Bu ayrımın farkındayım o yüzden çok dikkatli davranıyorum. Bazen o yaşta kızı olan arkadaşlarımla konuşuyorum. Yaşı gereği yapıyor çoğu şeyi. Zaten ben de yapı gereği çok samimi olmayı seven biri değilim. Buraya yazmanın amacı da değişik fikirler almak. Yanlış düşündüğüm bir şey varsa düzeltmek. Kafaya taktığım gereksiz bişey varsa dışardan bir gözle bakmakAnnesi ile babası boşanmamış annesi maalesef ki vefat etmiş o çok ince bir ayrıntı. Yani annesinin yokluğuna yıllar geçse de halâ alışamamış olabilir çünkü çocuk yaşında kaybetmiş annesini ve halâ çocuk. Mutlaka içinde büyük bir yarasıdır annesinin yokluğu, siz de şimdi babası ile evlenince hemen kendinizi onun annesi sanmayın diye samimi olmamaya çalışıyor olabilir, size özelini anlatabilecek kadar aranızın iyi olması için sizinle daha uzun aylar belkide daha uzun seneler yaşamış olması ve size karşı içinde güven oluşturması gerek. Eğer sizi dışlamadıysa, babası ile ayrılın diye size kötü davranmıyorsa veya asiliğini olur olmaz size yansıtmıyorsa siz de çok yapışmamaya çalışın, her zaman yanında olduğunuzu, onun annesi olamasanız da en iyi ve güvenilir bir sırdaşı, arkadaşı olabileceğinizi hissettirmeye çalışın. O kadar zordur ki annesiz olması, birden hadi bak ben babanla evlendiğime göre bizim seninle anne-kız gibi olmamız gerekiyor imajı vermeyin, kendinizi mıç mıç sevdirmeye çalışmayın o zamanla size zaten alışacaktır. Umarım bir an evvel istediğiniz samimiyete ulaşırsınız, o yavrucağa da Rabbim bir ömür gönül ferahlığı versin inşaAllah, kalbindeki yarasını sizinle sarabilsin umarım.
İnşallah bu şekilde bir iletişimimiz olur. Açıkçası kaş yapayım derken göz çıkarmaktan korkuyorum. Akışına bırakmak lazım bazı şeyleri ama benim aceleci yapım izin verse buna"kızı" değil "kızım" olarak siz önce bir benimseyin çocuğu. Eminim bir çok kişi buna karşı çıkacak ama, farzedin ki; o çocuk, sizin yıllardır hasretle bekleyip evlat edindiğiniz bir çocuk olsun.
Hassasiyetle ama aynı zamanda annelik mesafesini koruyarak yaklaşın.
Nelerden hoşlandığına bakın ama samimi olun. "aman bana sorun çıkaracak, aman tartışacağız." gibi korkulardan değil.
Bugün bile ben annemle tartışıyorum ama onun anne benim evlat olduğumu; sınırlarımızı biliyorum. Saygısızlık yapmıyorum. O da beni sevgisizlikle incitmiyor.
Kızınız içine dönüyor muhtemelen. Üstelik kız çocuğu en çok anne istiyor yanında. Siz ona öyle yaklaşın ki; biyolojik annesini hatırlarken, "Allah annemi aldı ama bir başka anne verdi." diyebilsin.
Özelini de öğrenmek zorunda değilsiniz. Her bireyin sınırları olmak zorunda. Kendisi isterse söyler.
Özelini derken erkek arkadaştan filan bahsetmemiştim aslında orda yanlış anlaşılma oldu galiba. Derdini sıkıntısını anlatsın olursa diye demek istemiştim.Kiz ozelini size niye anlatsın?
