- Konu Sahibi Latinachica
-
- #81
simdinin gucu kitabini okursaniz daha net olur. Yasadiklarimiz ve acilarimiz bir aci bedeni olusturur ve bu beden acidan icten ice zevk alir. Ne zaman aciya takintiya meyletsem bu benim degil o aci bedeninin dusunceleri diyorum ve disardan izliyorum o dusunceleri. Ben farkettikce onlar azaldi. Ayrica duygularimi farkli adlandirma yontemi kesfettim kendi kendime. mesela cok gerilince genelde derin endiseli dusuncelere dalardim gerginligim artardi ve sosyal fobi vs. yasardim. simdi o gerginligi icimde hissedince bu heyecan duygusu diyorum. Heyecanlanmam iyi bir sey demek ki seviniyorum diyorum. Eger bu olmuyorsa o kotu duyguyu aci bedenimin yasadigini, benimle ilgisi olmadigini dusunuyor ve ondan kendimi soyutluyorum.Ilginc bi bakis acisiymis. Yani yok mu sayiyosunuz
Simdinin gücü kitabini okuyacagim ama olumsuz hisleri bastirmak ilerde birikmesine sebep olmaz mi? iyi hisler gibi kotu hisler de bizimdir? sadece iyi olmaz ki...simdinin gucu kitabini okursaniz daha net olur. Yasadiklarimiz ve acilarimiz bir aci bedeni olusturur ve bu beden acidan icten ice zevk alir. Ne zaman aciya takintiya meyletsem bu benim degil o aci bedeninin dusunceleri diyorum ve disardan izliyorum o dusunceleri. Ben farkettikce onlar azaldi. Ayrica duygularimi farkli adlandirma yontemi kesfettim kendi kendime. mesela cok gerilince genelde derin endiseli dusuncelere dalardim gerginligim artardi ve sosyal fobi vs. yasardim. simdi o gerginligi icimde hissedince bu heyecan duygusu diyorum. Heyecanlanmam iyi bir sey demek ki seviniyorum diyorum. Eger bu olmuyorsa o kotu duyguyu aci bedenimin yasadigini, benimle ilgisi olmadigini dusunuyor ve ondan kendimi soyutluyorum.
Kendine degee veemeyw baslatinca, bir de hayallerin yok mu hic ?30 yaşındayım. 20 yasindayken de burdaydım. 30da da burdayım. Degisen bir şey yok. Kendimle kavgam o zaman da vardı simdi de var. Bitmiyor, değişemedim, aşamadım.
Terapi aldım hala alıyorum, hesapladım terapilerime terazi 10bine yakin para ödemişim. Bir anda değişmeyi beklemiyorum. Ama boyle hic degisemeyecekmis gibi hissetmek, hayatı bu benle gecirecek olma düşüncesini de kabul edemiyorum.
Insanlarla iliskimde sorun yaşıyorum, is hayatımda sorun yasiyorum, ailemle onlar bilmese de kendi icimde sorun yasiyorum.
En onemlisi kendimle sorunum var.
Yine bir kriz yaşadım, yasadigim seyin onemi yok. Çünkü bugün bunu yasadim boyle bitik hissediyorum, yarin cok farkli sey yasayacagim ve ayni sekilde bitik hissedicem ama.
Evlenmek cocuk yapmak fikri bana cok uzak. Boyleyken bir cocuk dunya getiremem, evlenirsem bir baskasini mutsuz edemem.
Normal bir insan olmayi oyle isterdim ki.
Bu sureclerden gecen var mi aranizda.
Asabilen, ben degistim diyebilen, bunu icsellestirebilen. Bunun mumkun olduguna inanmaya col ihtiyacim var
Cidden kendim icin soruyoru.... Kendine deger vermek nasil baslar? Nasil devam eder... Bazen arada ne guzelim kendimle iyiyim baska seye ihtiyacim yok kendimi seviyorum diyorum 5 dk surmuyor ertesi gun ayni terhane...Kendine degee veemeyw baslatinca, bir de hayallerin yok mu hic ?
