- Konu Sahibi Takma_Kirpik
-
- #1
arkadasla merhaba,
ne dertler var aslında ysadıgımız ama bu da benım sık sık düşündüğüm bir dert. yani ben 27 yasındayım etrafımda herkes evlenmeye basladı ama ben hıc evlenmek ıstemıyorum cocukları cok sevsemde cocukda ıstemıorum yok cok ciddiyim.. cok uzak bana.. bazen kızıyorum kendime ama neden böyle hissediyorum.
ben evliyim, acik söylemek gerekirse asla öyle cocuk delisi bi insan olmadim,
hatta bana kalsa hic cocuk yapmam sanirim
o sorumluluk gözümde cok büyüyor, cocugum olunca hayatim tümden kisitlanicak,
tüm hayatim onun etrafinda dönecek ve kocamla arama gircek gibi geliyor
bazilarina cok sacma gelicek belki ama benim duygulairm böyle maalesef.
cocuklari yeri geldiginde cok severim, öperim koklarim.
ama hayatimin geri kalaninin tamamini etkileyecek birsey, cocuk oldumu hicbirsey eskisi gibi olmicak sanki :26:
ben kocamla deli dolu kafama estigi gibi yasamayi cok seviyorum, gezmeyi, tozmayi, seyahat etmeyi.
ve cocuklarin o miy miy miy simarik hallerine tahammül edemiyorum.
cok kalpsizim sanirim
ahh bacım ahhh bnde senınle aynı dusuncedeyım .. esıme kalsa yapalım.. bebek desem ıster ama ben ıstemıorm hıc.. acaba bende bı gun ıstermıyım kı ?
ya benim esimde istemiyor su an, ama ileride isticek biliyorum. ailenin tek oglu, kayinvalidem simdiden cocuk yap demeye basladi bana :)
bilmiyorum ki canim, belki birgün bizde isteriz. yada o minnacik seyi kucagimiz averdiklerinde fikrimiz tamamen degisir...
ayy inşallah... benımde kayınpederım kayınvalıdeme demıs kı cocugumu olmuyor bunların doktora gıtsınler :))))))) bana da soruyo bazen erken baba dıormm.. kızım ne erkenı dıo.. bayılır cocuklaraa torunlarını cok sever.. cok duskundur.
işte bu. cocuk oldu mu hiç birşey eskisi gibi olmayacak sendromu.. eşinden vazgecebilirsin ama bir cocuk öyle değil.. hele bir de cocuklarına deli gibi davranan anneleri gördükçe..
benide o anneler korkutuyor sanirim, tüm hayatini cocugu ugruna feda eden, kendinden vazgecen. hatta evliliginden vazgecen.
ben öyle olamam. ben kendime cok düskün bi insanim, hayatimin neresine kadar fedakarlik yapabilirim bilmiyorum
yani bunun cok yaşla alakası yok dimi ?:26:
ben evliyim, acik söylemek gerekirse asla öyle cocuk delisi bi insan olmadim,
hatta bana kalsa hic cocuk yapmam sanirim
o sorumluluk gözümde cok büyüyor, cocugum olunca hayatim tümden kisitlanicak,
tüm hayatim onun etrafinda dönecek ve kocamla arama gircek gibi geliyor
bazilarina cok sacma gelicek belki ama benim duygulairm böyle maalesef.
cocuklari yeri geldiginde cok severim, öperim koklarim.
ama hayatimin geri kalaninin tamamini etkileyecek birsey, cocuk oldumu hicbirsey eskisi gibi olmicak sanki :26:
ben kocamla deli dolu kafama estigi gibi yasamayi cok seviyorum, gezmeyi, tozmayi, seyahat etmeyi.
ve cocuklarin o miy miy miy simarik hallerine tahammül edemiyorum.
cok kalpsizim sanirim
Hemen hemen aynı seyleri yasıyorum seninle..
Tek fark ben cocukları cok severim saatlerce onlarla sıkılmadan ilgilenirim ama kendi cocugum olmasını istemiyorum nasıl birsey bende anlamadım.. Bu konuda senin düsündügün endiseleri yasıyorum.. Ne yalan söyleyim bazen bende kendimi cok bencil hissediyorum böyle düsündügüm icin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?