- 23 Ocak 2016
- 35.367
- 51.219
- 598
- Konu Sahibi Niloyatospikk
-
- #7.101
Virüs olsa da insanların olmadığı yerlere gidebilirsiniz yürüyüşe çıkabilirsiniz ben çıkmaya gayret ediyorum insanlardan uzak mesafeli bir şekilde dışarıda vakit geçiriyorum.
Virüs olsa da insanların olmadığı yerlere gidebilirsiniz yürüyüşe çıkabilirsiniz ben çıkmaya gayret ediyorum insanlardan uzak mesafeli bir şekilde dışarıda vakit geçiriyorum.her gece istisnasız 4gibi kalkıyorum sonra uyu uyuyabilirsen.
bende yaklaşık 3 aydır var bu anksiyete bozukluğu. Ani ölüm sonucu oluştu ve gitmiyor tedavi için bir şey yapmadım.
dışarı çıkıp hava almak iyi geliyor ama virüs var evde tıkılıp kaldık
Doğrudur tâbi. Henüz daha psikyatriye gidemedim gitmeyi düşünüyorum ama burada kim ilgilidir bilmiyorum gidince şansımıza artık. İnşallah çabuk atlatırızBizim de burada devlet hastanesinde bildiğim bazı doktorlar ilgili özelde de belli bir süre ayırıyor o da en fazla 10 15 dk terapi alıyorum ben onun süresi daha çok insanın doktoru da kendisini anladığı zaman anlattıkça rahatlıyor insan bu hastalıkta insan anlaşılmak istiyor ya doktoru anlıyor insanın ya da bizzat bunu yaşayan insan
Doktor isimlerini Googleda taratın sitelerde yorumlar yıldızlar oluyor onlara bakıp da alın burda devletteki tüm doktorlara gitmiştim öğrendim kim ilgili kim değil bazısı çok güzel konuşuyor bile insanlaDoğrudur tâbi. Henüz daha psikyatriye gidemedim gitmeyi düşünüyorum ama burada kim ilgilidir bilmiyorum gidince şansımıza artık. İnşallah çabuk atlatırız
Ya bu duygu ağır basıyor galiba inan içimden hiçbişey yapmak gelmiyor karamsarlık kaplıyor eskisi gibi olamıycam ı düşünüyorumŞuan düşünceler mi geldi bebeğini bırakacak kimse yoksa koy bebek arabasına biraz yürüyüşe çık çarpıntı gelse de dikkate alma birazdan geçicek de öyle dediğinde daha hafifliyor eğer dışarı çıkma imkanın yoksa you tubedan Beyhan Budak videoları aç panikatak ile ilgili o oldukça faydalı şeyler söylüyor kendini dinleyerek asla geçmiyor bizzat yaşadım inat ettim dedim beynime sen konuşsan da ben işimi yapıcam çok yoruldum hem iş yapıp hem beynimdeki düşünceler ile mücadele ederken halim kalmadı yatmak istedim ama yatmadım müzik açtım videolar açtım dışarı yürüyüşe çıktım spor yaptım uzmanların dediğine göre bu beyindeki serotonin hormonu eksikliğinden olduğunu söylüyorlar spor da yaparken bu hormon çok salgılanıyor diyorlar sanırım aslı var bikaç gündür spora başladım özellikle yürüyüş yaparken farkettim spor bittikten sonra kendimi daha mutlu hissettim inan ki geçecek inşallah terapistim demişti ki hiçbir duygu kalıcı değil uzun sürmez illa ki bir sonu var şuan kendini dinleme alışkanlığı edinmiş durumdasın ama unutma alışkanlık zor ölür ama ölür.
Dün sonuç için beklerken korkudan olsa gerek nabzım ın kaça çıktığını bilmiyorum ama çok zorladı beni bayılcam diyede çok korktum yarın randevu var ben o hastaneye nasıl girecem yine öyle olursam ilaçların yan etkisi olursa hiç iyi olamazsam diye çok korkuyorumYa bu duygu ağır basıyor galiba inan içimden hiçbişey yapmak gelmiyor karamsarlık kaplıyor eskisi gibi olamıycam ı düşünüyorum
Niloya şimdi nasılsın ben buradaki mesajları baştan alıp okuyorum korktuğum anda oluyor umut bulduğum anda mesajlardan eşime bırak git beni dedim ben hep böyle mutsuz eskisi gibi birlikte gülüp eğlenip gezemiycez dedim sen nasılsın şimdi ilaçlara devam ediyor musun günlük neler yapıyorsun evinle çocuğunla ilgilenebilşyor musunBizim de burada devlet hastanesinde bildiğim bazı doktorlar ilgili özelde de belli bir süre ayırıyor o da en fazla 10 15 dk terapi alıyorum ben onun süresi daha çok insanın doktoru da kendisini anladığı zaman anlattıkça rahatlıyor insan bu hastalıkta insan anlaşılmak istiyor ya doktoru anlıyor insanın ya da bizzat bunu yaşayan insan
Amin Allah razı olsunAllah rahmet eylesin babanıza çok güzel yazmışsınız aynen öyle ilaç biraz rahatlatıyor ama insan bununla yaşamayı öğreniyor ne zaman kendini dinlemeyi bırakınca düşünceleri dikkate almayınca daha az rahatsız ediyor insanı bunun çok farkına vardım sürüne sürüne kızımı parka götürdüğümü hayattan zerre zevk almadığım günleri hatırlıyorum Allah kimselere yaşatmasın ara ara yokluyor birşeye üzüldüğüm insan o da insanız olacak o kadar şuan koronadan dolayı daha önce sağlıklı olan birçok insan kaygı bozukluğu yaşıyor demek ki herkesin hayatında bir dönem kaygı bozukluğu oluyor.
