Ben iş gereği karşılaşıyorum maalesef. Oldukça iyi okullardan, bölümlerden mezun mesleği olan kadınlar çalışmıyorlar mesela. Kadının işi evidir, çocuğudur diyor. Yeni nesil anneler bunlar, çocuğunu okula götürüp getiriyor altında son model jiple. Belli bir kesim kadının çalışmasına, hayata karışmasına takık durumda. Yani sosyal hayatta karşına çıkmıyorsa da farkındasındır.
Yeni is kurdum, ki bu aşamada bazı günler yorgunluktan uyuyamadım.
Evde 3 çocuk var, esim destek, bakıcı var, ama küçükler, ilgisiz kalmasınlar diye kendimi paraladığım 3 haftam oldu.
Biraz önce yarının programını çıkardım, gulumserken buldum kendimi.
Zoru atlattım, sonrası planlı programlı yoluna girer inşallah.
Zaten 4 gün çalışıyorum, evi isin yakinina tasindim, cocuklardan biri okulda, oglen eve gelip vakit geciriyorum kucuklerle.
Çevremden aldığım tepkilere gelirsek,
Ihtiyacin mi var, çocuklarını perisan edeceksin.
Acelen neydi, çocuk bakmak zor mu geldi?
Eşinin kazandığı mı yetmiyor, e aileler destek çıksaydı ya
Az daha para kazanacaksın diye kendini boşa yoruyorsun.
Vs vs...
Arada bir kaç hayırlı olsun var :))
Bir de hiç ummadigim biri, hayatımda verdiğim en doğru karar olduğunu zaman geçtikçe daha iyi anlayacağımı söyledi.
Sürekli erteleyip, kendini ikinci plana atıp, eşe/aileye güvenip onlara bağımlı kalmanın üstünü kadinlar iyi annelikle, maddi varlıkla, sosyal hayatını süsleyip sunması ile kapatıyor.
Benim işim çocuklarımdan önemli değil.
Ama ikisini bir yürütebilecek sartlari sağlamaya çalıştım. Inşallah olmuştur.
Kimsenin beni onaylamasina ihtiyacım yok açıkçası,
Sadece negatif söylemler yerine tebrikler, olur insallah, Allah gönlüne gore versin, Allah utandırmasın, hayırlı olsun, falan deselerdi ne olurdu:)
Onlar perperisan ettiğim çocuklarıma karşı nasıl bir sorumluluk ustlendiler de rahatsiz oldular?
Yeterince yorgun olduğumu söylerken omuzlarıma bir yuk daha koymak, neyin kafası? :)
Öyle işte, dolmuşum
Ama evet, 2. Tur buralarda. Bolca var bizde :)