. Ama çok takılmamak lazım yoksa hasta ediyor insanı. Geçmiş geçmiştir ne yapalim. En iyisi böyle derin düşünmemek.
 
Son düzenleme:
Ooo
Gece gece böyle güzel yazıya ihtiyacım vardı,

Tam zamanında geldin :)

Huzur peşinizde çingene gibi olsun hep diyelim :)

Çingene sensin, burda kutup grup ırk falan yok
O yüzden dedim :)
 
Geçen instada paylaştım küçüklük fotoğrafımı. Düşüncem şu. Olsa da sevsem şimdi diyorum o küçük kızı :)))) ben sadece sevimli olduğumu düşünüyorum. Bide kardeşimin küçüklüğünü de sevmek isterdim. Ben oğlumu kendi küçüklüğüme benzetmiyorum. Belki kızım olsa o düşünceye kapılabilirim :))) küçüklüğüme dair hep güzel şeyler hatırlıyorum. O yüzden sıkıntılı şeyler hiç gelmiyor aklıma.. Büyüklüğümde de lise zamanlarını silmek istiyorum hatrımdan, hayatımdan. Öncesi ve sonrası güzeldi.. O yüzden küçüklüğüme bakıp büyümeseydin, şunu yaşamasaydın da diyemicem. Kısmen diyebilirim ama yaşamayı çok seviyorum. O yüzden demem.
 
ben çocukluk fotolarımı görünce hiç bir şey hissetmiyorum.
hele öyle 2 yaş falan. sonuçta o halimi hatırlamıyorum bana da yabancı.
sen özel durumundan dolayı fazla irdeliyorsun galiba.
 

İlk bir kaç satır okudum.

Aşmamış? Olsaydım bu konuyu açmazdım
:)

Arkadaş ortamında bile lise zamanlarında kabul ettim

Ama o çocuğa bakınca, başına gelecekleri bildikçe
Onu alıp sarmak istedim.
 

Yaaa
:))
Nasıl benziyor sana? Babasına?
Gözü, burnu?

Çok heyecanlandım

Kendi çocukluğun ve kendi çocuğunun
Fotoğrafına bakıp
Kısa bir şeyler yazar mısın :)
 
nooption .!.:
ben çocukluk fotolarımı görünce hiç bir şey hissetmiyorum.
hele öyle 2 yaş falan. sonuçta o halimi hatırlamıyorum bana da yabancı.
sen özel durumundan dolayı fazla irdeliyorsun galiba.
Genişletmek için tıkla...

İrdelemiyorum

27 yaşındayım

İlk defa 2 yaş fotoğrafımı gördüm

Evlat sahibi anne olsaydım, bu basit(!) meşgaleler yersiz olurdu

Yanş yapıcı yorum yoksa, can sıkıntısından yazmayın bari
 
Kendi çocukluk fotoğraflarımda hep gereksiz süslenmiş, haliyle sıkılmış bir bebek/ çocuk var. Ateşler içinde bir resmim var mesela; üzerimde gelinlikten hallice bir elbise resme girip söküp atmak istiyorum o elbiseyi.
Birçok resimde oturuşum, duruşum, bakışım annem tarafından ayarlanmış. Habersiz çekilenlerde genelde mutlu ve annemin özenle giydirdiklerini dağıtmış haldeyim :)
Kızımın bana benzediğini söyleyen çok nadirdir. Annem hep "Senin bebekliğinin esmeri" diye iddia eder, ama ben inanmazdim ta ki bebeklik resimlerimizi karşılaştırıncaya kadar. Yüz şekli filan bence yine benzemiyor ama şöyle meraklı bir yan bakış attığım resim var, o resimdeki ben miyim kızım mı ayırt edilemeyecek şekilde benziyor.
 

Ben son yazdiginizi bilinçli bir şekilde yapıyorum. O küçük çocuğa bir isim verdim ve bazen sadece o küçük kiz icin güzel bir gün düzenliyorum. Bazılarına belki sacma gelebilir ama ben kendime annelik yapıyorum.
 
1 yaş civarlarında bi foto var anlamsızca sepete koyulup kardeşimle foto çekilmişiz. Halbuki yıllarca arada 24 saat mesafe olan yerdeydik.

4-5-6 yaşlarında var hep geniş aile üyeleriyle yada süslü püslü tek başına ben :)
Bakınca çok güzel el bebek gül bebek büyüyen bir Turna görüyorum, ama diyorum ki ben bunları yaşarken ailem o kadar uzakta neler yapıyorlardı acaba.
Hem kırık hem şanslı birini görüyorum yani.

Umarım çocuklarım salt şanslı olur :)
 
Ben de hüzünlerimi gizlemişim o tatlı gülüşün arkasına ..Hatırlıyorum hüzünlüydüm hep..

Hep bir korku,telaş,huzursuzluk. .
İnanın çocuklar her şeyi hissedebiliyor.Onlar da sahte gülücükler atabiliyor
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

B
  • Kilitli
LÜTFEN BAKIN Eş seçimi ve kendimle savaşım
7 8 9
Yorumlar
164
Görüntüleme
6K
Mune
S
İzmir Meme Büyütme ve Dikleştirme Ameliyat Öncesi ve Sonrası Sürecim
6 7 8
Yorumlar
144
Görüntüleme
25K
serapz
S
13 - 19 Ocak 2025 Haftalık Burç Yorumları
2
Yorumlar
20
Görüntüleme
1K
Nhessa
28 Ekim - 3 Kasım 2024 Haftalık Burç Yorumları
2
Yorumlar
32
Görüntüleme
2K
Nhessa
L
eşimin diğer yüzüyle tanıştım
5 6 7
Yorumlar
139
Görüntüleme
25K
Siyah Palto
S
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…