Aynen öyle canım ben de hala kişisel gelişim kitapları okuyorum videoları izliyorum 10 yıldır ara ara ilaç kullanıyorum nüksediyor demek ki bunca zamandır uyguladığım yöntemde eksiklikler var sadece ilaçla olmadığını anladımAmin Allah razı olsunBen artık kabullendim cunku bu durumu kabullenmeden iyi olmuyor insan. Ne guzel yapmışsınız bende öyle yaptım inadına cıktım inadına gezdim deli gibi korksamda ve sonunda ben kazandım. Düşüncelerimi onemsememeyi ögrendim Deli gibi kişisel gelişim kitapları okudum meditasyon yaptım Allaha cok şükür iyiyim. Herkes de kaygı bozuklugu var evet ama hassas insanlar biraz daha yogun yasıyor malesef
Bak mesela bikaç gün msjları en başa alıp okuyayım dedim geçmişi hatırlayınca etkilendim yeniden yaşar gibi oldum ara ara nüksetse de iyiyim hatta burada bi topik açtım verimli bir gün geçirme topiği diye gün içinde neler yaptım kitap okuma spor gibi aktivitelerimi yapıyorum bi akşam eşimle kızımı parka götürmüştük banka oturdum ağladım eşime dedim biz bir daha eski günlerimize dönemicez boşan kurtul benden dedim ona sarılıp ağlamaktan o da çok üzülmüştü aynı zamanda da vicdan azabı çekiyordum nasıl oldu bilmiyorum tesadüf demek istemiyorum tevafuk bu doktorumla tanıştım gelecek için hayal kurmayan amaçları olmayan ben gün gün değiştim ara ara oluyor olmuyor değil bazen geçmeyecek mi bu bitmeyecek mi diyorum sonra bişey beni yine umuda bağlıyor hayır gelecekte çok daha güzel günler bizi bekliyor diyorum olumlu düşünmeye anı düşünmeye geçmişi ve geleceği düşünmemeye çalışıyorum doktorum da dedi geçmişi ve geleceği düşünme ana odaklan anı yaşa dedi yazın o kadar iyiydim ki ilacımı bırakmıştım 2 ay sonra tatilde iken çok mutluydum dedim ki çok mutlusun kesin kötü bişey olacak ve yine mutsuz olacaksın o an ataklarım başladı doktorumla yine ilaca başladık bu sefer 2 ay ilaçsız durdun öğrendikçe bu süre daha da uzayacak ve gün gelip ilacı bırakacaksın dedi inanıyorum bir gün iyi olacağız en başı inanç bir çiçeği bile sulamadığın zaman çiçek açmıyor soluyor gidiyor bakarsan bağ bakmazsan dağ olur demişler biz de kendimize bakmaya çalışacağız sadece ilaçla değil ruhumuzu da besleyeceğiz gerek dua ile gerek kitaplar ile gerek motivasyon videoları ileNiloya şimdi nasılsın ben buradaki mesajları baştan alıp okuyorum korktuğum anda oluyor umut bulduğum anda mesajlardan eşime bırak git beni dedim ben hep böyle mutsuz eskisi gibi birlikte gülüp eğlenip gezemiycez dedim sen nasılsın şimdi ilaçlara devam ediyor musun günlük neler yapıyorsun evinle çocuğunla ilgilenebilşyor musun
Galiba en başta böyle umutlu olabilmek gerek dün biraz iyiydim birazda olsa yemek yedim gülebildim o hastanedeki korkuya rağmen hayır bu geçici diyebildim ama bu sabah en başa döndüm sanki korkuyla uyandım sanki nabzım çıkmış ama kalbim durmuş gibi tuhaf bişeydi ben o hastaneye nasıl gireceğim aynı şeyi yaşarsam ilaç yan etki yaparsa daha kötü olursam ya hiç düzelemezsem dedim kalbim bir garip acaba Bi dahamı gitsem doktora diye düşündüm neden bunların önüne geçemiyorum insan kendine neden iyi gelen şeyleri yapmak istemezBak mesela bikaç gün msjları en başa alıp okuyayım dedim geçmişi hatırlayınca etkilendim yeniden yaşar gibi oldum ara ara nüksetse de iyiyim hatta burada bi topik açtım verimli bir gün geçirme topiği diye gün içinde neler yaptım kitap okuma spor gibi aktivitelerimi yapıyorum bi akşam eşimle kızımı