Amin teşekkür ederim. Bende eski ben'e çok kızgınım. Zaten öfkemin yarısı eski eşime ise yarısı da kendime. Şu an çok farklı bir ben var. Ama eskiye dönüp o ben'i bir sarsmak isterdim yalan yok. Şu an olsa anında boşanırdım hem de balayından dönüşte. Ama yapamadım ama tüm hakkımı boşanırken alacağım o yüzden çekişmeli sürece devam ediyorum ve sonuna kadar devam edeceğim. Onlara kim ezikmiş göstereceğim.ben size çok kızdığım içim yorum yazamayacağım. ağır olacak çünkü.sürecin devamında Allah yardımcınız olsun.
Zararın neresinden dönersen kârdır diyoruz ya, ben de seninle benzer yollardan geçtim. Boşanma davasında eski eşin iddia ettiği şeyler bile aynı neredeyse... Okurken içimden size sarılmak geldi.Merhaba,
Yıllardır burada üyeyim. Buradaki insanların hep yardımcı olduğunu bildiğim için konu açıyorum, lütfen fikre ihtiyacım var.
Ben yaklaşık 1 yıldır çekişmeli boşanma sürecindeyim. Eski eşimle 3 yıldır evliydik, bir gün telefonunu karıştırdığımda beni birçok kadınla aldattığını yakaladım. Ben daha olayı sindiremeden, aldatıldığımı bildiğimi anlamış. Bana kumpas kurarak çekişmeli boşanma davası açtı. İlk dilekçeden itibaren iftiralar atmış, kadınlık yapmamışım, eve bakmamışım, ailesinin evinde oturuyorduk, ailesinin evini onları ölümle tehdit ederek üstüme geçirmeye çalışmışım, eski eşimin parasını çalmışım. Whatsapp'tan bana sanki kusurlu imişim gibi olmayan kusurlarımı yazmıştı (avukatı akıl vermiş kanıt için) sonra da onları mahkemeye delil olarak sunmuş.
Daha bitmedi, paragözmüşüm, asalakmışım sadece paralarının peşinde imişim. Onları öldürmek için planlar kurmuşum neler neler. Hiçbiri doğru değil, benden iki buçuk kat fazla maaş almasına rağmen evin ihtiyaçlarının yüzde 80'ini ben karşılıyordum. Haftada bir yardımcım gelirdi, parasını ben öderdim, evin gıdası, dışarıda yeme içme, ailesine hediyeler, kendine hediyeler hepsi bendeydi. Ailesi hasta olduğunda kap kap yemek götürdüm, ailesini arar sorardım, hem ona hem ailesine hediyeler alırdım, kaç kere hem ailesini hem akrabalarını evimde çok özenerek ağırladım. Ailesi kira gelirinden olmasın diye istersen ailenin evinden taşınalım onlar burayı kiraya versin bile dedim. İnşallah haklılığımı kanıtlayacağım ama olay çok çirkinleşecek ailesi şahit, benim ailem de şahit. Yıllarca pinpon topu gibi çekişmeli dava sürecek.
Benim sindiremediğim şu; bu evlilikte ilk günden beri maddi ve manevi herşeyimi feda ettim. Eski eşimi ölesiye sevdim, bana hakaretler etti sustum, yüzüme ''seni arzulamıyorum ama başka kadınları arzuluyorum, asalaksın, maddiyatçısın, sende annelik vasfı yok, kafa ütülüyorsun, kafan basmıyor mu, çocuk gibisin, sen şizofren misin'' demişliği bile var. Balayının 3.günü ''biz aslında birbirimize uygun değilmişiz.'' dedi. Bir sürü kötü söz var, hepsini yazarsam çok uzar diye yazmadım.
Beni hiç sevmemiş, kadınlara onunla sevmeden evlendim demiş, kadınlara beni kötülemiş. Meğer benden çocuk istemiyormuş. Terapisti vardı, onunla yazışmalarını sunmuş. Balayındaki tüm davranışlarımı terapistine rapor etmiş, kahvaltıda tostumu bitirememiştim onu bile yazmış şaka gibi. 2 Kere gizlice boşanma avukatına gitmiş. Onlara yazdıklarını sunmuş. Yıllarım gitti. Anne olmayacağım, bu kadar yapılan kötülüğü sindiremiyorum. Tüm maaşımı yıllarca eve harcadım, babası evliliğimde sadece 1 ay işsiz kaldım diye hakkımda 'bu kadın sana maddi yük olur, senelerce bu kadına mı bakacaksın?' demiş. (Bu arada 12 yıldır aralıksız çalışıyorum.) Ailesi bana arıza deyip bu evliliği çok uzattığını söylemişler. Annesine; ''ondan nah çocuk sahibi olurum'' demiş (çok affedersiniz). Evimizin rızkını kadınlara yedirmiş. Kadınlara paralar göndermiş. Hepsinin kanıtı var. Kadınlarla yazışmalarının hepsi bende.
