Bende gece yeme sendromuyla mücadele etmeye çalışıyorum. Ama şöyle diyorum yine kendime bir süredir ‘yemezsen ölmeyeceksin!’ Ya da ‘emeklerine yazık edemezsin’. Yine forumlardan birini sessiz sedasız takip ederken bir gün, birinin gece yeme sendromu konulu bir sayfada ‘öleceğimi bilsem yemem!’ yazdığını görmüştüm. Sonra kendime dedim ki ‘ne yani, bu irade sende yok mu? Bugüne kadar istediğin neyi başaramadın? Bunu mu yapamayacaksın?’ Duygusal açlıkla mücadelemiz canım, yoksa karın açlığından değil. Ama irade senin, dizginleyebilirsin kendini, durdurabilirsin, elin kolun senin hakimiyetinde. Yeter ki inat et! Zor biliyorum, inan çok iyi biliyorum ama inan imkansız değil. Ben yemin etmekle başlamıştım biliyor musun. Baktım kendi kendime olmuyor, baya Allaha yemin etmiştim yemeyeceğim 7 den sonra diye

Bu da bir yöntem