- 24 Aralık 2017
- 5.560
- 4.518
- 173
- Konu Sahibi Feslegen Kokulu Nane
-
- #41
Amin inşallah. Rabbim yaşatmasın inşallah kızımın büyüdüğünü göreyim evlendiğini çoluk çocuğa karıştığını göreyim öyle bırakalım eşimle inşallah
Amin inşallah. Rabbim yaşatmasın inşallah kızımın büyüdüğünü göreyim evlendiğini çoluk çocuğa karıştığını göreyim öyle bırakalım eşimle inşallahAyyy lütfen ağlama. Düşünme de böyle şeyler. Güzel düşün güzel olsun. Allah sana kızlarına ve eşine hayırlı ömürler versin.
Boşverdim gitti.Allah herkese vicdan merhamet versin bosverin maziyi cocuklarinizla esinizle hayatinizi yasayin herkes bedelini oder yaptiginin
Evet ara sıra geliyor. Yorgan gitti kavga bitti. Şimdi dünya iyisi(!) Çünkü yaptıklarına inananacak babam yok. Şuna eminin ki babam yaşıyor olsa hayatımızın içine etmeye devam edecekti.
Boşverdim gitti.
Işin şakası bununla yatıp kalkmıyorum ama benim yakin bi arkadasimda suan uvey anne sıkıntisi yasiyor ordan biliyorum biraz zor bi durum siz bide kucukmussunuz ozman diyecek bisey bulamadim ya ne denirki
Benim teyzem "anası olmayanın babası da olmaz"der.Selamunaleykum hanımlar. Meğer benim üstünü örttüģüm bir derdim varmış.
Biraz önce bulaşıkları yıkarken 5 yaşındaki kızım oyun oynamak istedi. Ben de: " sonra " dedim ama o öyle boynunu büküp gidince dayanamadım: " tamam gel sen de kaşıkları yıka" dedim. Maksat biraz suyla oynasın keyfi yerine gelsin. Ama babası görünce:" elleri üşür, üstü bası ıslanır hasta olur" dedi. Ben de bir şey olmaz dedim.
Sonra gözümde canlandı koskoca mazi. Babam ikinci eşiyle evlendiğinde ben 6 yaşındaydım. Ilk zamanlardı, üvey anne bana bulaşıkları yıkatıyordu. Kapı çaldı, babamın geldiğini anlayınca üstümdeki önlüğü aldı, bulaşık yıkıyormuş gibi elini suya soktu, bulaşık yikattigimi söylersen baban gittikten sonra doverim seni, git kapıyı aç, dedi ( babam gittikten sonra surekli dovuyordu çünkü). Babam içeri girince onun bulaşık yıkadığını zannetti. Üvey anne bana döndü " canım benim ben bulaşıkları sabunladım, durulamasi kaldı, sen durula ben babanla ilgileneyim." dedi. Kendi sabunladigim bulaşıkları kendim durulamaya gittim. Babam demedi ki 6 yaşındaki çocuk ne bulaşık yıkaması?
Ben öz anne olmama rağmen çocuğum eğlensin diye kaşıkları suya tutmasına izin vermem eşim tarafından anormal karşılanırken, benim babam üvey anneye sen ne yapıyorsun demedi. Gözlerim doldu, kendi çocukluğuma üzüldüm. Babam iyi bir babaydı ama böyle basiretsiz davranışları yüzünden çok ezildik. Ve fark ettim ki ben 60 yaşına da gelsem bunları unutamayacağım.
Not: babam vefat edeli 10 yıl oldu lütfen rencide edici yorumlar yapmayın.
o zaman da ne oluyor biliyor musunuzolur olur bekle. Yalnizlik icinde gecirir son zamanlarini ya da.baska bisi. Ama cekmeden gitmiyolar. Emin ol
Selamunaleykum hanımlar. Meğer benim üstünü örttüģüm bir derdim varmış.
Biraz önce bulaşıkları yıkarken 5 yaşındaki kızım oyun oynamak istedi. Ben de: " sonra " dedim ama o öyle boynunu büküp gidince dayanamadım: " tamam gel sen de kaşıkları yıka" dedim. Maksat biraz suyla oynasın keyfi yerine gelsin. Ama babası görünce:" elleri üşür, üstü bası ıslanır hasta olur" dedi. Ben de bir şey olmaz dedim.
