Merhaba herkese,daha önce bakıcı konusu açmıştım ve en önce de çocuğumuzun olmaması konuları vs
Ama eşimle ilgili bugüne kadar çok şükür önemli bir derdim olmadı (sadece ben çalıştıktan sonra kompleksi biri olması dert olmuştu sizlere danışmıştım da genel olarak herkes takmamam gerektiğini söylemişti falan)
Şimdi gelelim şimdiki derdime eşim genel olarak ben çalışmaya başladıktan sonra daha az bana yardım etmeye başladı,duygusal anlamda da bana karşı daha duygusuz kaba biri oldu.(öncesinde dünyanın en düşünceli adamı falandı yani,en azından bana göre öyleydi)
Çocuğumuz olmadı yıllarca ben de evlendikten sonra okudum (detay vermemin nedeni şu çocuğum olmadığı için bari bişeyle meşgul olayım dedim,okul okudum) atanmayı bekliyordum,çocuklarımın doğduğu aylarda atamam oldu.
Evlendiğimde lise mezunuydum üniversite sınavına girdim okul öncesi öğretmenliğine yerleştim,okulumu 3 yılda birincilikle bitirdim,çalışmayı seven biriyim,şimdi kafaya koysam tıp okurum,methetmiş gibi olmayayım da kendimi öyle ama
Neyse eşimin böyle değişmesini hiç anlayamadım bugün ufak bir tartışmadan olay onun değişmesine geldi.Açıklaması aynen şu “ senin okul okumana ben izin verdim ben seni okuttum ben olmasam sen okuyamazdın ama atanana kadar sana çok minnettarım diyordun,atandıktan sonra birgün olsun bana sana minnettarım demedin” dedi ağzım açık kaldı üstüne “kartlarını bana verecektin vermen lazım ben seni okuttum” dedi
Benim azmim olmasa beni 40 fakülteye bağlasan okumazdım dedim ama yok bunu dert etmiş boşanma olayına kadar geldik
Velhasıl müthiş bi kocam yokmuş hayatımda güllük gülistanlık değilmiş..
sizce ne yapmam lazım sizler kartlarınızı vermiyorsunuzdur eminim de sizi eşiniz okutsa verir miydiniz ? Ya da eşiniz böyle minnet etse ne derdiniz ?
(Buarada babam da ben liseye kadar okuttum bana yardım etmeli diyor anneme)