• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Eşim boşanmak istiyor

Aglama guzelim sevin kurtulduguna hayat devam ediyor senin bu yasadiginin 3 misli agirini yasadim eger ben ölmediysem dahada bisey olmaz.cok zor ama geciyor vallahi geciyor unutmuyorsun ama zamanla farkedeceksinki icin acimiyor artik.gül gez eglen gecmise takilma yasandi ve bitti bitmeliydi cunku.
 
Ağlaman güzel
büyük sarsıntı atlattıN
vücudun onlardan arinıyor
 
"Biz insanı meşakkat, imtihan ve çile ile içli dışlı yarattık." (Beled, 90/4)

Bu dünya cennet hayatı değilmiş. Cennette sıkıntıya yer yoktur ama ya hayatta. İşte diyor ya ayette biz insanı cigerine ok saplanır derecedeki sıkıntılar ile yarattık diye. Elden ne gelir ki. Bir hafta önce ben de aşk acisindan ölmeyi dusluyordum ddüşün artık. Ama vu hafta Rabbim güç verdi çok iyiyim sen de iyi olacaksın
 
Daha cok yeni hersey. Iki seneye kalmaz hayatinda cok degisiklikler olur. Bu acilar biter merak etme. Ben de oyleydim. O mutlu mutlu gezerken ben dibe vurdum. Ama dibe vurulmadan da yukari cikilmiyormus anladim. Once dibe vuruyorsun sonra yavas yavas yukari cikiyorsun. Sen yukari cikarken de o dibe vuruyor merak etme.
Birsey daha. Henuz senin icin cok erken ama giden donuyor merak etme ama tam da artik senin istemedigin zaman. Onun dibe vurusunu goreceksin merak etme. Cunku insan yasattigini yasamadan olmeyecekmis.
 
Attigin her adimda ugruna yola ciktigin her davanin sonunda ne olabilecegini dusunmeden ilerlemeye devam etmelisin. Yalniz olmasi gerekenler oluyor ve olacak. Olmadiysa da henuz olacaktir nasilsa... hangi secenegi tercih edersen et karar senin ve o yol uzerinde yonlendirileceksin. Yazgini sevmek ya da onu degistirmek yerine sen kendi yazgini bul oku ve uygila. Bu su veya o yolun elbet bir devami var. Onu kestirmek sana dusmuyor. Sen sadece yasamakla yukumlusun. Tercihen mutlulugu arayarak yasamakla.... unutma ki olan bitenin oldugundan baska turlu olma ihtimali yoktu. O yuzden asla keskelere siginma.
inkar kitabindan/ eddi anter
 
yağmurlu neden kendine eziyet ediyorsun? kolay değil pek çok kişi bu acıları yaşadı.
ama kendine değer ver biraz. sen seviyorsun onun için üzülüyorsun. peki o? sen aklına geliyor musun? umurunda mısın?
neden seni artık istemeyen bir insan için kendini bu kadar harap ediyorsun? sen bu kadar değersiz misin? gururlu ol.
seni sevmeyene sen de güle güle diyeceksin.
annen seni elin adamı bu kadar üzsün diye mi doğurdu. biraz kendine gel. sana değer vermeyen insana bu kadar değer verme. ve şunu unutma içinde hiçbir şüphe kalmasın o adam seni sevseydi asla bırakmazdı.
 
Birisini yok saydiginizda, o kisiyi gormezden geldiginizde nedense aniden onun gozunde gorunmeye baslarsiniz.
Hayatin sirri, olaylar bekledigin gibi gelismediginde, anormal bir hal aldiginda, anormal davranmak yerine onu normal kabul edip normal dsvranmakta yatar. Ayni sekilde yaninda olmasini istedigin veya arzuladigin insanlar gelmediklerinde olumsuz davranip sitem etmek yerine olani kabul etmelisin. Sahip olmak istediklerine sahip olamadiginda bunlara sahip olan kisilere bakip kiskanclik icine dusme. Inanci saglam olan kisi her serde bir iyilik oldugunu bilir.
Allah herkesin neyi yapip neyi yapamayacagi konusunda tum bilgiye elbette sahiptir. Okul ogretmeni gibi ogrencilerin bilgisini ve dozunu imtihan etmek niyetinde degildir. Yasattigi tum tecrubeler imtihan edilen kisinin tekamulu icindir. Ustesinden gelemeyecegine inandigi takdirde zorlugu o kisiye vermez. Verdigi zamansa elinde olan bilgiyi kullanmasi, potansiyelinin farkina varmasi, bilinc ve maneviyat seviyesini yukseltmesi icin yapar. Degisim malesef sancili olur. Her zorluk ve bununla birlikte gelen degidim de tekamuldur. Karsiniza cikan zorluklarla savasmamalisiniz cunku onlara guc verirsiniz ne oldugunu gorun kabullenin ve onunuze bakip yurumeye devam edin. Gucluk ve problem diye nitelendirdiginiz sey aslinda birer hayat tecrubesidir. Bilin ki sizi zorlayan seyler sizi ileriye tasiyacak olan seylerdir.
eddi anter/ inkar kitabi sayfa 123
 
inşallah daha iyisinizdir.
okudum yazdıklarınızı. içim acıdı . kötü oldum:KK43:
 
Yağmurlu çok üzüldüm, hakkında hayırlısı olsun inşAllah. Güçlü ol, kendini bırakma sakın, gez, toz kendini dinleme. Çocuğun varmıydı?
 
hayatından bi çırpıda çıkartan biri için kendini üzmeye değmez.demek ki gerçekten sevmemiş seni.
 