Sonra gözümde canlandı koskoca mazi. Babam ikinci eşiyle evlendiğinde ben 6 yaşındaydım. Ilk zamanlardı, üvey anne bana bulaşıkları yıkatıyordu. Kapı çaldı, babamın geldiğini anlayınca üstümdeki önlüğü aldı, bulaşık yıkıyormuş gibi elini suya soktu, bulaşık yikattigimi söylersen baban gittikten sonra doverim seni, git kapıyı aç, dedi ( babam gittikten sonra surekli dovuyordu çünkü). Babam içeri girince onun bulaşık yıkadığını zannetti. Üvey anne bana döndü " canım benim ben bulaşıkları sabunladım, durulamasi kaldı, sen durula ben babanla ilgileneyim." dedi. Kendi sabunladigim bulaşıkları kendim durulamaya gittim. Babam demedi ki 6 yaşındaki çocuk ne bulaşık yıkaması?
Ben öz anne olmama rağmen çocuğum eğlensin diye kaşıkları suya tutmasına izin vermem eşim tarafından anormal karşılanırken, benim babam üvey anneye sen ne yapıyorsun demedi. Gözlerim doldu, kendi çocukluğuma üzüldüm. Babam iyi bir babaydı ama böyle basiretsiz davranışları yüzünden çok ezildik. Ve fark ettim ki ben 60 yaşına da gelsem bunları unutamayacağım.
Not: babam vefat edeli 10 yıl oldu lütfen rencide edici yorumlar yapmayın.
Çok benziyoruz ATTRAENTE. Tek fark sen benim gibi halının altına süpürmemiş yüzleşmişsin. Olanları kabullenmiş yaşmaya devam ediyorsun. Ben hâlâ kabullenemedim biliyor musun? Kimseye yalvarmadım beni dünyaya getirin diye. Üvey anneye ben demedim çocuklu adamla evlen diye. Hep başkalarının tercihini yaşamak zorunda kaldım ve herkes kendi tercihinin acısını benden çıkardı. Affetmek çok güzel ama o kadar kolay olmuyor maalesef.İnsanın kalbinde merhamet yoksa ne yapsa olmuyor
6 yaşımdaken ayrıldı annemle babam, babamla kaldım. Her türlü ev işini yapardım, tezgaha boyum yetmezdi babamın kitaplarının üstüne çıkardım bulaşık yıkamak ve ütü için. Babam severdi beni, kaba hoyrat bir adam değildi ama düşünemez miydi, acımaz mıydı bilemiyorum. Her türlü ev işini yaptım, bazen dalıp gidiyorum sizin gibi, hiç çocuk olma fırsatım olmadı 14 yaşında annemin yanına geçtim daha ağır bir yüküm oldu, bu sefer 6 kişilik bir evin tüm yükü üzerime kaldı, annem de hiç düşünmezdi üstelik öfkeli, hırslı bir kadındı, hepimizi çok incitmiştir öz annem olmasına rağmen. İkisi de rahmetli oldular, ikisine de hakkımı helal ettim, ikisiyle de kalbimde barıştım, onları anlamaya çalıştım, çok çektim ama ikisini de seviyorum. Kardeşlerimle bir araya geldiğimde yeğenlerime olan davranışlarını görünce içim acır bazen, bir bardak suyunu kendi içmeyen çocuklar, biz değersiz miydik, çocuk değil miydik diye düşünürüm ama sonra bir fatiha okurum ruhlarına, hayat bu herşey oluyor derim, karışık bir ruh hali yani...
Babam öldükten sonra evlenene kadar beraber yaşadık. Ayrı eve çıkabilirdim ama baba tarafım karşı cıktı. Babanın emaneti muhabbetine girdiler. Evlenince baba evinden çık dediler. Ben de kaldım ama ezdirmedim kendimi. Işin garibi çocuklarımı çok seviyor sürekli hediyeler alıyor onlara. Çocuklarıma kötü davransa zaten hastanelik ederdim onu.Çocuklukta yaşanan travma unutulmuyor kolay kolay, çok üzüldüm Allah sabır versin. Yalnız neden hala görüştüğünüzü anlayamadım açıkçası, büyük konuşmak istemiyorum ama ben olsam babam öldükten sonra asla görüşmezdim. Çocuğumu hele yüzünü göstermezdim herhalde.
Teyzeniz çok doğru söylemiş ama dediginiz gibi genelleme yapmamak lazım.Benim teyzem "anası olmayanın babası da olmaz"der.
