Konuma; başıma gelenlere inanmayanlar olmuş. Saygı duyuyorum inanmayabilirsiniz ama dediğiniz gibi keşke gerçek olmasaydı.Açıkçası insan yaşarken bazı olayları inanmak istemiyor bunları ben mi yaşamışım diyebiliyor. Benim gibi bir eşi olunca insanın bir anda kendini boşanmanın eşiğinde bir anda da evinde bulabiliyor. Olaylar 1 ay içinde gerçekleşti dediğiniz gibi daha dün böyleyken şöyle gibi bir durum yok. Yavaş yavaş büyüdü ve iyice kontrolden çıktı. Normalde ailemin yanına giderken evi terketmek gibi bir düşüncem yoktu ama eşimin küçük bir tartışmayı büyütüp anneme çektiği mesajlardan sonra kalmıştım. Gelip iki çift tatlı sözle gönül almasını ve hatasını kabullenmesini beklemiştim. O zamanlar ortada çok büyük bir şey yoktu çünkü. Zamanla eşim olayları turmandırdı. Annem kendisine destek olsun diye geçmişimi açtı ki bak kızım bu adamdan başkası seni almaz sana sahip çıkmış vs diye düşünsün diye. Ama umduğu gibi olmadı annemi de kaybetti sonra da iyice saldırıya geçti. Ben dönmedikçe raydan çıktı. Ailem konusunda da hangi aile geri gönderir bu adama demişsiniz. Onlar benden emin olmadıkları için saygı duydular sadece. Sözlerine inandıkları için değil ama kelebek madem son şans vereceksin doktora gideceksiniz tamam diyebildiler. Sizler de annesiniz, annemin çaresizliğini anlayabilirsiniz pekala... İnsan çocuğuna laf geçiremeyince napsın? Kocaman insan kendi hayatı demekten başka çareleri kalmadı ki. İleride bizi suçlamasın kendi karar versin diye düşündüler.
Bana gelinceeee.... Yargılıyprsunuz anlıyorum. Benim de kızkardeşim böyle bir evliliğin içinde olsa ne gelecekse başına en başından gelsin bebeği ufakken derdim, bu adam düzelmez derdim vs. Ama insan yaşarken öyle olmuyor. Belki son aynıdır Allah bilir ama ben bebeğime karşı doktora gitsek düzelir miydi tedaviyle diye suçlu hissetmemek için döndüm. Yaşadıklarımın bir tanesi bile boşanmak için yeterli ben de biliyorum. Ama bende de şöyle bir sorun var, fazla fedakarım! Haddinden fazla! Fazlaca! Ben de bu yönümü değiştirmek için terapi alacağım. Boşanmayı dünyanın sonu gibi görüyorum bunu belki de terapiyle aşacağım. Beni destekleyen ve inanan herkese teşekkür ederim. Ama şunu bilin ki konularım ne yazık ki haddinden fazla gerçek