• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

İkinci Evlilikte Çocuklarımın Maddi İhtiyaçları Sorunsalı

Yorumları okudumda hiç kimse benzer birşey yaşamamış anlaşılan.Şunu gördüm kadınsan boşanmışsan helede çocuğun varsa kimse tekrar evlenmeyi mantıklı bulmuyor. Ona çok şaşırdım. Sizin karşınıza çıkan kişi inşallah düşündüğünüz gibi biridir. Ama büyük bir değişiklik ve 2 çocukla evlilik sizi çok zorlar burası kesin. Evleneceğiniz kişiye güvenin ama çok fazla baskıda herkesin karakteri değişir. Kendinizi iş yönünden garantiye almanız en doğrusu. Hatta daha gitmeden ordaki yerlere iş başvurusu yapmanız mantıklısı. Bende boşandım bir çocuğum var sizin konunuzu ilgiyle takip edeceğim. İnşallah mutlu olursunuz.
 
Bizim ailede de çocuklu olup ikinci evlenen çok insan var (hatta bu gece onlardan birine yatılı misafirim) . Hiç de problem olmuyor aynı evin içinde.
Misal bu sene çocuğu dersaneye yazdirmislar. Babası zaten hayırsız, iki ayda bir kontur yükleyip babalık yaptım zanneden biri.
Para falan hiç de sorun olmadı.
Bence bu işin altına giren adam böyle şeyleri dert etmez. Siz de elin adamı olarak düşünmeyin, ikinci babaları olarak düşünün. Sonuçta şu an çocuklariniz ve o adam iki yabancı. Ama aynı eve girince hastalanınca kucağında arabaya taşıyan kişi o adam olacak, böyle hesaplara hiç gerek yok...
Allah mesut etsin
 
dashboard .!.:
İnsan "yapmam!!" dediğini yapmadan ölmezmiş misali; şu aralar ikinci evlilik hayalleri kurmaya başladım.
İlk evliliğimde evlilik haberlerini aldığımda çevremdekilerin, "beyin bedava ne evlenmesi saçmalamayın" diyordum.
"Bi gün boşansam, erkeksizlikten burnum kuruyup düşse yine de evlenmem" demişliğim bile var.
Fakat gel gör ki; henüz burnum düşmeden bi b.ktan çıkarıp diğerine sokmak gibi planlar kuruyorum şuan.
Çünkü dünyanın en muhteşem adamına aşık oldum :KK51:

Girizgah kısmını bitirdik, şimdi açıklamalarımı dinleyin bu kısım ciddi çünkü;
Bi kaç yıl önce iki çocuklu evliliğimi bitirdim, bi düzen kurdum, ev tuttum, iş buldum, hayat erkeksiz ne güzelmiş ohh özgürlük falan derken, çalıştığım şirketin ortak bir projesi için bi adamla karşılaştım, bi kaç ay birlikte çalıştık.(üniversitede eğitimci, akademisyen)
Adam olgun, adam yakışıklı, adam sorumluluk sahibi, adam kibar, adam insan, adam karşısındakinin kadın olduğunun farkında adam gibi adam, bence.
Uzun bir süredir görüşüyorum, fikirlerini nitelikli buduğum (annem dahil) bir kaç kişiyle tanıştırdım ve çok şükür kimseden olumsuz bi yorum da almadım.
Bu derya kuzumun, müstakbel gönlümün efendisinin 10 yılı aşkın bir evliliği olmuş ve çocuğu yok.
Çocuklarımla henüz tanıştırmadım ama onlarla ilgili fikirlerini planlarını dinleyince ve cümlelerini destekleyici hareketler gördükçe içimi bi ferahlık alıyor.

