insan neden çocuk sahibi olur??? lütfennn yazalım

Kendinden ve sevdiğin insandan gelecege merhametli, saygili , üretken , hoşgorülü , dunyadaki butun canlilari seven saygi duyan bir birey yetiştirmek paha biçilmez bir duygu olsa gerek...

Evet gelecek pek parlak olmayabilir. Ama kimbilir belki de herşey çok daha güzel olur. Şimdi yetiştirecegimiz çocuklar belki de gelecege umut olur ❤
 
Annelik çok enteresan bisey...Çok zor aynı zamanda çok şahane bı duygu.Sevgisi hiçbir sevgiye benzemeyen kokusunu daha önce hiç almadigin sevgisini daha önce hiçbir canlıya beslemediğin hickimseye öyle tahammül ve sabır gosteremeyecegin mucize...Kalbinin artık dışarda attığı canının çocuk sayina göre bölündüğü tuhaf duygular yani delilik:)Sorumluluğu çok fazla çok yorucu ne bilim ya böyle karman corman bişey...:)
 
Aslında ben sıralamayı takip ettiğim için oldum tabii isteyerek
Güzel bir duygu her kadın tatmalı diye düşünüyorum
 
İnsan pekçok farklı nedenle çocuk sahibi olmuş olabilir ama çocuk sahibi olmak nelere, nasıl güzelliklere neden olur;

*gerçekten sizi koşulsuz seven bir insana kavuşursunuz, başkaları dünyaları da serse önüne, o sizi dünyalara tercih eder.

*tarif edilemez güzel bir yüzle yüzleşirsiniz. Öyle ki o yüzle ne zaman yüzyüze gelseniz yüzünüze bir tebessüm, kalbinize bir mutluluk oturur.

*dilinizi bilmeyen bir küçük insan ile tanış olursunuz, ilk 1 yıl içinde kelimeler, 2.yılda cümleler ile iletişim kurmaya çabalayan bu küçük insan, sizinkine benzer, fakat sizinkinden oldukça farklı, yalnız sizin anlayabildiğiniz eşsiz bir dil öğretir size. Örneğin o "dittann" ("diyahtadan") der emmeyi bırakıp, anlarsınız "diğer taraftan" dediğini...

*birçok sevimli anı birikir hayatınızda. Örneğin salonda kanepenin etrafında koşarken size seslenir "anneee! Baaak, futbol sahasındaki kostüm giymiş insan ayısı gibi koşuyorum."... Ya da yediği biberden ağzı yanan babasına bir bardak su ikram ederken "al, iç de ağzındaki yangını söndürsün"...

Haa ilk başlarda sizi zorlayacak, fakat zamanla rutininiz olup alışacağınız durumlara da neden olur çocuk sahibi olmak,

*her istediğinizde uyuyamazsınız,
*aç değilseniz bile yemek hazırlarsınız vakti geldiğinde,
*hastalanınca başında sabahlarsınız endişeyle,
*her işinizi onun rahatını sağladıktan sonraya ertelersiniz,
*sürekli onu düşünürsünüz,...

Benim için en tarif edilemez olanı, iş nedeniyle uzun bir süre (mesela 12 saat) ayrı kalıp iyice özledikten ve özlendikten sonra eve geldiğimde, kapının açılıp 3 minik kuzum tarafından sevgiyle kucaklanmak
 
Bilimsel olarak bakarsak üreme iç güdüsü... bilinçaltındaki benden bir parça olmalı bu dünyada neslimi devam ettirmek için düşüncesi..tabi bu bilinç-altı. Kimse farkında değil bu düşüncenin. Ama ana sebep bu diyor bilim adamları.
Ben neden cocuk yaptım mesela bilmiyorum.
Eşim çok sever çocukları gönülleri hoş olsun diye sebek olur.
Ben uzaktan severim hatta tahammülüm düşüktür. Kuralcıyımdır. Tatlı sert oynamayı severim. O yüzden çocuk yaparken ne düşündüm bilmiyorum yani...
 

Evet çok zor, çok sabır, çok emek istiyor. Bazen altından kalkamayacak gibi hissediyorum
 
Bana gore dogru kisi cikmadigi icin evlenmeyi dusunmuyorum . Ancak, bir sekil de cocuk bekliyor olursam , nedenim tam olarak akademik bilgimi ona aktarmak icin. Onun da bana aktaracagi bilmedigim seyler olabilir.

Oyle yasliligimda bana baksin, yalniz kalmayayim gibi "pembe" nedenlerim yok.
 
bi kere hamileliken başlayalım , düşünsene içinde atan bi kalp daha var sen ne yersen o da onu yiyor ne hissedersen onu hissediyor. Sonra doğuyor ufacık masum sana muhtaç bi can. Büyüdükçe sana benzemeye başlıyor ya konuşması ya oturması ya küslüğü illaki bişeyleri sana benziyor . Sanki dünyaya bi kopyanı bırakmış gibisin. Belki dünya için çok faydalı olacak işlere imza atacak bi evlat olacak ve siz onu dünyaya getirmiş olacaksınız düşünsenize gururu. hiçbişey bilmeden dünyaya gelmiş bi canlıya yaşamayı öğretmek onuu yaşatmak. Annelik Allahın bize verdiği en kutsal hazine bence. Her kadın tatmalı bu duyguyu. Yoksa evlat olmadıktan sonra anne baba akrabalar bi yere kadar. Bi ömür koşulsuz şartsız sevebileceğiniz asla vazgeçilmeyecek tek şey evlat değilmi.
 
