Engelli kardeşimden utanıyorum

KIR PAPATYASII .!.:
Umarım bu yorumların hepsini okur ve güzel bir meslek sahibi olur
Genişletmek için tıkla...
Başka bir şansıda yok tek çıkış kapısı bu. Kardeşi spina bfida hastasıymış aslında sadece yürüme engeli bi noktada hayata karışabilir rehabilite olabilir yürüme engelli bireyler artık bir çok çalışma alanında. Çok küçükken ameliyat ediliyordu belki ileriki dönemde yine böyle bir imkanları olur iyi doktorlara baktırmaları lazım. Çok daha ağır engel durumları var aslında bu kadar karamsar ve kötü düşünme sebebi ailesi belli ki. Zihinsel komple bedensel engeller çok daha zor hatta trakiostomili gece bile uykudan uyanıp aspire edilmesi gereken evde mini hastane odası gibi oda olan evler var. Konu sahibi umarım okursun boşuna kuruntularla hayatını zindan etmezsin
 
Bence biraz anneden gelen bir umutsuzluk ve yük var üzerinde. Bu kız beş yaşındayken doğan kardeşi için sürekli senin görevin bu bakacaksın gibi bir misyon verildiğinden korktu bende annem gibi altını değiştiremem diye her türlü ayrintiyi düşünüyor . Ailesine ya da başka birine de bu korkularını acamiyor belli ki çünkü burada aldığı tepkiyi almaktan korkuyor .

Aslında tam da bu sebeplerden belki böyle engelli bireylerin ailelerine de psikolojik destek vermek lazım . Hem engelli yavruya da zararı var bu durumun . Eminim o da aklı başında olduğu için daha çok kendini kötü hissediyordur.
 
Yorumlardaki gibi vicdansız biri bu duyguyu itiraf etmez merak etmeyin. Sizi çok iyi anlıyorum. Toplumsam baskı, sürekli ihtiyaç halindeki biriyle yaşamak yorucu ve zorlayıcı… ama elbet bir hikmeti vardır. Siz de zamanlar bu hikmeti fark edeceksinizdir eminim. Bazı duygular normal. Utanmak da kaygılanmak da…sadece paylaşacağınız yerlere dikkat edin
 
Sezaryenin de komplikasyonları var tabi ki.
Her iki doğumun da öyle.
Kordon dolanması ekstrem bir örnek yaşanıyor mu elbette, sezaryende de su yutma, akciğerin gelişememesi gibi ekstrem örnekler var mesela. Yani normal doğumda bebeğin engelli olma ihtimali var sezaryende yok diyemezsiniz.

Birbirine karşı üstünlük savaşları verilse de, anne bebek için hangisi gerekliyse o doğum faydalıdır.
 
ben 29 yaşındaydım ablam da 41 yaşında. dağ gibi ablam bir anda beyin kanaması geçirdi ve yatalak oldu. aradan geçti yaklaşık 6.5 sene ablam kısmen düzeldi en azından yatalak değil ama %78 engelli raporu var. ne yapalım? utanalım mi? asla ve asla o bizim en kiymetlimiz. sizde öyle düşünmeye çalışın
 
Evet tabiki kendini daha kötü hisseder çünkü sadece bacaklarında oluyo o durumda engeli, büyüdükce zaten kendiside idare etmeyi öğrenecek konu sahibide küçük kardeşide küçük, anneside kendi içinde karamsarlık yaşıyodur. Aslında bu şekilde bedensel engelli bireyler topluma hayata kazandırılmaya çalışılmalı. En basitinden oturarak masa başı olan işleri yapabilir memur olabilir bir şekilde kendine yetebilir.
 
İnşallah bu iki çocuk için de en güzeli olur. İkisi de meslek sahibi olur. Ama ailenin böyle bir vizyonu yok sanırım bu kıza da çalışmadan çocuğa bakmayı tembihliyorlar
 
Kardeşim sizi herhangi bir yargılamaya girmiyorum.
Çünkü insan pisikolojisi ayrı bir durum.
Benim başımda olsa bende belki sizin gibi hissedebilirdim.
Gercekten zor bir durum.
Öncelikle yorum yapanlar olarak bunu kabul etmemiz gerek.
Hemen sizi kötüleyip eleştiriler yağdırmak kolay olan .
Onemli olan size destek olabilmek.

