- 24 Aralık 2014
- 1.364
- 896
- 73
Nasıl yensek ki bu zararlı huyu
Nasıl yensek ki bu zararlı huyuben de aynı şekilde.senin gibiyim
Cok yakin arkadaslarimin bile iyiligini istemiyorum mesela onlar sinifta kalsin ben geceyim, ben is bulayim onlar bulmasin gibi. Daha sonralarda ise hem herseyde ben cuvalladim bu kotu hislerim daha cok cogaldi. Simdi sanki insanlarin benim dustugume sevindiklerini hic kimsenin birbirinin iyiligini istemedigini hissediyorum. Kendine guvenen, konuskan, sicak, mutlu, guclu, sevgilisi olan, duzgun bir isi olan, sevilen, arkadas cevresi genis olan herkesden nefret ediyor resmen.
Ben ne "bu özelliklerinin farkındasın demek ki iyi bir insansın" diyeceğim ne de "Allah senin gibilerden korusun".
Çünkü başkasının günlüğüne yazdıklarından ya da günlük hayatta aklından geçirdiklerinden farklı bir şey görmedim, herkes burada tanınmamanın rahatlığıyla içini dökebilse ne cinayet planları, ne komplo teorileri okurduk.
Bir de şu var tabi insanlar bırakın yazıya dokebilmeyi iç seslerinde bile durust olamıyorlar çoğu kez aslında hiç de sevmedikleri kişi ve durumlar konusunda, doğal olarak size benzeme hususunda " acaba ben de böyle miyim" sorusunu yanıtlayabilmek için kendine dışarıdan bakma konusunda çok başarılı olmak lazım.
Yani bir çoğu insaniyet namına değil de normlar adına insancıllaşıyorlar genele bakarsak.
Cezaî yaptırım olmasa kim bu denli hür olabilirdi, işinde gücünde, sakin, uyumlu onca insan neler yapardı kimbilir...
Bir de iyiye iyi olmak kolay, kötüye kaç kişi Mevlana felsefesiyle yaklaşabiliyor ki...
Neyse.
Durumunuz kötü, sizin gibi kardeş, arkadaş istemeyenler de olmuş ama onlardan önce kendinize zararınız olduğu için kötü durumdasınız.
Neticede gözü dönmüş bir psikopat değilseniz etrafınızdaki mutlu insanları boğup öldürmeyeceksiniz ama canınızı sıkan mutluluk tabloları karşısında siz her gün öleceksiniz.
Sadece siz de değil, içinizde bir gün sizin de mutlu olabileceğinize dair inanç ve umutlarınız da ölecek hatta muhtemelen çoğu çoktan ölmüş.
Birçok olumsuz koşul gibi sizin de mutluluktan mutsuz olmayı modellediginizi düşünüyorum.
Yani etrafınızda sürekli dedikodu yapan, yolunda gitmeyen işlerden beslenen ve hayat enerjinizi emen birileri olmasa siz de böyle olmazdınız.
O kişi ya da kişilerden kurtulmadıkça bu depresif ruh halini bir kambur gibi ömür boyu taşıyacaksınız.
Onlardan biri olarak ve başkalarını da kendinize benzeterek ki en fena kısmı bu olsa gerek çünkü olumsuzluk bulaşıcıdır ve kötü iyiden daha kolay benimsenir, yayılır maalesef.
Merhaba arkadaslar, benim bir sorunum var baskalarina soyleyemedigim. Cok yakin arkadaslarimin bile iyiligini istemiyorum mesela onlar sinifta kalsin ben geceyim, ben is bulayim onlar bulmasin gibi. Daha sonralarda ise hem herseyde ben cuvalladim bu kotu hislerim daha cok cogaldi. Simdi sanki insanlarin benim dustugume sevindiklerini hic kimsenin birbirinin iyiligini istemedigini hissediyorum. Gecenlerde yakin bir arkadasim baska biri icin cok havali olan sonra fena yere cakilir gibi birsey dedi. Kendi uzerime alindim. Kuzenim de ben ve diger kuzenlerimin yaninda "ben herseyi sizden once yaptim; sizden once mezun oldum, sizden once evlendim anne oldum gibi". Insanlarin her sozune takilmiyayim diyorum birsey demiyorum sozlerine, zaten cevrem cok genis degil diyorum ama olmuyor. Sonra icimde kin tutuyorum istemeden, kimseyi sevmedigimi goruyorumOnceleri sadece secici oldugum icin hoslanmadigim insanlarin cok oldugunu dusunuyordum ama simdi kendimden biktim. Cekingen ve sessiz biriyim herkesle arkadas olamiyorum. Cogu zaman insanlarin benim hakkimda neler dusundugune takiyorum. Kendine guvenen, konuskan, sicak, mutlu, guclu, sevgilisi olan, duzgun bir isi olan, sevilen, arkadas cevresi genis olan herkesden nefret ediyor resmen. Bu kotu hislerimin kaynagi nedir sizce? (Asiri hirstan, bencillikten, yasadigim fazla mutsuzluklar mi yoksa ben kotu birimiyim? Siz de boyle hissediyor musunuz?
