Oğlumu öz annesi geri istiyor :(

Sisyphe .!.:

Evet ne olursa olsun o kadın onun annesi ve çocuk onunla tanışıp bu boşluğu doldurmak zorunda fırsat varken. Biz de verin demiyoruz ki fakat eğer bir anne-oğul ilişkisi oluşacaksa buna bir şans verilmesi gerekiyor diyoruz.

Kendimden örnek vereyim, kaç yaşıma geldim annem dışında kafamdaki bu soruları giderecek kimse yoktu. Çünkü hiçbir cevap hiçbir teselli yeterli gelmiyordu. Sanki onunla konuşsam herşey tamam olacaktı.Üstelik yaş ilerledikçe bununla yüzleşmek çok daha zor oluyor. Öfke, özlem, merak, gurur herşey birbirine giriyor. Bu çok içgüdüsel birşey anlıyor musunuz. Hayatta herşeyin mantıklı bir cevabı yok maalesef. Eğer herşey mantık çerçevesinde ilerleseydi terkedilen, yuvaya bırakılan ya da evlatlık verilen koca koca insanlar büyüyünce bir çocuk gibi hala öz annesine ulaşmak istemezdi. Çünkü büyüyoruz yetişkin insanlar oluyoruz görünüşte ama zamanın bir yerinde takılıp kalmış oluyoruz. Sonra gelsin terapiler gitsin terapiler,ilaçlar.. Koca bir boşluk! Fırsat varken bunu onarmak gerekiyor.

Anlamak için bizim gibi bırakılmış ve vazgeçilmiş olmanız gerekiyor. Neden neden diye sürekli sorgulamanız gerekiyor, değersiz ve hiçbir yere ait olamama hissini yaşamanız gerekiyor.

Genişletmek için tıkla...

Kedicikk061 .!.:

Ah şu bağlanmak nekadar güzel bir duygu ama kopmak gerektiğinde de bir okadar derinden yaralar insanı. Annesi bir hata yapmış evet ama demekki dayanamıyor
O hatayı yaptı diye bugün çocuğundan ayrı koyamayız değil mi herşey insanlar için
Bunların yaşanması gerekiyormuş demekki
Bence çocuğu alamaz ama lütfen öz annesini tanıma fırsatını verin
Zaten yavrucak karar verecek yaşta da değil yine sizinle kalır

Genişletmek için tıkla...

yogurtbogurtlen .!.:

Oğlumu anlıyorum yaşadığı özlemi, meraklarını... neden terk edildim, istenmedim hissiyle kendini değersizleştirmesini, defterlerine yazdığı anneli cümleleri.. içinde neler hissetti, ne kavgalar etti bilmem mümkün değil. Anneyi anlama ne yazık ki mümkün değil.

Vazgeçip giden anneye kızgınlığım da belki bu yüzden. Kızmak ve kırılmak gibi bir hakkım yok bunu da biliyorum ama kızımı düşünüyorum yani biyolojik anneliğimi bana o kadar muhtaç ki oğlum da anneye muhtaçtı ama anne yoktu.. Anne sütünden dahi mahrum bırakılmış, bünyesi hala o kadar hassas ki soğuk bir şey içse, birazcık terlese hemen hasta oluyor.

11 koca yıl nasıl telafi edilsin? geri dönmek neyi telafi edecek hiç bir şeyi,,sadece oğlum terk edilmesinin sebebinin kendisi olmadığına ikna olsun yeter.

Genişletmek için tıkla...

yogurtbogurtlen .!.:

Pazar günü tanışacaklar hayırlısıyla teşekkür ederim yorumunuz için

Genişletmek için tıkla...

CuteMom .!.:

Bılıyorsun benım oglumda hıc bıyolojık babasını tanımıyor , pedagog acıkcası dıyorkı bu saatten sonra ortaya cıkarsa ergenlık bıtımıne kadar gorusmemesı gerekıyor cunku aksı olursa dayanılmaz acılar ıslenecek ruhuna dıyor. Kı kımse tamır edemez bu acılan yaraları dıyor hos benımkı henuz bılmıyor ayan beyan bıyolojık babasının farklı oldugunu.

Pekı sız nasıl hısssedıyorsunuz ben suanda aglıyorum
Nasıl konustu dılınız bunları ınanamıyorum

Genişletmek için tıkla...

yogurtbogurtlen .!.:

Evet bu gerçeği ne zaman söylemeli diye bir konunuz vardı. Sizin oğlunuz hiç bir şey bilmiyor ve eşinizi öz baba olarak biliyor benim oğlan biliyor benim öz olmadığımı.. Kendim yerinize koyuyorum da bizden kat be kat zor bir durum. Men ettim demişsiniz ama bir gün çıkıp gelirse gerçeği var maalesef ve biz bu gerçeği çok net yaşıyoruz.

