Erzurumlular da var bu davranışlar.Bizim ikisi de Erzurumlu çift arkadaşın önce kayınvalide kayınpeder gelir; bir iki ay kalırlardı. Ardından kızın annesi babası gelir onlarda iki ay kalırlardı.İkisine de çok normaldi hatta biz kızardık;siz ne zaman baş başa kalacaksınız diye. Hiç sorun olmazdı onlarda,ikş taraflı oluncaArkadaslar hepinize merhaba,
Koca dünyada kendimi öyle yalnız hissediyorum ki, bazen kendime bile kendimi anlatamıyorum.
Avukatım, kendi ayakları üzerinde duran bir kadınım. Günün birinde böyle bir şeyi mesele edeceğim aklıma gelmezdi, gülerdim.
3 yillik evliyim, evliligimin baslarinda da benzer konu yuzunden sikintilar yasadim ama bir sekilde idare ettim, ornek vermem gerekirse evleneli 4 gun olmustu kayinvalidem kayinpederim ve uyusturucu tedavisi goren ogullari kalmaya geldiler 40 gun kadar kaldilar. Bu arada biz istanbuldayiz onlar erzurumda. Kendi ailem de uzakta, samsunda.
Cok uzatmamak adina su anki duruma geceyim; 11 aylık bir bebeğim var, hamileligim riskli ve sıkıntılıydı. Ise ara vermek durumunda kaldım. Doğum yaptım. Kolik ve zor bir bebekti. Annem doğum zamanı 40 gün gelip kaldı. Başka da destek alamadım. Eşim de avukat, yoğun çalışıyor, çok fazla desteği olmuyor. Hayatım her anne gibi tümden değişti. Ama işi bırakmam, anne olmam, bebek derken ben çok zorlandım. Tüm bu sureclerde gerçekten kendimi çok yalnız hissettim. Ama bebeğimi kimseye güvenerek dogurmadigim için sitem de etmedim. O buyur ben tekrar çalışırım vs vs gibi kendimi telkin etmeye çalıştım.
Böyle zor bir süreçte eşimin annesi ve babası tek 1 kez arayıp nasılsın diye sormadılar. Biz bayramda esimin de istegi uzerine ailesinin yanina gittik, torunlarini gorsunler diye. 2 hafta önce eşim, annem bunalmış buraya gelmek istiyor dedi. Geldi, 17 yasindaki torununu da almis yanina. Ben hiçbir şekilde aranmadim.
Hiçbir şeye yardım etmiyor, bebekle de ilgilenmiyor, eşimle iki çift laf etmeye bile müsaade etmiyor. Ve sınırsız hizmet bekliyor. Bir yandan evden kucuk kucuk is almaya basladim. Bir yandan bebegim, bir yandan ufak tefek isler, bir yandan ev. Saygısızlık yapmamaya calisiyorum bu surede ama önünü alamıyorum. Ne zaman gideceği asla belli değil. Dün 2 tane evli kızını aradı yanına çağırdı. Bize sormadan. Sonra da esime kizlarinin gelecegini soyledi. Ben yine konunun hicbir tarafinda degilim. Bu arada evim 50 metrekare.
Dediğim gibi öncesini çok anlatmadım ama 3yillik sürede de kardeşleri amcası amcasının oğlu vs vs çok fazla yatılı misafirliğe gelen oldu, ben çalışırken bile.
Eşime rahatsız olduğumu defaatle dile getiriyorum ama kırk yılın başı yanına gelen ailesini istememekle suçlanıyorum.
Gerçekten çok severek evlendim hala seviyorum, kimseyi degistiremeyecegimi de biliyorum, sevginin aptallik olmamasi gerektigini de. Aklımdan ilk defa boşanmak geçti.
Herkese anlatip kendimi kucuk dusurmek istemiyorum, kendi anneme anlatiyorum, olacak bunlar gelecek kalacak abartma diyor, idare et diyor. Olayları ben mi abartıyorum, derdimi mi anlatamıyorum bilmiyorum.
Net bir şekilde şunu söyleyebilirim ki sınırdan asla anlamayan bir aile yapısına sahipler ve de kadını görmezden gelen. Onu da denedim başarı olamadım ve sadece eşimle aramız bozuldu.
