Bilgen benim de iki buçuk ay oldu.doktorum korunmayı bırakın dedi.ben de ya hemen gebe kalırsam çok erken olmaz mi dedim.keşke hemen kalsan dedi.dikiş mevzusu aklıma gelmedi.ama bir sakıncası olsa söylerdi sanırım.doktoruna danis istersen.Kizlar merhaba bende 39 haftalik bebegimi kaybetmistim sebep tam belli degil doktor on tani olarak dekolman plesanta dedi sonra kordon dugumlenmesi dedi salak iste .bizde bebege kiyip patolajiye gondermedik salak gibi.acil sezeryana alindim.6 ayim doldu aizce hamile kalsam son aylarimda dikislerim acilirmi
Canım valla benim de kafam karışık.daha iki buçuk ay oldu.kilomun çoğunu verdim.hemen hemen gebe kaldığım kiloya indim.bir iki kilom kaldı.benim doktorum biraz rahattır.valla öyle diyo çılgın adamHilalcim en erken 6 ay korun diyorlar senin daha erkenmis sonucta dikislerimiz var.inan birdaha basima gelir diye korkuyorum.oyuzden korkum istegimi bastiriyor acikcasi.
Benim de korkularım var..yine aynı şeyi yaşamak korkusunu, ve bana birşey olur korkusunu yenemiyorum..o gerginliği atmamız lazım.hem bedenen hem ruhen rahatlamak..inşallah en kısa zamanda toparlanırız...Hilalcim en erken 6 ay korun diyorlar senin daha erkenmis sonucta dikislerimiz var.inan birdaha basima gelir diye korkuyorum.oyuzden korkum istegimi bastiriyor acikcasi.
Çok haklısın canım.bu korkuyu ben de çok yoğun yaşadım.yine aynı şeyi yasarsak,hatta daha beterini, kaldırabilir miyim,dayanabilir miyim korkusu yedi bitirdi beni.esim çok üzülüyordu bu halime,hatta artık kızmaya başlamıştı tevekkul çerçevesinden çıkarsan olmaz diye.destek için psikiyatra götürdü.konuştuk,dertleştik.bu dönemi daha sakin atlatmak için ilaç verdi.hakikaten daha iyi hissettim.dün doktorum ilaç falan hikaye,ne zaman ki kucağına bebeğini vericem o zaman iyileşeceksin dedi.o yüzden gebelik istiyorum dedi.durumlar böyle ışte..Benim de korkularım var..yine aynı şeyi yaşamak korkusunu, ve bana birşey olur korkusunu yenemiyorum..o gerginliği atmamız lazım.hem bedenen hem ruhen rahatlamak..inşallah en kısa zamanda toparlanırız...
Canım ya çok enteresan sana net birşey söylememiş,teşhis koymamîslar.neye göre önlem alınacak o haldeIns cnm benim iste benimkinin sebebi belli degil tam olarak dekolman plesantami kordon dugumlenmesimi pihtilasmami anlayacagin tam bir muamma.
Canım kesin tedavisi yok evet ama bir takım önlemler var.mesela ben kan sulandırıcı kullanıyorum.bir de daha erken alacak bebeği.bunun dışında en küçük bir ağrıyı ya da kanamayı ihmal etmeden hastaneye gitmek özellikle son haftalarda.kordon dugumlenmesiyle ilgili birşey diyemiyorum.evet kimi 4 ay kimi 6 kimi 1 yıl diyor ben de anlamadimBende bilmiyorum bir bilsem.ne yapacam zaten dekolman plesentada kordon dugumlenmesininde caresi yok tedbiride degilmi.bakalim .benim anlamafigim sezeryandan kisa bir zaman sonra nasil dr sana hamile kal demis.sakincali degilmi.bu doktorlar manyakmi hepsi ayri bisey soyluyor degilmi cnm????