Ben ne "bu özelliklerinin farkındasın demek ki iyi bir insansın" diyeceğim ne de "Allah senin gibilerden korusun".
Çünkü başkasının günlüğüne yazdıklarından ya da günlük hayatta aklından geçirdiklerinden farklı bir şey görmedim, herkes burada tanınmamanın rahatlığıyla içini dökebilse ne cinayet planları, ne komplo teorileri okurduk.
Bir de şu var tabi insanlar bırakın yazıya dokebilmeyi iç seslerinde bile durust olamıyorlar çoğu kez aslında hiç de sevmedikleri kişi ve durumlar konusunda, doğal olarak size benzeme hususunda " acaba ben de böyle miyim" sorusunu yanıtlayabilmek için kendine dışarıdan bakma konusunda çok başarılı olmak lazım.
Yani bir çoğu insaniyet namına değil de normlar adına insancıllaşıyorlar genele bakarsak.
Cezaî yaptırım olmasa kim bu denli hür olabilirdi, işinde gücünde, sakin, uyumlu onca insan neler yapardı kimbilir...
Bir de iyiye iyi olmak kolay, kötüye kaç kişi Mevlana felsefesiyle yaklaşabiliyor ki...
Neyse.
Durumunuz kötü, sizin gibi kardeş, arkadaş istemeyenler de olmuş ama onlardan önce kendinize zararınız olduğu için kötü durumdasınız.
Neticede gözü dönmüş bir psikopat değilseniz etrafınızdaki mutlu insanları boğup öldürmeyeceksiniz ama canınızı sıkan mutluluk tabloları karşısında siz her gün öleceksiniz.
Sadece siz de değil, içinizde bir gün sizin de mutlu olabileceğinize dair inanç ve umutlarınız da ölecek hatta muhtemelen çoğu çoktan ölmüş.
Birçok olumsuz koşul gibi sizin de mutluluktan mutsuz olmayı modellediginizi düşünüyorum.
Yani etrafınızda sürekli dedikodu yapan, yolunda gitmeyen işlerden beslenen ve hayat enerjinizi emen birileri olmasa siz de böyle olmazdınız.
O kişi ya da kişilerden kurtulmadıkça bu depresif ruh halini bir kambur gibi ömür boyu taşıyacaksınız.
Onlardan biri olarak ve başkalarını da kendinize benzeterek ki en fena kısmı bu olsa gerek çünkü olumsuzluk bulaşıcıdır ve kötü iyiden daha kolay benimsenir, yayılır maalesef.
tek bildiğim bu huyumuzdan acilen vazgeçmemiz..çünkü her zaman çok üzülen tabiri caizse kazıklanan biz oluyoruz..(özellikle ben)Nasıl yensek ki bu zararlı huyubir fikrin varmı
Yazdiklarinizdan cok etkilendim. Zaman ayirip, ince dusunup ve kimseyi kirmayacak sekilde yazmissiniz. Ben durustce hissettigim seyleri yazdim hatta kendimi daha fazla kotuledim fark ettiyseniz. Mesela mutlu, kendine guvenen vs insanlardan nefret ettigimi yazmisim. Aslinda orada demek istedigim benim yasamak istedigim hayati baskalarinin yasamasi ve bu yuzden uzulup bu insanlari kiskanmamdir. Maalesef insanlar esit sartlarda dunyaya gelmiyor ve yasamlarini esit sartlar surdurmuyorlar. Benim hayatimi da bir baskasi kiskaniyordur eminim. Yazilanlari okudukca biraz annemin butun hayati boyunca baskalarinin hayatini kiskandigini, babami diger eslerle beni de diger cocuklarla karsilastirdigini hatirladim. Ama bunlar sadece benim annemin yaptigi seyler degil bunun da farkindayim. Beni elestirenlere de kizmiyorum. Cok acimasiz insanlar var maalesef. Nedense HICKIMSE birini kiskandigini itiraf etmemis. En basitinden siz hic mi kardesinizi annenizden kiskanmadiniz? Burada bunlari paylasip dertlesmek ve bir cozum bulmakti niyetim. Gercekten yardimci olanlara tesekkur ediyorum.