Hiç yok yere,bu sözleri kimse kimseye söylemez,söyleyemez. Her olayın altında bır sebep vardır Muhakkak..
 
Yagmurlu yapma boyle
Cik biraz hava al ,dolas ,gez ,kendini mutlu edecek birseyler yap ,yapmaya calis ya ,birakma kendini
O seni dusunuyormu saniyorsun ,kendi canina kiyma boyle
Ben daha agirini yasadim ,hamile halimle olmeyi dusundum ,nefesim kesildi ,onu hayatimin tek amaci yapmisim ,hic birsey beni mutlu etmedi ,sanki hayatim tum anlamini yitirdi ,halada oyleyim
Ama yinede unutmaya calisiyorum ,hayatta bi amacim yok,kalmadi.Hayallerim yok,umidim yok,yinede tutunmaya calisiyorum ,unuttum derken ondan gelen bir haber beni yerle bir ediyor.
En kotusude biz boyle uzulup kahrolurken onlar sevgililerinin kollarinda mutlular.
Bunu dusundukce ayakta durmaya calisiyorum 1.5 yil oldu ilk zamanlardaki kadar olmasa da yinede bogazimda gogsumde koca bir yumruk var gecmiyor,oylesine nefes aliyorum ,her aksam bir gun daha gecti diye seviniyorum.
Sende benim gibisin ,bana iyi gelen ne biliyormusun?Bana onu hatirlatan herseyden uzaklasmak,ondan hic haber almamak,duymamak,onu hatirlatan herseyden ,herkesten uzaklasmak
Inanki iyi geliyor vede zaman ,belki canin aciycak ama azalarak ,bazan guldugunu goruceksin,onsuz da yasaniyormus diyceksin ,ama kendini harap etme,kendini simart biraz ,sevdigin herseyi yap ,tatile cik
Ben onsuz yasayamam deyip yasiyorsam sende yasarsin ,kendini eskilere birakip yipratma lutfen ,gecmisi dusunmemeye calis dilerim gun gelir iyiki bosanmisim dersin ,ve cok mutlu olursun buna inaniyorum.
Merhaba çocuğu aldırdınız mı peki?
 
Uzun zaman oldu yazmayalı...bugün hayattayım hala..şubat ayında durumumu anlatan bir dilekçe yazdım.çok zor oldu çok mücadele ettim ve sonunda ondan iz olmayan bir ilçeye görevlendirildim.görevlendirilmiş olmama rağmen müdür gidemezsin 20 gün burda tutma yetkimiz var dedi 10 gün kaldım yaşadıklarım bir tarafa bir de bu durumla savaştım kafese konulmuş gibiydim nefes alamıyordum artık..bir sabah herşeyi Göze Alıp okuldan ayrılacağımı belirten bir dilekçeyle müdürün karşısına dikildim varsa yönetmelikte böyle bir süre gösterin kalırım yoksa bir dakika daha beni burda tutamazsınız dedim.rapor alırım,gerekirse istifa ederim ama ben burda durmam diyerek ayrıldım okuldan...sonra valizimi toplayıp ordan ayrıldım .Bu kaçıncı valiz toplayış bu kaçıncı gidişti...buraya geldikten bir kaç gün sonra eşyalı bir eve taşındım yeni hüzün evime..ordan ayrılmak sancıyan yaralarıma iyi gelir sanıyordum oysa değişen tek şey yaşadığım yerdi..burda sabahları otobüse bindiğim yer onunla evliyken otobüse bindiğim yere benziyordu yada ben benzetmek istiyordum..o zamanlar benim okulum uzak olduğu için ben erken çıkıyordum,bazen karşılaşıyorduk bana karşı taraftan el sallıyordu..burda da sanki birazdan bana karşıdan el sallayarak geçecek diye baktım ama yoktu,bir daha da karşıya bakamadım...burda kimse benimle ilgili bir şey bilmiyordu bu yüzden çok zor da olsa dik durmaya kimseye birşey belli etmemeye çalışıyordum.öğleden sonraları dersim yoktu sonrasında ben ve yaşadıklarım yine baş başa kalıyorduk..eve internet bağlatmak istemedim onu araştırıp durmayayım diye..kendimi kitap okumaya verdim,bir çok kitap okudum.çoğu zaman odaklanamıyordum,kimi zamanda bir cümle,bir kahraman onu hatırlatıyordu beni hatırlatıyordu,bizi hatırlatıyordu..oysa onu düşüncelerimden uzak tutmak için kitap okuyordum ama her nasılsa beynim bir yolunu bulup onu bana getiriyordu...bundan başka işaret dili kursuna da gittim bir ara,yani çabalıyordum düştüğüm yerden destek almadan kalkabilmek için ama ne düşüncelerimden gitti ne de göz yaşlarım dindi ...ağladığım zamanlarda bazen "kim bilir şimdi ben onun için ağlarken o okadınla birlikte oluyordur "diyip ağladığım yerden bir kez daha ağlıyordum..kimi zaman rüyamda görüyorum,o zaman bile yalnız değil o Kadınla birlikte...8 gün sonra ondan ayrılalı 7 ay olacak,eksiksiz her günü kederli göz yaşı dolu tam 7 ay...bu süre boyunca bazen öyle anlar geldiki aklıma dipte köşede kalmış ama canımı yakmaya yeten anlar...nerden buluyordu beynim bilemedim..çok fazla kırgınlıklarım,hayal kırıklıklarım ve hiç bir zaman kapanmayacak yaralarım oldu ama her şeye rağmen onu çok özledim ve ondan bir gün dahi nefret edemedim...belki de ben beceremedim dedim...
 
