[ı]evliligin sanssizligin olmus ama o kadar buyuk sansin var ki cocuk yok,ailen,evin ve isin var..en azindan bunlar arti..lutfen artik kendini dusun..bu adam seni geri donduruyorsa bu sevdiginden degil..oldugunuz durumu kabullenmissiniz..guven,cesaret,yasam sevinci hersey bitmis.esiniz bitirirken sizde ona yardim etmissiniz.kesinlikle psikolojik destek alip bu adamdan ayrilmalisiniz..ailen evet uzulur ama daha once soylemeyip bunlari cektigin icin kat kat daha fazla uzulur.kendine acimayi birak,topla kendini..[/ı]
tşk ederim arkadaşım sağol...
Birazda olsa yaşadıklarımı anlatarak kendimi rahatlamış hissediyorum..
Içime ata ata içim çürüdü...
tşk ederim bu güzel yorumun için
inşallah kendimi toparlıcam ve buna artık son vericem....
insallah arkadasim..sakin kendini birakma,durumu kabullenme cunku kabullenilecek bisey degil bu..ya Allah korusun senin yavrun o durumda olsa sen ne yapardin..cekip alirdin dimi???hergun olmekten iyidir 1 kere olmek..yeni bir hayata baslamak seni korkutmasin..kimseye muhtac degilsin.maddi ve manevi destegin var arkanda.eksiyle degil artilarla baslayacaksin hayata.annesine,esine el kaldiran biri sence insan olabilir mi???ve boyle biri icin kendini bitirmeye deger mi?ailene bile acilsan cesaretin gelir..baskalarii bilmek zorunda degil yasadiklarini annen,baban bilse yeter..kimseden korkma.senin utanacak biseyin yok..yarin obur gun kazayla cocuk olsa hic kurtulamazsin,keske o zamanlar adim atsaydim dersin..cok gec olmadan gucunu topla.seni yildirmasina asla izin verme.kararindan sakin donme..
şunu sormak istiyorum size hergünmü şiddet uyguluyor eşiniz. eğer bunu hergün yapıyorsa ve siz hala kendinizde cesaret yok diye bu işkenceye devam ediyorsanız. sizin çok ciddi anlamda psikolojik destege ihtiyacınız var. cesaret felan bunlar çok geri planda kalmalı arkanıza bile bakmadan hiçbirşeyi düşünmeden bu vahşi adamı terk etmelisiniz. tabi yanlış anlaşılmasın hergün yada 1 defa yapması hiç farketmiyor ama hergün yapılması ve halen bu işkenceye katlanılması arkadaşın da psikolojiisinin bozuk oldugunu düşündürdü. birde sevmek gözünden bile sakınmaktır bu illaki eş için deil insan bir hayvanı bile severken canı acımasın ister. böyle sevgi anlayışını beni seviyor diye adlandırmanız bile çok düşündürücü. yazık çok yazık hem gençliğinize hemde canınıza
hergün deil tabiiki ayda 1 bazen haftada 1 bazende 2-3 günde bir yani zamanı yok.
en son geçen hafta ortası olmuştu...
psikolojik destek almam şart bunu biliyorum ama bırakmıyorki gideyim..kendimi rahat hissedeyim...
burda sizlerle paylaşmak çok iyi geldi kendimi ii hissediyorum
şimdi bu adamın sana yaptıklarını biri ona yapsa ister misin, yoksa onun için üzülür müsün
tşkler arkadaşlar moral veriyorsunuz başlarda kendi de diyordu asla bir kadına el kaldırmam diye bunun gibi şeyler işte bende o zamanlar demiştim tokat atsan bu ilişki biter asla taviz vermem kabul etmem böyle birşeyi ama neye asla kabul etmem biter dediysem hepsi başıma geldi dedim ya zaten yaşayan bir ölüyüm.....
ilk aile tanışmasında annesi ailesi falan demişti ki oğlum çok sinirlidir ama asla el kaldırmaz ailesinin yanında bile dövüyor evet çok çaresizim napcam netcem bilmiyorum katlanıyorum çok şükür geri gitsem ailem asla karışmaz ömrümün sonuna kadar da bakarlar bana kaldı ki kendime ait evim var zaten başımın çaresine de bakarım çok şükür ama niye neden katlandığımı bende bilmiyorum inanın.
beni seviyor diye kandırmıyorum kendimi öyle biliyorum çünkü....
ama tabii seven insan kıyamaz bunu ona da defalarca söylüyorum ama nafile.....
ailen sana destek
malın var mülkün var boşanmıyorsun
amacın ne anlamadım
madem boşanmıcan
hertürlü desteğe rağmen dayak yemeye devam etcen niye dert yanıyorsun
devam et bence sen dayak yemeye
bu nasıl iş yaaaaaaa
çok yakın bir arkadaşım evliyken işsiz kaldı,ailesi iflas etti,onu desteksiz bulan adam kadını ezmeye başladı.tek tokatı yüzünden evliliğim bitti der hep.
