Konuşacak kimsenin olmaması

Konuşmuyorum ve kimseye gitmiyorum. yalnızlığı seviyorum Dertlerimi anneme anlatmıyorum dertlerimle onu üzmek istemem.
Allahım ne guzel ana ne guzel evlat, masallah. Bız de olsa ben daha da dertleneyım dıye annem abarta abarta dert yanardı bana
 
babaannem derdi ki derdim oldumu duvara anlat kızım. Kimseye deme, duvar seni dinler hem de arkandan dedikodunu yapmaz.
Zor bir çocukluğum oldu. Çocukken kendime yakın bulduğum büyüklere derdimi anlatmaya çalışırdım. Meğer onlar kendi aralarında kendi çıkarları doğrultusunda hareket ederlermis. Sonradan öğrendim.
Ilk gençlik yıllarımda dost sandiklarima derdimi anlatmak istedim. Tam da aynı yerlerimden vurdular beni.
Meğer kabuklarinizdan kanatirlarmis insanlar.
Bunu da sonradan öğrendim.

Geçen bir minibüste bir teyze vardı. Sürekli konuşuyordu ve özür diliyordu.
Ben çok yalnızım. Bazen kendi sesimi unutuyorum yalnızlıktan dedi. Içim acıdı. Kusura bakmayın yavrum.dedi ben de böyle arada dışarı çıkıp herkese konuşuyorum nasılsa beni bir daha gormeyeceksiniz dedi. Konuşmasından belli ki çok gungormus ve kültürlü biri ama ne yazık ki çok hassas biri. Zaman onu en ince yerlerinden vurmuş.
Özetle; insana dert anlatılır mi hiç. Gidin akar suya anlatin, kedilere anlatın onlar daha samimi.
 
Yaşadığınız yerde konuşacak ve gidecek kimseniz olmayınca ne yapıyorsunuz? Dertlerinizi nasıl hafifletiyorsunuz?
ben yaşadığım yer hiç kimsem yok arkadaşım hiç yok bi annemin uzaktan kuzeni var oda çok nadir giderim onlara şahsen ama yalnızlığımı seviyorum hem kafamı dinliyorum hem de çok şükür eşim bundan yana çok şanslı benle evlendiğine evi seviyorumm evde vakit geçirmeyi evde kendim birşeyler yapmayı seviyorum
amaaa kadınlar kulübüne girdiğimde burda çıkamaz oldum
burda hem kafam dağılıyor hem sıkılmıyorum hemde içimden hiç çocukta geçmiyor evde yalnızken hep derdim keşke çocuk olsa onla uğraşsam öyle güzell arkadaşlar edindimki kk de iyiki onlar var iyiki karşıma çıktı
diyeceklerim bukadarr
 
Yaşadığı yerde bu kadar yalnız olan bir tek ben varım sanıyordum, meğer baya kalabalıkmış bu topluluk:) çok küçük bi yerdeyim, ne yazık ki iş ortamı da dahil arkadaşlık edebileceğim kimseyi bulamadım, başta çok zorlandım ama sanırım alıştım..Hoş zaten eskiden kalabalık arkadaş ortamlarımda da kimseye dert anlatmazdım genelde dinlerdim:) Derdinizi deftere yazın, buraya yazın..Hem ne demiş şair…Derdin varsa git denize anlat.Kedilere, bulutlara anlat.Pencere pervazında çiçeklere anlat.İnsana dert anlatılır mı hiç?
 
Yaaa benim babaannem de derdi ki
İçime dert edeceğime K….ıma et ederim
:)
 
Allahım ne guzel ana ne guzel evlat, masallah. Bız de olsa ben daha da dertleneyım dıye annem abarta abarta dert yanardı bana
Senin derdin sana yetmiyor sanıp birazcıkta kendinden ekliyor galiba Konu anne olunca yorum da yapamıyorum çünkü anne bu ya hu. Ne denir ki mesafe koy desen olmaz.
Annem çok sakindir kimsenin işine karışmaz iyi olalım ister hep. Şimdi bu kadını nasıl üzeyim ben. Anlatsam günlerce bana üzülür
 
Annenın kıymetını bıl calcifer. Bız hıc anne-kız olamadık. Kardesımı ve benı hep kendıne rakip olarak gördü. Kendi doğurduğunu bile aşağılıyor, içinde bitmek bilmeyen kin ve öfke var ve bu sadece bize değil. Kendi kardeşlerine, eşine, x insanlara bile.. Senin annen sen üzülünce deetlenip uyumuyor benimki de bugün huzurlarını bozamadım tüh, vah vah deyip uyuyamıyor. En güzel günlerimizin katilidir kendisi
 
Ah canım benim yaa. Şimdi ben böyle yazında yazdığımdan utandım
 
Ah canım benim yaa. Şimdi ben böyle yazında yazdığımdan utandım
Aşk olsun olur mu öyle şey. Sizler böyle yazınca bende evlatlarıma böyle anne olacağım diye mutlu oluyorum. Ne güzel annesi evladı üzülmesin diye dua ediyor, evladı annem üzülmesin diye bazı seylerı kendi ıcınde yasıyor, hersey olması gerektıgı gıbı. Bızımkı ters anacım,sizin ilişkiniz normal maşallah allah daim etsin. Kıskanmak degıl de hep imrenmişimdir annesiyle sıkı fıkı olanlara
 
3 evladın var ve onları hakkıyla büyüteceğine eminim. güçlü bir kadınsın çünkü
 
Çıkıp yürüsem onu da yapamıyorum bilmiyorum bir yeri
Öğrenin.. ben ilk yeni bir yere geldiğimde çıktım bir başıma dolaştim dolaşa dolaşa öğrendim yani dertleşcek çok fazla insana gerek yok bir iki arkadaş, ailenizden birileri olsun yeter.
 
Ben derdimi çok fazla kişiye anlatmam çünkü anlayacaklarini pek düşünmem .İlla birine anlatacaksam annemle paylaşırım onu uzmeyecek şekilde tabi sadece fikir için.

Velhasıl benim de sorunum herkesin bana birşeyler anlatması . Yani eş ,dost ,aile anlatır tamam da bugün parkta kitap okurken bı amca geldi direkt konuya girdi .Romanya'daki şirketi batmış onu anlatti hiç tepki veremedim .Kusura bakma dedi gitti. Alnimda dinleyici mi yaziyor anlayamadım .
 
Yaşadığınız yerde konuşacak ve gidecek kimseniz olmayınca ne yapıyorsunuz? Dertlerinizi nasıl hafifletiyorsunuz?
Şuan tam bu durumdayım destek alıcam hafiflemiyo daha büyüyüp zarar veriyo bedenime ruhuma psikolog yolu görünüyo böyle durumlarda Allah içimize ferahlık versin Umarım dertleriniz son bulur
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…