Kızlar kendimden korkuyorum nolur bana bir akıl verin...

alangova .!.:

Özellikle son satırların beni düşündürdü...

Size ne kızın güzelliğinden, çirkinliğinden, 2 yıllık okulu zar zor bitirmesinden.

Ona ukala diyorsunuz, ama ukalalığın daniskasını siz yapıyorsunuz...

Genişletmek için tıkla...

popcorncuk .!.:

Konuma cevap veren herkese teşekkürler...
O kızı anlatırkenki üslubum biraz sert farkındayım ama söylüyorum ya kıskanıyorum. Ben de zaten sizden o kız hakkında böyle düşünmemek için hatta o kızı hiç düşünmemek için yardım istemiştim. Bana cevap yazanların % 70 i psikoloğa git yardım al demişler... Evet çok mantıklı ama önce içimde halletmek, halledemezsem psikoloğa gitmek istiyorum...
Bana daha küçüksün diye cevap verenler olmuş. Doğrudur bişey diyemiyorum sonuçta yaş itibarı ile benden büyüksünüz ve benim geçtiğim yollardan siz çoktan geçtiniz.
Bir de sadece üslubum sert diye ne beni ne o kızı tanımadan o kızı koruyanlar, benim sorunuma cevap vermeyenler olmuş. Oraya yazdığım sert üsluplu cümleler bana değil eşimin en yakınlarına ait. Sadece siz sorunu tam olarak görün de bana en uygun tavsiyeleri yazın diye yazdım. Kendimi övdüğümü düşündüğünüz cümleler de eşime ait. Yine aynı şekilde çevremdekiler beni böyle görüyor diye yazdım. Yorumlarınızın hepsine teşekkür ederim ama uzmandan yardım almamı söyleyenler dışında bir tane elle tutulur tavsiye yok.
Lütfen, uzun zamandır sizi takip ediyor ve yazacaklarınıza güveniyorum. Aranızda psikologlar ev hanımları öğrenciler ve değişik mesleklerden, insanları iyi tanıyan hanımlar var.
Benim bu saçma takıntıyı içimden bir an önce atmam gerek.
Eşime ne kadar zavallıca takıntılar geliştirdiğimi göstermemem gerek...
Cevaplarınızı bekliyorum.

Genişletmek için tıkla...

office .!.:

19 yaşında, üniversiteye ya henüz başlamamış ya da ilk senelerinde olan, özgüveni düşük ve güzelliğin fiziksel yapıdan ibaret olduğunu düşünen birinin; karşıdakini bu kadar aşşağılaması komik geldi.. günlerce-gecelerce oturup eşinizin eski sevgilisini düşüneceğinize, kalkın bir-iki kitap okuyun da şu yerdeki özgüveninizi kaldırın..

ha ama bence şüphelerinizde haklısnız.. 2,5 yıl birlikte olduğu kişiyi bırakıp çok kısa bir süre sonra size evlilik teklif etmesini ben yıldırım aşkı olarak nitelendirmezdim..

ayrıca siz kendinizi hiçbir zaman övmeyin, bırakın başkaları sizi övsün.. neyse siz de zamanla olgunlaşırsınız, küçüksünüz henüz..

Genişletmek için tıkla...

popcorncuk .!.:

