Yooo bu bizim toplumumuzda var. KK' yı sürekli takip etmiyorsunuz sanırım. Bakın ben olması gereken bir şeyden bahsetmiyorum. Toplumun yapısından bahsediyorum. Kaynana kavramı bizim toplumumuzun gerçeği. Bu tartışmaya açık bir konu değil.Eşlerinin ailesi tarafından çeşitli eziyetler gören gelinler bizim kültürümüzün gerçeği fakat kültürümüzde olan birşey degildir. Bunu normalleştiren bizleriz. Kendi eşim icin söyleyeyim annesi tarafından sarıp sarmalanan gözünden sakınan bir annesi yok. Keske böyle olsaydı. Bizimki biraz farklı. Ama sonuçta amnedir.
Evet şu aşamada şanslıyım ama haklılığım arşa degecekti sanırım bu yüzden yanımda olan şans degilde haklı olmamın ve olan olaylarda %1 oranda etkimin olmasıydı. Bu yüzden eşim yanımda şuan. Ama bu aşamaya gelene kadar pek de kolay şeyler yaşamadım.
Teşekkür ederim. Tamamen kendimi çektim. Mecburi durumlarda masafeli bir sekidle merhaba merhba
Yooo bu bizim toplumumuzda var. KK' yı sürekli takip etmiyorsunuz sanırım. Bakın ben olması gereken bir şeyden bahsetmiyorum. Toplumun yapısından bahsediyorum. Kaynana kavramı bizim toplumumuzun gerçeği. Bu tartışmaya açık bir konu değil.
Bende sizin gibi düşündüm kaç defa.ama yapmaya kalktıkça pişman ettiler. Hamilelikte çok yönlü düşünüyorsun. İyi olmaya çalışıyoruz ama insanlar malesef değişmez. Ve belki lohusalıkta daha sıkıntı olucak. Hamilelikten yani. Sizin böyle düşünmeniz bile iyi kalpli olduğunuzu gösterir. Ama iyi olayım derken aileni tehlikeye atma boşver. Hayırlı doğumlar. Sağlıklı çocuğunuz olsunCom teşekkür ederim. Cok dogru söylüyorsunuz. Yaradan cok zararları var bana. Onlarla ilestisime geceyim derdi degilde kalbimi temiz tutmak istiyorum tek derdim bu. Ama bunca kötülük içinde sanırım saçmalıyorum)) hamilelik hormonları dediginiz gibi ) teşekkür ediyorum
Ayni benim gibisin sen de.. ben de unutamiyorum. Ve bu hic kimseyi degil beni ve esimi huzursuz ediyor. Birakiyim unutuyum diyorum olmuyo. Cok uzuluyorum. Evleneli 1.5 yil oldu ama icim sogumuyo. Aklima geldikce hirs doluyorum. Ama birsey de yapmiyorum. Gorusmej istemiyorum,gorusmuyordum da.. ama bebek dogunca gorusmeler de basladi. Hem de bi yuzsuzluk bi dalga gecer gibi konusmalar,bi hic bisey olmamis gibi havalar...gorsen..Arkadaşlar merhaba 3 yıllık evliyim. Konu derin ama özet yazmam gerek okumaktan vazgeçmeyin. Eşimin ailesi ile tanışma ,nişan, düğün ve sonrasında bir cok sorun yaşadık. Bu sebepler cok basit seylerdi nişanda bohça getirmiycez , bu adeti gerekli görmüyoruz gibi seyler ya da nikah illa dugunde olsun ( ben calistigim için tazminat alacaktim ve eeken nikah yapmam gerekti ama anlamadılar) yani aslında problem olmayacak seyler esimin ailesi tarafindan sorun yapıldı. Velhasıl istenmeyen gelin ilan edildim bir anda. Tabi bu süreç içerisinde cok zor gunler gecirdim. Kendi ailemde bu sebeplerden dolayı karşı tarafın bu konuşmaları peoblem cikarma durumlarından dolayı onlarda istemedi ve ben cok arada kaldım. Bir cok sey ile savaştım. Tabi bu savaş beni cok yıprattı ve üzdü. Bie cok haraktler iftiralar yalanlar ortaya atıldı. Esim bunlarin dogru olmadığı biliyordu. Ve yanimda yer aldi ama tabi bu sürede oda yıprandı