Sizce de ortada sorun var mı yoksa ben hala cikamadigim bir lohusa depresyonunun içinde miyim
Ortada sorun var. Defolup gitsinler. Ben olsam gidin artık derim. Hiç utanmam. Defolsunlar.Arkadaslar hepinize merhaba,
Koca dünyada kendimi öyle yalnız hissediyorum ki, bazen kendime bile kendimi anlatamıyorum.
Avukatım, kendi ayakları üzerinde duran bir kadınım. Günün birinde böyle bir şeyi mesele edeceğim aklıma gelmezdi, gülerdim.
3 yillik evliyim, evliligimin baslarinda da benzer konu yuzunden sikintilar yasadim ama bir sekilde idare ettim, ornek vermem gerekirse evleneli 4 gun olmustu kayinvalidem kayinpederim ve uyusturucu tedavisi goren ogullari kalmaya geldiler 40 gun kadar kaldilar. Bu arada biz istanbuldayiz onlar erzurumda. Kendi ailem de uzakta, samsunda.
Cok uzatmamak adina su anki duruma geceyim; 11 aylık bir bebeğim var, hamileligim riskli ve sıkıntılıydı. Ise ara vermek durumunda kaldım. Doğum yaptım. Kolik ve zor bir bebekti. Annem doğum zamanı 40 gün gelip kaldı. Başka da destek alamadım. Eşim de avukat, yoğun çalışıyor, çok fazla desteği olmuyor. Hayatım her anne gibi tümden değişti. Ama işi bırakmam, anne olmam, bebek derken ben çok zorlandım. Tüm bu sureclerde gerçekten kendimi çok yalnız hissettim. Ama bebeğimi kimseye güvenerek dogurmadigim için sitem de etmedim. O buyur ben tekrar çalışırım vs vs gibi kendimi telkin etmeye çalıştım.
Böyle zor bir süreçte eşimin annesi ve babası tek 1 kez arayıp nasılsın diye sormadılar. Biz bayramda esimin de istegi uzerine ailesinin yanina gittik, torunlarini gorsunler diye. 2 hafta önce eşim, annem bunalmış buraya gelmek istiyor dedi. Geldi, 17 yasindaki torununu da almis yanina. Ben hiçbir şekilde aranmadim.
Hiçbir şeye yardım etmiyor, bebekle de ilgilenmiyor, eşimle iki çift laf etmeye bile müsaade etmiyor. Ve sınırsız hizmet bekliyor. Bir yandan evden kucuk kucuk is almaya basladim. Bir yandan bebegim, bir yandan ufak tefek isler, bir yandan ev. Saygısızlık yapmamaya calisiyorum bu surede ama önünü alamıyorum. Ne zaman gideceği asla belli değil. Dün 2 tane evli kızını aradı yanına çağırdı. Bize sormadan. Sonra da esime kizlarinin gelecegini soyledi. Ben yine konunun hicbir tarafinda degilim. Bu arada evim 50 metrekare.
Dediğim gibi öncesini çok anlatmadım ama 3yillik sürede de kardeşleri amcası amcasının oğlu vs vs çok fazla yatılı misafirliğe gelen oldu, ben çalışırken bile.
Eşime rahatsız olduğumu defaatle dile getiriyorum ama kırk yılın başı yanına gelen ailesini istememekle suçlanıyorum.
Gerçekten çok severek evlendim hala seviyorum, kimseyi degistiremeyecegimi de biliyorum, sevginin aptallik olmamasi gerektigini de. Aklımdan ilk defa boşanmak geçti.
Herkese anlatip kendimi kucuk dusurmek istemiyorum, kendi anneme anlatiyorum, olacak bunlar gelecek kalacak abartma diyor, idare et diyor. Olayları ben mi abartıyorum, derdimi mi anlatamıyorum bilmiyorum.
Net bir şekilde şunu söyleyebilirim ki sınırdan asla anlamayan bir aile yapısına sahipler ve de kadını görmezden gelen. Onu da denedim başarı olamadım ve sadece eşimle aramız bozuldu.