O kokusu, dokunuşu, bakışı , seni arayan gözleri, kahkahaları
Bezelye tanesi ayakları
Minnak elleri
uykusuzluğuna, tüm yorgunluğuna değecek gülüşü
Herşeyi güzel, herşeyiyle
Rabbim tüm isteyenlere tattırsın bu duyguyu inşAllah
 
bunlar hep felsefe okumamdan kaynaklı

her şeyde bir mantık bir felsefe arıyorum :)))

bu kadar ince düşünmek te iyi değil biliyorum ama sormadan da edemiyorum...Allah isteyen herkese ve hazır olduğumda bana da nasip etsin inş.

cevaplar da çok güzel farklı pencerelerden bakış açısı...çok teşekkürler hepinize...
 

Sizin profil fotonuzu gorunce okudugum konuyu unutuyorum
 
29 yaşıma geldim artık çocuk yapmam gerekiyor hiç çocuğum olmayacak mı şimdi evliliğin tatlı zamanları ya ilerde eşimle evlilikten sıkılırsak çocuk istersek olmazsa vs vs bu düşüncelerim vardı. Ama hamile kaldıktan sonra duygu düşüncelerim değişti. Şimdi eşimle yavaş yavaş hareketlerini hissettikçe sadece ikimizin yaptığı bir şeyi dünyaya getirme fikri bu bizi çok heyecanlandırıyor. Doktora heyecanla koşuyoruz görücez diye.
 
elizz0006 .!.:
Başlıktan da anlaşılacağı gibi... Pozitif yönlerini yazalım lütfen...Cesaretlendirilmeye ihtiyacım var.

Cevaplarınızı bekliyorum ve almadan da gitmeyeceğim
Genişletmek için tıkla...
Evin neşesi... Öpüyorsun kokluyorsun gülüyor evin neşe kaynağı... İyi ki varlar..kafamı dağıtıyorlar farklı enerji leri var.. Allah herkese versin.. Cok güzel bi duygu..Onlar için yaşıyosun
 
mantik olarak bence hhic bi aciklamasi yok varsada duygusal bir aciklamasi vardir onu da galiba dogurduktan sonra anlariz ayni anne olunca herseyi anladigimiz gibi
 
Kızımı bir gün mıncıklarken anne yeter demişti ,niye ki ben seni mıncırmak için doğurdum demiştim.
Cidden böyle bambaşka birşey çocuk,kaka yapmış haliyle bile tiksinmiyorsunuz ,üzerinize kussa tiksinmek bir yana" aaa acaba hasta mı diye endişeleniyorsunuz falan.
Severken içime sokmak istiyorum,öpmeye doyamıyorum, koklamaya.
Ben bu kadar sevebileceğime inanmazdım,tabi ki severdim çocukları ama uzaktan. Şimdi bambaşka hissediyorum.
İlk adımlarını,ilk kelimelerini,ay ay gelişimini,size yapacağı sürprizleri heyecanla bekliyorsunuz
Çok yorucu çocuklu hayat ama bir o kadar da güzel.
 
21 yaşımdayım. Evlendikten bi süre sonra hamile kaldım isteyerek tabiki ama hamilelik sürecimde hiç annelik duygusu hissetmedim korkuyordum ya bebeğimi sevmezsem sevemezsem diye anne olunca kendini unutur evladını düşünürsün diyolardı saçma geliyodu hep önce eşim kendim mantığıyla baktım.Erkek çocuklarınıda hiç sevmezdim ve bebeğim erkek.. Sonunda geldi dünyaya sezeryan oldum bide göğüs yarası bilmem ne çok bi annelik duygusu hissedemedim 2 gün sonra eve geldik zaman geçti kendimi toparladım şuan 2 aylık ve mışıl mışıl uyuyo diyorum ki iyi ki doğurmuşum öyle aşığım ki ona bebek olmadan sokaklardan girmeyen ben aman bebeğim hastalanır diye iki adımlık markete gitmiyorum öyle bi duygu ki bu hiçbi şeyle ifade edilemeyen yarım saat uyudu diye özlemek fotoğraflarına bakmak bir gülümsemesi için dünyaları vermek herkesten herşeyden kıskanmak hastalandığında Allahım hastalığı bana geçsin çocuğum hastalanmasın diye dua etmek bence herkes bu duyguları tatmalı çoçuk bakmak evladını sevdikten sonra o kadar da zor değil bence yazılıcak o kadar çok şey var ki.. Bence bu masumlar Allah’ın bize en büyük hediyeleri başka tarifi olamaz..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

P
Oluru var mı ?
2 3
Yorumlar
50
Görüntüleme
2K
MakrokozmosileMikroKozmos
Peş peşe çocuk sahibi olanlar tecrübelerini paylaşabilir mi?
Yorumlar
10
Görüntüleme
137
yasemincimmm
Anneler hiç intiharı düşündüz mü?
3 4 5
Yorumlar
84
Görüntüleme
3K
scarlett O hara
D
Tüp bebek tedavisi Çağdaş Aslan
Yorumlar
0
Görüntüleme
78
ddmzrl
D
K
Ella hap
Yorumlar
18
Görüntüleme
655
sadolinda
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…