Ben esim eve gelince huzur bulanlardanim.Cok mutsuz oldugum gunlerde oldu ama bu onsuz olmami dusundurmedi bana hic.Bu yil 20 yil olacak..dile kolay 20 yil..en uzgun oldugum anlarda basimi omzuna koyup agladigim,derdimi dinleyen mutlu etmek icin elinden geleni yapan bir hayat arkadasi o..benim diger parcam.
Ozellikle su donem yani bacagim kirildi ameliyat oldum 1 aydir yuruyemiyorum,cocuk gibi bakiyor bana.Yemegimi getiriyor,dus alirken yardim ediyor,bunalmiyim diye benimle oyunlar oynuyor vs..dunyaya onunla gelmisim gibi hissediyorum.Sanki hep vardi..
Bu arada hergun mutlu degiliz.Deli gibi de kavga ederiz.Bazen icimden cok agir sozler soylerim ona..ama icimden
Cok korkunc...insan hic evlenmez, en azindan kendi anam babamla yasadim, onlarin hizmetini gordum der.
Hizmet edebileceğim bi babam yok kurulu düzen yoktu annemle beraber dayımın yanında kalıyorduk.. işim gücüm var ama çocuklarım var onların düzeni var psikolojisi var... 30 yaşındayım ama 80 yaşında gibi hissediyorum
Ya bari birlik yasamaya hayir deyin artik. Resti cekseniz hic mi kaybetme korkusu yok adamin?
Evimiz yapılıyor, inanın artık ne ev ne koca gözümde yok.. hiç-bir şey kıymetli değil gözümde çocuklarımdan başka
Insallah yeniden huzur ve mutlulugu yakalarsiniz. Belki bir yardim alip gecmisi de gecmiste birakabilirsiniz o zaman.
Haklısınız, umarım dediğiniz gibi olur...
Amin insallah..Allah herkese mutluluk versin )
Evinizde sanırım ayrı otuacaksiniz inşallah mutlu olursunuz
Amin
Çok tatlı yazmışsınız yüzümde tebessüm oluştu. Allah mutluluğunuzu daim etsin birbirinizden ayırmasın