Sorum şu; hem yıllarım sevilmeden, önemsenmeden, istenmeden geçti. Anne olma hakkımı kaybettim. Artık çocuğum olamayacak. Evimi dağıtıp aile evine geldim. Üstüne bir özür bile dilenmemesi yetmemiş gibi bir de ne paracılığım ne hırsızlığım ne katilliğim kaldı. İnanılmaz iftiralara uğradım. Erkeklere zerre güvenmiyorum. İnanılmaz travmalarım var. Bir de yıllarca çekişmeli dava sürecek.
İnanılmaz bir öfkem var, ne yapsam geçmiyor, sürekli psikoloji kitabı okuyorum, günlük tutuyorum, kafayı boşaltıyorum ama nafile. Yapılan haksızlığın boyutu beni bitiriyor. Aşamıyorum, sadece iyilik yaptığım evilikte bunları hak etmedim. İlk zamanlar çok kötüydüm, defalarca ağlama krizi geçirdim. Şu an iyiyim ama şu anda da içimde biriken inanılmaz bir öfke var. Bu öfke beni hasta eder diye korkuyorum.
Lütfen bana bir fikir verin. Bu öfke nasıl geçer? Bu öfkenin beni yiyip bitirmesini istemiyorum. Bir tavsiyeniz var mı?
Eski eşime ve ailesine iyilikten başka bir şey yapmadığım halde neden bunlar benim başıma geldi?
Herkese çok teşekkür ederim. Hakkınızı helal edin..
Avukat buldum, tazminat davası açtım, nafaka vs talep ettim. Ortak malımıza tedbir koyuldu, başkasının üzerine o malı geçirseydi anında tapu iptal davası açacaktık. HPV testi yaptırdım çok şükür temiz çıktı, kadınlık yaptığımı kanıtlayabiliyorum bana utanmadan vajinismus demiş. Sürekli vajinal muayene oluyordum (3 ayda 1), smear testlerim her yıl yapılıyor. Yardımcımla yazışmaları sundum, ev işi, yemek vs kanıtlarını sundum. Yok sosyalleşmiyormuşum, fotoğrafları sundum, gittiğimiz yerleri sundum. Evleri ayırdık baya oldu.Hakimlerin sanmiyorum ki ilk gordugu/gorecegi iftiralarla dolu bosanma dilekçesi sizinki olsun. O yuzden bu kisma "acaba kaybeder miyim?" diye takilip kalmayin.
Aldatma iddialarinizi kanıtlayabildiginizi gordugunuz anda hakli bosanma gerekcelerinizi siraladiginiz ve asiri yuklu miktar tazminat + nafaka istediğinizde zaten sungusu dusup susacak.
Gercekleri bile bile yalanci sahitlik yapan insanlara da dava acarsiniz (anne babaya kardese acamiyorsunuz bildigim kadariyla)
Unutmayın ki hukuk sucsuzun sucsuzlugunu kanitlamasi uzerine islemez, iddia sahibi sucu kanitlar, birakin "kadinlik yapmadiginizi kanitlasin"
Acilen cinsel yolla bulasan hastalik testi yaptirin ve yine acilen (evleri ayirdiysaniz) gebelik testi ve jinekologunuzdan yumurta rezervlerinizin azaldigina dair rapor isteyin. (Gebelik testi iddet muhleti icin lazim olabilir, bakarsiniz iddialarinizi gorunce anlasmaliya ceviriverir ama sizin huzura kavusmamaniz icin iddet muhleti talep edebilir)
Bir de disli ama cidden disli bi avukat tutun, tazminat uzerinden anlasin.