Ben de son zamanlardabir takim beyin firtinasi yasiyorum. Kendine deger vermek , artik birileri uzulecek diye dusunmeden kafaya takmadan kepenkleri indirip siz o an ne yasamak istiyorsaniz onu yasamak. Cok basit bisi olabilir. En dogrusu ve bu isin ilaci ise , kendinize ozel bir yasam kurmakCidden kendim icin soruyoru.... Kendine deger vermek nasil baslar? Nasil devam eder... Bazen arada ne guzelim kendimle iyiyim baska seye ihtiyacim yok kendimi seviyorum diyorum 5 dk surmuyor ertesi gun ayni terhane...
Ben değiştimBen o kadar cok kendimi buluyorum ki karakterlerde. Ozellikle cocukken yasanan travmalarda. Iyilesmek istemek soyle yapayim boyle yapayim diye planli hareket etmek tarzinda bir seyse yaoamiyorum iste ben onu en ufam bir krizde yerle bir oluyorum. Bugun oldugu gibi
cok guzel fikirler ve herkeste farkli seyler ise yararSimdinin gücü kitabini okuyacagim ama olumsuz hisleri bastirmak ilerde birikmesine sebep olmaz mi? iyi hisler gibi kotu hisler de bizimdir? sadece iyi olmaz ki...
konu sahibi, belki yasanilanlara hep olumsuz bakmaya alismisizdir. uzulmekten korktugumuz icin mutlu olmaktan guvenmekten korkuyoruzdur.
cesaret edip uzulmeyi goze alarak iyi dusunmeyi denemeliyiz ... yani adam kapiyi acarken kotu baktiysa "kapimi acti :)" diye dusunsek.
bizim bu eskide yasayisimiz bizi melankolik yapiyor, beyin bu aciya alisiyor ve guvenli bolgesi yapiyor uzgunluk halini. ve kendi hayatimiza dinamit koyuyoruz...
bi tavsiye duymustum kendi hayatini romantiklestir diye yani yemek yaparken, evi temizlerken bi filmin basrolu gibi yasa... kendine alisacaksin belki seveceksin...
Ben de bu durumdayım mutlaka sebepleri vardır mutsuzluğun genetikle bile ilgisi var öyle söyleyeyim ben de oyalanıyorum bir şey iler bulmaya çalışıyorum yaşamaya sebebim olsun diye çocuk aile bana da uzak ben zamana bırakıp akışa teslim olarak hafifletebiliyorum sadece bu durumu30 yaşındayım. 20 yasindayken de burdaydım. 30da da burdayım. Degisen bir şey yok. Kendimle kavgam o zaman da vardı simdi de var. Bitmiyor, değişemedim, aşamadım.
Terapi aldım hala alıyorum, hesapladım terapilerime terazi 10bine yakin para ödemişim. Bir anda değişmeyi beklemiyorum. Ama boyle hic degisemeyecekmis gibi hissetmek, hayatı bu benle gecirecek olma düşüncesini de kabul edemiyorum.
Insanlarla iliskimde sorun yaşıyorum, is hayatımda sorun yasiyorum, ailemle onlar bilmese de kendi icimde sorun yasiyorum.
En onemlisi kendimle sorunum var.
Yine bir kriz yaşadım, yasadigim seyin onemi yok. Çünkü bugün bunu yasadim boyle bitik hissediyorum, yarin cok farkli sey yasayacagim ve ayni sekilde bitik hissedicem ama.
Evlenmek cocuk yapmak fikri bana cok uzak. Boyleyken bir cocuk dunya getiremem, evlenirsem bir baskasini mutsuz edemem.
Normal bir insan olmayi oyle isterdim ki.
Bu sureclerden gecen var mi aranizda.