Evet canım doktor hamile kalmadan kullanmaya başlamamı önerdi.coraspin verdi.kan değerlerimi henüz bilmiyorum.kan verdim.birkaç güne kadar sonuçları alacağım.Banada oyle demisti biraz erken aliriz diye.birde birsey soracam sen hamile kalmadanmi kan sulandirici kullanmaya basladin.pihtilasma degerlerin ne.bana doktor hamile kaldiktan sonra kan sulandirici kullanacaz gerek duyarsak dedi.sana doktormu onerdi bu hapi adi nedir.kusura balma cok sordum ama anlarsin beni
canım gerçekten yaşadıkların çokk zor allah sabır versin öncelikle..bende 37. hafta da yaşadım bu durumu üstelik 1 gün önce doktor kontrolüm vardı ve herşey çok normaldi,sadece bende düşük tansiyon sorunu vardı bu yüzden 1 hafta sonrası sezeryanla alınacaktı bebeğim..bende şiddetli karın ağrısı ve kasılma yaşadım bebeğim doğmadan 1 gece öncesi ama 1gün önce kontrolümde daha zaman var denildiği için hazırlayıcı kasılmalar herhalde diye doktoru bile aramadım,ama bu ağrıların sabahında suyumla birlikte çok yoğun bir kan geldi hemen doktoru aradık ve hastaneye gittik.ama ben o kadar rahattım ki hastaneye gitmeden duşa girdim,yürüyerek çıktım hastane merdivenlerini kendimi o kadar iyi hissediyordum yani doğum sonrası doktorum dediği çok şanlı olduğumdu çünkü eğer suyum gelmeseymiş doğumun başladığını anlamaz ve bebeğim kanın içinde boğularak ölürmüş,çünkü anne son aşamada fenalaşıyormuş ve zaten bu süreçte bebek zaten ölüyormuş..ama yine de sıkıntılı bir durum oldu bebeğim için doktorum kanın içinden aldık bebeğini dedi bu yüzden kalp masajıyla hayata dönmüş bebeğim sonrasında solunum sıkıntısı nedeniyle 15 gün kuvözde kaldı ama allahıma binlerce şükür bebeğim şu an bizimle ama o 15 gün bende bebeğimin odasına giremedim yaşadıklarınız gerçekten çok zor allah sabırlar versin bende şu an 2. hamileliğimde aynı sorunu yaşarmıyım acaba diye çok korkuyorum o yüzden böyle bir durum yaşayıp 2.kez anne olan varmı merak ediyorumm..1 hafta önce 34. haftada dekolman plasenta nedeniyle bebeğimi kaybettim.. şiddetli karın ağrısı ve kasılma ile gittiğim hastanede 5 dakika içinde sezaryene alındım, çünkü yavrumun kalp atışları 25'e düşmüştü..oğlum yoğun bakımda 3 gün dayandı, karnımda oksijensiz kalmış..malesef kaybettik...
yaşayamıyorum artık..çok zor...................
odası, eşyaları herşeyi hazırdı kuzumun, şimdi karnım boş, kucağım boş...
benimle aynı durumu yaşayan arkadaşlar desteğinize ihtiyacım var..
hele bu durumu yaşayıp da sonra tekrar hamile kalıp bebeğini sağlıkla kucağına alan varsa lütfen yazsın
Ben de 5 gün önce dekolman plasenta sebebiyle bebeğimi kaybedenlerdenim... 4o hafta 2 günlüktü. O gün randevum vardı, hiçbir sorun yoktu, gece yattım yatağa ve aniden ir ıslaklık hissiyle uyandım. Ben başta suyum geldi sandım çünkü hiçbir ağrı hissetmiyordum ama ışığı açınca gördük ki her taraf kan. Hastaneye gittik, NST'ye bağlandım kalp atışlarını bir müddet bulamadılar sonra duyduk ama normalden düşüktü (120-130 arası). Genel anesteziyle uyutuldum ve uyandığımda bebeğimin yoğun bakımda olduğunu, durumunun kritik olduğunu söylediler. Doktor tahminen 15 dakika oksijen alamadığını söyledi... Yani yoğun bakımdan çıkabilse bile beyninde hasar olacaktı. Yaşadığım çaresizliği tarif edemem. Yine de yaşasın istiyordum, o benim yavrumdu, bakardım ona, bunca insan nasıl bakıyordu? Hem belki Allah'ım dualarımı kabul ederdi ve sağlıklı olurdu. Ama bir gün dayanabildi kızım. Bu forumda yazılanların hepsini okudum ve gerçekten aynı acıyı paylaştığımızı gördüm. Yan odalardan bebek sesleri gelirken, bizim odamızdaki yas sessizliği; hastaneden elinden bebeğiyle çıkanlar varken ben kucağım ve karnım boş şekilde çıkıyordum... Beni ayakta tutan Allah'a olan inancım ve ailem oldu. Allah bu acıyı yaşayan herkese sabır versin ve bir daha hamile kalıp sağlıkla bebeklerimizi kucağımıza almamızı nasip etsin.[/QUOTE
Canım çok geçmiş olsun.Basin sağolsun.Allah sabır versin.Inşallah meleklerimizin kardeşlerini kucagimiza alacağımız günler de gelecek.Sabır...