Konuyu uzatmadan benim kafama çok taktığım ve düşünce gücümle aşamadığım kısma geliyorum;
Biz eğer olurda evlenirsek ben şehir değiştirmek zorunda kalıcam (çocuklarımın okul ve eğitim kalitesi için mantıklı olan seçenek bu)
Şehir değiştirmek demek benim için işten ayrılmak demek en başta.
Bilmediğim bi memlekette (küçük bir şehir) iş bulma olasılığımda hayli zor olacak muhtemelen.
Bundan da ziyade çocuklar yeni bir şehre, eve, okula, hayata adım atacakları için ilk bir veya bir buçuk yıl (çocukların alışma sürecinde) çalışmamamın ve çocukların yanında olmamın daha mantıklı olduğuna karar kıldık.
Gelgelelim babaları nafakalarını sürekli aksatıyor (ki komik bi rakam zaten)
Ben şu kısımı kafamda bir türlü çözemiyorum, bağnazsam bağnazsın deyin rica ediyorum;

İkinci evliliğimi yapacağım adam çocukların maddi ve manevi tüm yükümlülüklerini üstlenmekte hazır, hatta ısrarcı hatta beni ikna etme çabalarında,
Ama ben bunun doğru olduğunu düşünmüyorum.
Ben ve çocuklarım sanki büyük yük olurmuşuz çalışmadığım dönemde diyorum.
Zaten maddi konularda biraz koyu bi insanım, 30 küsür yaşımdayım daha babamdan okul hayatım dışında kuruş para aldığımı hatırlamam.
Ben çocuklarımın biyolojik babası dururken, üvey babalarından nasıl sorumluluk beklerim?
Nasıl derim çocukların şuna ihtiyacı var, bunu alalım diye?
Bunu bana dedirtmeyecek kendi görecek düşünecek bi adam bunu biliyorum ama kazanmadığım bi parayla çocuklarıma atıyorum bi ayakkabı aldığında ben bunu nasıl kabul edicem.

Kendimi yiyip bitiriyorum,
Rica ediyorum bu durumda olan olmayan herkes bi el atsın çünkü bu durum beni evlilikten çok uzaklaştırıyor, korkutuyor.

Karşımda bir kere ucağından bucağından olsun bunu konu eden bi adam olsa kendimi dizginliyeceğim ama bana;
"babasının vereceği nafakaya ihtiyacımız yok çok şükür, verirse çocuklar adına bi hesap açar üniversite hayatları için birikim yaparız, ben kendime (kazancına) ve sana (minimalist oluşuma) çok güveniyorum biz çocuklarımızı maddi manevi kimseye muhtaç etmeden yetiştiricez inşallah" diyor.
Ağlayasım geliyor.

Çalışamadığım (iş bulmam da uzun sürebilir) dönemde ben bu düşüncelerimle nasıl baş edicem kızlar?
Lütfen bir fikir?
Genişletmek için tıkla...


Bu adamlardan kalmışmıydı??ya da herhalde sonuncusunu da sen alıyorsun:super:konuna dönecek olursak bence şimdiden düşünme bu konuyu.zamanı gelince herşey kendiliğinden olur zaten
 
Ben çocuklarla tanistirip öyle gözlem yapın derim. Hiçbir şeyin garantisi yok elbette ama biraz da olsa anlaşılır çocuklarla olan ilişkisi. Yani çocukları ileride yük görüp görmeyecegi. Ben de daha kisa sürede iş aramaya başlamanizdan yanayim. Şimdi de biriktirin, zaten yapiyorsunuzdur. Eş adayi söylediğiniz gibi iyiyse bir senede hemen sorun olmaz bence. Ayrica eşiniz olacak zaten harcasin çocuklara.
Peki eski kocaniz sehir degistirmenize vs ne kadar sorun cikarir? Evlenelim yine diyormus. Çocuklardan ziyade eski eş sık sık sorun cikarirsa yeni evlilikte o zaman sıkıntı olur.
 