Asabilen, ben degistim diyebilen, bunu icsellestirebilen. Bunun mumkun olduguna inanmaya col ihtiyacim var
Katılıyorum.Ben değiştim
Çocukluk insan hayatında çok önemli ama artık yetişkinim. Çocukken ebeveynlerimin yaptığı hatalara ağlayacak, kendime acıyacak kadar çok zamanım yok. Yıllardır psikoloji okurum, insan sadece çocukluğuna göre şekillenmiyor, bu ara topluma pompalanan Gülseren Budayıcıoğlu görüşünden başka ekollerde var dünyada inanınayağa kalkın ve yolunuza devam edin, geçmiş geçmişte kaldı, değiştiremezsiniz o yüzden geleceğe dönün yüzünüzü. Kendime bunları telkin ettim hep, evet berbat bir çocukluk yaşadım, hak etmediğim bir sürü olay yaşadım ama hepsi geçmişte kaldı. Bugün yaşayan güçlü kadının tecrubeleri oldular, beni pişirdiler acılarım, böyle düşünün. Ömrün en güzel yıllarındasınız, zehir etmeyin kendinize, gülümseyin
Yukarıda kendinize bin tane tanı koymuşsunuz. Kırmızı oda gibi diziler yararlı olmaktan çok zararlı olmaya başladı sanırım. Ben yazdıklarınızı okuduğumda sosyal yönden kısır bir hayat yaşayan, değişime kapalı birini gördüm. Bence en büyük probleminiz bu ikisi.Iste kirmizi odada diyor ya doktor bir cocuk ailede sevilmediyse tum dunya onu sevse de sevgisiz hisseder. Benim de oyle durumum. Sevildigimi hissetmedim, sevdigimi hissedemiyorum. Beni kimse sevmez dedigim gibi birini sevdigimden de emin olamiyorum. Evet nasil aile olunmaz cok iyi biliyorum. Annemi cok elestiririm ama anneme cok benziyorum. Cocugumun da bana benzemesi ihtimaline katlanamam. Kacinilmaz son gibi
Yok ben de terapiye gidiyorum zaten, tani koymak degil farkindalik. Ama dedikleriniz de dogru.Yukarıda kendinize bin tane tanı koymuşsunuz. Kırmızı oda gibi diziler yararlı olmaktan çok zararlı olmaya başladı sanırım. Ben yazdıklarınızı okuduğumda sosyal yönden kısır bir hayat yaşayan, değişime kapalı birini gördüm. Bence en büyük probleminiz bu ikisi.
Oyle bir kisir dongu ki yalniz olmak istemiyorum ama yanimda biri olunca da rahat edemiyorum. Bir adim attim bu surecte bir kursa kayit oldum. Devamli olsun istiyorum bakalim 1 ayi doldurdum. Olumlu taraflarim vardir elbette ama gormeyi bileneIse once kendine acimayi birakmakla baslamalisin. Daha kendini bile tanimiyorken nasil degisebilirsin. Surekli negatif yonlerini goruyorsun da hic mi olumlu taraflarin yok? Neyi seversin mesela, nelerden hoslanirsin? Sen nail birisin? Iyi taraflarini gelistir.
48 yasindayim. Ben beni bildim bileli yalnizim. Evli iken de yalnizdim. Cocuklugumda da. Ama kendimden sıkılmıyorum. Yalnizlik o kadar da kotu degil. Sinemaya yalniz gitmeyi daha cok severim mesela. Yanimda biri varken salya sumuk aglayamam. Oysa tek basima tum duygularimi yasayabiliyorum.
Aile iliskilerin kopuk olabilir. Bulundugun ortam enerjini somurebilir. Sen de enerjini somuren insanlardan uzaklas. Ayri bir eve çık, cikamiyorsan seni olumsuz etkileyecek insanlardan mumkun mertebe uzak dur. Spor yap. Enerjini artiracak insanlarla birlikte ol. Kendini oldugun gibi kabul et. Kimse mukemmel degil.
