2 yıllık evli bir bayanım tanışmamızla birlikte 2.5 yıl sözlendiğimizden beri şiddet görüyorum hemde ne şiddet öyle bir tokat değil karşısında erkek varmış gibi dövüyor yerlere fırlatıyor gerisini tahmin edersiniz artık.
o zamanlarda pekala ayrılabilirdim ailem de istiyordu zaten biliyorlardı tabii dayak falan olayını bilmiyolardı ama psikolojim çok bozuktu herkes anlıyordu neyin ne olduğunu ama ayrılamadım bırakamadım ölümle tehdit etti hep kendimi de seni de vururum diye...
korkmadım aslında ama ayrılmamamın tek sebebi evlenmeden önce birliktelik yaşadık bunu nasıl yaptım ben hala anlamış değilim.açıklamada yapamıcam kusra bakmayın...
bu yüzden ayrılamadım.evlendikten sonra değişir umuduyla evlendim ama olmadı maaleef hala hemen hemen her gün şiddet görüyorum.psikolojim hala bozuk.yaşayan bir ölüden farkım yok.derdimi anlatamıyorum da kimseye hergünüm ağlamakla ızdırapla geçiyor...
sevgisinden aşkından şüphem yok ama asabi işte bi anlık sinirle herşey oluyor sonra yalvarıyor yakarıyor
affediyorum ama gönlüm affetmiyor affedemiyor...
ailemden bir fiske bile yememişken el bebek gülbebek yetişmişken ailemin tek kızıyken ailem üstüme titrerkek eşimden maalesef bunları görüyorum sosyal özgürlüğüm yok çalışıyorum ama evden işe işten eve aileme gidemiyorum yasak sadece o götürürse..offff kızlar offf daha o kadar çok varki anlatacağım ama buraya sığmaz içimdekilerin çok küçük bir kısmını dökmek istedim sadece....
tşkler arkadaşlar moral veriyorsunuz başlarda kendi de diyordu asla bir kadına el kaldırmam diye bunun gibi şeyler işte bende o zamanlar demiştim tokat atsan bu ilişki biter asla taviz vermem kabul etmem böyle birşeyi ama neye asla kabul etmem biter dediysem hepsi başıma geldi dedim ya zaten yaşayan bir ölüyüm.....
ilk aile tanışmasında annesi ailesi falan demişti ki oğlum çok sinirlidir ama asla el kaldırmaz ailesinin yanında bile dövüyor evet çok çaresizim napcam netcem bilmiyorum katlanıyorum çok şükür geri gitsem ailem asla karışmaz ömrümün sonuna kadar da bakarlar bana kaldı ki kendime ait evim var zaten başımın çaresine de bakarım çok şükür ama niye neden katlandığımı bende bilmiyorum inanın.
beni seviyor diye kandırmıyorum kendimi öyle biliyorum çünkü....
ama tabii seven insan kıyamaz bunu ona da defalarca söylüyorum ama nafile.....
haklısınız benim tek problemim cesaretimin olmaması...
çok seviyorum tabii yetmiyor belki ama napimm elimde değil bırakamıyorum...
Ama inan kendimde o cesareti bulamıyorum kaç kere denedim evden çıktım gittim ama olmadı en son yazdığımı okursan anlıcağını umuyorum...
aslında bu kızı bu aileden almak lazım. bizler ne yapabiliriz onu düşünelim. bu insanlık görevimiz olmalı bizim.
yani biz,kk üyeleri bu kız çocuğu bir gün adamın elinde kalmadan, bu aileyi bulmaya çalışmalıyız ve sosyal hizmetlere haber vermeliyiz. ama nasıl. bunu es geçmemeliyiz okuyup bana ne ya dememeliyiz arkadaşlar,bir şeyler yapmalıyız.
aslında bu kızı bu aileden almak lazım. bizler ne yapabiliriz onu düşünelim. bu insanlık görevimiz olmalı bizim.
yani biz,kk üyeleri bu kız çocuğu bir gün adamın elinde kalmadan, bu aileyi bulmaya çalışmalıyız ve sosyal hizmetlere haber vermeliyiz. ama nasıl. bunu es geçmemeliyiz okuyup bana ne ya dememeliyiz arkadaşlar,bir şeyler yapmalıyız.
okuyup bana demek vicdan sahibi hickimsenin yapabilecegi birsey degil. bu cocugun annesi de "sizi ilgilendirmez" diyecek durumda degil. siddet goren sadece kadinin kendisi olsaydi, eriskin ve kendi adina karar verebilecek durumda oldugu icin bizi ilgilendirmeyebilirdi ama siddet goren 4 yasindaki bir cocuk, o yuzden bu bir toplumsal mesele haline geliyor. eger bu hanima erisme sansim olsaydi 1 dakika bile durmaz o cocugu alirdim ellerinden ama iste sanal dunyadayiz maalesef. yapilabilecek tek sey anneyi cocuguna sahip cikmasi ve onu korumasi icin ikna etmeye calismak. bunda da ne kadar basarili oluruz bilemiyorum. cok uzgunum. dunden beri zavalli bebenin eziyet gordugu sahne gozumde canlaniyor, atlatilabilecek gibi degil. biz boyle hissederken anne nasil kayitsiz olabiliyor anlayamiyorum.
evet annenin çocuğuna sahip çıkmasını sağlamalı ve ayakları üstünde çocuklarıyla birlikte yaşayabileceğine inandırabilmeli, belki cesaret verebilmeli.
Öyle ömür geçermi??? çok üzülüyorum ya o sahne gözümde canlandıkça...
insanın çocuğu nekadar yaramaz olursa olsun o raddeye gelinmez ya.
offfffff çok acı senağlama
Bende iki saat önce falan gördüm. Konuyu okuduğumdan beri sürekli gözlerim doluyor. Kendimi zor tutuyorum...
okuyup bana demek vicdan sahibi hickimsenin yapabilecegi birsey degil. bu cocugun annesi de "sizi ilgilendirmez" diyecek durumda degil. siddet goren sadece kadinin kendisi olsaydi, eriskin ve kendi adina karar verebilecek durumda oldugu icin bizi ilgilendirmeyebilirdi ama siddet goren 4 yasindaki bir cocuk, o yuzden bu bir toplumsal mesele haline geliyor. eger bu hanima erisme sansim olsaydi 1 dakika bile durmaz o cocugu alirdim ellerinden ama iste sanal dunyadayiz maalesef. yapilabilecek tek sey anneyi cocuguna sahip cikmasi ve onu korumasi icin ikna etmeye calismak. bunda da ne kadar basarili oluruz bilemiyorum. cok uzgunum. dunden beri zavalli bebenin eziyet gordugu sahne gozumde canlaniyor, atlatilabilecek gibi degil. biz boyle hissederken anne nasil kayitsiz olabiliyor anlayamiyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?