4 yil. Sonra evlenip cocuk yapmissiniz ama esinizin cocuklugunu bilmediginiz simdi akliniza gelmis. Kusura bakmayin ama siz de cok normal gelmediniz bana.
Tek çocuk olduğunu belirtmeyi unutmuşum. Annesi de kendisi gibi ciddi anlamda duyarsız bir insan. Hastayım ölüyorum de haa öyle mi der. Senin hiçbir derdinle ilgilenmez. Manipüle örneği vericek olursam. Evliliğin ilk zamanlarında sorun yaşarken bana hep şunu diyordu. "Benim o kadar çok arkadaşım var ki beni çok iyi bilirler git beni onlara sor benim kötü bir eş olmam mümkün değil"... Adamın referans verdiği kitleye bak. Hani eski nişanlıma vs sor dese yine anlicam. Neden damar arıyorum biliyor musunuz. Bir konu hakkında tartışmışsanız ama bu senin söylediğin her lafı yutuyor ise orada bir anormallik ararsın. Söyleyin kırıldığınız bir şey olduğunda ifade etmez misiniz ya da en kötü ihtimalle davranışlarınıza yansıtmaz mısınız Bu adamda hiçbir reaksiyon görmüyorum. Duyguları olmayan bir insan buluyorum. Ben onun gibi davranamıyorum çünkü. Kendimi, duygularımı, beklentilerimi ifade etmeye çalıştığım her girişim benim fazla hassas, kıymet bilmez, alıngan olmamla sonuçlanıyor. Ve herşey başa sarıyor
15 yıldır evliyim böyle biriyle ...
İçgüdüsel bir arayış olmalı benimki. Karşındaki insanın sınırlarını bilmek istiyorsun çünkü. Guardı hep yüksek, hep savunmada olur mu bir insan.
Aynen karşısında çileden çık sinir krizi geçir "bir saniye çok abarttın sakin olur musun" tarzında can manay misali ellerini kavuşturarak seni izler. 2 kere kriz geçirip elime ne geçtiyse fırlattığımı biliyorum.Üni. zamanında bi sevgilim olmuştu. Adamın karşısında çileden çıksan durur izler ve hatta ufaktan sırıtabilirdi. Ben bu adamı patlattım. Annesinin davranış biçimini kopyaladığını fark ettim. Ağladığında, bırakırmış annesi, saatlerce hiçbir şekilde muhatap almaz, sakinleştirmezmiş. Çocuk kendi kendine tek bir odanın içinde döne döne sakinleşirmiş. Sarılma, sevgi teması eksik bir ailede büyümüş. Baya bi dökülmüştü bana. Eşiniz de muhtemelen 0-6 yaş arası anne babasından kopyaladı bu etki tepki biçimini. Bu bahsettiğim kişi de tek erkek çocuktu.
Üni. zamanında bi sevgilim olmuştu. Adamın karşısında çileden çıksan durur izler ve hatta ufaktan sırıtabilirdi. Ben bu adamı patlattım. Annesinin davranış biçimini kopyaladığını fark ettim. Ağladığında, bırakırmış annesi, saatlerce hiçbir şekilde muhatap almaz, sakinleştirmezmiş. Çocuk kendi kendine tek bir odanın içinde döne döne sakinleşirmiş. Sarılma, sevgi teması eksik bir ailede büyümüş. Baya bi dökülmüştü bana. Eşiniz de muhtemelen 0-6 yaş arası anne babasından kopyaladı bu etki tepki biçimini. Bu bahsettiğim kişi de tek erkek çocuktu.
keske esiniz de sizinle gelseymis terapiye,
sizin tarafinizdan bu istekleriniz ve dusunceleriniz icgudusel olabilir, cok da haklisiniz da anlattiginiz kadariyla,
ama inanilmaz rahatsiz edici bir ev ortaminiz olmali su halde,
gec de olsa bunu cozmeyi hedefleyin bence,
esinizi zorla goturun bir iki seansa.
Gitmeye direnmiyor zaten. "Bakın görün beni, tabi ki sorun benden kaynaklı değil" demeye, kendini göstermeye koşa koşa gelir. Yeter ki ona sahne olsun. Ama biliyorum psikolog ona bir iki hoşuna gitmeyeceği bir şey söylese bir daha gitmeyecek. Hata bana da gitmemem için baskı yapacak kendi yöntemleriyle. Sonra evin hali ne olur nereye gider kestiremiyorum.
Aynen karşısında çileden çık sinir krizi geçir "bir saniye çok abarttın sakin olur musun" tarzında can manay misali ellerini kavuşturarak seni izler. 2 kere kriz geçirip elime ne geçtiyse fırlattığımı biliyorum.
korkunc
anliyorum,
peki siz bu suclamalari kabul etseniz, elbette suc olarak degil de,
evet benim ozelligim bu, ben hassasim alinganim vs vs,
sen de bu huyumu bilerek davran deseniz bir adim olur mu?
kisilikleriniz cok zitmis birbirine anladigim,
evlilik oncesi 4 yillik donemde goremediniz mi bunu?
yani o arkadaslarina referans verdigi noktada,
emin ol ben de su kadar yillik sevgilimi o arkadaslarin kadar taniyabildim ve sorun sende diyebilir misiniz?
kendinizi korumayi ogrenmeniz lazim,
ama hala damara basma olayi bana dogru gelmiyor.
eger ki sevdiklerimizin de damarina basacaksak evliligin ne anlami var ki?
Anlıyorum, ben bu bahsettiğim çocuğun suratına yumruk atıp gözlüğünü kırdım da sırıttı karşımda.
Evet korkunç. Adam bunu normalleştiriyor işte. Bilgisayar oyunları ile büyümüş, her şeyle acımasızca alay edebilen türden duygusuz biriydi. Öyle bi kalkanı vardı etrafında.
Zaman neleri değiştirdi onda[/QUOTE
Aynı ev için de iki yabancı gibiyiz uzun zamandır. Artık onu çözmek için uğraşmıyorum. Çünkü evliliğimiz normal değil ki. Sorunlarımızı çözmek için konuşmak lazım değil mi? Ama karşında muhattap bulamıyorsun. Bulsan da zaten baştan kaybetmişsindir. Çünkü o hep haklıdır. Aile terapisti dersin psikolog dersin asla gitmez. Hatta o sana der sen git benim bişeyim yok der. Onun narsist olduğunu tek başıma iki ayrı psikoloğa giderek kendim öğrendim. Ruhsuz duygusuz biri işte. Cenaze bilmez hastalık bilmez. Gerçekten hisleri yok.
Üstelik böyle tepki gösterdiğin ya da bağırdığın için yine seni suçlar. Abartıyorsundur her zamanki gibi. Büyütecek birşey yoktur ki... Kendinden şüphe etmenin akabinde pislik gibi hissetmeye başlarsın. Karşındaki kişi eşin çünkü. İçgüdüsel olarak ona inanmaya, fikirlerine saygı duymaya meylin var çünkü. Çok kötü bir çıkmaz. Yaşamayan anlamaz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?