Herkes aynı olmuyor ki ama,bence önyargılı olmamak gerek.Eltimin biriyle kardeşlerimden daha çok güleriz bir araya gelince .Eşimin akrabaları da can insanlardır,br çoğunu severim.Herkes gibi kv ve görümce sorunları yaşadım,fakat seyrekte olsa bir araya gelince, geçmişi bir kenara bırakıp gülüp konuşabiliriz.Armudun sapı üzümün çöpü dersek br bakmışız ki yapayalnızız...Ne güzel işte daha ne istiyorsun en güzel günlerin bu bence akraba çevre Çan’ını sıkıp sana zarar vermekten başka bi halta yaramıyorlar helede eltiler İnan psikolojini bozup seni yerle bir ediyorlar kıskançlıktan o pis dillerini karnındaki çocuğuna bile uzatıyorlar çok sanşlısın bence başın ağrımaz en rahatı sensin arama kimseyi bence
İnsanlara rahatsızlık vermekten hiç hoşlanmam. Yani ne bileyim hoş degil. Hele çocuklu ev toplanmaları korkunç. Beni bir arkadaşım evine çağırmıştı kendi arkadaşları da gelecekmiş. İşte gel değişiklik olur demişti. O zaman çocuğum yoktu daha. Neyse geldiler. Hepsinin minik minik çocukları var. Her yer çocuk her yer kargaşa gürültü. KorkunçtuBu benim, evet ve ayni benim cocugum, ayni cevrem :) Hepimiz ayniyiz.
Burda biri tavsiye etmisti; İyi Hissetmek kitabini aldim, biraz rahatlamak-iyilesmek icin. Daha somut bi adim atamadim.
Çok iyi anlıuorum seni. Benim çok şğkür çevrem var ama bende her izin günümde mesela rutine bağlanmış şekilde eşimle çocukla bir yere gitmekten keyif almazdım. Hep arkadaşlarla plan yapardım kalabalık çoluklu çocuklu. Bana daha keyifli geliyor. Şu durumda görümcenle aranı iyileştirmende fayda var. Başka yolu yok gibi.insan çok köreliyor ama benm su an ruh halim hiç iyi değil kendimi teselli ediym diyorum onu bile beceremiyorum ki
evet haklısınız görümce elti konusunda bu sefer hep sen adım atarsan dediğiniz gibi kendilerini birşey sanıyorlar....Sen yine haline şükret bence canım bende seninle aynı durumdayım ama daha beteri çalışmıyorum ve çocuğum yok malesefYani beterin beteri var Eşin,evladın ve işin varmış bak ne güzel ben evde yapayalnızım akşama kadar ama eş ailesi ile samimi olma çabalarıma rağmen hep benden adım bekliyorlar yoruldum artık..
Öyle görümceden eltiden de arkadaş-dost olmaz bunu yeni anladım bende çabaladım samimi olalım gidip gelelim diye ama hep talep eden ben oldum öyle olunca da kendilerini birşey sandılarBende kendimi tutuyorum artık mesafeli olmaya çalışıyorum
kesinlikle bu yoruma katılıyorum.. Görümcenizle görüşüp önceden olan bitenin geçmişte kaldığını ,kuzenlerin bir arada vakit geçirmesinin önemli olduğunu söyleyebilirsiniz. Ayrıca da cidden 2 saat çok uzak değil ailenizle daha sık görüşebilirsinizHerkesin yapisi farkli, dertsiz basina dert almak mi istiyorsun demis bi cogu ama karakter meselesi bu.
Bende kalabaligin icinde buyudum haftada bir de olsa insan toplanip bir araya gelmek istiyor sevdikleriyle.
Gorumcenizle ne yasadiniz bilmiyorum ama iyi bir insan olduguna inaniyorsaniz bir sansi hak ediyor bence. Cocugunuz icin de iyi kuzenleriyle gorusmesi. Ayrica sosyal bir bayanmis sizi ortamlara sokacagina eminim.
Umarim gorumcenizle tekrar bir araya gelebilirsiniz.
2.5 cokta uzak degil 2-3 haftada bir ailenizin yanina da gidin ordan gorusebildiginiz kuzenlerinizle gorusun evinize davet edin falan yada birlikte tatile gidin.
