İnsan tükeniyor. Kendinde bir sorun aramaya başlıyor bir süre sonra. Bu adam bu kadar iyi ben mi problemliyim diyor. Hayalleri güzel, sevgisi olağanüstü.. ama gel gör ki o öfke. Ben tamamen yaşadığı kültüre, o kültürden kopuşunu kabullenememesine sonrasında ise iki insan ve olmak istediği kişi arasında sıkışıp kalmasına bağlıyorum. Okadar çok uğraştım o kadar çok ağladım ve yıprandım ki. Ben de şuan savaşmıyorum artık. O savaşsın yeter diyorum. Seviyorsa madem öfkeliyken söylediklerinde ciddi değilse o savaşsın benim için. Hiç ona attığım adımların hesabını yapmazdım. Ama ben izlediğim yolu değiştirdim benim için kırılma noktası oldu. Bıraktım artık o savaşsın. Sonunda savaşmazsa, en azından ben bu gelgitten kurtulurum. Tamam derim zaten sevmiyormuş. Ona haksızlık etmiyorum derim demek ki öfkesinde söyledikleri de ciddiymiş derim. İyi şeylerinde bir değeri kalmaz. Şuan benim izlediğim tavır bu. Sizin için aynı evin içinde bu nasıl olur bilmiyorum.
Ben o süreçteyim şuan. Başta evleneceğim erkek olarak görürken. Gittikçe bir boşluk oluşmaya başladı içimde. Ama çok şey öğrendiğimi, büyüdüğümü düşünüyorum bu süreçte. Benim için başta onunla evlenmek hemen gelmesini istediğim bir şeyken şimdi korkup kaçtığım bir şey haline geldi. Kendimi emin olmadan zaten bu ateşe atamam. Çok zor. Yani sevgililiktede ayrılık evlilikte de ayrılık. Yani birbirinizin üstünde emeğiniz olunca. Hayatımın en önemli zamanlarında yanımda o olunca çok zor her şey. Her şey onu hatırlatacak hayatımda. Siz ne karar verirseniz verin kendinizden vazgeçmeyin. En önemliside bu süreçte bence çocuk konusunda çok dikkatli olun. Aranız çok iyi olduğu zamanda bunun büyüsüne kapılıp gitmeyin. Belki benden büyüksünüz ama size tek tavsiyem bu olabilir. Belki bir aile terapisti de mantıklı olabilir. Ben götürmek istemiştim hatta randevu dahi aldım. Ama götüremedim. Evli olsaydık inanın yaka paça götürürdüm. Evlenip boşanmak herkese kolay gelir ama çevremde gördüğüm kadarıyla özellikle kadın için kolay olduğunu düşünmüyorum. Bence ayrılmaktan önce son savaşınızı verin. Kitap okuyorsa doğan cüceloğlu okutabilirsiniz. Dinlerse tabi. Geçinmeyi istemek lazım tabi.Bu arada erkek arkadasim demissiniz, evlenmenizi cok tavsiye etmem. Sorunlar hakaretler cok daha boyut atliyo evlenince. Bence iyi dusunun yol yakinken.
Ben o süreçteyim şuan. Başta evleneceğim erkek olarak görürken. Gittikçe bir boşluk oluşmaya başladı içimde. Ama çok şey öğrendiğimi, büyüdüğümü düşünüyorum bu süreçte. Benim için başta onunla evlenmek hemen gelmesini istediğim bir şeyken şimdi korkup kaçtığım bir şey haline geldi. Kendimi emin olmadan zaten bu ateşe atamam. Çok zor. Yani sevgililiktede ayrılık evlilikte de ayrılık. Yani birbirinizin üstünde emeğiniz olunca. Hayatımın en önemli zamanlarında yanımda o olunca çok zor her şey. Her şey onu hatırlatacak hayatımda. Siz ne karar verirseniz verin kendinizden vazgeçmeyin. En önemliside bu süreçte bence çocuk konusunda çok dikkatli olun. Aranız çok iyi olduğu zamanda bunun büyüsüne kapılıp gitmeyin. Belki benden büyüksünüz ama size tek tavsiyem bu olabilir. Belki bir aile terapisti de mantıklı olabilir. Ben götürmek istemiştim hatta randevu dahi aldım. Ama götüremedim. Evli olsaydık inanın yaka paça götürürdüm. Evlenip boşanmak herkese kolay gelir ama çevremde gördüğüm kadarıyla özellikle kadın için kolay olduğunu düşünmüyorum. Bence ayrılmaktan önce son savaşınızı verin. Kitap okuyorsa doğan cüceloğlu okutabilirsiniz. Dinlerse tabi. Geçinmeyi istemek lazım tabi.