Güzel dilekleriniz için çok teşekkür ederim.Bakın ağlama krizleriniz bitmiş bile, zorluğu bir nebze atlatmışsınız. Kendinize kızmayın, olmuş bitmiş dediğim gibi kendinize merhametle yanaşın. Kimsenin kalbinin içini göremiyoruz, beynini okuyamıyoruz. Her zamanın bir hükmü var, o zaman olaylar öyle gelişmiş o şekilde anlamışsınız, o şekilde davranmışsınız. Atlattığınız bu şeyler sizin bakış açınızı da değişiyor, o yüzden o zaman yapamadığınız şeyleri bugünkü siz olarak yapabilirsiniz. Dediğim gibi her zaman iyi insan olarak kalmaya çalışmışsınız, bu sinirlenilecek kızılacak birşey değil, böyle görmeyin. Öfkeniz bir seneye bile kalmaz, gün gün azalır bir de bakarsınız ki yok artık o insana nefretiniz bile bitmiş, sadece boşluk kalmış. Genel olarak kindar biri değilseniz, çok daha kolay geçer öfkeniz. Sevdiğiniz insanlarla çok zaman geçirin, güzel şeylere odaklanın, kendinizi karanlığın içinde görüyorsunuz belki ama inanın bu sadece şuan için böyle, hep Işık var sadece bazen beynimiz bize oyun oynuyor, iyilere kapatıyoruz kendimizi. Ve emin olun geçecek, azalacak, hisler kalıcı şeyler değil zaten.
Sen bu kadar fedakarlığı ( bence fedakarlık değil ezilmek) niye yaptığını , seni bu kadar aşağılayan bir adamla evlilik sürdürdüğünü kendine sor. Neden hayatını seni sevmediğini yüzüne söyleyen bir insanı mutlu etmeye çalışarak geçirdin, neden hakaretlerine katlandın, neden tüm paranı ona harcadın? Sakın seviyordum deme , sevgi bu değil. Babaannemin bi lafı vardı , sizin gibi erkeğe kul köle olan kadılar için, adamın şeyi altından ondan bırakmıyor diye. Kendiniz etmiş , kendiniz bulmuşsunuz. Neden sırtıma semer vurdu değil, ben neden sırtıma semer vurulmasına izin verdim diye sorun kendinize.Merhaba,
Yıllardır burada üyeyim. Buradaki insanların hep yardımcı olduğunu bildiğim için konu açıyorum, lütfen fikre ihtiyacım var.
Ben yaklaşık 1 yıldır çekişmeli boşanma sürecindeyim. Eski eşimle 3 yıldır evliydik, bir gün telefonunu karıştırdığımda beni birçok kadınla aldattığını yakaladım. Ben daha olayı sindiremeden, aldatıldığımı bildiğimi anlamış. Bana kumpas kurarak çekişmeli boşanma davası açtı. İlk dilekçeden itibaren iftiralar atmış, kadınlık yapmamışım, eve bakmamışım, ailesinin evinde oturuyorduk, ailesinin evini onları ölümle tehdit ederek üstüme geçirmeye çalışmışım, eski eşimin parasını çalmışım. Whatsapp'tan bana sanki kusurlu imişim gibi olmayan kusurlarımı yazmıştı (avukatı akıl vermiş kanıt için) sonra da onları mahkemeye delil olarak sunmuş.
Daha bitmedi, paragözmüşüm, asalakmışım sadece paralarının peşinde imişim. Onları öldürmek için planlar kurmuşum neler neler. Hiçbiri doğru değil, benden iki buçuk kat fazla maaş almasına rağmen evin ihtiyaçlarının yüzde 80'ini ben karşılıyordum. Haftada bir yardımcım gelirdi, parasını ben öderdim, evin gıdası, dışarıda yeme içme, ailesine hediyeler, kendine hediyeler hepsi bendeydi. Ailesi hasta olduğunda kap kap yemek götürdüm, ailesini arar sorardım, hem ona hem ailesine hediyeler alırdım, kaç kere hem ailesini hem akrabalarını evimde çok özenerek ağırladım. Ailesi kira gelirinden olmasın diye istersen ailenin evinden taşınalım onlar burayı kiraya versin bile dedim. İnşallah haklılığımı kanıtlayacağım ama olay çok çirkinleşecek ailesi şahit, benim ailem de şahit. Yıllarca pinpon topu gibi çekişmeli dava sürecek.
Benim sindiremediğim şu; bu evlilikte ilk günden beri maddi ve manevi herşeyimi feda ettim. Eski eşimi ölesiye sevdim, bana hakaretler etti sustum, yüzüme ''seni arzulamıyorum ama başka kadınları arzuluyorum, asalaksın, maddiyatçısın, sende annelik vasfı yok, kafa ütülüyorsun, kafan basmıyor mu, çocuk gibisin, sen şizofren misin'' demişliği bile var. Balayının 3.günü ''biz aslında birbirimize uygun değilmişiz.'' dedi. Bir sürü kötü söz var, hepsini yazarsam çok uzar diye yazmadım.