Ben esime biraz düşkünüm, fazla ayrilip da bi sey yapmam, genelde birlikteyizdir. O ise bazen sıkılır, "Bensiz de bir seyler yap lütfen" der, ona yüklenmem-yapismam bazen hosuna gitmez. Bunu ilk dediginde bozulmustum ama sonra hak verdim, anladim.bende sizin gibi düşünüyordum eşim ve cocugum yeter bana diyordum ama son zamanlar bu ruh hali içerisine girdim ve kendimi bu durumdan ne yazık ki kurtaramıyorum
Ben de ayni durumdayim. Tek artiniz ise gidip degisik insan görüp konusuyor olmaniz, ona da şükür. Bi ara benim arkadas-komsu edinme konusu basarisiz oldu. Yengec olarak tekrar kapattim kendimi. Yasadigim (ailesel-cevresel) sıkıntı-bunalim artti, simdi tekrar zorla acmam gerekiyor kabugumu. Hem de cocugum icin. Cocuk benden daha sosyal-girisken masaallah. Kursa vaktim yok demissiniz ama parkta tanistiginiz insanlarla iletisim konusunu ilerletin hic degilse, kafa dengi biri denk gelir de memnun olursunuz insaallah.insan çok köreliyor ama benm su an ruh halim hiç iyi değil kendimi teselli ediym diyorum onu bile beceremiyorum ki
:))İnsanlara rahatsızlık vermekten hiç hoşlanmam. Yani ne bileyim hoş degil. Hele çocuklu ev toplanmaları korkunç. Beni bir arkadaşım evine çağırmıştı kendi arkadaşları da gelecekmiş. İşte gel değişiklik olur demişti. O zaman çocuğum yoktu daha. Neyse geldiler. Hepsinin minik minik çocukları var. Her yer çocuk her yer kargaşa gürültü. Korkunçtu
Gençken de kafa sisiyor değişen bir şey yok:))
Nasip kismet; yaş büyükken evlendik, gec olmasin diye aceleyle cocuk yaptik, genclikteki tahammülüm yok. Yine cok ilgilenir oynar oynatirim ama eski enerji yok, yetisemiyorum, kafa götürmüyor :)
Insan sosyal bir canlıdır. Eşimle biz yeteriz diyenlerin de bir tane olsun arkadaşı vardır. Yoksa birbirini yer eşler bir süre sonra. Ama herkes sizden uzak duruyorsa sizde bir gariplik olabilir. Gorumcenizle tekrar yakınlaşmayı deneyin.Merhaba benimle aynı durumla olan kişiler vardır belki diye açmak istedim bu konuyu
Ben çalışan bir bayanım evliyim ve cocuğumuz var. ailem bana 2 bucuk saatlik mesafede bu yüzden çok görüşemiyoruz. eşimin ailesi ile aynı şehirdeyiz kayınvalidem cocuğa bakıyor..
Ama onlarda zaten yaşlı başlı insanlar bir tek onlarla görüşüyoruz zaten
bir görümcem var çok sosyal ve çevresi olan bir insandır kendisi ama bana karşı mesafeli.. bir takım sıkıntılar yaşadık çok önceden, bende o yüzden mesafeli davranıyorum onun da 2 cocugu var oysa isterdim görüşelim birlikte birşeyler yapalım, kuzenler bir arada oynasın vs ama olmuyor. yavrum kuzenlerini cok seviyor ama görümcem uzak duruyor ..
Apartmanda herkes birbirine selam vermekten aciz.. komşuluk denen hiç birşey yok ne yazık ki
iş yerinde 3 kişi çalışıyoruz iş yerimde çok sıkıcı muhabbetler merhaba nasılsından öteye geçmiyor..
eşimin evli iş arkadaşları vardı onlarla tanışmak için çaba sarffettik ama onlarda arada sırada çok nadir görüşüyorlar bizimle, sanırım herkesin kendi ailesi kendine yetiyor
neyse dün eşim ben ve cocugumuz ile pikniğe gitttik.. yedik içtik ama ben artık o kadar bunalıyorum ki
etrafıma şöyle bir baktım herkes pikniğe kalabalık gelmiş coluk cocuk ailecek gelenler..ne kadar güzel.. sohbetler muhabbetler ,
oysa ne çok isterdim bende öyle olmasını..
neyse ordan balık tutmaya gidelim dedi eşim gittik.. yine orda herkes ailecek kalabalık ortamlar.. o kadar imreniyorum ki biz ise yapayalnız takılıyoruz.. artık keyif vermiyor, insan bir süre sonra birilerine ihtiyaç duyuyor,
bazen aksamları çay bahcesine gideriz .. bir gidiyorum herkes ailecek gelmiş çay içiyor çekirdek çitliyor mısırını yiyor vs.. biz yine tek hep tek..
oturdugum mahallede bir park var iş cıkısı orda oluyoruz 7 e kadar ordada bir kaç cocuklu kadınla tanıştım sohbet ettim ama ondan öteye geçmiyor..
iş ev, iş ev cok sıkıldım.. belki cogunuz diyecek daha ne istiyorsun eşin cocugun sana yeter işte vs..
ama öyle olmuyor insan birilerine ihtiyaç duyuyor, sohbet muhabbet edeceği gırgır şamata ypaacağı bir akşam bir yerlere gideceği, birlikte aktivite yapacağı
iyice bunaldım..hiç çevre edinemiyoruz istiyorum ama olmuyor herkes kendi halinde.. iyice köreldim sanki
biraz dertleşmek için açtım bu konuyu birileri ile konuşmaya gerçekten ihtiyacım var..
kurslara gitmeye de vaktim yok.. hiç birşey bana keyif vermiyor artık eşimle muhabbet etmekten bile sıkılıyorum cogu zaman
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?