- 5 Mayıs 2013
- 33.829
- 41.245
- 798
Etraf elalem şu anda en son düşüneceğin şey olsun. Nişanlıyken böyle değil diyorsunuz çoğu erkek böyle köprüyü geçene kadar yine şandlısınız ki düğünden önce göstermiş size aslında nasıl biri olduğunu. Bazı yanlışlıkların farkındasın ve tereddütlüsün düğün olmadan bitir hakkında hayırlısı olsunYa çok düşündüm ayrılmayı ama babam oyuncak mı ettin niye nikah kıydın o zaman diyip duruyor,bilmiyorum ilişkideyken böyle değildi,nişanlıykende gayet ılımlı her dediğimi yapan biriydi ben artık hatayı kendimde arıyorum ailem yüzünden,gerçekten ayrılsam etraf ne der baskısıyla beni de içlerine alıyorlar.
Ya çok düşündüm ayrılmayı ama babam oyuncak mı ettin niye nikah kıydın o zaman diyip duruyor,bilmiyorum ilişkideyken böyle değildi,nişanlıykende gayet ılımlı her dediğimi yapan biriydi ben artık hatayı kendimde arıyorum ailem yüzünden,gerçekten ayrılsam etraf ne der baskısıyla beni de içlerine alıyorlar.
Ayrıl bundan bi cacık olmaz çocukla boşanmaktansa hem nikah iptali isteyenilirsin bi araştır benceSon zamanlarda içime dert olan bir konuyu paylaşmak istiyorum sizlerle. İyi kötü burada herkes birbirine destek oluyor ve mantıklı yorumlar geleceğine inanıyorum,umarım. Şimdiden okuyan okumayan herkese teşekkür ederim.
1 ay öncesine kadar İyi sayılabilecek hatta çok iyi sayılabilecek bir hayatım vardı,derdim vs yoktu fakat son zamalarda huzursuzum. Bana bir bunalma geldi ki sormayın hanımlar. Doyumsuz muyum yoksa mantıksız mıyım bilemiyorum ama bu aralar büyük bir buyran içindeyim,çöküşüm başlamış gibi hiasediyorum,içimden bütün mutluluklar gitmiş gibi. Öncelikle düğünüm henüz olmadı ama nikahım oldu. nikahın kıyılmasından itibaren eşim biraz daha bana karşı baskıcı olmaya kendini biraz salmaya başladı. Kendisi çocukluk arkadaşım yarım senedir de nişanlıyız. Nasıl anlatsam bilemiyorum geceleri takılmalar,arkadaşlarıyla karşıya geçip gezmeler,sabahlamalar,ara sıra alkol almalar ve bana bağırmalar,sesini yükseltmeler.. Değişik bir ruh haline büründü. Sanırım nikah onu biraz rahatlattı ve biz nikahtan beri her gün bu sebepler yüzünden kavga ediyoruz. Kızsam olmuyor güzellikle konuşsam olmuyor ağlasam yine olmuyor. Ne olursa olsun tamam deyip ertesi gün aynı şeyleri yaşamaktan bıktım usandım artık. Düğüne 2 hafta var. Ve ben ayrılmayı düşünüyorum ama korkuyorum,normal tepkiler vermiyor. Ve bu aralar telefon saklamaya başladı. Evlenince de böyle olmasından korkuyorum,hep böyle sorumsuz mu devam edecek. Çocuk düşünüyorum diyor ama attık hayattaki en çok istediğim şeyi bile erteliyorum çünkü bu durumdayken çocuk falan düşünemem,evladımın huysuz sorumsuz bir babası olmasını istemem. Ayrılmak istediğimi aileme söyledim; abim arkandayım ne olursa olsun diyor,annemle babam çocuk oyuncağı mı bu ayrılmak nedir diyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Sizce herşeyi gözden geçirmeli mi? Yoksa bir şans verip evlenmeli miyim? Bu arada yaşlarımız 20. O hep pohpohlanmaya alışmış birisi,annesi de öyle söylüyor,onu övüceksin pışpışlayacaksın diyor. Ben çocuk büyütmek için mi evleniyorum sanki. Çok inatçı. İstemediği birşey yaptığımda çıldırıyor ama kendisi yapınca ne olucak ki biraz anlayışlı olsana diyor. İnanın kafam çok karışık biraz uzun karışık yazdım ama müsait olan herkesten yorum bekliyorum. Vakit ayırdığınız için çok teşekkür ederim.
Abini dinle ve kaç kurtul...Son zamanlarda içime dert olan bir konuyu paylaşmak istiyorum sizlerle. İyi kötü burada herkes birbirine destek oluyor ve mantıklı yorumlar geleceğine inanıyorum,umarım. Şimdiden okuyan okumayan herkese teşekkür ederim.
1 ay öncesine kadar İyi sayılabilecek hatta çok iyi sayılabilecek bir hayatım vardı,derdim vs yoktu fakat son zamalarda huzursuzum. Bana bir bunalma geldi ki sormayın hanımlar. Doyumsuz muyum yoksa mantıksız mıyım bilemiyorum ama bu aralar büyük bir buyran içindeyim,çöküşüm başlamış gibi hiasediyorum,içimden bütün mutluluklar gitmiş gibi. Öncelikle düğünüm henüz olmadı ama nikahım oldu. nikahın kıyılmasından itibaren eşim biraz daha bana karşı baskıcı olmaya kendini biraz salmaya başladı. Kendisi çocukluk arkadaşım yarım senedir de nişanlıyız. Nasıl anlatsam bilemiyorum geceleri takılmalar,arkadaşlarıyla karşıya geçip gezmeler,sabahlamalar,ara sıra alkol almalar ve bana bağırmalar,sesini yükseltmeler.. Değişik bir ruh haline büründü. Sanırım nikah onu biraz rahatlattı ve biz nikahtan beri her gün bu sebepler yüzünden kavga ediyoruz. Kızsam olmuyor güzellikle konuşsam olmuyor ağlasam yine olmuyor. Ne olursa olsun tamam deyip ertesi gün aynı şeyleri yaşamaktan bıktım usandım artık. Düğüne 2 hafta var. Ve ben ayrılmayı düşünüyorum ama korkuyorum,normal tepkiler vermiyor. Ve bu aralar telefon saklamaya başladı. Evlenince de böyle olmasından korkuyorum,hep böyle sorumsuz mu devam edecek. Çocuk düşünüyorum diyor ama attık hayattaki en çok istediğim şeyi bile erteliyorum çünkü bu durumdayken çocuk falan düşünemem,evladımın huysuz sorumsuz bir babası olmasını istemem. Ayrılmak istediğimi aileme söyledim; abim arkandayım ne olursa olsun diyor,annemle babam çocuk oyuncağı mı bu ayrılmak nedir diyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Sizce herşeyi gözden geçirmeli mi? Yoksa bir şans verip evlenmeli miyim? Bu arada yaşlarımız 20. O hep pohpohlanmaya alışmış birisi,annesi de öyle söylüyor,onu övüceksin pışpışlayacaksın diyor. Ben çocuk büyütmek için mi evleniyorum sanki. Çok inatçı. İstemediği birşey yaptığımda çıldırıyor ama kendisi yapınca ne olucak ki biraz anlayışlı olsana diyor. İnanın kafam çok karışık biraz uzun karışık yazdım ama müsait olan herkesten yorum bekliyorum. Vakit ayırdığınız için çok teşekkür ederim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?