Gitti bir yerde çaycılık yaptı,ailesinin yanında kaldı orada hep ailesi onu küçümsedi azmetti,sabretti kppsye girip antalyaya atandı
şimdi mis gibi yaşıyor,nişanı var önümüzdeki hafta çok ama çoooooooooooook mutlu.
Sen oturduğun yerde durursan kim yardım edecek sana
internette seninle beraber ağlayan kadınlara da gülüyorum gidin kocasını dövün bari belki adamın aklı başına gelir ha?
psikolojim hala bozuk.yaşayan bir ölüden farkım yok.derdimi anlatamıyorum da kimseye hergünüm ağlamakla ızdırapla geçiyor...
sevgisinden aşkından şüphem yok ama asabi işte bi anlık sinirle herşey oluyor sonra yalvarıyor yakarıyor
affediyorum ama gönlüm affetmiyor affedemiyor...
ailemden bir fiske bile yememişken el bebek gülbebek yetişmişken ailemin tek kızıyken ailem üstüme titrerkek eşimden maalesef bunları görüyorum sosyal özgürlüğüm yok çalışıyorum ama evden işe işten eve aileme gidemiyorum yasak sadece o götürürse..
canım çok üzüldüm durumuna. Galiba sende eksik olan tek şey kendine güven. Eşin kendine güvenini yok etmiş. Ama anladığım kadarıyla sen kendine yetersin. şiddet gören çoğu kadının tersine ailen senin arkandaymış. Bir işin de var. Tabi ki kolay değildir, ama yeni bir başlangıç yapabilirsin. Allah yardımcın olsun...
tşk ederim arkadaşım sağol
evet eşim kendime olan güvenimi saygımı herşeyi bitirdi....
Tek eksiğim dediğin gibi güvennn
Arkadaşım, gerçekten içime dert oldunuz.
Her türlü imkâna sahipsiniz ve yine de bunlara katlanıyorsunuz. İleride Allah'ın izniyle bunlar geride kaldığında "bana bunu bunu yapmıştı" diye eşinize kızmayacaksınız, "bana böyle yapılmasına ben nasıl izin verdim!" diye kendinize kızacaksınız, gerçekten.
Bu tip şeyler yaşadıktan sonra insanın ezik bir psikoloji içerisine girmesi kaçınılmaz. Eşinizin istediği de zaten bu, sizi böyle bir köşeye sindirip işine geldiği gibi kullanmak/yönetmek. Kendinizi böyle bir şeye âlet etmeyin. Gerekirse bir süre daha kabuğunuza çekilin ama içinizde gücünüzü tekrar toplayın. Eşinizden gizli psikolojik destek alın, her an ensenizde değildir herhalde. Keşke eşiniz adam gibi adam olsaymış da o desteği beraber alıp bu sorunlarınızı el ele aşabilseymişsiniz ama öyle değil. O yüzden siz kendinizi toparlayacak ve ona tekmeyi basacaksınız. Şu durumda biraz bencil olmak zorundasınız.
Cesaret ve özgüven öyle beklemekle gelmez, harekete geçeceksiniz. Her şey sizin lehinize, bunları kullacaksınız. Ve af buyurun, şu ayrımı yapmamız lazım, korkaklık başka bir şeydir, aptallık başka. Lütfen elinizdeki imkânların kıymetini bilin.
Vücudunuzda hâlâ darp izleri var mı, hastaneye gidin ve darp raporu alın. Ama doktorla konuşun, deyin ki karakola ifademi ben kendim vermek istiyorum. Siz böyle demezseniz hastane yönetimi darp olayını kendisi karakola haber verir, olmadık bi zamanda polisler evinize gelir falan, eşiniz çabalarınızı öğrenir. Doktora anlatın bu işleri gizliden yürütmek istediğinizi, mutlaka yardımcı olur, yol gösterirler.
Siz bir adım atın, mutlaka sizi destekleyecek birileri olacaktır. Ama harekete geçmezseniz "nasılsa gidemiyor" diyen kocanız şiddetin dozunu artıracaktır.
kendi anasına bile el kaldıran adamdan ne beklenir ki bilseydim bu kadar çığrından çıkacağını asla evlenmezdim...
çok pişmanım ama boşanmaya da cesaretim yok
bir kere buldum o cesareti kendimde ama naptı etti yine döndürdü beni
her kavgamızda beni babamın evine yolluyor ama bırakmıyor kaç kere evden çıkıp gittim geceleri geldi peşimden bırakmadı yine
saçımdan sürükleye sürükleye kapıya atıyor ama bırakamıyor
bunları neden ve niçin yaşadığımı inanın bilmiyorum kendime de çok soruyorum bu soruyu ama cvbını veremiyorum...
Hayatım mahvoldu anlayacağınız ömrümü tüketti....
şuan ağlamamak için kendimi zor tutuyorum işyerindeyim...
Sözde affediyorum ama içten affetmiyorum her aklıma geldiğinde çıldırıyorum neden bunları yaşıyorum diye
bana ettiği hakaretler işittiğim laflar da cabası..
çilem çok derdim çok...
çocukta yapmıyorum sırf bu yüzden bu evliliğe bu kocaya bu şiddete nasıl çocuk yaparım...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?