- 18 Eylül 2014
- 8.452
- 29.979
Eşimin ailesi ise hep borç içinde yaşamışlar. Evlerine defalarca haciz gelmiş. Dolandırılmışlar, avukatlık olmuşlar, vs. Yine de hiçbiri bu sıkıntıları dert edinmez kendilerine, mutlu mesut yaşarlar, bunu da takdir ederim.
Çok teşekkür ederim yorumlarınız için... Ama o kadar güzel yorumlar geliyor ki gerçekten kafam daha çok karıştı.
Bu arada yaklaşık 1 saat önce aldığım bir habere göre eşimin abisi de 2 yıllık nişanlısı tarafından terk edilmiş. Onlar da aynı evde yaşıyorlardı, dolayısıyla evi terk etmek zorunda kalmış abisi de. Yanında da eşim... İkisi gidip bir arkadaşlarının evine sığınmışlar. Zavallılar... Kaynımın nişanlısını aradım hemen nasılsın diye, 1 saat konuştuk telefonda, sanki benim cümlelerimi biri ona önceden söylemiş gibi aynı şeyleri anlattı. (Bu arada ne bizim aramızdaki sorunlardan onların ne de onlarınkinden bizim hiç haberimiz olmamıştı).
Şoka girdim. Aynı sebeplerden dolayı kız 2 yıldır bekliyor abisi ha iş bulacak, ha buldu, ha evleneceğiz diye diye, en sonunda "Ben kendimi kullanılıyor hissediyorum" diyip atmış nişanı!!! Bunlarda ailede genetik bir hastalık mıdır nedir kadınlara sırtlarını dayayıp çalışmamak, anlayamıyorum. İkisi şimdi baş başa vermiş ya bizim ne kadar açgözlü, paracı kadınlar olduğumuzu çekiştiriyorlardır şimdi (Bütün kadınlar aynı muhabbeti) ya da biz ne yaptık da aynı anda aynı sebepten tekmeyi yedik acaba diye düşünüyorlardır...
Eşim hala ne aradı ne sordu zaten 2 gündür. Ne yiyor, ne içiyorsun bile demedi. Duyduğuma göre hala oralarda iş kurabilmek için borç para arıyormuş. Akılsız adam!!! Gittikçe sinirim büyüyor içimde...
Çok teşekkür ederim yorumlarınız için... Ama o kadar güzel yorumlar geliyor ki gerçekten kafam daha çok karıştı.
Bu arada yaklaşık 1 saat önce aldığım bir habere göre eşimin abisi de 2 yıllık nişanlısı tarafından terk edilmiş. Onlar da aynı evde yaşıyorlardı, dolayısıyla evi terk etmek zorunda kalmış abisi de. Yanında da eşim... İkisi gidip bir arkadaşlarının evine sığınmışlar. Zavallılar... Kaynımın nişanlısını aradım hemen nasılsın diye, 1 saat konuştuk telefonda, sanki benim cümlelerimi biri ona önceden söylemiş gibi aynı şeyleri anlattı. (Bu arada ne bizim aramızdaki sorunlardan onların ne de onlarınkinden bizim hiç haberimiz olmamıştı).
Şoka girdim. Aynı sebeplerden dolayı kız 2 yıldır bekliyor abisi ha iş bulacak, ha buldu, ha evleneceğiz diye diye, en sonunda "Ben kendimi kullanılıyor hissediyorum" diyip atmış nişanı!!! Bunlarda ailede genetik bir hastalık mıdır nedir kadınlara sırtlarını dayayıp çalışmamak, anlayamıyorum. İkisi şimdi baş başa vermiş ya bizim ne kadar açgözlü, paracı kadınlar olduğumuzu çekiştiriyorlardır şimdi (Bütün kadınlar aynı muhabbeti) ya da biz ne yaptık da aynı anda aynı sebepten tekmeyi yedik acaba diye düşünüyorlardır...
