Hep onlara var bana yok

Kendi yağınızda kavruluyorsanız ne mutlu size kimseye muhtaç olmadan yaşamak bence büyük zenginlik kıymetini bilin.Eğer ki siz de sızlansaydınız şu yok bu yok bu sefer hep laf vuracaklardı size yok kendilerini toplayamıyorlar ne yapıyolar maaaşı aldıgınız her şeye bir kulp takıp laf edeceklerdi.Şimdi kafanız rahat bence en büyük zenginlik bu.
 
Kisisel gorusum, aile icinde paranın gücü diye bir şey olabiliyor bazen. Bir de bazen cok kazanan insanlarda sürekli, "param az, borcum çok " mesaji vardir ki çoğu insan inanir.

Tıpkı is hayati gibi insanlar kimi zaman "ye kürküm ye" diyorlar. Uzulmeyin ✌
 
Allah'a şükür ne benim ailemden nede eşimin ailesinden istemiyoruz
Bir kez dara düştük hepsini tanıdık öğrendik
Ama insan dara düştüğünde annesi babasından yardım isteyemeyecekse kimden isteyecek
Benimde çocuklarım var
Ben varken başkasına gitsinler istemem
Nasıl onlar bir işleri olunca bizden yardım istiyorlarsa bizden onlardan isteyebilmeliyiz
 

Ben bu duruma kendi annemde de birebir şahit oluyorum. O kıyamıyor ama ben deli oluyorum. Anne babanızın eğitim düzeyi ne bilmiyorum ama eskilerde gerçekten böyle bir düşünce yapısı var. Onlar için vefa önemli değil, o vefayı zaten sizden görecekler bunu çok iyi biliyorlar. Siz ceptesiniz yani.

Diğerlerinden de maddi olarak beklentileri (hastalandıklarında vs) illaki karşılanacak diye düşünüyorlar ki bu kadar düşkün davranıp bariz ayrımcılık yapmaları da bundan mütevellit.
 
Bencede paranın gücü diye bir gerçek var
Fakat para zor zamanlarda kullanılmayacaksa evlatlara paylastırılamayacaksa neden kazanılmıştır bunu anlayamıyorum
Çok kazananlar çok ağlayarak nankörlük yapıyorlar
 
Eşim de diyorki onlara verecekler ama kendilerini sana baktıracaklar
Ve bende biliyorumki ben bakıcam onlara verselerde vermeselerde
Kesinlikle cepteyim
 

Yok diye diye yok olur insan, derdi babaannem.
Bu kadar aglanmasi bana itici geliyor. Ekmek alamasam bir kişiye laf etmem gider çare sınırlarını zorlarım. Ama bazen acik goz akraba, akbaba oluyor
 
Yok diye diye yok olur insan, derdi babaannem.
Bu kadar aglanmasi bana itici geliyor. Ekmek alamasam bir kişiye laf etmem gider çare sınırlarını zorlarım. Ama bazen acik goz akraba, akbaba oluyor
Ben artık kardeşlik vb..gibi kavramlara inanmıyorum
Herşey para herşey çıkar olmuş
Bende sizin gibiyim
Yoksa yoktur
Elimden geleni yaparım
Olduğu kadarı olur
 

Ben daha beterine düştüm yalnız ben tek yönden şanslıydım kendi ailem destek verdi evlerini açtı bize ama hep bizim boynumuz büküldü eşim işsiz kaldı çarşıya gidecek para yok babam cebine sıkıştırıdı.Kendi öz babası 15 dk uzakta oturdugu halde umursamadalar çok zor günler geçirdik anlatsam roman olur şimdi annem hala bir şeyler yapmaya çalışıyor çok şükür iş buldu hayır anne dedim biz kendimiz ayağımızın üzerinde durmak istiyoruz.ben ilahi adalete inanıyorum ve gerçekten sen hakkını aramasan dahi rabbim arıyor bir şekilde görüyorsun öyle çok şeylere şahit oldum ki bize yapılan haksızlıklara gerçekten gösteriyor.
 
Eşim de diyorki onlara verecekler ama kendilerini sana baktıracaklar
Ve bende biliyorumki ben bakıcam onlara verselerde vermeselerde
Kesinlikle cepteyim

Size kimse bakmayın diyemez, ki dayanamaz bakarsınız zaten ama lütfen bu suistimal düzeyinde olmasın. Buna izin vermeyin. Çünkü bu çok derin bir iz bırakıyo çok yıpratıyo insanı. Annemin hala gözleri dolar ama yine de yapar. Kıymetli mi? Değil.
Evine gelip, elini hiç bir işe sürmeyip, bir de üstüne hizmet bekleyen çocukları el üstünde prens, prenses. Ama yakınıp durduğu şeyleri, ekmeğinden, suyuna işinden, gücüne herşeyini düşünen evladı hala küçücük çocuk gibi azar yer, kıymet de görmez.

Yazık vallahi yazık. Çıldırmamak elde değil.
Belki genelleme yapmış olacağım ama gerçekten eskilerin hep huyu husu övülür güya ama evlat ayrımcılığı konusunda başı onlar çekiyorlar.Yeni nesil böyle değil, daha bilinçli.
 
Değişik sebepleri var:
Aileler varlikli cocuklarina yatirim yaparlar... geleceğe yatirim yani : return on investment kafasi...

2. Siz, size hiçbirşey yapilmamasina rağmen, hep koşan, yardim eden kontağı kesmeyen evlat oldugunuz icin bir nebze cantada kekliksiniz. Kendinizi 99% geri cekin... aileniz sorunca: hayat stresi diyip konuyu kapatın. Kayiplara karışın... anlasinlar ellerinin altinda olmadığınizi..

Bizdede ayniydi...
Ablama herşey yapıldı. Bana avuc ici. Kendim okudum. Kendim ev kurdum. Annem hep ablami kayırdı. Benim doğum günümde ablamada ayni hediyeyi alirdi... aman ona yazik derdi. annem rahmetli oldu şimdide ablam bana yapiyor. Her işine beni arar, bana yaptirir...

Benim işim çıkınca kayiplara karışır. Kavga eder veya küser...

Benim derdimi asla görmez. Misal verim: tümör çıkdı beynimde ama ablam... ayyy hastalik hastasi oldun sen der... yahu tümör... daha ilerisi gerisimi var...

Annem öyle alıştırdı.
Ben takmiyorum. Huzurluyum. Mutluyum.
 
Hep oyle olur zaten uzakta olan, soguk yada farkli evlatlar daha cok ilgi gorur.. Kendiniz helalinden calisip kazaniyorsaniz bosverin onlarda ne yaparlarsa yapsinlar kendinizi uzmeye degmez..
 
Eşim de diyorki onlara verecekler ama kendilerini sana baktıracaklar
Ve bende biliyorumki ben bakıcam onlara verselerde vermeselerde
Kesinlikle cepteyim

Doğru söylüyor
Parayı kapan evlatlar iş bakmaya gelince genelde kayıplara karışıyorlar
Siz de uğraşmayın hastayız derlerse gitmeyin parayı kime yediriyorlarsa o ilgilensin
 
Seni cok iyi anlıyorum bunun çözumü yok sanırım

benim kayınvalidemde gorumceme cok acir ama okadar iyi durumdalarki goz görüyor ya nasil oluyor ben anlamıyorum
 
Kim yok diye ağlarsa ona acınıyo. Bu şekilde kendini acındıran insanlara acıyorum. Şükretmeyi bilmeyen ağlak tipler. Allah yardım eder kardeşim sen olduğun gibi kal.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…