Sizce de ortada sorun var mı yoksa ben hala cikamadigim bir lohusa depresyonunun içinde miyim
Kocanızın size sevgisi ve saygısı var mı gerçekten,buna inanıyor musunuz?? Adamın umrunda değil önceliği ne evladı ne eşi.Avukat olarak ne olaylar hikayeler okudunuz gördünüz.İçinde bulunduğunuz şeye hâlâ evlilik diyorsanız hayatta bol şanslar.....Arkadaslar hepinize merhaba,
Koca dünyada kendimi öyle yalnız hissediyorum ki, bazen kendime bile kendimi anlatamıyorum.
Avukatım, kendi ayakları üzerinde duran bir kadınım. Günün birinde böyle bir şeyi mesele edeceğim aklıma gelmezdi, gülerdim.
3 yillik evliyim, evliligimin baslarinda da benzer konu yuzunden sikintilar yasadim ama bir sekilde idare ettim, ornek vermem gerekirse evleneli 4 gun olmustu kayinvalidem kayinpederim ve uyusturucu tedavisi goren ogullari kalmaya geldiler 40 gun kadar kaldilar. Bu arada biz istanbuldayiz onlar erzurumda. Kendi ailem de uzakta, samsunda.
Cok uzatmamak adina su anki duruma geceyim; 11 aylık bir bebeğim var, hamileligim riskli ve sıkıntılıydı. Ise ara vermek durumunda kaldım. Doğum yaptım. Kolik ve zor bir bebekti. Annem doğum zamanı 40 gün gelip kaldı. Başka da destek alamadım. Eşim de avukat, yoğun çalışıyor, çok fazla desteği olmuyor. Hayatım her anne gibi tümden değişti. Ama işi bırakmam, anne olmam, bebek derken ben çok zorlandım. Tüm bu sureclerde gerçekten kendimi çok yalnız hissettim. Ama bebeğimi kimseye güvenerek dogurmadigim için sitem de etmedim. O buyur ben tekrar çalışırım vs vs gibi kendimi telkin etmeye çalıştım.
Böyle zor bir süreçte eşimin annesi ve babası tek 1 kez arayıp nasılsın diye sormadılar. Biz bayramda esimin de istegi uzerine ailesinin yanina gittik, torunlarini gorsunler diye. 2 hafta önce eşim, annem bunalmış buraya gelmek istiyor dedi. Geldi, 17 yasindaki torununu da almis yanina. Ben hiçbir şekilde aranmadim.
Hiçbir şeye yardım etmiyor, bebekle de ilgilenmiyor, eşimle iki çift laf etmeye bile müsaade etmiyor. Ve sınırsız hizmet bekliyor. Bir yandan evden kucuk kucuk is almaya basladim. Bir yandan bebegim, bir yandan ufak tefek isler, bir yandan ev. Saygısızlık yapmamaya calisiyorum bu surede ama önünü alamıyorum. Ne zaman gideceği asla belli değil. Dün 2 tane evli kızını aradı yanına çağırdı. Bize sormadan. Sonra da esime kizlarinin gelecegini soyledi. Ben yine konunun hicbir tarafinda degilim. Bu arada evim 50 metrekare.
Dediğim gibi öncesini çok anlatmadım ama 3yillik sürede de kardeşleri amcası amcasının oğlu vs vs çok fazla yatılı misafirliğe gelen oldu, ben çalışırken bile.
Eşime rahatsız olduğumu defaatle dile getiriyorum ama kırk yılın başı yanına gelen ailesini istememekle suçlanıyorum.
Gerçekten çok severek evlendim hala seviyorum, kimseyi degistiremeyecegimi de biliyorum, sevginin aptallik olmamasi gerektigini de. Aklımdan ilk defa boşanmak geçti.
Herkese anlatip kendimi kucuk dusurmek istemiyorum, kendi anneme anlatiyorum, olacak bunlar gelecek kalacak abartma diyor, idare et diyor. Olayları ben mi abartıyorum, derdimi mi anlatamıyorum bilmiyorum.
Net bir şekilde şunu söyleyebilirim ki sınırdan asla anlamayan bir aile yapısına sahipler ve de kadını görmezden gelen. Onu da denedim başarı olamadım ve sadece eşimle aramız bozuldu.
Sizce de ortada sorun var mı yoksa ben hala cikamadigim bir lohusa depresyonunun içinde miyim
Şu anda durup düşünün kendinizi çocuğunuz yerine koyun.Herkese ayrı ayrı teşekkür ediyorum. Tek tek alintilayamadim ancak hepsini okudum.