1 buçuk aylık evliyim ve henüz 19 yaşındayım...
Kocam 26 yaşında. Birbirimize aşığız ve tüm bu evlilik işlerinin hepsi tanışmamızdan 9 ay sonra oldu. Çok iyi, mükemmel, kültürlü ve yakışıklı biri o. Ve itiraf etmeliyim ki çok mutluyum onunla...
Ama benim problemim farklı.
Ben çevresi tarafından çok beğenilen, okulunda başarılı, ailesinin çok sevdiği, güzel... Yani dışarıdan bakılınca oldukça mükemmel bir kızım. Ama bir de içime sorun...
Takıntılarım var ve bunlar mutlu olmamı engelliyorlar.
Hep aklımın bir köşesindeler...
Kocamla tanıştığımızda başka bir kızla 2.5 senelik bir birlikteliği vardı ve bana söylemedi. Sadece o değil, arkadaş grubu da söylemedi. Bana benden hoşlandığını ima ediyor ama bir türlü beklediğim arkadaşlık teklifini yapmıyordu. Bu da açıkçası benim gururumu incitiyordu çünkü kendimi kullanılmış hissediyordum. Birgün arkadaş grubumuzla sahile gittik. Beni eve bıraktı ben de artık yeter ne olacaksa olsun diye açık oynamaya kara verdim. Çünkü ona aşık olmuştum ve o bana karşı hep mesafeliydi. O gün öpüştük. Konuşmanın sonunda bana bitmek üzere olan bir ilişkisinin olduğunu ve o ilişkiyi bitirmeden de benimle herhangi birşey yaşayamayacağını söyledi. Tek kelimeyle yıkıldım. Onunla arama mesafe koydum ve acımı kalbime gömmeye çalıştım. Sonra o bana romantik sürprizler yapmaya başladı, ders çıkışlarıma geldi okul yolumda beni bekledi falan filan. Sonra birgün beni yanına çağırdı ve ilişkisini bitirdiğini söyledi. Artık birlikte olabilirdik. 1 hafta boyunca çıktık. 1 haftanın sonunda bana pırlanta bir yüzükle evlenme teklifi etti. Çok şaşırmıştım ama ona aşıktım. Kabul ettim ve herşey başladı. o günden 7 ay sonra da evlendik.
Hikayem bu Peki sorun bunun neresinde diye sorduğunuzu duyar gibiyim....
Evlendikten sonra 2 farklı takıntı geliştirdim. Biri ya kocam beni aldatırsa?
Evet, bunu bana yapmayacağına yeminler ediyor, buna gerekçe olarak da "karşıma çıkan en harika şeysin sen senden daha mükemmeline rastlamadım" diyor ama bu şüphe benim içimden hiç çıkmıyor...
İkincisi de kocamın eski sevgilisini deliler gibi kıskanmam... Hadi beni aldatmasına şimdilik ihtimal vermiyorum ama o kızı deliler gibi kıskanıyorum. Kocama o kızla ilgili herşeyi anlattırdım nişanlıyken. Ondan herşeyimle çok daha üstün olduğumu kocam da dahil onu tanıyan herkes söylüyor ama yapamıyorum. Kocamın ona dokunmuş, onu öpmüş, ona seni seviyorum demiş, ona hediyeler almış, ve onunla zaman geçirmiş olma ihtimali beni delirtiyo...
Bu kadar çok sık o kızı düşündüğümü kimse bilmiyor, eşim bile... Ama ben o kızı düşünüyorum ve deliriyorum... En son saçmalığımı dün üye olmadığım bir sosyal arkadaşlık sitesine arkadaşımın profilinden girip o kızı araştırarak yaptım. 438 aynı isimli kişiden o kızı bulup profilini delik deşik ettim. Hala da rahatlamadım. Onu devamlı kocamla düşünüyorum. Yada kocamın o kızı kendine nasıl layık gördüğünü. Türk kadınlarının güzellik ortalamasını düşürebilecek kadar çirkin. 2 yıllık üniversiteyi zar zor bitirmiş ve kültürsüz. Ukala, kocamın beni seven arkadaşlarının hiçbirisi ondan hoşlanmıyor. Bu kadar çok kötü özelliğe bakıp eşimin son tercihinin de ben olduğumu düşündüğümde deliriyorum. Ona birkaç kere niye o öyle bir kıza bu kadar çok değer verdiğini sorduğumda onun arkasından kötü tek bir laf etmedi. bu beni delirtiyor.
Bu arada üstelik benim de çeşitli çıktıklarım oldu.
Napıcam arkadaşlar ne olur bana mantıklı tavsiyeler ve rahatlama yolları gösterin...
Kendimden korkuyorum artık.... Saçmalıyorum iyice... İçimde yaşıyorum bu saçmalıkları, ama eşime bir gün ağzımdan kaçırırsam diye de korkuyorum...
Ne olur yardım edin....

Genişletmek için tıkla...

popcorncuk .!.:

popcorncuk canım okuyup gidiyosun sanırım...ne yapmaya karar verdin merak ettim?gitcekmisin psikoloğa??

Bilmiyorum ablacım henüz düşünüyorum. Sonuçta bunu eşime söylediğimde Neden diye soracak. Ve ben gerçekleri söylediğimde bana farklı gözle bakabilir yada kişiliğim hakkında şüphe edebilir.
Şimdilik farklı uğraşlar geliştirmeye karar verdim şu 1 ay için en azından. Ben boğaziçi üniversitesinde okuyorum da orada çeşitli projeler var. Arkadaşlar arayıp davet ettiler. Gel sen de katıl, bizimle çalış diye. Biraz onlara kafa yorarım gün içinde düşünmem diyorum...
Eşim gelince de herşeyi unutuyorum zaten :))
Siz ne diyorsunuz? Hemen gitmelimiyim yoksa 1 aylık süreç bana iyi gelir mi?

Genişletmek için tıkla...