Umut ışığı doğdu yüreğime. Toplum olarak, yine bizim içimizden çıkan yaratıklardan ötürü paranoyak olduk ve belki de hayatımıza dahli olacak muhteşem insanlara güvenmediğimiz için kaybediyoruz. Bence zamana bırakın, birikim mutlaka yapın, evlenmek için önümüzdeki yaza kadar acele etmeyin. Ben bile okurken mutlu oldum açıkçası. Elbette böylesi iyi insanlar var. Elbette evlatlarınız beyefendiye yük gelmeyecek. Çünkü onlar senin değil sizin çocuklarınız olacak. BİZ ruhunu özümsemiş insanlar senin benim ayrımına girmeden, sorun sorun haline dönmeden çözüme kavuşurlar ve çok da mutlu olurlar. Siz de çok mutlu olacaksınız, hissediyorum. Kendim için de umut ediyorum açıkçası. Lütfen süreçten bizleri haberdar edin :)
 
Kuzenim 6 yıllık evliliğini bitirdi,baba olmayi cok istiyordu olmadi.ayrilinca hayirlisi buymus dedik..bikac yil sonra da 4 yasinda bi kizi olan biriyle evlendi.ailesi cok onay vermedi ama o dinlemedi..simdi cocuk 9 yasinda ve cevremdeki bi cok oz babadan daha cok babalik yapiyor,cocuk ona cok duşkün.bu arada kendi ortak çocukları da oldu ama kuzenim kıza ilk göz ağrım diyor ve çocuğun bi dediği iki olmuyor.ozel kreslerden dil kurslarina,balesi,sporu herseyini kuzenim karsiladi cunku esi calismiyor..demem o ki boyle insanlarda var ve umarim siz ve cocuklariniz icin hersey cok iyi olur
 
Nedn çalışmıyorsunuz onu anlamadım 1 ,5 sene cook uzun bir zaman .
Bence işinizi bırakıp gitmeyin , gidecekseniz de hemen iş arayın .
Bir lafiyla darma duman olursunuz kimsenin minnetine kalmayın bence .
 
Hic maceraya gerek yok .Düzenini bozma .
Bide eski eşi dinle bakalim ne diyecek .
Cok mukemmelse niye boşanmis psikopat mi bakalim nedir .
 
İş bulmadan taşınmayın bence bir arkadaş da yazmış çocuklar uyum sağlasın diye evde durmak çalışmamak bence çok mantıksız çocuk sizin hayatınız esasen nasıl kurulacaksa ona alışmak zorunda. Karşınızdaki insan dünya iyisi de olsa geçim sıkıntısında ağzından bir laf kaçar hem siz bozulursunuz hem de çocuklar çok kırılır.
 
Gamze_Belinay .!.:
Zaten evlenmissiniz ve evliliğin ne oldugunu biliyorsunuz ee ne güzel hayat ve düzen kurmussunuz kendinize neden yeniden bir bilinmezlige giresinizki? Üstelik adamı tam manasıyla taniyormusunuzki? ? Ayrıca adam zaten evlilikte yapabilseydi zaten bosanmazdi öyle değilmi?
Genişletmek için tıkla...
Kadınlar kadar erkeklerinde boşanma hakkı vardır
 
dashboard .!.:
İnsan "yapmam!!" dediğini yapmadan ölmezmiş misali; şu aralar ikinci evlilik hayalleri kurmaya başladım.
İlk evliliğimde evlilik haberlerini aldığımda çevremdekilerin, "beyin bedava ne evlenmesi saçmalamayın" diyordum.
"Bi gün boşansam, erkeksizlikten burnum kuruyup düşse yine de evlenmem" demişliğim bile var.
Fakat gel gör ki; henüz burnum düşmeden bi b.ktan çıkarıp diğerine sokmak gibi planlar kuruyorum şuan.
Çünkü dünyanın en muhteşem adamına aşık oldum :KK51:

Girizgah kısmını bitirdik, şimdi açıklamalarımı dinleyin bu kısım ciddi çünkü;
Bi kaç yıl önce iki çocuklu evliliğimi bitirdim, bi düzen kurdum, ev tuttum, iş buldum, hayat erkeksiz ne güzelmiş ohh özgürlük falan derken, çalıştığım şirketin ortak bir projesi için bi adamla karşılaştım, bi kaç ay birlikte çalıştık.(üniversitede eğitimci, akademisyen)
Adam olgun, adam yakışıklı, adam sorumluluk sahibi, adam kibar, adam insan, adam karşısındakinin kadın olduğunun farkında adam gibi adam, bence.
Uzun bir süredir görüşüyorum, fikirlerini nitelikli buduğum (annem dahil) bir kaç kişiyle tanıştırdım ve çok şükür kimseden olumsuz bi yorum da almadım.
Bu derya kuzumun, müstakbel gönlümün efendisinin 10 yılı aşkın bir evliliği olmuş ve çocuğu yok.
Çocuklarımla henüz tanıştırmadım ama onlarla ilgili fikirlerini planlarını dinleyince ve cümlelerini destekleyici hareketler gördükçe içimi bi ferahlık alıyor.