Uzun zaman oldu yazmayalı...bugün hayattayım hala..şubat ayında durumumu anlatan bir dilekçe yazdım.çok zor oldu çok mücadele ettim ve sonunda ondan iz olmayan bir ilçeye görevlendirildim.görevlendirilmiş olmama rağmen müdür gidemezsin 20 gün burda tutma yetkimiz var dedi 10 gün kaldım yaşadıklarım bir tarafa bir de bu durumla savaştım kafese konulmuş gibiydim nefes alamıyordum artık..bir sabah herşeyi Göze Alıp okuldan ayrılacağımı belirten bir dilekçeyle müdürün karşısına dikildim varsa yönetmelikte böyle bir süre gösterin kalırım yoksa bir dakika daha beni burda tutamazsınız dedim.rapor alırım,gerekirse istifa ederim ama ben burda durmam diyerek ayrıldım okuldan...sonra valizimi toplayıp ordan ayrıldım .Bu kaçıncı valiz toplayış bu kaçıncı gidişti...buraya geldikten bir kaç gün sonra eşyalı bir eve taşındım yeni hüzün evime..ordan ayrılmak sancıyan yaralarıma iyi gelir sanıyordum oysa değişen tek şey yaşadığım yerdi..burda sabahları otobüse bindiğim yer onunla evliyken otobüse bindiğim yere benziyordu yada ben benzetmek istiyordum..o zamanlar benim okulum uzak olduğu için ben erken çıkıyordum,bazen karşılaşıyorduk bana karşı taraftan el sallıyordu..burda da sanki birazdan bana karşıdan el sallayarak geçecek diye baktım ama yoktu,bir daha da karşıya bakamadım...burda kimse benimle ilgili bir şey bilmiyordu bu yüzden çok zor da olsa dik durmaya kimseye birşey belli etmemeye çalışıyordum.öğleden sonraları dersim yoktu sonrasında ben ve yaşadıklarım yine baş başa kalıyorduk..eve internet bağlatmak istemedim onu araştırıp durmayayım diye..kendimi kitap okumaya verdim,bir çok kitap okudum.çoğu zaman odaklanamıyordum,kimi zamanda bir cümle,bir kahraman onu hatırlatıyordu beni hatırlatıyordu,bizi hatırlatıyordu..oysa onu düşüncelerimden uzak tutmak için kitap okuyordum ama her nasılsa beynim bir yolunu bulup onu bana getiriyordu...bundan başka işaret dili kursuna da gittim bir ara,yani çabalıyordum düştüğüm yerden destek almadan kalkabilmek için ama ne düşüncelerimden gitti ne de göz yaşlarım dindi ...ağladığım zamanlarda bazen "kim bilir şimdi ben onun için ağlarken o okadınla birlikte oluyordur "diyip ağladığım yerden bir kez daha ağlıyordum..kimi zaman rüyamda görüyorum,o zaman bile yalnız değil o Kadınla birlikte...8 gün sonra ondan ayrılalı 7 ay olacak,eksiksiz her günü kederli göz yaşı dolu tam 7 ay...bu süre boyunca bazen öyle anlar geldiki aklıma dipte köşede kalmış ama canımı yakmaya yeten anlar...nerden buluyordu beynim bilemedim..çok fazla kırgınlıklarım,hayal kırıklıklarım ve hiç bir zaman kapanmayacak yaralarım oldu ama her şeye rağmen onu çok özledim ve ondan bir gün dahi nefret edemedim...belki de ben beceremedim dedim...

Yağmurlu konunu takip ettiğimden bu yana böylesin sen. Düzelmeye yönelik bir şeyler yapıyorsun ama ilerleme yok.
Rica ediyorum farklı insanlarla tanış, aktivitelere katıl, gez dolaş ama aklından at o adamı artık.
Bu kadar zor değil, sandığın kadar zor değil. Ben senin psikoloğa da gitmeni istiyorum. Psikolojik yardım alman lazım.
Battıkça batıyorsun. Her şey sende bitiyor. Güçlü dur ağlama artık.
 
Back
X