Beni hiç sevmemiş, kadınlara onunla sevmeden evlendim demiş, kadınlara beni kötülemiş. Meğer benden çocuk istemiyormuş. Terapisti vardı, onunla yazışmalarını sunmuş. Balayındaki tüm davranışlarımı terapistine rapor etmiş, kahvaltıda tostumu bitirememiştim onu bile yazmış şaka gibi. 2 Kere gizlice boşanma avukatına gitmiş. Onlara yazdıklarını sunmuş. Yıllarım gitti. Anne olmayacağım, bu kadar yapılan kötülüğü sindiremiyorum. Tüm maaşımı yıllarca eve harcadım, babası evliliğimde sadece 1 ay işsiz kaldım diye hakkımda 'bu kadın sana maddi yük olur, senelerce bu kadına mı bakacaksın?' demiş. (Bu arada 12 yıldır aralıksız çalışıyorum.) Ailesi bana arıza deyip bu evliliği çok uzattığını söylemişler. Annesine; ''ondan nah çocuk sahibi olurum'' demiş (çok affedersiniz). Evimizin rızkını kadınlara yedirmiş. Kadınlara paralar göndermiş. Hepsinin kanıtı var. Kadınlarla yazışmalarının hepsi bende.
Sorum şu; hem yıllarım sevilmeden, önemsenmeden, istenmeden geçti. Anne olma hakkımı kaybettim. Artık çocuğum olamayacak. Evimi dağıtıp aile evine geldim. Üstüne bir özür bile dilenmemesi yetmemiş gibi bir de ne paracılığım ne hırsızlığım ne katilliğim kaldı. İnanılmaz iftiralara uğradım. Erkeklere zerre güvenmiyorum. İnanılmaz travmalarım var. Bir de yıllarca çekişmeli dava sürecek.
İnanılmaz bir öfkem var, ne yapsam geçmiyor, sürekli psikoloji kitabı okuyorum, günlük tutuyorum, kafayı boşaltıyorum ama nafile. Yapılan haksızlığın boyutu beni bitiriyor. Aşamıyorum, sadece iyilik yaptığım evilikte bunları hak etmedim. İlk zamanlar çok kötüydüm, defalarca ağlama krizi geçirdim. Şu an iyiyim ama şu anda da içimde biriken inanılmaz bir öfke var. Bu öfke beni hasta eder diye korkuyorum.
Lütfen bana bir fikir verin. Bu öfke nasıl geçer? Bu öfkenin beni yiyip bitirmesini istemiyorum. Bir tavsiyeniz var mı?
Eski eşime ve ailesine iyilikten başka bir şey yapmadığım halde neden bunlar benim başıma geldi?
Herkese çok teşekkür ederim. Hakkınızı helal edin..
Yanlış anlamayın, ama kimse size haksızlık falan yapmamış, siz izin vermişsiniz.Her şeyi bildiğiniz halde, işittiğiniz hakaretlere rağmen devam etmişsiniz. Eski eşinizin sizi sevmediğini bildiğiniz için ona ve ailesini eve, ona para harcayarak yanınızda tutmaya çalışmışsınız doğal olarak öfkeleniyorsunuz. Bence yaptığınız hataları kabul ve olanları kabul edin rahatlarsınız.Yapılan haksızlığın boyutu beni bitiriyor. Aşamıyorum, sadece iyilik yaptığım evilikte bunları hak etmedim
Yorumunuz ve güzel dilekleriniz için çok teşekkür ederim. Bende size yüreğimle sarılıyorum.Zararın neresinden dönersen kârdır diyoruz ya, ben de seninle benzer yollardan geçtim. Boşanma davasında eski eşin iddia ettiği şeyler bile aynı neredeyse... Okurken içimden size sarılmak geldi.
Anne olmak konusundaki hassasiyet ve hevesini anlıyorum, ama yat kalk şükret ki böyle bir adama seni bağlayan çocuk yok. Ben boşandığım hâlde iki çocuk olduğu için sık sık muhatap olmak zorunda kalıyorum, bir türlü kurtulamamış gibi hissediyorum bazen.
Yani senin bu dava sürecinde ve sonrasında sürekli muhatap olmak zorunda kalmadan hayatından def etme imkanın var.