Bence Daha etik ve psikolojik açıdan anlattıgınız bu sürecinizi değerlendirebiliriz.


Öncelikle bilinmeli ki bu konuda Allahın takdiridir size böyle bir imtihan verilmiş.
Ne yaparsaniz yapın durum degişmeyecek.


Ama bence size ilham olabilecek kişileri izleyerek konuya dair birşeyler okuyarak, ve içten bir destekle durumu aşabilirsiniz.


Login • Instagram

Welcome back to Instagram. Sign in to check out what your friends, family & interests have been capturing & sharing around the world.
www.instagram.com


● (Tuğçe Çakır ) küçük anne. İnstagram hesabı

● (Bekir develi ile Peynir gemisi Küçük anne röportajı)


Mesela bu kişiyi ara ara izlerdim durumu size benzer. Ama onun annesi de vefat etmis.
Engelli kardeşine babasıyla beraber bakıyor.
Hemde eğitimini , okumasını kendini geliştirmesini de ihmal etmemiş. röportajları filan da var youtube da.
Bence aynı durumda oldugunuz insanlar bununla nasıl başa çıkmış bakarak daha mantıklı hareket edebilirsiniz.


Rabbim yardımcınız olsun muhakkak dinleyin ve takip edin size iyi gelecek.

Benim durumum öyle olmamasına rağmen severek iziyordum kendisini.
 
Vicdan ne kadar önemli birşey arkadaşlar.kanal 7 de aynı bu konu sahibi kişi gibi vicdansız birinin hikayesi anlatilmisti kalp gözünde.
Engelli kardeşinden ve ailesinden utanan birisi kendisiyle evlenmek isteyen adam evlerine yemeğe geldiğinde,kardeşini odaya götürüp bağırıyordu bıktım senden geberde kurtulayım diye çocuk intihar ediyordu o şekilde ilaç içerek sonra da kadın o evlendiği adam kaza yapıyor sakat kaliyoordu sonra pişman olup evine dönüyor yaptığı hatayı anlıyordu güya ama anlasa ne iş işten çoktan gecmisti
Konu sahibi çok vicdansız insan olmayan bjrisin sen sana ne söylense az.hani din edebiyatı yapiyorlarya bu ulkede sahte dinciler herşey yalan önce vicdan olacak insanda vicdani olmayanın dinide imani da insanlığı da olmaz.bir bitki bile senden daha faydalıdır şu dünyaya
 


Siz bu rahatsızlığı tam olarak araştırdığınıza emin misiniz? Bu rahatsızlık nörolojik bir sorun ve doğuştan gelen bir engel olduğundan bacak kslrı hiç gelişmemiş oluyor. Yani sizin sandığınızın aksine hiç yürüme şansı yok. Ayrıca bu nörolojik sorun yüksek oranda hidrosefali de beraberinde getiriyor. Bunun da zihinsel sorunlara yol açma ihtimali var.
 
Büyük ihtimalle yaşınız küçük. O yaşta ailesinden utanan çok genç oluyor. Benim kardeşim pijama üstüne etek giyiyorum diye utanirdi benden. Ev ortamında giyiyordum. O zaman öyle rahat ediyordum. Namaz kildigik için eteği giy çıkart yapmak istemiyordum. Evimiz sobalı olduğu için de altina pijama çok rahat oluyordu. Zaten genel olarak giyim tarzım ve hayat tarzım konforu on planda tutan şekildedir. Fakat kız kardeşim utanirmis..bir kez bana dedi hizmetçi gibi giyiniyorsun diye. :)) sonra sanırım onun arkadaşları geldiğinde dikkat etmeye baslamistim.
Engelli bir kişi ile yaşamak hiç kolay degil..ücretli öğretmenlik yaptığım dönemde özel egitimde çalışmıştım. Özellikle öz bakım yapmak gerçekten zor. Ailenize ve size bol sabır diliyorim. Benim bir öğrencimle özel bir ilişkim vardı. Aslında hepsiyle özel bir ilişki kuruyor insan ama bir öğrencim çok ağırdı ve önceki öğretmenleri bu yüzden sanırım yeterince ilgilenmeniz.. annesi öyle demişti en azından. Sürekli salyasi akiyordu. Öğrenmesi için önlük takmamasi gerekiyordu. Bir kez birlikte metroya bindik. Gercekten bin kişi karıştı nerdeyse. Önlük taksaniz çocuğun onu islanmaz falan diye. Ve görüntü tiksindirici olduğu icin bakışlar falan.
Herkes kaldiramayabilir çok normal yaşadığınız. Ama insanlar hep konuşur. Herşeye karışır. Dolayısı ile dış dünyanın ne dediğine kendinizi bir şekilde kapatmanız lazım. Bugün kardeşiniz olmasa başka bir şey için aynı şekilde hissedebilirsiniz.
Kardesinizle özel bir bağ kurmaya çalışın. Sizdeki sevgiyi ve ilgiyi görünce o da size özel davranacaktir. Kurduğunuz bağı görünce siz de zamanla bu hislerinizden kurtulursunuz.
 