fecisin..şanslıyımki senin gibi bir kuzenim arkadaşım yok. evet iyi olmadığın ortada. sende farkındasın..Merhaba arkadaslar, benim bir sorunum var baskalarina soyleyemedigim. Cok yakin arkadaslarimin bile iyiligini istemiyorum mesela onlar sinifta kalsin ben geceyim, ben is bulayim onlar bulmasin gibi. Daha sonralarda ise hem herseyde ben cuvalladim bu kotu hislerim daha cok cogaldi. Simdi sanki insanlarin benim dustugume sevindiklerini hic kimsenin birbirinin iyiligini istemedigini hissediyorum. Gecenlerde yakin bir arkadasim baska biri icin cok havali olan sonra fena yere cakilir gibi birsey dedi. Kendi uzerime alindim. Kuzenim de ben ve diger kuzenlerimin yaninda "ben herseyi sizden once yaptim; sizden once mezun oldum, sizden once evlendim anne oldum gibi". Insanlarin her sozune takilmiyayim diyorum birsey demiyorum sozlerine, zaten cevrem cok genis degil diyorum ama olmuyor. Sonra icimde kin tutuyorum istemeden, kimseyi sevmedigimi goruyorumOnceleri sadece secici oldugum icin hoslanmadigim insanlarin cok oldugunu dusunuyordum ama simdi kendimden biktim. Cekingen ve sessiz biriyim herkesle arkadas olamiyorum. Cogu zaman insanlarin benim hakkimda neler dusundugune takiyorum. Kendine guvenen, konuskan, sicak, mutlu, guclu, sevgilisi olan, duzgun bir isi olan, sevilen, arkadas cevresi genis olan herkesden nefret ediyor resmen. Bu kotu hislerimin kaynagi nedir sizce? (Asiri hirstan, bencillikten, yasadigim fazla mutsuzluklar mi yoksa ben kotu birimiyim? Siz de boyle hissediyor musunuz?
Haklisin arkadasim ben kotuyum. Umarim siz boyle duygular yasamazsiniz. Guzel bi aile gordugunuzde ailenin sana ne kadar aci cektirdigini dusunup o mutlu aileyi kiskanmazsin. Insanlarlar lisede en mutlu anlarini anlattiginda sen ne kadar mutsuzluklar yasadigini hatirlayip daralmazsin. Arkadaslarin ilk asklarini anlattiginda sen hoslandigin hic kimseden karsilik gormeyip sap gibi ortada kaldigini hatirlamazsin. Sinifta hic kimseyle arkadaslik kuramayip nasil yalniz kaldigini hatirlayip iclenmezsin. Insanlar universitede bar bar gezip eglendigini gorunce universitede nasil cuvallayip depresyona girdigini hatirlamazsin. Burada da sevgilin olmadigini hatirlayip ve en onemliside mezuniyet gunu fotograf cekecek bir arkadasin olmadigini hatirlayip dunyayi kendine dar etmezsin. Simdi arkadaslarin nisanlanip evlenirken hatta cocuklarinin fotografini paylasirken sen seni kullanip bir kenera atan eski sevgilinin profiline bakip ne kadar mutlu gorundugunu gorup icini karartmazsin. Insanlar dogum gunleri, yilbasi fotograflarini paylasirken sen o gunlere yalniz ve huzunle girmezsin. Tatile cikan ciftleri arkadaslari gorup annenden baska gidecek kimsen olmadigini anlayip icinden aglamazsin. Cocukken cok yakin oldugun kuzenlerinin paylastigi fotograflarda artik senin olmadigini ve hic de umurlarinda olmadigini gormek zorunda kalmazsin. Evet arkadasim ben cok kotuyum ama kaderim daha kotu. Umarim sen kimseyi kiskanmak zorunda kalmazsin.Neden kendini bu kadar önemsiyosun? İnsanlar hakkında kesinlikle iyi bir şey düşünmüyosun da neden onların her sözüne alınıyorsun? Böyle ol! Yalnız kalmaya yalnız yaşamaya alış! Çünkü sen kötüsün!
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?