Bir tanıdığım rahminin yarısı alınmış olmasına rağmen, 45 yaşında anne oldu, mucize verdi Rabbim, yaşadıklarını ödüllendirir gibi. Ki kendi kanından olmasa bile, evlat edinerek de bir çocuğa annelik yapabilirsin, bi dur önce ruhundaki yaraları kapatmaya bak. Hiç üzülme buna şimdi, emin ol arada çocuk olduğu zaman herşey 500 kat zorlaşıyor, çünkü o çocuğu seni yıpratmak ve daha fazla eziyet etmek için kullanıyorlar...
Sen şimdi önüne bak sadece. Asla arkana bakma. Yaptıklarını da hiç tanımadığın insanlara iyilik yapmışsın, sadaka vermişsin gibi düşün, unut gitsin. Karşı tarafla kesinlikle muhatap olma, sadece kendini iyileştirmeye odaklan. Az ya da çok, zarar gördüm ama kurtuldum diye bak. Şu an kendini yeniden inşa edecek güce sahipsin, ya 60 yaşında farkına varıp tamamen çaresiz bir şekilde katlanmak zorunda olsaydın
Zor olacak ama geçecek emin ol, kendini sakın öfkeye teslim etme. Allah'a sığın, adaleti o kadar büyük ki, kimsenin yaptığı yanına kalmıyor...
Sağlıklısın, gücün kuvvetin yerinde, öfke seni aşağı çekmekten başka bir işe yaramaz.
Güzel kalbinin çiçekler açması için dua edeceğim... Sen de kendine çiçekler açmak için söz ver ve olanı olduğu gibi bırakıp ilerlemeye gayret et. Sevgiler :)
Bu soruya hiçbir zaman cevap bulamayacaksınız. Çünkü bu sorunun cevabı sizsiniz aslında.neden bunlar benim başıma geldi?
Evet zaten kendime çektiklerim için tepki göstermediğim için çok kızgınım. Bunda anlaştık ama beni seviyor musun diye sürekli sordum hiç sevmiyorum demedi, hatta hep evet dedi. Ben affedersiniz saf gibi inandım. Halbuki eylemlerine bakacaktım, eylemlerine baksaydım beni sevmediğini anlardım. Sürekli maddiyatçı, paracı etiketi yedim. O yüzden herşeyi kendi maaşımla yaptım nedeni bu. Kimsenin parasına muhtaç olmamak için istemedim. Yüzüme karşı seni sevmiyorum gerçekten dememişti, kadınlara demiş ortak yazışmalarında okudum.Yanlış anlamayın, ama kimse size haksızlık falan yapmamış, siz izin vermişsiniz.Her şeyi bildiğiniz halde, işittiğiniz hakaretlere rağmen devam etmişsiniz. Eski eşinizin sizi sevmediğini bildiğiniz için ona ve ailesini eve, ona para harcayarak yanınızda tutmaya çalışmışsınız doğal olarak öfkeleniyorsunuz. Bence yaptığınız hataları kabul ve olanları kabul edin rahatlarsınız.
Benim yüzüme seni sevmiyorum demedi, hatta seni o kadar çok seviyorum ki tahmin edemezsin derdi. Kadınlarla ortak yazışmalarında eski eşim benim için onunla sevmeden evlendim demiş, oradan öğrendim. Evet ezilmek bu, çok pişmanım kendimi ezdirdiğim için, ondan dolayı öfkem dinmiyor. Kendime öfkem dinmiyor asıl. Bu kadar nasıl kendimi ezdirdim anlayamıyorum. Şu an böyle değilim, şu anki kafam olsa anında boşanmıştım hem de balayından sonra.Sen bu kadar fedakarlığı ( bence fedakarlık değil ezilmek) niye yaptığını , seni bu kadar aşağılayan bir adamla evlilik sürdürdüğünü kendine sor. Neden hayatını seni sevmediğini yüzüne söyleyen bir insanı mutlu etmeye çalışarak geçirdin, neden hakaretlerine katlandın, neden tüm paranı ona harcadın? Sakın seviyordum deme , sevgi bu değil. Babaannemin bi lafı vardı , sizin gibi erkeğe kul köle olan kadılar için, adamın şeyi altından ondan bırakmıyor diye. Kendiniz etmiş , kendiniz bulmuşsunuz. Neden sırtıma semer vurdu değil, ben neden sırtıma semer vurulmasına izin verdim diye sorun kendinize.