Geldiği gün gerçekten çok zordu kendimi soğuk kanlı bir insan zannederdim değilmişim. Obsesifler gibi neler düşündüm sabaha kadar..ağlamadım ama pazar günü nasıl geçer onu gerçekten bilemiyorum. Oğlum tam ergenlik arefesinde ön ergenliği başlıyor neler yaşayacağız gerçekten bilemiyorum.

Allah hepimizin yardımcısı olsun ve çocuklarımızı korusun bazen öz anne ve babadan bile korusun.

Genişletmek için tıkla...

yogurtbogurtlen .!.:

Oğlumu anlıyorum yaşadığı özlemi, meraklarını... neden terk edildim, istenmedim hissiyle kendini değersizleştirmesini, defterlerine yazdığı anneli cümleleri.. içinde neler hissetti, ne kavgalar etti bilmem mümkün değil. Anneyi anlama ne yazık ki mümkün değil.

Vazgeçip giden anneye kızgınlığım da belki bu yüzden. Kızmak ve kırılmak gibi bir hakkım yok bunu da biliyorum ama kızımı düşünüyorum yani biyolojik anneliğimi bana o kadar muhtaç ki oğlum da anneye muhtaçtı ama anne yoktu.. Anne sütünden dahi mahrum bırakılmış, bünyesi hala o kadar hassas ki soğuk bir şey içse, birazcık terlese hemen hasta oluyor.

11 koca yıl nasıl telafi edilsin? geri dönmek neyi telafi edecek hiç bir şeyi,,sadece oğlum terk edilmesinin sebebinin kendisi olmadığına ikna olsun yeter.

Genişletmek için tıkla...

CuteMom .!.:

Ve benımde korkum sızınkı gıbı degıl cat dıye karısına cıkması okuluna gıtmesı ve hatta kacırması. Inankı ben olurum yasayamam asla bır yandanda o kadar cocuk ıstıyor olsaydı ne bıleyım sımdıye dek on kere gelırdı .

Babalık haklarına sahıp degıl bızımkı yasalar olarak yapacagı hıcbısey yok , ustelık benım oglum muhtemelen bu saatten sonra ogrenecek( bunun ıcın destek goruyor) gormek ısteyecegınıde sanmıyorum ama genede korkuyorum cok fazlasıyla.

Pazar gunu nasıl gecer sızın adınıza bende bılmıyorum , pekı ya babası babasıda uzgun mu? Cunku ben ne olursa olsun kımsenın benım kadar uzulecegını dusunmuyorum ve o yuzdende kendımı cok yıpratıyorum

Genişletmek için tıkla...

Sisyphe .!.:

Anne açısından empati kurmanızı beklemiyorum zaten bu anlayışı göstermek zorunda değilsiniz fakat annesi olduğu gerçeğine saygı duymak sizin için daha sağlıklı olur. Siz kendi bakış açınızla değerlendiriyorsunuz, bense bu süreçlerden geçmiş bir çocuk gözüyle değerlendiriyorum. 11 koca yıla bir 20 yıl daha mı eklensin.. Hiçbir şeyin telafi edilemeyeceğini daha denemeden düşünmeniz oğlunuzdan umudu kesmek gibi olmuyor mu biraz? Sizce böyle karamsar bir bakış açısını mı hak ediyor oğlunuz? Bizim için bir söz, bir bakış, bir dokunuş bile o kadar önemli ki. Siz o kadına şuan kızgın olduğunuz için böyle düşünüyorsunuz fakat telafi edilip edilemeyeceğini zaman gösterecek. Bu iletişim ortamı yaratılır ondan sonra bir değerlendirme yapılır. Henüz kurulmamış bir ilişki için bu kadar önyargılı olmayın.

Genişletmek için tıkla...

yogurtbogurtlen .!.:

Anne türk olmadığı için ve yıllardır burada yaşamadığı için hani derler ya yol iz bilmez o yüzden tek bildiği adrese babaanneye gitti.

Oğlunuz ufak değil kaçırılması için zorla alıkonması lazım Allah korusun ama siz söylemeden çıkar gelir ve ben babanım derse kandırılmışlık hissi telafi edilmez. Size kızgınlığını düşünemiyorum bile. Hangi hislerle çıkıp gidiyorlar bilmiyorum ama bir gün mutlaka geliyorlar. İyi ki hazırlıyorsunuz onu bilmesi gerekiyor. Zerre emek vermiyorlar ama ben babayım ben anneyim diyebiliyorlar.