parka götürmüştük banka oturdum ağladım eşime dedim biz bir daha eski günlerimize dönemicez boşan kurtul benden dedim ona sarılıp ağlamaktan o da çok üzülmüştü aynı zamanda da vicdan azabı çekiyordum nasıl oldu bilmiyorum tesadüf demek istemiyorum tevafuk bu doktorumla tanıştım gelecek için hayal kurmayan amaçları olmayan ben gün gün değiştim ara ara oluyor olmuyor değil bazen geçmeyecek mi bu bitmeyecek mi diyorum sonra bişey beni yine umuda bağlıyor hayır gelecekte çok daha güzel günler bizi bekliyor diyorum olumlu düşünmeye anı düşünmeye geçmişi ve geleceği düşünmemeye çalışıyorum doktorum da dedi geçmişi ve geleceği düşünme ana odaklan anı yaşa dedi yazın o kadar iyiydim ki ilacımı bırakmıştım 2 ay sonra tatilde iken çok mutluydum dedim ki çok mutlusun kesin kötü bişey olacak ve yine mutsuz olacaksın o an ataklarım başladı doktorumla yine ilaca başladık bu sefer 2 ay ilaçsız durdun öğrendikçe bu süre daha da uzayacak ve gün gelip ilacı bırakacaksın dedi inanıyorum bir gün iyi olacağız en başı inanç bir çiçeği bile sulamadığın zaman çiçek açmıyor soluyor gidiyor bakarsan bağ bakmazsan dağ olur demişler biz de kendimize bakmaya çalışacağız sadece ilaçla değil ruhumuzu da besleyeceğiz gerek dua ile gerek kitaplar ile gerek motivasyon videoları ile
Beni en çokta çocuklarla ilgilenmemek üzüyor ders çalıştıramıyorum küçük kzım benden başkasıyla asla yapmaz çok geri kaldı eski halimi istiyorum eve birisi gelince daha çok tedirgin oluyorum onları görünce kendi halime üzülüyorum herkes mutlu kaygısız yaşıyorBak mesela bikaç gün msjları en başa alıp okuyayım dedim geçmişi hatırlayınca etkilendim yeniden yaşar gibi oldum ara ara nüksetse de iyiyim hatta burada bi topik açtım verimli bir gün geçirme topiği diye gün içinde neler yaptım kitap okuma spor gibi aktivitelerimi yapıyorum bi akşam eşimle kızımı parka götürmüştük banka oturdum ağladım eşime dedim biz bir daha eski günlerimize dönemicez boşan kurtul benden dedim ona sarılıp ağlamaktan o da çok üzülmüştü aynı zamanda da vicdan azabı çekiyordum nasıl oldu bilmiyorum tesadüf demek istemiyorum tevafuk bu doktorumla tanıştım gelecek için hayal kurmayan amaçları olmayan ben gün gün değiştim ara ara oluyor olmuyor değil bazen geçmeyecek mi bu bitmeyecek mi diyorum sonra bişey beni yine umuda bağlıyor hayır gelecekte çok daha güzel günler bizi bekliyor diyorum olumlu düşünmeye anı düşünmeye geçmişi ve geleceği düşünmemeye çalışıyorum doktorum da dedi geçmişi ve geleceği düşünme ana odaklan anı yaşa dedi yazın o kadar iyiydim ki ilacımı bırakmıştım 2 ay sonra tatilde iken çok mutluydum dedim ki çok mutlusun kesin kötü bişey olacak ve yine mutsuz olacaksın o an ataklarım başladı doktorumla yine ilaca başladık bu sefer 2 ay ilaçsız durdun öğrendikçe bu süre daha da uzayacak ve gün gelip ilacı bırakacaksın dedi inanıyorum bir gün iyi olacağız en başı inanç bir çiçeği bile sulamadığın zaman çiçek açmıyor soluyor gidiyor bakarsan bağ bakmazsan dağ olur demişler biz de kendimize bakmaya çalışacağız sadece ilaçla değil ruhumuzu da besleyeceğiz gerek dua ile gerek kitaplar ile gerek motivasyon videoları ile