ve bazen yorulmus olacak ki çoğunluğun oldugu tarafta yer alip beni yanliz bıraktı. Cunku esimin annesi ablasi ve teyzesi esime farkli konusup onu etkiliyorlardı. Yalanlar konusuyorlar hic utanmadan. En son bir gun annesi ile ben konusurken esim yanımda ben telefonun hoparlörini açtım. Esimde konuşmayı duydu ve annesinin yalan soyledigine sahit oldu. O gun bu gundur eşim herseyi yine biliyordu ama simdi daha bir farklı sekilde yanimda duruyor. Ve esimin ailesi ile görüşmüyorum. Esimde görüşmüyor mecburi konusmalr gorusmeler yapiyor. Onun adina tabiki üzülüyorum cunku ben hic istemezdim boyle olmasını,ailesinin bu sekilde davranmasi en cok onu üzüyor. Gel gelelim hamileyim. Derdim şu ki icimden ailesine karşı duyduğum nefreti atmak istiyorum ama başaramıyorum. Affetmek istiyorum kendi icimde kalbimde nefret taşımak istemiyirum ama o kadar yaralarım derin ki. O kadar canımı yaktılar ki icimden atamıyorum. Ben 30 yaşındayım bu insnlar ile tanışana kadar kimseye nefret beslemedim. Kimseye hakkımı helal etmemezlik yapmadım. Affettim. Ama onları affedemiyorum. Af dileyen yok yanlış anlamayın ben sadece kalbimi temizlemek istiyorum. Nasıl onlara duyduğum nefreti atarım içimden
Sen umurlarindaysan beni kaybettiler diyebilirsin,onlar ogullariyla ve torunlariyla hic birsey olmamiscasina sen yokmuscasina gorusmelere devam etmek istiyorsa nolacak?affedemiyoruz iste..Affetmeyi adaletsiz bulduğunuz için affedemiyor olabilirsiniz. O yüzden kendinize şu şekilde diyerek affedebilirsiniz belki: "Onları affediyorum çünkü yaptıklarınn bedelini ödediler, beni kaybettiler. Onlarla görüşmeyeceğim. Ama böyle insanlar oldukları için onlar için üzülüyorum ve onları kalbimde affediyorum."
Cocuk.dogunca vay efendim torun morun diycekler.. esiniz de mecburi gorusmelere cocuk icin gorusmeyi de ekleycek bmve evet uzulceksiniz huzurunuz bozulcak..Mutluyum evet. Ama bozulursa diye korkuyorum hamilelikte. Allaha yakın bize uzak
Aynen beni anlatmissin affetmek istiyorsun ama sama yaptiklari aklina gelinve nefret ediyorsun vazgeciyorsun..Boyle insanlar duzelmiyor hele bir de araya yalan iftita girdiyse, istediginiz kadar affedin sonra yine adami posman ediuorlarArkadaşlar merhaba 3 yıllık evliyim. Konu derin ama özet yazmam gerek okumaktan vazgeçmeyin. Eşimin ailesi ile tanışma ,nişan, düğün ve sonrasında bir cok sorun yaşadık. Bu sebepler cok basit seylerdi nişanda bohça getirmiycez , bu adeti gerekli görmüyoruz gibi seyler ya da nikah illa dugunde olsun ( ben calistigim için tazminat alacaktim ve eeken nikah yapmam gerekti ama anlamadılar) yani aslında problem olmayacak seyler esimin ailesi tarafindan sorun yapıldı. Velhasıl istenmeyen gelin ilan edildim bir anda. Tabi bu süreç içerisinde cok zor gunler gecirdim. Kendi ailemde bu sebeplerden dolayı karşı tarafın bu konuşmaları peoblem cikarma durumlarından dolayı onlarda istemedi ve ben cok arada kaldım. Bir cok sey ile savaştım. Tabi bu savaş beni cok yıprattı ve üzdü. Bie cok haraktler iftiralar yalanlar ortaya atıldı. Esim bunlarin dogru olmadığı biliyordu. Ve yanimda yer aldi ama tabi bu sürede oda yıprandı ve bazen yorulmus olacak ki çoğunluğun oldugu