Benim iki sağlıklı oğlum var. Aynı şekilde büyük olan da bize kızdığında öfkesini küçükten çıkarmaya çalışıyor. Çünkü babası büyük olana çok sorumluluk yüklemeye çalışıyor. Ben sürekli engel oluyorum. Büyük oğluma küçüğüne bakmak zorunda değilsin. Sen de çocuksun. Bize yardımcı olmak için bakmaya yardım edersen sevinirim falan gibi sozlerle onu rahatlatmaya çalışıyorum. Eşim bazen kızıyor büyük oğluma. Ben de esime kiziyorum. Hayır o bunu yapmak zorunda değil. Biz yapmak zorundayız. Vs vs diye çocuğun yanında eşime ben de bu şekilde kızıyorum ki büyük oğlum bu sorumluluk altında ezilmesin.
Çünkü ben de küçük anne denilen bir ablaydim. Sanırım çocukluğumu yeterince yaşamadım ki lise 2 de bile oyuncak bebeğime kıyafet falan dikmeyi seviyordum. Tabi o kısımda terzilik yapma kısmı daha çok hoşuma gidiyordu ama genel yaşamıma baktigimda çocukluktan geç çıktığım da aşikar.
Aileler bu konuda genelde böyle bir yanlışa düşüyor maalesef. Özellikle engelli bir kardeşin yükü çok daha fazladır. Bu yükü bu kadar abla veya kardeşe yüklemek doğru degil
 
Hastalığı biliyorum hatta buna sahip bir arkadaşım var kendisi ebe 28 yaşında 10 günlük ve 6 aylıkken ameliyat olmuş hiçbir sekeli yok. (2 ve 4 yaşındada küçük operasyonlar geçirmiş) Çeşitleri etkileme durumları farklı konu sahibinin kardeşinin seviyesini tabiki bilemiyorum fakat bu teknoloji ve tedavide hidrosefaliye kadar ilerletene kadar bir dizi ameliyat ediyorlar artık spina bfidalar öyle zihinsel+ bedensel engelli olmuyor yani. Aklı yerinde olduktan sonra yürüyemeyen fakat hayatın içine dahil edilebilirlik seviyesiyesi tamamen rehabiliteye ilgi alakaya bağlı
 
Başlığı okudum ben utandım. Çok ayıp ve üzücü yaptığınız hakikaten yüreğim burkuldu şu yazınıza diyecek hiçbirşey yapılacak hiçbir yorum yok
 
Ek olarak spina bfida tanısı için yazdım konu sahibi o tanıyı demişti diye hatırlıyorum. 90lardan beri tedavisi çok ilerlemiş bir hastalık yüzde 80zekası zaten iyi oluyor yüzde 20 sizin dediğiniz hidrosefali durumları için ama ondada şant takılıyor hemen yani sp gibi tanılara göre bu hastalık ilerledikçe kötüleşmiyor
 
Üslubunuzun yanlışlığını ve utanma duygunuzu yaşınızın küçüklüğüne ve cahilliğinize veriyorum. Kardeşinizin bakımını neden bu yaşta yemeden içmeden kesilecek kadar stres ve takıntı yaptığınızı anlayamadım. Yaşınız 18'miş, kardeşiniz daha küçüktür keza anne babanız da gençtir diye düşünüyorum. Yani daha çok erken. Ha bunu anne babanız size empoze ediyorsa bu onların yanlışı tabi.

Kardeşinize gelince, engel durumunu ve derecesini bilmiyorum tüm yorumları okumadım. Sadece fiziksel engeli bulunuyorsa, bu aslında tamamen size bağımlı bir birey olacağı anlamına gelmez. Pekala eğitim alabilir, işe girip çalışabilir, kendine kendi maaşıyla yardımcı tutabilir. Zihinsel engelliyse de profesyonel bakımevleri var orada çok güzel bakılır. Anne babanız şimdiden gelecekteki olası durumlar için birikim yapmaya başlayabilir.