Yani inanın kendimi kanıtlamak amacıyla bir şeyler söylemek istemem ama şunu bilin ki nice kadının bosanmasina ve yeni bir hayat kurmasına meslek geregi vesile oldum. Yani cok da isteyerek severek yaptım bunu sadece para kazanmak amacıyla değil.
Doğru yanlış algımı yitirdiğim bir dönemde söyledikleriniz iyi hissettirdi. Bazıları da tokat gibi. Her insanın olmuştur böyle dönemi, kiminin işinde kiminin ailevi meselelerde kiminin sağlığıyla ilgili.
Konuşmak çözüm değil, daha once denedim cunku. Duzelir gibi oldu bazi seyler ama dedigim gibi "oyle gibi" olmus. Boşanmak tek çözüm.
Üstteki bir arkadaşın dediği gibi doğulu bir erkekle evleneceklerin keşke konuya yolu düşse de okusa.
Tekrar teşekkür ederim herkese
O boklu kuzen hala geliyor mu ya offf4 yıllık evliyim çok benzer sorunları yaşıyorum. Ne kavgalar ne kıyametler ama sonunda kırk yılın başı gelen ailesini istemiyor oluyorum. Geçen kuzeni geldi tuvaletini bile temizlemeden çıktı gitti. Eşime gösterdim, kendi temizledi ama asla rahatsız olmuyor, vazgeçmiyor. Her gün “gelin bizde kalın” dilinde. Bir yere geldiklerinde yol parası verdiler diye 20-30 günden aşağı kalmıyorlar. Çok enteresan şeyler gerçekten. Ben asla yatıya birinde kalamıyorum, kalsam da çok az. Biri de uzun süre gelip yatılı kalsın istemiyorum. Çok iyi insanlar, diyecek hiç lafım yok çalışıyorum diye özen de gösteriyorlar kendince ama yaşam şekilleri bana aşırı ters ve biz bu sebeple eşimle çok tartışıyoruz. Bilemiyorum nasıl çözülür. Bu arada burada sürekli ne yazılsa boşan deniyor. Yani boşanmak bir süreç ve bu kadar kolay alınan bir karar değil. Buraya bakınca herkes dakikasında boşanıyor. O yüzden bunu başaramıyorsanız da sizi anlıyorum.
Bence boşanmadan önce denenebilir şeyler var ya. Eşinizle cozulmediyse gelenlere hizmeti kesip kendi hayatınıza odaklanmayi deneyebilirsiniz, bikac gün sonra çocuğu alıp annenize gitmeyi deneyebilirsiniz, gelecekleri zaman mesela 1 hafta sonrasına bir şehir dışı planı yapıp eşinize çoktan planlayıp her şeyi hazırlamıştım diyebilirsiniz ya da direkt ailesine kendiniz ben çok yoruluyorum diyebilirsiniz. Eşinizle başka sorununuz yoksa seviyosaniz ben olsam bu problemi eşimi aradan çıkarıp kendim halletmeyi denerdim. Ha yine size saygı duymayıp kendi bildiğini okuyorsa sizi biseylere mecbur birakiyosa o zaman yolları ayırmayı düşünebilirsinizHerkese ayrı ayrı teşekkür ediyorum. Tek tek alintilayamadim ancak hepsini okudum.
Yani inanın kendimi kanıtlamak amacıyla bir şeyler söylemek istemem ama şunu bilin ki nice kadının bosanmasina ve yeni bir hayat kurmasına meslek geregi vesile oldum. Yani cok da isteyerek severek yaptım bunu sadece para kazanmak amacıyla değil.
Doğru yanlış algımı yitirdiğim bir dönemde söyledikleriniz iyi hissettirdi. Bazıları da tokat gibi. Her insanın olmuştur böyle dönemi, kiminin işinde kiminin ailevi meselelerde kiminin sağlığıyla ilgili.
Konuşmak çözüm değil, daha once denedim cunku. Duzelir gibi oldu bazi seyler ama dedigim gibi "oyle gibi" olmus. Boşanmak tek çözüm.
Üstteki bir arkadaşın dediği gibi doğulu bir erkekle evleneceklerin keşke konuya yolu düşse de okusa.
