Ya tabii ki, bakmayın taraflı yazıyoruz, herkesin kendisine göre bir yaşanmışlığı var.
Bugün benden KV veya KP para istese vermem.
Bu güne kadar onlardan herhangi bir destek yardım görmediğim için, gerçekten vermem...
Destek vermek zorunda değiller, onunda bilincindeyim, ancak iyi niyette görmüyoruz malesef.
Eşim babasının muhasebesel işlerinden bazılarını takip ediyor.
Bazı ödemelerini yapıyor yeri geldiği zaman ve babasından atıyorum 150 TL mi ödedi, onu alıyor.
Ben bazen diyorum (bir emekli maaşı ile geçiniyor aslında KV ve KP - uzun hikaye) almasaydın boşver diyorum.
Eşim de diyor, bu iş için sonuçta, tabii ki alacağım benim de düşünmem gereken ailem var diyor.
Eşimin bu şekilde bizim ailemize sahip çıkması tabii ki muhteşem birşey.
Yeri geldiği zaman gider babasına bir çift ayakkabı alır veya annesine eksiği olan birşeyi alır.
Ama aramızda hiç bir zaman yüklü bir mebla muhabbeti olmadı.
Ben o yüzden şaşırıyorum sizin bu kadar iyi niyetli olup ciddi bir meblayı vermenize.
Ve dediğiniz de haklısınız, insan nasıl kendi anne babası için gözünü kırpmadan çıkarır verirse, belki sizde o mantık ile ilerlediniz.
Ancak eşinizin cümlesi de çok manidar "sen dua et bana birşey olmasın yoksa nasıl bunlar ile uğraşırsın"...
Demekki eşinizin bildiği birşey var.
Bir müsibet bin nasihate bedel hesabı, bu da eminim size iyi bir ders olmuştur.
Keşke kadir kıymet bilen insanlar olsalar da, gözleri görüp size de aynı değerde davransalar.
Ama bir elin beş parmağı bir değil.
Yazık, giden para gelir de, giden insan geri gelmez işte.
Soğuk su içip, geleceğinize bakmak en doğru kararınız diyeceğim o zaman.
Allah bundan sonra böyle şeyler yaşatmasın.