Biz hiç ayrılmadık. 3 yıldır çok büyük kavgalar oldu ama bitti. Gitmesi için fırsat verdim gitmedi. Bende gitmedim. Açıkçası nasıl ayrılıyor insanlar ben anlamıyorum. O ve ben ikimizde birbirimizin ilkiyiz. 25 yaşında o şuan. Ne o ayrılığın ne olduğunu biliyor ne ben. Bir de öyle bir sorun var. İşte her şeyi zaman gösterecek ben akışına bıraktım. Siz de bırakın bence. Daha sakin olun. Gözlemleyin. Ayrılık bence kolay değil. Biraz sorgulayın. Belki bir çözüm bulursunuz. Ben onda beni üzen bir çok şeyi törpüledim. Benim için sabır bir çok seyın ilacı oldu. Neden yaptım neden bu kadar ugraştım dönüp baktığımda soruyorum kendime. Şimdi çok yoruldum. Ve son bir kırılma noktası oldu. Savaşmasını bekliyorum. Yalnızca bu. Zaman gösterecek. Duygusal hareket etmiyorum artık. Bence siz dedannenizin evine gitmeyin. Çok bitirmek istiyorsa kendiainin gitmesini söyleyin. Böyle bir hayatı beğenmiyorsa sizi beğenmiyorsa kapıyı ona gösterin. Kimi kimin evinden kovuyor. Biraz güçlü olun.Siz ayrilmadigniz surece bisey degismez uzgunum. Bence ayrilin.
Benimde bi iliskim oldu daha once universitedeyken o esimden beterdi bide alkolikti, onuda cok sevdim ve beni sevdigine inandim o tam bir narsistti mesela, onlarca kez ayrildik baristik , sonunda defettim onu arkadaslarim herkes sasirmisti basarmama cunku gercek yuzunu gorupte ayrilamiyodum bi turlu biraktim gitti. Ustune baska biriyle -cok iyi biriyle 2 sene iliskim oldu ama sonra hayat iste ayrildik ve karsima esim cikti.
Bazen secimlerimizdede sorun oldugunu dusunuyorum.
Esimle gelgitli bi iliskimiz var, kavga aninda cok cirkin konusur beni asagilar, hakaret ve kufur eder. Bugun guzelce kahvaltimizi yaptik , cay demleyecekken bu cay niye acik dedi agzini kapatmamissin diye burdan olay yaratti ve allahin aptali igrenc parmaklarinla ittirmissin cayi bantlayacagina falan dedi, biliyorum cok sacma bir konu. bana ettigi cirkin sozlere ben karsilik veremiyorum , o yuzden ittirdim susmasi icin, bana bir daha dokunursan doverim seni dedi. bende duzgun konusmasini soyledim. konusmaya devam etti seni gordugum gune lanet olsun evlenmez olaydim diye, ve cahil mal gerizekali gibi hakaretler etti ve ben tekrar kolunu ittirdim susmasi icin, bu sefer benim yuzumu tuttu ve ustume geldi koluma vurdu. ve kalkip cehennem ol git bu evden esyalarini topla cik git bosanicaz dedi.
