Duygularınıza nasıl hakim olabiliyorsunuz?

 

Sanırım meseleyi içselleştirmemek, kişiselleştirmemek gerekiyor. Bu benim buradaki meselem çözüp hayatıma kaldığım yerden devam etmeliyim gibi soğukkanlı bir şekilde düşünmek gerekiyor o an.

Benim en son 2 sene önce aslında hiç benim alakam olmayan bir olayı çok içselleştirdiğim için gözlerim dolana çenem titreyene kadar savunduğum bir durum olmuştu. Sonra kendime çok kızdım. Ondan sonra bir şeye tepki göstereceksem gardımı kaldırıp karşı saldırıya geçmeye çaba göstermeye başladım. Başarılı oldum mu şu an muallakta. Göreceğim..
İşyerinden hiç bir şeyi de kafama pek takmam. Çıkıp giderim evime taşımam..
 
Ben de sinirlendiğimde hemen gözlerimdolar sesim titrer hatta gözyaşlarım düşer filan
Bi türlü bu huyumu düzeltemedim çünkü ben daha çok üzüldüğümde değil kızdığımda böyle oluyorum sen bi çözümünü bulabilirsen bana da haber ver
 

Evet sanırım cidden öyle, alanda pişe pişe öğreneceğim şeyler bunlar. Çok teşekkür ederim. :)


Hayatımda beni sıkan şeyler var evet haklısınız, etkisi vardır muhakkak. Zaten domino taşları gibi hayatımız da bir yerden kırıldı mı diğer yerler de patır patır düşüveriyor. Ama işte benim sorunum tamamen dış etkenlere bağlı bir sorun olduğu için (kısacası şansa ihtiyacım olduğu için) kendi çabamla çözülebilecek bir sorun değil. Elimden geleni yaptım, bekliyorum. Umarım yolunda gider her şey. Değerli tavsiyeniz için çok teşekkür ederim. :)


Tabi ki, zaten robot gibi davranmayı istemiyorum. Aslında istediğim profesyonel olarak davranmam gereken durumlara duygularımı pek karıştırmamak, onu da zamanla deneyim kazana kazana öğreneceğim sanırım anlaşıldı. Çok teşekkür ederim. :)
 
Ben hiç saklamam. Nerde aglamak geldiyse icimden hic umrumda olmaz hungur hungur aglarim

Bu da çok itici yalnız. Hele işyerinde bir anda arka masandaki bir kızın burnunu çeke çeke ağladığını duymak o an "ay amaan bu ne ya" dedirtiyor vallahi.. Sonra o kızı tatlı sert uyaramıyorsun bile çok hassas diye..
 
Özel okul mu? hepimizin en iyi anne olmak için ispata girdiği yer.
Benimde acemilikten ağladığım yer bir özel okuldu.

Evet :)


Ben aslında bu sorunu içselleştirmedim, zaten bu çözüldü ama ben sürekli bunu yaparak tartışmalarda haklı çıkmak istemiyorum, durduk yere "Ah yazık kızcağızın sesi titriyor" durumu yaşanırsa ne kadar işini bilen, profesyonel birisi olarak algılanırım tartışılır. Yani özelliğimi törpülemek istiyorum aslında yoksa pek çok sorun yaşadım, işyerimdeki sorunlarımı özel hayatıma taşımam pek. :)
 

Hah işte bu durum başıma gelsin hiç istemiyorum. :)
 
Ay valla hic umrumda degil. Bende zirt pirt aglayanlara gicik olurum ama yeri gelince kendimde gayet ahlarim
 
Samimiyetin için ben teşekkür ederim.domino taşları benzetmesini çok begendim aynen öyle :) umarım her şey istediğin gibi olur, yoluna girer, gerisi çorap söküğü gibi gelir :) bazen de işi şansa bırakmak yerine bir şeyler yapmak gerekir :) sevgiler
 
Galiba bende başaramıyorum, malesef
 
Ama sizde bana duygulanmayi ogreticeksiniz.Dunya yansa kenardan izliycek soguk kanli bir tipim
 
ben de valla.birine sinir olayım suratımdan anlarlar.istemsiz kaş catma var.o dediklerin politik davranan insanlar tam bir aktrist :)
 
Ama sizde bana duygulanmayi ogreticeksiniz.Dunya yansa kenardan izliycek soguk kanli bir tipim

O kadar değil de, belli durumlar için soğukkanlı olabilsem yeter. :)

ben de valla.birine sinir olayım suratımdan anlarlar.istemsiz kaş catma var.o dediklerin politik davranan insanlar tam bir aktrist :)

Sanırım bizim de rol yapabilmeyi öğrenmemiz gerekiyor. :)
 
İçinize attıkça zamanla bir çok şeye tahammülünüzü kaybedeceksiniz. Patlamaya hazır bir bomba nasılsa o şekil düşünelim. Çok düşünmeyin. Kendi içinizde kendinizle çok konusmayın. Her zaman dimdik duruş sergilersiniz içime attım unuttum ilgilenmiyorum dersiniz ama o her attığınız her bastırdığınız duygunun hırsı hiç beklemediğiniz bir an hiç beklemediğiniz bir konuda çıkar. Karşıdaki insan neye uğradığını şaşırır :)
 
Ben de duygularıma hakim olamam off çok fena hemde,üzgünken,sinirliyken,heyecanlıyken herşeyi okuyabilirsin yüzümden.

Sadece birgün şöyle bişey olmuştu,çok çok nefret ettiğim,yakın zamanda kendisiyle aramızda geçen büyük bir tartışma sonrası,hiç beklemediğim bi ortamda karşılaştığım kişiyi rol yaparak alt etmiştim.Karşılaştığım ortamda kendisi galip pozisyondaydı (o nasıl oluyor diye sormayın duygusal savaş işte) Hazırlıksız yakalanmıştım ve kendisi ortamın hakimiyetini almış gibiydi,yapacak bişeyim yoktu,ağlamak sinirden kudurmak allı morlu olmak gerekirken rol yaptım,güldüm konuştum,üstüne üstüne keyiflendim,yanımdakilerle fazlasıyla eğleniyormuş triplerine girdim,kahkaha attım (Yeşilçamdaki acemi konsomatrisler gibi değil tabi).

Sonuç olarak o geceden,o ortamdan sağ sağlim,güçlü çıktım,gardımı düşürüp duygularımı herzamanki gibi belli etmemeyi başardım.Düşmanım olan şahıs ise mal gibi kaldı.

Belki basit bi örnek ama bazen rol yapmaya başlarsanız,o role bürünüyorsunuz.Ben yalandan gülerken çok eğlenmiştim mesela,hiç sinirim kalmamıştı...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…