Niloya ilaçlarını kullanırken de hastalanıyor musun? Benim tekrarlarım hep ilaç kademeli azaltılıp kesildikten belli bir süre sonra geldi. İlaç kullanırken iyiydim ama bu sefer 21 gün oldu hala düzelemedim. Bu gün illkkez dışarı çıktım ilaç yazdırdım eczaeneye gittim markete gittim çok zor geldi hepsi ama sürüne sürüne de olsa yapmaya çalıştım.Aynen öyle canım ben de hala kişisel gelişim kitapları okuyorum videoları izliyorum 10 yıldır ara ara ilaç kullanıyorum nüksediyor demek ki bunca zamandır uyguladığım yöntemde eksiklikler var sadece ilaçla olmadığını anladım
Bende o konuya çok üzülüyorum. Evle de çocukla da yemekle de hiç birşey ile ilgilenemiyorum eşim artık tükenme noktasında. Bugün ilaç almaya gittim geldim ki çocuk bi yanda ağlıyor babası sinir küpü ödevler yüzünden tartışmışlarBeni en çokta çocuklarla ilgilenmemek üzüyor ders çalıştıramıyorum küçük kzım benden başkasıyla asla yapmaz çok geri kaldı eski halimi istiyorum eve birisi gelince daha çok tedirgin oluyorum onları görünce kendi halime üzülüyorum herkes mutlu kaygısız yaşıyor
Bizdede aynı cnm babası gel ders çalışalım dese başlıyor ağlamaya eşimde artık yoruldu maddi manevi biliyorum çokta farkındayım herkesi yorduğumunBende o konuya çok üzülüyorum. Evle de çocukla da yemekle de hiç birşey ile ilgilenemiyorum eşim artık tükenme noktasında. Bugün ilaç almaya gittim geldim ki çocuk bi yanda ağlıyor babası sinir küpü ödevler yüzünden tartışmışlar
Bende artık kendimi iyice yük gibi hissediyorum mutfak batık bir erkek asla bir kadın gibi olamıyor ocağı temizlemem tezgahı lavaboya silmem lazım yapamıyorum. Evin direği kadın yani anne. Anne çöktü mü ev de çöküyor. Rabbim çoluk çocuk hatrına yüzümüze baksın şifalalr versin hepimize.Bizdede aynı cnm babası gel ders çalışalım dese başlıyor ağlamaya eşimde artık yoruldu maddi manevi biliyorum çokta farkındayım herkesi yorduğumun
Ben hiç çıkamıyorum evden... Hergün eşimin çocukların gözlerine bakıp ağlıyorum çocuklarda Bi garip oldu artık herşeye ağlıyorlarKendimi öyle suçlu öyle kötü hissettim ki ne olur rabbim şifa versin cümlemize tek ben olsam neyse ev ocak çoluk çocuk da perişan evde anne ne kadar önemli...
Evet ilaç kullanırken de oldu dedemi pandemide sokağa çıkma yasağında kaybettik kaç gün öylece yattım yataktan çıkmadım bazen duyduğum haberlerle ilaç kullanırken de oluyor maalesef sanırım kendimizi daha çok geliştirmeliyiz buna inanıyorum artıkNiloya ilaçlarını kullanırken de hastalanıyor musun? Benim tekrarlarım hep ilaç kademeli azaltılıp kesildikten belli bir süre sonra geldi. İlaç kullanırken iyiydim ama bu sefer 21 gün oldu hala düzelemedim. Bu gün illkkez dışarı çıktım ilaç yazdırdım eczaeneye gittim markete gittim çok zor geldi hepsi ama sürüne sürüne de olsa yapmaya çalıştım.
Bende hiç çıkamıyorum sadece dr a giderken çıktım son 20 günde illkez bugün ilaç almaya gideyim dedim ama gitmez olaydım kendime güvenim gelir çabalamak iyi olur dedim ama yapamıyorum çok zorlandım kazaya kurban gidiyordum az kalsın. Zorlamak da iyi değil demekki daha kötü hissediyorum şuan yapamadığım için topluma katılamadığım en basit şeyleri yapamadığım için...Ben hiç çıkamıyorum evden... Hergün eşimin çocukların gözlerine bakıp ağlıyorum çocuklarda Bi garip oldu artık herşeye ağlıyorlar
Bugün çok zorladım kendimi niloya ama iyi gelmedi yapamadığımı görünce daha da dağıldım...Evet ilaç kullanırken de oldu dedemi pandemide sokağa çıkma yasağında kaybettik kaç gün öylece yattım yataktan çıkmadım bazen duyduğum haberlerle ilaç kullanırken de oluyor maalesef sanırım kendimizi daha çok geliştirmeliyiz buna inanıyorum artık
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?