Konuyu uzatmadan benim kafama çok taktığım ve düşünce gücümle aşamadığım kısma geliyorum;
Biz eğer olurda evlenirsek ben şehir değiştirmek zorunda kalıcam (çocuklarımın okul ve eğitim kalitesi için mantıklı olan seçenek bu)
Şehir değiştirmek demek benim için işten ayrılmak demek en başta.
Bilmediğim bi memlekette (küçük bir şehir) iş bulma olasılığımda hayli zor olacak muhtemelen.
Bundan da ziyade çocuklar yeni bir şehre, eve, okula, hayata adım atacakları için ilk bir veya bir buçuk yıl (çocukların alışma sürecinde) çalışmamamın ve çocukların yanında olmamın daha mantıklı olduğuna karar kıldık.
Gelgelelim babaları nafakalarını sürekli aksatıyor (ki komik bi rakam zaten)
Ben şu kısımı kafamda bir türlü çözemiyorum, bağnazsam bağnazsın deyin rica ediyorum;

İkinci evliliğimi yapacağım adam çocukların maddi ve manevi tüm yükümlülüklerini üstlenmekte hazır, hatta ısrarcı hatta beni ikna etme çabalarında,
Ama ben bunun doğru olduğunu düşünmüyorum.
Ben ve çocuklarım sanki büyük yük olurmuşuz çalışmadığım dönemde diyorum.
Zaten maddi konularda biraz koyu bi insanım, 30 küsür yaşımdayım daha babamdan okul hayatım dışında kuruş para aldığımı hatırlamam.
Ben çocuklarımın biyolojik babası dururken, üvey babalarından nasıl sorumluluk beklerim?
Nasıl derim çocukların şuna ihtiyacı var, bunu alalım diye?
Bunu bana dedirtmeyecek kendi görecek düşünecek bi adam bunu biliyorum ama kazanmadığım bi parayla çocuklarıma atıyorum bi ayakkabı aldığında ben bunu nasıl kabul edicem.

Kendimi yiyip bitiriyorum,
Rica ediyorum bu durumda olan olmayan herkes bi el atsın çünkü bu durum beni evlilikten çok uzaklaştırıyor, korkutuyor.

Karşımda bir kere ucağından bucağından olsun bunu konu eden bi adam olsa kendimi dizginliyeceğim ama bana;
"babasının vereceği nafakaya ihtiyacımız yok çok şükür, verirse çocuklar adına bi hesap açar üniversite hayatları için birikim yaparız, ben kendime (kazancına) ve sana (minimalist oluşuma) çok güveniyorum biz çocuklarımızı maddi manevi kimseye muhtaç etmeden yetiştiricez inşallah" diyor.
Ağlayasım geliyor.

Çalışamadığım (iş bulmam da uzun sürebilir) dönemde ben bu düşüncelerimle nasıl baş edicem kızlar?
Lütfen bir fikir?
Genişletmek için tıkla...
Babaları ödemiyor diyorsunuz. Oz babaya yük olmamasi gerekirken olabiliyor işte.. anlattığınız kadarıyla yeniden mutlu bir yuva kurma durumunuz doğmuş.. Madem para mevzusunda bu kadar hassassiniz. Orda bi iş bulmaya bakarsınız.. mutluluklar dilerim buarada..
 
dashboard dashboard Ben başka birşeye takıldım....

Eski konularınızdan okuduğum kadarıyla eski eşiniz çocuklarına düşkün, çocuklarınızda babasına düşkün... çocuklarda haftasonu babada kalıyor....hatta babadan dönerken ağlıyorlar.