Tekrar teşekkür ederim herkese
Onlar gelince annenize gitseniz ve onlar gidene kadar dönmeseniz. Yani durumunuz o kadar zor ki, ya gelenlerin burnundan getireceksiniz ya da siz gideceksiniz.Herkese ayrı ayrı teşekkür ediyorum. Tek tek alintilayamadim ancak hepsini okudum.
Yani inanın kendimi kanıtlamak amacıyla bir şeyler söylemek istemem ama şunu bilin ki nice kadının bosanmasina ve yeni bir hayat kurmasına meslek geregi vesile oldum. Yani cok da isteyerek severek yaptım bunu sadece para kazanmak amacıyla değil.
Doğru yanlış algımı yitirdiğim bir dönemde söyledikleriniz iyi hissettirdi. Bazıları da tokat gibi. Her insanın olmuştur böyle dönemi, kiminin işinde kiminin ailevi meselelerde kiminin sağlığıyla ilgili.
Konuşmak çözüm değil, daha once denedim cunku. Duzelir gibi oldu bazi seyler ama dedigim gibi "oyle gibi" olmus. Boşanmak tek çözüm.
Üstteki bir arkadaşın dediği gibi doğulu bir erkekle evleneceklerin keşke konuya yolu düşse de okusa.
Tekrar teşekkür ederim herkese
Hayırlısı olsun hakkinizda boyle boyle ya yola gelirler yada siz yolunuzu cizersiniz bir noktadan sonra insanda akil sagligida kalmiyorBenzer sorunlari yasayan ve paylasanlara da cok tesekkur ederim.
Ayrıca güncelleme yapmak istiyorum, yarın benden habersiz davet edilen 2 kızı -evli ve çocuklular bu arada- gelmiyorlar. Bizzat kendim aradım, gerekeni soyledim. Kayınvalide ayıp oldu boyle diyor, tam da beklediğim cevap. Yarın kızına gideceğini söyledi, dedim iyi olur kafa kafaya verip plan yapmışsınız neticede. Kızları da İzmit'te
1 2 güne ne söylediğimi unuturlar gibi geliyor. İşte o noktada bu kez inceldiği yerden kopar, çünkü gerçekten tahammülüm kalmadıHayırlısı olsun hakkinizda boyle boyle ya yola gelirler yada siz yolunuzu cizersiniz bir noktadan sonra insanda akil sagligida kalmiyor
Sanmıyorum istediği gibi at kosturamayacaksa o kadar yolu zahmet edip gelmez. İnşallah hızlıca öğrenirler sınırlarinizi1 2 güne ne söylediğimi unuturlar gibi geliyor. İşte o noktada bu kez inceldiği yerden kopar, çünkü gerçekten tahammülüm kalmadı
sonuna kadar okuyamadım ama tepkinizi sert göstermemişsiniz bence. eşiniz tamamen fiyasko. bebekli küçük bir eve nasıl olurda cümbür cemaat gelebilirler ve o da buna göz yumar. kayınvalideniz kayınbabanız her neyse ama başka misafirler de geldi diyorsunuz yuh artık. valla eşiniz madem anlamıyor sizde onlara belli edin hatta acık acık söyleyin cekinmeyin . misafirliğini bilmiyorsa bildireceksiniz. şakayla karışık laf sokun.Arkadaslar hepinize merhaba,
Koca dünyada kendimi öyle yalnız hissediyorum ki, bazen kendime bile kendimi anlatamıyorum.
Avukatım, kendi ayakları üzerinde duran bir kadınım. Günün birinde böyle bir şeyi mesele edeceğim aklıma gelmezdi, gülerdim.
3 yillik evliyim, evliligimin baslarinda da benzer konu yuzunden sikintilar yasadim ama bir sekilde idare ettim, ornek vermem gerekirse evleneli 4 gun olmustu kayinvalidem kayinpederim ve uyusturucu tedavisi goren ogullari kalmaya geldiler 40 gun kadar kaldilar. Bu arada biz istanbuldayiz onlar erzurumda. Kendi ailem de uzakta, samsunda.