Birinin bizi sevmediğini anlamamız için yüzümüze sevmiyorum demesine gerek yok. Adam her hareketinde sizi sevmediğini göstermiş zaten siz anlamamak için özel bir caba harcamışsınız. Ayrıca sizden çok fazla maddi talepte bulunduğu anda tepkiniz koyup kapıyı göstermeniz gerekirdi. Ama siz sevdiğiniz için susmayı tercih etmişsiniz.Evet zaten kendime çektiklerim için tepki göstermediğim için çok kızgınım. Bunda anlaştık ama beni seviyor musun diye sürekli sordum hiç sevmiyorum demedi, hatta hep evet dedi. Ben affedersiniz saf gibi inandım. Halbuki eylemlerine bakacaktım, eylemlerine baksaydım beni sevmediğini anlardım. Sürekli maddiyatçı, paracı etiketi yedim. O yüzden herşeyi kendi maaşımla yaptım nedeni bu. Kimsenin parasına muhtaç olmamak için istemedim. Yüzüme karşı seni sevmiyorum gerçekten dememişti, kadınlara demiş ortak yazışmalarında okudum.
Aslında ailemde sevgi gördüm, sadece ilk tanıştığımızda inanılmaz ilgiliydi. beni birazcık üzsün,elinde çiçeklerle gelirdi. Evlenene kadar inanılmaz güzeldi. Hatta çok kere ne kadar şanslıyım diye düşündüm. Evlendik, balayından itibaren inanılmaz değişmeye başladı. O tanıdığım, aşık olduğum adam gitti. Bende düzeltebilirim, tekrar eski halimize dönelim diye taviz verdikçe verdim. Ben taviz verdikçe ses çıkarmadıkça değerimden gitti. Değersizleştim, hem ailesi hem o çok değersiz hissettirdiler. Üstüne yetmedi, sırf azıcık tazminat vermemek için ne iftiralar atıldı.Sizin durumunuz bnce cocuklugunuza dayanıyor.Muhtemelen yeterince ilgi sevgi görmediniz.Boyle bir adamın arkasından gittiniz.Tamamen degersizlik duygusuyla alakalı.Tabii boşlukta olabilir.Sana şu tavsiye de bulunayım hemen bir kursa git etkinliklere katil.Bol bol dua et ki çocuğun yok.Cocugum olmaz diye de kendini şartlandirma.45 50 de doğuran kadın çok hep negatif düşünüyorsun.Önce kendini sev onu yapmasaydım böyle olacaktı demeyi bırak hayat kısa karşındaki insan gezip tozarken sen yas tutuyorsun ve psikolojini iyice mahvediyorsun.Düne odaklanma
Olayı tam kapatamıyorum, sindiremediğim çok şey var ondan. Bu kadar kötülük fazla geldi, bu kadar kötü olmaz diye düşünüyordum. Benden korkmasa Allah korkusu vardır diyordum. Pesme etme yok,davaya her türlü devam edeceğim. İsterse 10 sene sürsün farketmez. Kendime söz verdim, pes etmek yok.Şimdiye bak.ÖNÜNE BAK Bn senin yerinde olsam eski esimee inat mutlu olurdum ve onun gözüne sokardım çok çabuk pes ediyorsun.O seni unuttuysa sen onun adını bile anma şu anda halen daha onunla yaşadıklarını irdeliyorsun.
Teşekkür ederim, insanın kendine yaptığını kimse ona yapamazmış. Benim durumum öyle oldu ama inanılmaz bir ders aldım asla unutmayacağım bir ders. Artık hiçbir erkeğe eyvallahım yok, huyum tamamen değişti. Bir musibet bin nasihatten yeğdir. Sadece çok yıpranmışlık var artık ona da imtihan olarak bakacağım..Kendiniz kızmayın nasıl göremedim diye siz bir evlilikte üstünüze düşeni fazlasıyla yapmışsınız.fiğer türlü acaba şöyle yapsaydım böyle olmazdı keşke yapsaydım diye bu şrf yoksununa şans vermek zorunda kalacaktınız.Allahın sevgili kuluymuşsunuz siz kendinizi koruyamamışsınız ama Allah o pisliği sizden ayırmışYa hayatınız böyle devam etseydi?ya bunun iğrenç ailesine de elden ayaktan düşünce bakmak zorunda kalsaydınız?Ay imkanınız varsa eğer hemen bir bakım yaptırıp alışveriş yapıp tatile çıkın,kendinizi şımartın kutlayın yahu kurtulmuşsunuz
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?