Eski eşiniz sizin çocukları alip başka bir şehre gitmenize sessiz mi kalacak?

Yoksa dava açıp sizin evliliği bahane edip çocukların velayetini almaya mı çalışacak?

Çevremde bu tarz örnekler var, ondan dolayı bu kısma takıldım.
 
Çocuklar ne diyor?
 
Bence herşeye ragmen denemeye değer.Bu hayati omur boyu yalniz yasamak zorunda degilsiniz.Cocuklar buyuyup kendi hayatlarini kurdugunda siz yalniz kalacaksiniz.Ozaman cok pisman olabilirsiniz.Cocuklu kadin cocuksuz erkek gibi kavramlara takilmayin iki taraftan birinin cocuksuz olmasi hic bir problem yaratmaz.Onemli olan kadin ve erkegin duygulari ortada gercek bir sevgi varsa herşey aşılır maddiyatta 2.planda kalır.Umarım herşey gönlünüzce olur.
 
Zehra ungrms .!.:
Bu nasıl bi önyargıdır ? Konu sahibide boşanmış o zaman evlilikte yapamayan bi kadın mı oluyor bu durumda ?
Genişletmek için tıkla...
insan kınadığını yaşamadan ölmezmiş dıyıp susuyorum.bir rus yazar şöyle dıyordu:hele bır dur bakalım .ee hayat uzun bakalım başımıza neler gelecek demeliyiz.çocuğu olmayan aşağılanır evlenmeyen aşağılanır boşanan aşağılanır çocuğu olmayan aşağılanır çocukluyla evlenen aşağılanır.eee neden pekiii. ben çözdüm bunu asıl aşağılayan mutsuzdur kendi hayatında ve tıpkı bır vampir gibi başkalarının da mutsuzluğuyla beslenirler mutlu ınsana tahammülleri yoktur çünkü bu tiplerin .zavallılardır aslında farkında olmasalr da
 
Eski esle cocuklar ne sıklıkta gorusuyor? Sehir disina gidince gorusmeleri engellenecek mi?
Bence daha once bunlari dusunun.

Bunlari asarsaniz once is arar is bulur sonra evlenir gidersiniz olmaz mi?
 
Fazla riskli davranmiyor musun..şehir değiştirmek işi bırakmak..üstelik aynı eve girdiğinde nasıl bir adama dönüşeceğini de bilmiyorsun
 
dashboard .!.:
İnsan "yapmam!!" dediğini yapmadan ölmezmiş misali; şu aralar ikinci evlilik hayalleri kurmaya başladım.
İlk evliliğimde evlilik haberlerini aldığımda çevremdekilerin, "beyin bedava ne evlenmesi saçmalamayın" diyordum.
"Bi gün boşansam, erkeksizlikten burnum kuruyup düşse yine de evlenmem" demişliğim bile var.
Fakat gel gör ki; henüz burnum düşmeden bi b.ktan çıkarıp diğerine sokmak gibi planlar kuruyorum şuan.
Çünkü dünyanın en muhteşem adamına aşık oldum :KK51:

Girizgah kısmını bitirdik, şimdi açıklamalarımı dinleyin bu kısım ciddi çünkü;
Bi kaç yıl önce iki çocuklu evliliğimi bitirdim, bi düzen kurdum, ev tuttum, iş buldum, hayat erkeksiz ne güzelmiş ohh özgürlük falan derken, çalıştığım şirketin ortak bir projesi için bi adamla karşılaştım, bi kaç ay birlikte çalıştık.(üniversitede eğitimci, akademisyen)
Adam olgun, adam yakışıklı, adam sorumluluk sahibi, adam kibar, adam insan, adam karşısındakinin kadın olduğunun farkında adam gibi adam, bence.
Uzun bir süredir görüşüyorum, fikirlerini nitelikli buduğum (annem dahil) bir kaç kişiyle tanıştırdım ve çok şükür kimseden olumsuz bi yorum da almadım.
Bu derya kuzumun, müstakbel gönlümün efendisinin 10 yılı aşkın bir evliliği olmuş ve çocuğu yok.
Çocuklarımla henüz tanıştırmadım ama onlarla ilgili fikirlerini planlarını dinleyince ve cümlelerini destekleyici hareketler gördükçe içimi bi ferahlık alıyor.