Ben ustune baya bi konustum, kavga aninda bu yaptiginin yanlis oldugunu, ve olayi onun baslattigini ustume gelip canimida yaktigini soyledim. yuzde 90 dinlemedi soylediklerimi, arada sadece sus basim agridi dedi bosanicaz dedi.
cocugumuz yok, sozde cocuk yapmayida dusunuyoruz, ama gelinen nokta bu. esim sali gunu is icin baska sehire gidicek 4 gunlugune, banada ben gidince toplan gitmis ol ben geldigimde evde olma falan dedi. daha oncede yaptigi seyler, bir kere ayrida kaldik bosanmanin ucundan donduk. simdi ne yapmaliyim sizce..
ettigi cok agir laflar var, ornegin annen seni dogurdugunda veterinere gitmeliymis kuduz kopek dedi. 5 paralik bir karim var ne gunah islemisim acaba dedi. seninle uyandigim her gune lanet olsun dedi.
ama bu arada sabah sarilarak uyanmistik. boyle bir durum iste.. siz olsaniz ne yaparsiniz? tesekkurler
Oradan bir evliliği bitirmesi çok kolay görünüyor sanırım. Dertli olan bir insana nasıl bu kadar acımasızca yazabiliyorsunuz anlamıyorum. Oradan konuşması oldukça kolay, ama sanırım bazı insanların bu tür üslupla konuşmaması için yaşaması gerekiyor bunları. Bu tür bir üsluba lüzüm yok. Konu sahibinin ihtiyacı olanın sizin kocişli mesajınız olduğunu sanmıyorum.Ay resmen herkes dil döküyor.
Kızlar dağılalım bence.
Tümümüz birleşsek bir kociş etmiyoruz.
Konu sahibi devam et canım, mükemmel bir evliliğin var.
Biz hiç ayrılmadık. 3 yıldır çok büyük kavgalar oldu ama bitti. Gitmesi için fırsat verdim gitmedi. Bende gitmedim. Açıkçası nasıl ayrılıyor insanlar ben anlamıyorum. O ve ben ikimizde birbirimizin ilkiyiz. 25 yaşında o şuan. Ne o ayrılığın ne olduğunu biliyor ne ben. Bir de öyle bir sorun var. İşte her şeyi zaman gösterecek ben akışına bıraktım. Siz de bırakın bence. Daha sakin olun. Gözlemleyin. Ayrılık bence kolay değil. Biraz sorgulayın. Belki bir çözüm bulursunuz. Ben onda beni üzen bir çok şeyi törpüledim. Benim için sabır bir çok seyın ilacı oldu. Neden yaptım neden bu kadar ugraştım dönüp baktığımda soruyorum kendime. Şimdi çok yoruldum. Ve son bir kırılma noktası oldu. Savaşmasını bekliyorum. Yalnızca bu. Zaman gösterecek. Duygusal hareket etmiyorum artık. Bence siz dedannenizin evine gitmeyin. Çok bitirmek istiyorsa kendiainin gitmesini söyleyin. Böyle bir hayatı beğenmiyorsa sizi beğenmiyorsa kapıyı ona gösterin. Kimi kimin evinden kovuyor. Biraz güçlü olun.
Sen daha orda mısın????
3 senedir bir ilişkim var. Erkek arkadaşım da aynen böyle. Hakaretler aşağılamalar.. Ama iyi olduğu zaman aşırı derecede iyi. Çocuğu gibi ilgilenir, başının üstünde taşır resmen. Ama sürekli sinirlenir ağzından çıkanı bilmez, anlatırsın anlamaz. Güzellikle 100 kere anlatırsın yine anlamaz dalga geçer senle resmen. İnsan iyi özellikleri için, sevdimi güzel sevdiği için vazgeçemiyor. Ama kötü olduğu her an içinden o sevgi gidiyor.. o kadar güzellik bir hiç oluyor. Yani biz kadınlar biraz duygusalız. Kolayca kestirip atanı da vardır illa ki. Eş daha zor arada aileler var.. Ama bulunduğun durumu çok iyi anlayabiliyorum. Sevdiğine inanıyorsun. Sonra böyle yapınca içinde bir taraf bu mu seviyor diye için içini yiyor. Süpheyle yaşamak eziyet. Bende senin gibi çoklu bir kişiliği olduğunu düşünüyorum. Yani ne kadar konuşsanda etsende evlilikte boşanma tehtidleri sevgililte ayrılma. Boşanıcaz der seni evden kovar ama orda asıl istediği şey bakalım gidip gitmicek misin onu görmek. Kesinlikle boşanmak konusunda ciddi olmadığına her iddiasına varım. Sürekli seni test etme peşinde olur. Bakalım cidden ona bağlı bi eş misindiye. Egosunu tatmin ediyor işte. Ben 3 senedir beraberim bu tür bir insanla aynı okul olduğu için uyumak dışında tüm gün beraberiz. Siz 5 senedir böyleymiş. Yani ben çözemedim. Dediğim gibiyse umarım siz çözersiniz. Fazla ciddiye almamayı öğrenmek lazım yahut susmayıp kafasından aşağı kaynar suyu döneceksin ki öyle anlayacak yani. Kötü davranışlarının düşüncesi bile geriyor beni.