Cok uzatmamak adina su anki duruma geceyim; 11 aylık bir bebeğim var, hamileligim riskli ve sıkıntılıydı. Ise ara vermek durumunda kaldım. Doğum yaptım. Kolik ve zor bir bebekti. Annem doğum zamanı 40 gün gelip kaldı. Başka da destek alamadım. Eşim de avukat, yoğun çalışıyor, çok fazla desteği olmuyor. Hayatım her anne gibi tümden değişti. Ama işi bırakmam, anne olmam, bebek derken ben çok zorlandım. Tüm bu sureclerde gerçekten kendimi çok yalnız hissettim. Ama bebeğimi kimseye güvenerek dogurmadigim için sitem de etmedim. O buyur ben tekrar çalışırım vs vs gibi kendimi telkin etmeye çalıştım.
Böyle zor bir süreçte eşimin annesi ve babası tek 1 kez arayıp nasılsın diye sormadılar. Biz bayramda esimin de istegi uzerine ailesinin yanina gittik, torunlarini gorsunler diye. 2 hafta önce eşim, annem bunalmış buraya gelmek istiyor dedi. Geldi, 17 yasindaki torununu da almis yanina. Ben hiçbir şekilde aranmadim.
Hiçbir şeye yardım etmiyor, bebekle de ilgilenmiyor, eşimle iki çift laf etmeye bile müsaade etmiyor. Ve sınırsız hizmet bekliyor. Bir yandan evden kucuk kucuk is almaya basladim. Bir yandan bebegim, bir yandan ufak tefek isler, bir yandan ev. Saygısızlık yapmamaya calisiyorum bu surede ama önünü alamıyorum. Ne zaman gideceği asla belli değil. Dün 2 tane evli kızını aradı yanına çağırdı. Bize sormadan. Sonra da esime kizlarinin gelecegini soyledi. Ben yine konunun hicbir tarafinda degilim. Bu arada evim 50 metrekare.
Dediğim gibi öncesini çok anlatmadım ama 3yillik sürede de kardeşleri amcası amcasının oğlu vs vs çok fazla yatılı misafirliğe gelen oldu, ben çalışırken bile.
Eşime rahatsız olduğumu defaatle dile getiriyorum ama kırk yılın başı yanına gelen ailesini istememekle suçlanıyorum.
Gerçekten çok severek evlendim hala seviyorum, kimseyi degistiremeyecegimi de biliyorum, sevginin aptallik olmamasi gerektigini de. Aklımdan ilk defa boşanmak geçti.
Herkese anlatip kendimi kucuk dusurmek istemiyorum, kendi anneme anlatiyorum, olacak bunlar gelecek kalacak abartma diyor, idare et diyor. Olayları ben mi abartıyorum, derdimi mi anlatamıyorum bilmiyorum.
Net bir şekilde şunu söyleyebilirim ki sınırdan asla anlamayan bir aile yapısına sahipler ve de kadını görmezden gelen. Onu da denedim başarı olamadım ve sadece eşimle aramız bozuldu.
Sizce de ortada sorun var mı yoksa ben hala cikamadigim bir lohusa depresyonunun içinde miyim
Harikasınız. Eşiniz çözemiyorsa bundan sonra kendiniz bu şekilde devam edin. Sınır çizilir zamanla. Boşan demekle sorunlar bitmiyor öyle kolay değil. Gerekeni yapmışsınız dik durun boyle hepBenzer sorunlari yasayan ve paylasanlara da cok tesekkur ederim.
Ayrıca güncelleme yapmak istiyorum, yarın benden habersiz davet edilen 2 kızı -evli ve çocuklular bu arada- gelmiyorlar. Bizzat kendim aradım, gerekeni soyledim. Kayınvalide ayıp oldu boyle diyor, tam da beklediğim cevap. Yarın kızına gideceğini söyledi, dedim iyi olur kafa kafaya verip plan yapmışsınız neticede. Kızları da İzmit'te
Benzer sorunlari yasayan ve paylasanlara da cok tesekkur ederim.
Ayrıca güncelleme yapmak istiyorum, yarın benden habersiz davet edilen 2 kızı -evli ve çocuklular bu arada- gelmiyorlar. Bizzat kendim aradım, gerekeni soyledim. Kayınvalide ayıp oldu boyle diyor, tam da beklediğim cevap. Yarın kızına gideceğini söyledi, dedim iyi olur kafa kafaya verip plan yapmışsınız neticede. Kızları da İzmit'te
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?