Kendini değiştiremezsin ama geliştirirsin.Benim hikayem çocukluğumda başladı annemin hastalıkları, ambulanslar, sürekli annem ölücek korkusu, başka kişilerin bana bakmak zorunda kalması...Annemin bir sürü hastalığı oldu bi ara sinir krizleri geçirirdi birden gülerdi ve ağlamaya başlardı yıllarca sessizce izledim taa ki 9 yaşıma kadar.Annemin hastalıklarını iyileştirdiler ama ben hasta oldum.9 yaş nedir ki oyun oynarsın hastalık nedir bilmezsin..Benim öyle olmadı önce çarpıntılarım oldu sonra doktor doktor gezdik.Gözükmediğim kalp doktoru kalmadı.Büyüdükçe biraz geçsede paniklerim oldu sürekli.Sonra evlendim eşim böyle hastalık felan takmaz.Kendimi dinlememeye başladım.Çocuklarım oldu..Hiç kendimi bırakmadım yılmadım.Psikiyatriye git dediler sürekli gitmedim kendimi o antideprasanlara bırakmak istemedim.Sürekli savaştım kendimle birden atak mı geldi kalbim çarpar nefes alamıyomuy gibi olurum attım kendimi sokağa yürüdüm, biyerde daraldım mı durdum orda kimseye belli etmeden sakinleştim.Evet tamamel geçiremedim ama yoğun stres yaşamazsam bi sıkıntı olmuyor.Ve en önemlisi evlatlarımın benim gibi büyümesini istemediğim için hiç bi zaman belli etmedim.Unutma ki sana senden başka kimse yardım edemez.Hep bunu söylerim kendime.30 yaşındayım. 20 yasindayken de burdaydım. 30da da burdayım. Degisen bir şey yok. Kendimle kavgam o zaman da vardı simdi de var. Bitmiyor, değişemedim, aşamadım.
Terapi aldım hala alıyorum, hesapladım terapilerime terazi 10bine yakin para ödemişim. Bir anda değişmeyi beklemiyorum. Ama boyle hic degisemeyecekmis gibi hissetmek, hayatı bu benle gecirecek olma düşüncesini de kabul edemiyorum.
Insanlarla iliskimde sorun yaşıyorum, is hayatımda sorun yasiyorum, ailemle onlar bilmese de kendi icimde sorun yasiyorum.
En onemlisi kendimle sorunum var.
Yine bir kriz yaşadım, yasadigim seyin onemi yok. Çünkü bugün bunu yasadim boyle bitik hissediyorum, yarin cok farkli sey yasayacagim ve ayni sekilde bitik hissedicem ama.
Evlenmek cocuk yapmak fikri bana cok uzak. Boyleyken bir cocuk dunya getiremem, evlenirsem bir baskasini mutsuz edemem.
Normal bir insan olmayi oyle isterdim ki.
Bu sureclerden gecen var mi aranizda.
Asabilen, ben degistim diyebilen, bunu icsellestirebilen. Bunun mumkun olduguna inanmaya col ihtiyacim var
Bende 29 yaşındayım. Benim de hep kendimle sorunlarım vardı .Şimdi de var ama eskisi gibi çok değil. Bende evlenip başkasına mutsuzluk veririm düşüncesiyle evliliği kafam da bitirdim. Çocukları çok sevmeme rağmen böyle bir dünyaya çocuk getirmeyi düşünmedim. Her şeyi akışına bıraktım. Boşverin su akar yolunu bulur30 yaşındayım. 20 yasindayken de burdaydım. 30da da burdayım. Degisen bir şey yok. Kendimle kavgam o zaman da vardı simdi de var. Bitmiyor, değişemedim, aşamadım.
Terapi aldım hala alıyorum, hesapladım terapilerime terazi 10bine yakin para ödemişim. Bir anda değişmeyi beklemiyorum. Ama boyle hic degisemeyecekmis gibi hissetmek, hayatı bu benle gecirecek olma düşüncesini de kabul edemiyorum.
Insanlarla iliskimde sorun yaşıyorum, is hayatımda sorun yasiyorum, ailemle onlar bilmese de kendi icimde sorun yasiyorum.
En onemlisi kendimle sorunum var.
Yine bir kriz yaşadım, yasadigim seyin onemi yok. Çünkü bugün bunu yasadim boyle bitik hissediyorum, yarin cok farkli sey yasayacagim ve ayni sekilde bitik hissedicem ama.
Evlenmek cocuk yapmak fikri bana cok uzak. Boyleyken bir cocuk dunya getiremem, evlenirsem bir baskasini mutsuz edemem.
Normal bir insan olmayi oyle isterdim ki.
Bu sureclerden gecen var mi aranizda.
Asabilen, ben degistim diyebilen, bunu icsellestirebilen. Bunun mumkun olduguna inanmaya col ihtiyacim var
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?