Bizim toplumumuzda “engelli” dendiği zaman, durumu ve şartları farketmeksizin, hemen hiçbir kapasitesi olmayan tamamen başkalarına külfet olarak yaşamını sürdürmek zorunda olan insanlar geliyor akla. Aynı şekilde etraflarındaki herkesin de tüm hayatlarını o kişiye odaklamak zorunda kalacağı düşünülüyor. Hem engelli olmanın hem de engelliye bakmanın ne demek olduğunu yakından görmüş biri olarak, iki taraf için de çok zor olduğu konusunda hemfikirim. Ancak 2024 yılında artık engelli dendiğinde gözümüzün önüne gelen işe yaramaz, kalifiyesiz insan resminden kurtulmamız gerekiyor.

Eğer yasak değilse burada engelleri olmasına rağmen hayatını özgürce yaşayan, evlenip aile kuran, dünyayı gezen, kariyer yapan, manken olup defileye çıkan vb. benim de takip etmeyi çok sevdiğim Instagram hesaplarını paylaşabilirim. Hem konu sahibi de kardeşiyle ilgili bu kadar umutsuz olmamış olur.
 
Merhaba,
Lütfen bu şekilde düşünmeyin, onlar bu dünyadaki melekler. Seçme şansı olsa oda böyle yaşamayı, muhtaç olmayı ister miydi? Evet çok ozr, başına gelmeyen anlayamaz. Ama bu şekilde de düşünmeyin lütfen.
 
Instada bir kadini takip ediyorum. Agir engelli bir oglu var. Kendi kendine nefes alamiyor, yutkunamiyor. Surekli solunum makinesine bagli, tuple besleniyor. Yuruyemiyor. Tuvalet aliskanligi yok. Yani bakımı cok zor. Kadina surekli bir kardes yap sen ölünce kim bakacak baskisi yapılıyor.
Kadin cok net dedi ki, benim evladimken bakmasi bu kadar zor ben baska bir cocuga bu sorunlulugu nasil yukleyeyim ona haksızlık degil mi.

Annemin ananesi hem alzheimer hastasiydi, hem goremiyordu. Ve zamanla yaslilikla yuruyemezde oldu. 4 cocuk bakamadilar. Bakmadilar degil bak bakamadilar. Cunku zor. Cunku bunun yaninda herkesin kendine ait sorumluluklari da var. Ulkemiz hadi kendimi anneme kardesime adayayim da oyle yasayip gideyim ulkesi degil.

Bu konu da yapılan linc o kadar gerceklikten uzak ki. Davulun sesi uzaktan hos gelir misali. Yasayana agir. Sorumluluk almak istememek, almaktan korkmak cok normal.

Kardesin senin sorumlulugunda degil, vicdaninda evet. Ama senin sorunun degil. Zamanla su yolunu bulacaktir. Simdilik buna endişelenmeyin.
 
Böyle bir konu görmek aşırı derece üzdü küçük bir çocuk değilsiniz yetişkin bir bireysiniz zekanızda yeteri kadar gelişmiştir die düşünüyorum engelli kardeşinden utanmak ne demek o senın canın kanın senın yarın öbür gün engelli olmayacağının garantisi varmı yok ona göre düşün Allah büyük ya düşündüklerim başına gelirse ne halt yerim die düşün ben kime ne yaptımda hayatımdan kötülükle olumsuzluklar yaşıyorum dediğinde kardeşin için kurduğun bu cümleler gelsin aklına Allah akıl fikir versin denecek çok şey varda anlıcak zeka sende yok belli …..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Yine ailem, çözüm yok sadece dertleşmek istedim..
Yorumlar
6
Görüntüleme
459
saulgoodman
M
Aile sorunu
Yorumlar
8
Görüntüleme
582
domdom12
R
Eşim ve ailem arasında kaldım
7 8 9
Yorumlar
173
Görüntüleme
8K
Gokyuzuuuu
G
M
Eşimle sürekli ailesi için kavga ediyoruz
2
Yorumlar
21
Görüntüleme
1K
Selvann
S
Daha ne diyeyim ?
10 11 12
Yorumlar
230
Görüntüleme
11K
elif kurt45
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…