Oradan bir evliliği bitirmesi çok kolay görünüyor sanırım. Dertli olan bir insana nasıl bu kadar acımasızca yazabiliyorsunuz anlamıyorum. Oradan konuşması oldukça kolay, ama sanırım bazı insanların bu tür üslupla konuşmaması için yaşaması gerekiyor bunları. Bu tür bir üsluba lüzüm yok. Konu sahibinin ihtiyacı olanın sizin kocişli mesajınız olduğunu sanmıyorum.
Evet ihtiyacı olan kocişli mesaj çünkü bunun bir adım sonrası bu adamdan çocuk yapıp topluma kavga ortasında büyüyen, çatışan anne baba kurbanı psikolojisi bozuk birey yetiştirmek. Ben de toplumun parçası olarak bu durumdan etkileneceğim için yazarım, belki bu durum onu üzer ama döner bir kendine bakar.
İhtiyacı olan şey ayılmak artık.
İhtiyacı olan şey kendinin farkında olmak , yetişkin olduğunun, birey olarak değerli oldugunun ve bu değeri de kendisi istemedikçe kimsenin ona vermeyeceğinin farkında olmak.
Bunun yerine kendi durumundan yola çıkarak yaşadıklarını normalleştirmeye çalışmak ise saçmalık.
Size gelince yukarıda zaten yazmışsınız, hadi o evli, üzerinde toplum baskısı var, evlenmiş boşanmış olmanın yaratacağı algıdan korkuyor diyelim. Size ne oluyor ya hu? Sizi aşağılayan insana neredeyse tapacaksınız. Yok sevgileri sonsuzmuş. Kafalar pırıl pırıl.
Pardon ya yine ihtiyaç duyulmayan(!) şeyler yazdım.
Ay sus sus neler yazmak istedim de sabrım üstün geldi..
İyiyken çok iyi seviyormuş falan fistan. O sevgi kırıntısı yetiyorsa yetinsinler boşver. Hastalık derecesinde bağımlıyım demek tabi ki zordur..
Ben en çok konu sahibi ve onun gibilerin adamın sevişmek amacıyla iyi yaklaştıkları anda ortaya çocuk çıkartacaklarından endişe ediyorum..
Ondan sonra "çocuk var ayrılamam" "çocuğum için bik bik bik..."
Sonra da kavgalı, hakaretli, şiddetli, gerilimli, ezilmiş pasif anneli evin içinde büyüyen insandan hayır bekle..
Konu sahibesine sabır tavsiye edenl er var. Bir kadın daha ne kadar sabırlı olabilir ki?
Parasızlığına, yokluğuna, hastalığına, işinin gücünün zorluğuna ve hatta kötü kayınvalideye, görümceye, eltiye sabreder bir kadın eş hatırı için ki o da bir yere kadar.
Bu eş olamamış kişiye kimin hatırına niye sabredecek. O adam değil mi bı kadını evden kovan, en ağır hakaretleri sıralayan?
Komu sahibesi boşanır mısınız o evde mi kalırsınız bilmem ama bebek işini erteleyin lütfen.