Allah sabrınızı artırsın inşallah..dua ve tevekkülle Allaha sığının ama lütfen ağlamak istediğinizde ağlayın..ben dik durcam diye içime ata ata sonunda daha kötü patladığım zamanlar oldu. .2 ay olacak . zamanla acı azalsa da bebeğim kalbimin en güzel yerinde..içim sıkıldığında onu cennette hayal ediyorum. Ve şükrediyorum herşeye rağmen. .Allahım benim oğlumu cennetine layık gördü diye..Ben de 5 gün önce dekolman plasenta sebebiyle bebeğimi kaybedenlerdenim... 4o hafta 2 günlüktü. O gün randevum vardı, hiçbir sorun yoktu, gece yattım yatağa ve aniden ir ıslaklık hissiyle uyandım. Ben başta suyum geldi sandım çünkü hiçbir ağrı hissetmiyordum ama ışığı açınca gördük ki her taraf kan. Hastaneye gittik, NST'ye bağlandım kalp atışlarını bir müddet bulamadılar sonra duyduk ama normalden düşüktü (120-130 arası). Genel anesteziyle uyutuldum ve uyandığımda bebeğimin yoğun bakımda olduğunu, durumunun kritik olduğunu söylediler. Doktor tahminen 15 dakika oksijen alamadığını söyledi... Yani yoğun bakımdan çıkabilse bile beyninde hasar olacaktı. Yaşadığım çaresizliği tarif edemem. Yine de yaşasın istiyordum, o benim yavrumdu, bakardım ona, bunca insan nasıl bakıyordu? Hem belki Allah'ım dualarımı kabul ederdi ve sağlıklı olurdu. Ama bir gün dayanabildi kızım. Bu forumda yazılanların hepsini okudum ve gerçekten aynı acıyı paylaştığımızı gördüm. Yan odalardan bebek sesleri gelirken, bizim odamızdaki yas sessizliği; hastaneden elinden bebeğiyle çıkanlar varken ben kucağım ve karnım boş şekilde çıkıyordum... Beni ayakta tutan Allah'a olan inancım ve ailem oldu. Allah bu acıyı yaşayan herkese sabır versin ve bir daha hamile kalıp sağlıkla bebeklerimizi kucağımıza almamızı nasip etsin.
Teşekkürler smay. Dediğin gibi zamanla acı azalıyor ama o boşluk hissi gitmiyor... Yine de şükrediyorum, her zaman beterin beteri var. Allah inşallah bizim gibi bebeğini kaybedenlere, bebek sahibi olamayan herkese hayırlısıyla anne olmayı nasip eder.Allah sabrınızı artırsın inşallah..dua ve tevekkülle Allaha sığının ama lütfen ağlamak istediğinizde ağlayın..ben dik durcam diye içime ata ata sonunda daha kötü patladığım zamanlar oldu. .2 ay olacak . zamanla acı azalsa da bebeğim kalbimin en güzel yerinde..içim sıkıldığında onu cennette hayal ediyorum. Ve şükrediyorum herşeye rağmen. .Allahım benim oğlumu cennetine layık gördü diye..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?