Basta guzel guzel yazmissiniz keyifle okurken konunuzu sonunda dumur oldum
Daha 6 aydir hayatindasiniz onun , guzel bir iliski , en onemlisi guven iliskisi zamanla oturur
Siz abla gibi davranin yeter , gerisini zamana birakin
Bu biraz da kız çocuğunun yapısıyla da ilgili. Ben biyolojik babamın eşiyle kavga etmezdim, tartışmazdım ama bir şeyimi de anlatmazdım. Çünkü gider yetiştirirdi. Üstelik abartarak. onun yüzünden tekme tokat dayak yedim bir kere. Bir daha da görüşmedim onlarla. Hayatımda yer almıyorlar.İnşallah bu şekilde bir iletişimimiz olur. Açıkçası kaş yapayım derken göz çıkarmaktan korkuyorum. Akışına bırakmak lazım bazı şeyleri ama benim aceleci yapım izin verse buna
37 yaşındayım. Açıkçası evliliğimin başları pandemiye denk gelince çok korkmuştum. Sürekli evdeyiz. Sıkıntıdan birbirimize kızıp tartışırmıyız diye ama çok şükür olmadı. Tek sorun temizlik oldusiz kaç yaşındasınız?
ben de erkek arkadaşımın oğluyla aynı evdeyim pandemiden dolayı uzun süredir.
37 yaşındayım. Açıkçası evliliğimin başları pandemiye denk gelince çok korkmuştum. Sürekli evdeyiz. Sıkıntıdan birbirimize kızıp tartışırmıyız diye ama çok şükür olmadı. Tek sorun temizlik oldusürekli evde olunca her yer çok dağıldı onda da saldım gitti. Ama artık hepimiz sosyal hayatı özledik.
Özelini derken erkek arkadaştan filan bahsetmemiştim aslında orda yanlış anlaşılma oldu galiba. Derdini sıkıntısını anlatsın olursa diye demek istemiştim.
ben de onları kastederek yazmıştımGüldüm mesajınızı okuyunca. Yasak elmadaki Yıldız ve Zehra aklıma geldi. Öyle bir isteğim yok tabi ki aksine baba kız arasına girmektense güvenli bölgede durmayı tercih ederim
Uzerine gitmeyiniz kendi annesinin yerini almaya çalıştığınızı düşünebilir. Özel seyler annelerle paylasilmaz pek. Özel seylerini bilmekte size fayda saglamaz esinizle aranizda sir dahi olabilir. Henüz 6 ay cok kisa bir zaman. Iliskinizi zamana yayin.Arkadaşlar dert değil sadece paylaşıp değişik görüşler almak istedim. Ben eşi vefat etmiş birisiyle yaklaşık altı aydır evliyim. Bir kızı var 15 yaşında şimdi. Sekiz yaşındayken kaybetmiş annesini. Çok yalnız kalmış. Babası ilgilenmiş ama anne gibi olmamış tabi. Doğru yanlış her şeyi kendi yapmış. Bana karşı bir saygısızlığı yada istememe gibi bir durumu olmadı hiç. Ama hala istediğim yakınlığa sahip değiliz. Korona sebebiyle sürekli evdeyiz o yüzden sosyal hayat okul hayatı olmayınca konuşacak şeylerde tükendi. Mutfağa girip bişeyler yapıyoruz ama sürekli olmuyor. Dışarı çıkıp gezemiyoruz da vakaların çok olduğu bir yerdeyiz. Herşey normal süreçte başlasaydı okul iş ev hayatı daha derli toplu düzenli olurduk ama sürekli evde olunca herşey karıştı bir birine. Abiside evde ama o üniversite açılınca gidecek. Benim kızıyla iletişimi güçlendirmem gerekli. Şuanki ergenler nasıl bilmiyorum ama asi bir yapısı var yaşı gereği galiba. Altı aydır çok şükür bir sorun yaşamadık ama karantina uzayacak gibi ve ben bana özelini filan anlatsın istiyorum bunu nasıl sağlayabilirim. Yoksa daha erken mi zamanla olur mu
Bu söyledikleriniz güzel bişey zira bu pandemide herşeyin yolunda olduğu aileler tam tersi durumlar yaşadı. Yeni evlisiniz bu kadarı bile çok iyi birlikte bir hobi edinebilirsiniz, puzzle gibi, maket yapma gibi aile oyunları gibi, arrık nelerden hoşlanıyorsa37 yaşındayım. Açıkçası evliliğimin başları pandemiye denk gelince çok korkmuştum. Sürekli evdeyiz. Sıkıntıdan birbirimize kızıp tartışırmıyız diye ama çok şükür olmadı. Tek sorun temizlik oldusürekli evde olunca her yer çok dağıldı onda da saldım gitti. Ama artık hepimiz sosyal hayatı özledik.