Eşim hala ne aradı ne sordu zaten 2 gündür. Ne yiyor, ne içiyorsun bile demedi. Duyduğuma göre hala oralarda iş kurabilmek için borç para arıyormuş. Akılsız adam!!! Gittikçe sinirim büyüyor içimde...
sevgili the witch, siz yine de eşinizi kendinizden uzaklaştırmayın. şimdi o kardeşinin de yaşadığı olaylardan etkilenecektir.
üzülecek, desteğe ihtiyaç duyacak. kendi kardeşiniz olsa siz de üzülürdünüz. (kaynınız haksız olsa da)
şu durumda biraz yapıcı olun, bu şekilde araya daha çok soğukluk girebilir. eşinizi yanınıza çağırın tavsiyem
Zaten bu akşam da geçsin yarın arayacağım. Gelsin konuşalım artık, böyle nereye kadar... Ben de yapayalnız kaldım burda. Araya soğukluk giriyor, çözülecek şey uzadıkça çözülemez oluyor...
Kızlar ağlamaktan helak oldum, aklımı kaçırmak üzereyim. Bugün öğle arasında tam 1 saat boyunca aradım eşimi açmadı telefonunu. Yanında kaldığını öğrendiğim arkadaşını aradım, "Benim yanımda, içerde, şimdi söylerim açar telefonunu dedi, tamam dedim. Birkaç kez daha aradım eşimi yine açmadı telefonunu. Arkadaşını tekrar aradım açmadı telefonunu. Kayınvalidemi aradım, normalde her gün ararım, konuşuruz, o da açmadı telefonunu. Görümcemi aradım, açtı, dedim ki anneme ulaşamıyorum, önce dışarı çıkmış dedi sonra uyuyo dedi. Eşime ulaşır mısın abla, beni arasın dedim, tamam dedi. Defalarca aradım eşimi, yok, açmadı yine. Görümcemi tekrar aradım açmadı telefonu. Bu sefer kaynımı aradım İstanbuldaki, o da açmadı. Çıldırdım, hepsine mesaj yazdım, nolur açın telefonları birşey söyleyin, kesin kötü bişi oldu benden saklıyorsunuz dedim. Vicdanınız varsa nolur söyleyin dedim. Bi baktım arkadaşı aradı, "Benden duymuş olma sakın ama eşin annesine gitti dün gece, orda kaldı. Bana da tembihledi, TheWitcH sorarsa sende kaldığımı söylersin dedi"diyince hayatımın şokunu yaşadım. Meğer o günlerdir bana, "Bu eve gelemez, gelirse kovarım, git karının yanına derim" diye ahkam kesen kav ve görümcelerim benden saklıyorlarmış eşimin orda kaldığını. O kadar sinirlendim ki onlardan bu yaptıklarının acısını çıkarmazsam içim soğumayacak. Kayınvalidem arasa beni şimdi ona öyle şeyler söylerim ki aldığı nefesten utanır.
Yazıklar olsun ya. Nasıl saklarlar eşimi benden? Nasıl olur da evine dön diye yollamazlar? Benim meraktan öldüğümü göre göre nasıl cevap vermezler telefonlara?
Eşimi ikna ettim, akşam eve gel konuşalım dedim, tamam dedi. Ama telefonda bile hala bana laf sokma çabasında. Nerdesin dedim, İstanbulda arkadaşın yanındayım dedi. Doğruyu söyle dedim, doğru dedi. Ben senin nerde olduğunu biliyorum dedim, nerden biliyosun dedi. Akşam çok sakin ve ılımlı konuşmak niyetindeydim ama o kadar sinirliyim ki o evi içinde kendisi varken ateşe verebilirim. Yalnız arkadaşını ele veremem, ne desem de nerde olduğunu bildiğimi nasıl açıklasam??? Bi akıl verin. Bana yalan söylediklerini yüzlerine vurmam lazım!!!