Eşim avukatla konuşana kadar çok gergindi ama artık rahat. Alamayacağını bildiği için sadece üzülmesin istiyor. Erkekler bizlere göre çok daha mantıklı, duygulardan uzaklar. Eşim materyalist bakıyor oğlum bizimle kalacak ve senelerdir taşıdığımız yük de artık sırtımızdan inecek, terk edilmenin boşluğunu dolduracak ve daha mutlu bir çocuk olacak diyor.

Genişletmek için tıkla...

yogurtbogurtlen .!.:

Evet bu gerçeği ne zaman söylemeli diye bir konunuz vardı. Sizin oğlunuz hiç bir şey bilmiyor ve eşinizi öz baba olarak biliyor benim oğlan biliyor benim öz olmadığımı.. Kendim yerinize koyuyorum da bizden kat be kat zor bir durum. Men ettim demişsiniz ama bir gün çıkıp gelirse gerçeği var maalesef ve biz bu gerçeği çok net yaşıyoruz.

Geldiği gün gerçekten çok zordu kendimi soğuk kanlı bir insan zannederdim değilmişim. Obsesifler gibi neler düşündüm sabaha kadar..ağlamadım ama pazar günü nasıl geçer onu gerçekten bilemiyorum. Oğlum tam ergenlik arefesinde ön ergenliği başlıyor neler yaşayacağız gerçekten bilemiyorum.

Allah hepimizin yardımcısı olsun ve çocuklarımızı korusun bazen öz anne ve babadan bile korusun.

Genişletmek için tıkla...

yogurtbogurtlen .!.:

Psikolog sizin söylemeniz daha uygun dediği için; akşam yemeğinde babasıyla beraber söyledik. coşkuyla karşılamadı ama heyecanlandı.. neden gelmiş dedi tanışmak istiyor ve seni özlemiş dedik tamam dedi sadece

Pazar günü babaannede birlikte kahvaltı yapacaksınız, seni orada bekleyecek biz götüreceğiz dedik siz bizimle kahvaltı etmeyecek misiniz diye sordu.. yalnız kalın, bol bol sohbet edin, konuşun diye biz parkta kardeşinle oluruz istediğinde ararsın gelir alırız dedik beraber gitmezsek bende gitmem sizinle gidersek giderim dedi. Bizim de o ortamda olmamızı ve tek kalmak istemediğini söylüyor ama pedagog tek bırakın babaanne de müdahil olmasın ikisi yalnız kalsın dedi.

Bir de sabah okula giderken anne ben şimdi ona anne mi diyeyim teyze mi sence dedi tabi ki anne diyeceksin o senin annen dedim peki sen üzülmez misin öyle dersem dedi hayır dedim tamam dedi servise bindirdim.

Genişletmek için tıkla...

semurcan .!.:

allahin izniyle, butun kutsal annelerin duasiyla yavrunuz yuvasina geri donsun pazar gunu.

Genişletmek için tıkla...

lalala01 .!.:

Cok dogru davranmissiniz.Bence babasi oz anneyle onden bi konussun cocugu incitecek ya farkli beklentilere sokacak sekilde davranmasin diye.Anneyle tanisip arada görüşmeleri bence iyi olacak yavruya.Yalniz oz annenin kaçırma ihtimalini es gecmeyin derim.

Genişletmek için tıkla...

yogurtbogurtlen .!.:

Sizin hikayeniz de benzer sanırım paylaşmak suretiyle bana yardımcı olmak ister misiniz?

Genişletmek için tıkla...

Sisyphe .!.:

Ben 5 yaşımda tam olarak ayrıldım, o süreçte de zaten çok ilgilenemedi. Babannem, babam vs büyüttü. Ağır bir depresyon geçirdiği için bıraktı. Şuan 26 yaşındayım henüz birkaç yıl önce ilkkez biraraya geldik. Başta tabiki istemedim çok öfkeliydim çünkü haketmediğini düşünüyordum ve gurur yapıyordum ama kimseye itiraf edemesem de içten içe çok merak ediyordum. Sonuçta zor da olsa psikoloğuma danıştım ve o bunun benim için bir fırsat olabileceğini söyledi. Bunu yaparak annene değil kendine bir şans vermiş olacaksın bu kadarını kendine borçlusun bence dedi. İşler umduğun gibi gitmese bile kafandaki soru işaretlerini kendin gidereceksin dedi böylece görüşmeyi kabul ettim. Benim için çok zordu, birkaç yıldır yakın ilişki kurmak için karşılıklı bir çaba veriyoruz. Geçen zamanı telafi etmeye çalışıyoruz. Tabi herşey güllük gülüstanlık değil. Birbirimiz hakkında bilmediğimiz çok şey var. Bazen benimle ilgili birşeyi bilemediğinde çok sinirleniyorum ve ben bunu sevmem ki diyorum, sonra karşılıklı ağlıyoruz ve affediyoruz birbirimizi. Eğer bunu denemeseydim hep soru işaretleriyle boğuşacaktım. Denemeden bilemezdim. Daha iyi hissediyorum çünkü çabasını ve benim için birşeyler yapmaya çalıştığını görüyorum. Hayatta 'affetmek' diye bir kelimenin büyük bir ağırlığı varmış bunu çok iyi anlıyorum. Ve bu yükü üstümden atıp özgürleşmeye çalışıyorum.