Hiçbir çocuk babasının annesine hakaret ettiğini duymamalı.
En azından ciddiye aldığınız için sizi tebrik ediyorum. İnsanların dertlerini tiye alarak ukalaca bir yazı yazmanın doğru bir üslup olmadığını söyledim. Kadının derdi var gelmiş yazmış kendisini ezdiriyor diye siz eziyorsunuz. Eş bazen sizin sabrınıza ödül olarak hayatınızda var olur bazen imtihan olarak. Benimkisi yoldaşımı bulma süreci. Onunla bu yola girerken ne ondan öncesi oldu benim için ne de ondan sonrası olabiliri düşündüm. Şartlar evliliğe götürseydi bizi. Bende şuan bu kadının durumunda olabilirdim. Sizler için bu devirde koca boşamak hayatından bir insanı kolayca çıkarmak bir cümleye bakıyor anlaşılan. Onun ardından yaşanan acıyı, o alışkanlığı yaşanmışlığı kimsenin düşündüğü yok. Bol bol okuyorum, dinliyorum sorguluyorum bir şeyler öğrenmeye çalışıyorum bu yolda. Bu evlilik konusunu düşünmeye başladığımdan beri o kadar çok hata bulup düzelttim ki kendimde. Siz her şeyi nasıl bu kadar basite indirgeyebiliyorsunuz anlamıyorum. Ben belki erkek arkadaşımdan ayrılırım. Yahut onunla evlenirim. Ama sonunda sınavımda sonuna kadar savaşmış olacağım mı evet. Evlenirsem kazanmış olacağım. Ayrılırsam evleneceğim o insanla olan ilişkimde içim sonsuz bir rahatlık içinde olacak. Benim bakış açım bu. Kadın hakları diye diye bunu bir ego savaşına dönüştürmeyin. Kadın değerlidir. Evet kadına yapılan onca zulüm var. Evet erkeklerin %90 ı egoist ve baskıcı. Ama kadının gücünü zekasıyla yapabileceklerini yoksayıp ta. Kocandan boşan deme hakkını kendinizde nasıl bulursunuz bilmiyorum. Evet sizin ukala deyiminizde kafalar pırıl pırıl. Çünkü kötü bir yürekle bakarsan bu dünyaya seninde o kocadan bir farkın kalmaz. O bana hakaret ediyor diye ben kendimi ezdiriyor değilim o kendini; eşine, sevgilisine hakaret eden aşagılık bir insan konumuna düşürüyor. Biraz daha olumlu bakın hayata. Sonunda kendi yaralarınızı sarma gücünü kendinizde bulasınız. Ben şuan onun karşısında dimdik duruyorum. Konu sahibide eminim duracaktır. Hayatta kestirip atmadan da kaEvet ihtiyacı olan kocişli mesaj çünkü bunun bir adım sonrası bu adamdan çocuk yapıp topluma kavga ortasında büyüyen, çatışan anne baba kurbanı psikolojisi bozuk birey yetiştirmek. Ben de toplumun parçası olarak bu durumdan etkileneceğim için yazarım, belki bu durum onu üzer ama döner bir kendine bakar.
İhtiyacı olan şey ayılmak artık.
İhtiyacı olan şey kendinin farkında olmak , yetişkin olduğunun, birey olarak değerli oldugunun ve bu değeri de kendisi istemedikçe kimsenin ona vermeyeceğinin farkında olmak.
Bunun yerine kendi durumundan yola çıkarak yaşadıklarını normalleştirmeye çalışmak ise saçmalık.
Size gelince yukarıda zaten yazmışsınız, hadi o evli, üzerinde toplum baskısı var, evlenmiş boşanmış olmanın yaratacağı algıdan korkuyor diyelim. Size ne oluyor ya hu? Sizi aşağılayan insana neredeyse tapacaksınız. Yok sevgileri sonsuzmuş. Kafalar pırıl pırıl.
Pardon ya yine ihtiyaç duyulmayan(!) şeyler yazdım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?