tarafta yer alip beni yanliz bıraktı. Cunku esimin annesi ablasi ve teyzesi esime farkli konusup onu etkiliyorlardı. Yalanlar konusuyorlar hic utanmadan. En son bir gun annesi ile ben konusurken esim yanımda ben telefonun hoparlörini açtım. Esimde konuşmayı duydu ve annesinin yalan soyledigine sahit oldu. O gun bu gundur eşim herseyi yine biliyordu ama simdi daha bir farklı sekilde yanimda duruyor. Ve esimin ailesi ile görüşmüyorum. Esimde görüşmüyor mecburi konusmalr gorusmeler yapiyor. Onun adina tabiki üzülüyorum cunku ben hic istemezdim boyle olmasını,ailesinin bu sekilde davranmasi en cok onu üzüyor. Gel gelelim hamileyim. Derdim şu ki icimden ailesine karşı duyduğum nefreti atmak istiyorum ama başaramıyorum. Affetmek istiyorum kendi icimde kalbimde nefret taşımak istemiyirum ama o kadar yaralarım derin ki. O kadar canımı yaktılar ki icimden atamıyorum. Ben 30 yaşındayım bu insnlar ile tanışana kadar kimseye nefret beslemedim. Kimseye hakkımı helal etmemezlik yapmadım. Affettim. Ama onları affedemiyorum. Af dileyen yok yanlış anlamayın ben sadece kalbimi temizlemek istiyorum. Nasıl onlara duyduğum nefreti atarım içimden
Sen umurlarindaysan beni kaybettiler diyebilirsin,onlar ogullariyla ve torunlariyla hic birsey olmamiscasina sen yokmuscasina gorusmelere devam etmek istiyorsa nolacak?affedemiyoruz iste..
Bende sizin gibi düşündüm kaç defa.ama yapmaya kalktıkça pişman ettiler. Hamilelikte çok yönlü düşünüyorsun. İyi olmaya çalışıyoruz ama insanlar malesef değişmez. Ve belki lohusalıkta daha sıkıntı olucak. Hamilelikten yani. Sizin böyle düşünmeniz bile iyi kalpli olduğunuzu gösterir. Ama iyi olayım derken aileni tehlikeye atma boşver. Hayırlı doğumlar. Sağlıklı çocuğunuz olsun
Ayni benim gibisin sen de.. ben de unutamiyorum. Ve bu hic kimseyi degil beni ve esimi huzursuz ediyor. Birakiyim unutuyum diyorum olmuyo. Cok uzuluyorum. Evleneli 1.5 yil oldu ama icim sogumuyo. Aklima geldikce hirs doluyorum. Ama birsey de yapmiyorum. Gorusmej istemiyorum,gorusmuyordum da.. ama bebek dogunca gorusmeler de basladi. Hem de bi yuzsuzluk bi dalga gecer gibi konusmalar,bi hic bisey olmamis gibi havalar...gorsen..
Tabi bi yandan da diyorum tek dert bu olsun.. bebeklerimiz iyi olsun saglik sihhat yerinde olsun yeter diyorum.. cok.sukur diyorum...
Ama uzuluyorum.. neden haketmeyen bi ton kisi guzel seyler yasamisken iyi muamele gormusken.. ben haketmedigim halde neden uzuldum bu kadar? Hadi ben neysem de,ailemi uzmeye ne haklari vardi ki?
Siz yokmuşçasına davranıyorlarsa, umursamıyorlarsa size hala saygısızlık yapıyorlar demektir. Geçmişte kalan bir şeyi affetmek kolay. Sizinki geçmişte kalmamış ki, hala devam ediyor.
Gerçi sizinle araları iyi olsaydı, torunlarını daha sık görürlerdi, evinde ziyaret edebilirlerdi. Torunlarını annesiyle olan ilişkisiyle vs bir bütün olarak tanıyabilirlerdi. Oğullarının eşiyle ilişkisini, konuşmasını vs görebilirlerdi. Siz eşinizin ve çocuğunuzun hayatlarında geniş bir alan kaplıyorsunuz ama onlar bu hayatı hiç bilmiyorlar, oğullarını ve torunlarını tam anlamıyla bir bütün olarak tanıyamıyorlar. İster umurlarında olsun, ister olmasın birçok şeyden mahrumlar.