Konuyu uzatmadan benim kafama çok taktığım ve düşünce gücümle aşamadığım kısma geliyorum;
Biz eğer olurda evlenirsek ben şehir değiştirmek zorunda kalıcam (çocuklarımın okul ve eğitim kalitesi için mantıklı olan seçenek bu)
Şehir değiştirmek demek benim için işten ayrılmak demek en başta.
Bilmediğim bi memlekette (küçük bir şehir) iş bulma olasılığımda hayli zor olacak muhtemelen.
Bundan da ziyade çocuklar yeni bir şehre, eve, okula, hayata adım atacakları için ilk bir veya bir buçuk yıl (çocukların alışma sürecinde) çalışmamamın ve çocukların yanında olmamın daha mantıklı olduğuna karar kıldık.
Gelgelelim babaları nafakalarını sürekli aksatıyor (ki komik bi rakam zaten)
Ben şu kısımı kafamda bir türlü çözemiyorum, bağnazsam bağnazsın deyin rica ediyorum;

İkinci evliliğimi yapacağım adam çocukların maddi ve manevi tüm yükümlülüklerini üstlenmekte hazır, hatta ısrarcı hatta beni ikna etme çabalarında,
Ama ben bunun doğru olduğunu düşünmüyorum.
Ben ve çocuklarım sanki büyük yük olurmuşuz çalışmadığım dönemde diyorum.
Zaten maddi konularda biraz koyu bi insanım, 30 küsür yaşımdayım daha babamdan okul hayatım dışında kuruş para aldığımı hatırlamam.
Ben çocuklarımın biyolojik babası dururken, üvey babalarından nasıl sorumluluk beklerim?
Nasıl derim çocukların şuna ihtiyacı var, bunu alalım diye?
Bunu bana dedirtmeyecek kendi görecek düşünecek bi adam bunu biliyorum ama kazanmadığım bi parayla çocuklarıma atıyorum bi ayakkabı aldığında ben bunu nasıl kabul edicem.

Kendimi yiyip bitiriyorum,
Rica ediyorum bu durumda olan olmayan herkes bi el atsın çünkü bu durum beni evlilikten çok uzaklaştırıyor, korkutuyor.

Karşımda bir kere ucağından bucağından olsun bunu konu eden bi adam olsa kendimi dizginliyeceğim ama bana;
"babasının vereceği nafakaya ihtiyacımız yok çok şükür, verirse çocuklar adına bi hesap açar üniversite hayatları için birikim yaparız, ben kendime (kazancına) ve sana (minimalist oluşuma) çok güveniyorum biz çocuklarımızı maddi manevi kimseye muhtaç etmeden yetiştiricez inşallah" diyor.
Ağlayasım geliyor.

Çalışamadığım (iş bulmam da uzun sürebilir) dönemde ben bu düşüncelerimle nasıl baş edicem kızlar?
Lütfen bir fikir?
Genişletmek için tıkla...
Ne kadar güzel görünsede sonradan sizin çocuğunuz olacak elbet . O zaman işler değişir . Bence olmaz bu iş
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

A
Kayınvalidem yüzünden evliliğim zarar görecek. Lütfen bana akıl verin
17 18 19
Yorumlar
363
Görüntüleme
11K
asiyeaktas
A
R
Bazen aile en büyük hayal kırıklığın olabilir
2
Yorumlar
23
Görüntüleme
1K
Led_BiR_Vele_DisTiri
Led_BiR_Vele_DisTiri
R
Boşanma Cesareti
5 6 7
Yorumlar
130
Görüntüleme
5K
rndmr
R
A
Kendimle evliliğim arasında kaldım.
2 3
Yorumlar
54
Görüntüleme
5K
cikokahve
cikokahve
E
Annemle küslügmüz..
2
Yorumlar
38
Görüntüleme
2K
Elif3211
E
Back
X