Çocuğum yok. İnşallah olur istiyorum yani. Biraz sabır istiyor ama zamanla daha güzel olur herşey inşallahben de aynı yaştayım, sizin cocugunuz var mı? konuyu dağıttım biraz ama benim için değişik bi durum olduğundan merak ediyorum kusura bakmayın. Bizim de sevgililiğimizin ilk zamanlarına denk geldi, aynı korkuları yaşadım ama bizi olumlu yönde ilerletti pandemi ilişkimizi olumlu ilerletti yani.
Öncelikle eşimin kızı demeyi bırakarak başlayabilirsiniz olaya. Sonuçta artık sizinde kızınız. Çok zor bir döneme denk gelmişsiniz Öncelikle. Ben öğretmenim öğrencilerim hep bu yaşlarda. Bu güven bağı zamanla oluşacak bir şey ama öncelikle onu yakından tanımalısınız. En sevdiği şeyleri, hobileri, fobileri, hayranı olduğu yazarı, müzik grubunu varsa alerjilerini, takıntılarını vs. Ona bir çocuk değil de bir genç kız gibi davranır özeline ve mahremiyetine saygı gösterirseniz ihtiyacı olduğunda yanında olursanız ya da örnek veriyorum çok sevdiği bir yazarın kitabı var onu siz de okumak isteyin onunla ortak paydada buluşun. Çok sevdiği bir pc oyunu mu var ilgilenin. Nelerle ilglileniyorsa alakadar olun. Zamanla size açılacaktır. Koruyun ama ona bunu çaktırmadan koruyun.Arkadaşlar dert değil sadece paylaşıp değişik görüşler almak istedim. Ben eşi vefat etmiş birisiyle yaklaşık altı aydır evliyim. Bir kızı var 15 yaşında şimdi. Sekiz yaşındayken kaybetmiş annesini. Çok yalnız kalmış. Babası ilgilenmiş ama anne gibi olmamış tabi. Doğru yanlış her şeyi kendi yapmış. Bana karşı bir saygısızlığı yada istememe gibi bir durumu olmadı hiç. Ama hala istediğim yakınlığa sahip değiliz. Korona sebebiyle sürekli evdeyiz o yüzden sosyal hayat okul hayatı olmayınca konuşacak şeylerde tükendi. Mutfağa girip bişeyler yapıyoruz ama sürekli olmuyor. Dışarı çıkıp gezemiyoruz da vakaların çok olduğu bir yerdeyiz. Herşey normal süreçte başlasaydı okul iş ev hayatı daha derli toplu düzenli olurduk ama sürekli evde olunca herşey karıştı bir birine. Abiside evde ama o üniversite açılınca gidecek. Benim kızıyla iletişimi güçlendirmem gerekli. Şuanki ergenler nasıl bilmiyorum ama asi bir yapısı var yaşı gereği galiba. Altı aydır çok şükür bir sorun yaşamadık ama karantina uzayacak gibi ve ben bana özelini filan anlatsın istiyorum bunu nasıl sağlayabilirim. Yoksa daha erken mi zamanla olur mu
Evet hepimiz için zor bir süreç oldu. Neyseki ev müsaitti herkesin ayrı odası geniş balkon filan olunca. Odada sıkılan salona salonda sıkılan balkona arada yürüyüş derken altı ayı devirdikİnşallah güzel gider her şey ama bir yabancıyla aynı evde yaşamak zorunda olmak çok sıkıcı olsa gerek. Hele ki babanın yeni eşi ben daralırdım sanırım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?