Diğer bir sözü de "anne sağken babanın bir gözü görür,ana ölünce o da kapanır"
İkinci anneleri de rencide etmek istemem,merhametsiz öz anneler,merhametli üvey anneler tanıdım,işin başı yüreğin neyle dolu olduğu bence
Aynı şeyi ben söyledim eşime biliyor musunuz?Allahım herkezin kalbine vicdan merhamet versin.Böyle şeylere tanık olmak beni kahrediyor sokakta bile çocuğuna bağıran döven anne görsem müdahale ederim dayanamam.Eşim ve anneme bu sebepten en büyük vasiyetim olurda bir kaza bir hastalık geçirir erken veda etmek zorunda kalırım bu hayata,sen evlenebilirsin hayatını yalnız geçirmek istemeyebilirsin ama ne olursa olsun kızımı anneme emanet ediceksin o bakıcak o büyütücek diye söz almıştım zamanında o oklavalı canavarı izlediğimizde ailecek perişan olmuştuk günlerce kendimize gelemedik. Baba işe gidiyor neyden haberi oluyor olan o sabilere hep haklarını nasıl vericekler acaba hala daha aklımdadır çocuk nerde ne yapıyor nasıl hayatı acaba diye ama biliyorum asla sağlıklı bir birey olamıycak o yaşadıklarından sonra
Çok benziyoruz ATTRAENTE. Tek fark sen benim gibi halının altına süpürmemiş yüzleşmişsin. Olanları kabullenmiş yaşmaya devam ediyorsun. Ben hâlâ kabullenemedim biliyor musun? Kimseye yalvarmadım beni dünyaya getirin diye. Üvey anneye ben demedim çocuklu adamla evlen diye. Hep başkalarının tercihini yaşamak zorunda kaldım ve herkes kendi tercihinin acısını benden çıkardı. Affetmek çok güzel ama o kadar kolay olmuyor maalesef.
Anladım demek ki olaylar böyle gelişmiş. Yaşayacağınız varmış. Her şey için hayırlısı olsun siz yine de dikkat edin hareketlerine, belli olmaz :)Babam öldükten sonra evlenene kadar beraber yaşadık. Ayrı eve çıkabilirdim ama baba tarafım karşı cıktı. Babanın emaneti muhabbetine girdiler. Evlenince baba evinden çık dediler. Ben de kaldım ama ezdirmedim kendimi. Işin garibi çocuklarımı çok seviyor sürekli hediyeler alıyor onlara. Çocuklarıma kötü davransa zaten hastanelik ederdim onu.
Teşekkür ederimAnladım demek ki olaylar böyle gelişmiş. Yaşayacağınız varmış. Her şey için hayırlısı olsun siz yine de dikkat edin hareketlerine, belli olmaz :)
Ben de hakkımı helal ettim ikisine de ama içimdeki o burukluk geçmiyor. Yaşadıklarımdan ziyade yasayamadiklarim daha çok üzüyor beni. Ama dediğin gibi Rabbim beterinden korusun.Ben yaşadıkça barıştım, 35 yaşımdan sonra, hayatın içinde savruldukça insanların başına her şeyin gelebildiğini anladım. Benim annem babamda boşanmış ailelerin savrulmuş çocukları, onlarda hiç çocuk olmamışlar. Ama bu barışmada en çok eşimin payı var, bana çok destek oldu; günler geceler boyu konuştu konuştu.... Bir de görümcem var, çocuk esirgemede öğretmen, onun ilgilendiği çocukları görünce halime şükrettim. Neler var, aileler atıp bırakmış, çoğu tecavüze tacize uğramış. En azından böyle şeyler görmedik, kardeşlerimi dağıtmadılar, bize daha derin yaralar açmadılar, hepimizi bir arada tutup yaşamsal ihtiyaçlarımızı karşıladılar diye şükrettim. Bize arsızlıkla, hayasızlıkla lekelenmiş bir hayat bırakmadılar. Samimi bir itirafta bulunayım mı ; affetmemin en büyük sebebi sevgim ... Babam tek başına öldü, cenazesi yıkandıktan sonra gasilhanede bizi vedalaşmamız bıraktılar. Ellerini , yüzünü ayaklarını sevdim, bildiğim kokusu hiç değişmemişti, o kadar özlemiştim ki kızmayı beceremedim. Keza annem 9 yıl kanserle boğuştu, ölümüne üç ay kala yoğun bakımda bilinci yokken girdim yanına, bilinci yok dediler ama ellerime sarılıp helallik istedi benden, o kadar çok sevgim var ki kızmak hiç aklıma gelmedi, 9 yıl kardeşlerimle birlikte bebek gibi baktım anneme. Eşim sürekli destek oldu bu girdaptan çıkmam için, şimdi ikisine de dualar ediyorum, kızmak, kırılmak çok yorucu ve yıpratıcı. Affederek kendi yükümden kurtuldum. Ah ahhhh döktün içimdekileri ne diyeyim şimdi =) Çok şükür halimize bin şükür
ben böyle söylemedim söyleyemiyorum eşimeAynı şeyi ben söyledim eşime biliyor musunuz?
Ama benim çocuğunu emanet edebileceğim bir annem yok onun için yuvaya vermesini söyledim.
Çok haklısınız ama güzel düşünmeye çalışın. Bizi ve yavrularımızı yaratan Allah bizden daha çok düşünür onları. Siz bana bir sey olur diye düşünmeyin Allah'a hayırlı ömür ve çocuklarınızı büyütebilmek için dua edin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?