Genişletmek için tıkla...

yogurtbogurtlen .!.:

Allah yardımcınız olsun. Babanız hiç evlenmedi mi?

Genişletmek için tıkla...

Sisyphe .!.:

Ben 5 yaşımda tam olarak ayrıldım, o süreçte de zaten çok ilgilenemedi. Babannem, babam vs büyüttü. Ağır bir depresyon geçirdiği için bıraktı. Şuan 26 yaşındayım henüz birkaç yıl önce ilkkez biraraya geldik. Başta tabiki istemedim çok öfkeliydim çünkü haketmediğini düşünüyordum ve gurur yapıyordum ama kimseye itiraf edemesem de içten içe çok merak ediyordum. Sonuçta zor da olsa psikoloğuma danıştım ve o bunun benim için bir fırsat olabileceğini söyledi. Bunu yaparak annene değil kendine bir şans vermiş olacaksın bu kadarını kendine borçlusun bence dedi. İşler umduğun gibi gitmese bile kafandaki soru işaretlerini kendin gidereceksin dedi böylece görüşmeyi kabul ettim. Benim için çok zordu, birkaç yıldır yakın ilişki kurmak için karşılıklı bir çaba veriyoruz. Geçen zamanı telafi etmeye çalışıyoruz. Tabi herşey güllük gülüstanlık değil. Birbirimiz hakkında bilmediğimiz çok şey var. Bazen benimle ilgili birşeyi bilemediğinde çok sinirleniyorum ve ben bunu sevmem ki diyorum, sonra karşılıklı ağlıyoruz ve affediyoruz birbirimizi. Eğer bunu denemeseydim hep soru işaretleriyle boğuşacaktım. Denemeden bilemezdim. Daha iyi hissediyorum çünkü çabasını ve benim için birşeyler yapmaya çalıştığını görüyorum. Hayatta 'affetmek' diye bir kelimenin büyük bir ağırlığı varmış bunu çok iyi anlıyorum. Ve bu yükü üstümden atıp özgürleşmeye çalışıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Sisyphe .!.:

Ben 5 yaşımda tam olarak ayrıldım, o süreçte de zaten çok ilgilenemedi. Babannem, babam vs büyüttü. Ağır bir depresyon geçirdiği için bıraktı. Şuan 26 yaşındayım henüz birkaç yıl önce ilkkez biraraya geldik. Başta tabiki istemedim çok öfkeliydim çünkü haketmediğini düşünüyordum ve gurur yapıyordum ama kimseye itiraf edemesem de içten içe çok merak ediyordum. Sonuçta zor da olsa psikoloğuma danıştım ve o bunun benim için bir fırsat olabileceğini söyledi. Bunu yaparak annene değil kendine bir şans vermiş olacaksın bu kadarını kendine borçlusun bence dedi. İşler umduğun gibi gitmese bile kafandaki soru işaretlerini kendin gidereceksin dedi böylece görüşmeyi kabul ettim. Benim için çok zordu, birkaç yıldır yakın ilişki kurmak için karşılıklı bir çaba veriyoruz. Geçen zamanı telafi etmeye çalışıyoruz. Tabi herşey güllük gülüstanlık değil. Birbirimiz hakkında bilmediğimiz çok şey var. Bazen benimle ilgili birşeyi bilemediğinde çok sinirleniyorum ve ben bunu sevmem ki diyorum, sonra karşılıklı ağlıyoruz ve affediyoruz birbirimizi. Eğer bunu denemeseydim hep soru işaretleriyle boğuşacaktım. Denemeden bilemezdim. Daha iyi hissediyorum çünkü çabasını ve benim için birşeyler yapmaya çalıştığını görüyorum. Hayatta 'affetmek' diye bir kelimenin büyük bir ağırlığı varmış bunu çok iyi anlıyorum. Ve bu yükü üstümden atıp özgürleşmeye çalışıyorum.

Genişletmek için tıkla...