Ben adaletsizliğe çok karşıyım. O yüzden dava açılabilecek her konuda (hakaret, iftira, sözlü şiddet) vs dava açılması taraftarıyım. Ortada bir zarar varsa ama dava açılabilecek bir konu değilse de problem değil. Yapan kişi sizin saygınızı ve sevginizi kaybettiği için bu da bir cezadır. Bunu ister umursarlar, ister umursamazlar, fark etmez. Siz kendi değerinizi bildiğiniz için sizi kaybeden insan için bunun bir ceza olduğunu bilin. Zaten sizin durumunuzda oğullarını ve torunlarını bir bütün olarak tanıyamayarak da cezalarını çekiyorlarmış.
Allah yardımcın olsun canım. Gerçekten berbat bir durum seni çok iyi anlıyorum. Bende de aynı dertten var. Biz eşimle şehir bile değiştirdik bu dertten kurtulmak için. Ama kalındaysa aklında oluyor işte. Unutmayı ben de çok istiyorum. Ama sana tavsiyem hamilelik boyunca düşünme. Benim tüm hamileliğim onların çektirdiklerini unutamamakla geçti ve gerçekten çok sinirli, uykusuz, mutsuz bir bebeğim var. Her şekilde sana ve bebeğe zarar emin ol.
Allah sabır versin sen kalbini rahat tut. Zaten eşin görüşüyor. Bayramdan bayrama gidersin istersen o bile çok onlara. Sen evladı değilsin onların.Amin cok teşekkür ederim. Bende daha once yaptiklarimdan alttan almalarımin bir faydasını görmedim hatta zararını gördüm ama insan olmaktan kendini alıkoyamıyorum yoksa onlar insanlıktan anlayack tipler degil
takinti olmus sende bir doktora gorun hic degmez bilesin
Allah sabır versin sen kalbini rahat tut. Zaten eşin görüşüyor. Bayramdan bayrama gidersin istersen o bile çok onlara. Sen evladı değilsin onların.
Bir dakika ya! Ben bunu dinimiz yaratıyor dedim mi? Nerede demişim açar mısın konuyu?Ben de zaten toplumumuzun gercegi fakat kültürümüz gelinlere iskence eden iftiralar atan yuvasını bozacak seviyeye getirecek şeyler yaşamaları kültürümüze ait olmadığını söyledim. Bu kültür adı altında değerlendirilecek bir kavram değildir. Değerlendirilecek yeri kültürsüzlük olabilir belki. Toplumun yapısı konusunda hem fikiriz. Sürekli takip eden biei değilim ama etmeye çalışıyorum. Evliyken oğullarına baska gelin adıyı bulmaya kalkan kv bile oldugunu okudum. Bu hic bir ahlaki degere sıgmayan bir durum. Bu kültürümüzün yarattığı dinimizin yarattığı insanı insan yapan degerlrin yarattıgı bir kv gercegi degildir. Bu yozlaşmış toplumun gercegidir.
Size dinimiz yaratıyor demissiniz ama dinimizin yarattığı bir durum degil seklinde bir cevap vermedim. Söylemek istedigim şu hic bir alanın yarattığı birsey degil diyorum orada tekrar okuyun... hatta insni insna yapan degerede ait olmadığını soyluyorum. Nicin dini aliyosun oradan? Ayrica ben yzarken ters bisey yazmadım. Tespitinize yonelik cevabımı yazdım ama cevap vermem sizi rahatsiz etti sanırım. Nasil sizin düşünceniz o ise buda benim düşüncem katilip katılmadığım yeri dile getirdim. Genelde nasil bir tip oldugumu sorguluyosunuz sanirim buradan da zor insansın demekki karsi taraf hakliymisa varacaksınız :))) evet zor biriyimdir. Kolay, basit biri olmayı hic tercih etmedim merak ediyosaniz.Bir dakika ya! Ben bunu dinimiz yaratıyor dedim mi? Nerede demişim açar mısın konuyu?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?