- 16 Temmuz 2018
- 161
- 297
- 18
- 35
- Konu Sahibi dandiktavsan
-
- #1
Kızlar merhaba.
29 yaşındayım. 1 yıl bile sürmedi evliliğim 5 yıl önce boşandım. Sebebi aldatılmamdı.
Ben çok pişmanım boşandığım için. Hem de 5 yıldır hergün annem&babam yüzüme vuruyor.
Bu süreç içerisinde zaten zor birine güvendim. Zorla nişan yaptırdı. Nikaha 10 gün kala eski eşiyle barıştı. Beni terk etti.
Aradan 5 ay geçti başkasıyla tanıştım. Ne kadar hızlıyım değil mi? Karşıma kim çıkarsa çıksın evlenip bu evden kurtulmam gerek. Ben akıl sağlımı ve sabrımı kaybettim artık.
Bu sabah babam beni yumruklamaya kalktı. Üzerine annemden hakaret, kardeşimden tokat yedim.
Sabahleyin annem bana ekonomik kriz olduğunu, maaşımı fuzuli şeylere harcamamamı , yoksa odamdaki kalorfer peteğini açmayacağını söyledi.
2200 TL maaş alıyorum. 150 Tl kendime ayırıyorum. Telefonuma kontür yüklüyorum. Kişisel ihtiyaçlar vs.Geriye kalan tüm maaşımı babama veriyorum.
Havalar soğudu. Kazaklarım fena halde eskidi ve tülerdi. Zaten ucuz kazak alıyordum, onlar da eridi bildiğiniz.
Bir tane kazak aldım diye işitmediğim hakaret kalmadı.
Bu benim maaşım. İstediğimi yaparım dedim. Annem de bana yüklendi. Kardeşim de anneme sesimi yükseltemeyeceğimi, yoksa kemiklerimi kıracağını söyledi. Ben de iyice kontrolden çıktım. Sabahın 6'sı düşünün. İşe gitmek için hazırlanıyorum telaş halindeyim.
Kardeşim agresifleşti. Televizyonun sesini son ses açtı. Bütün apartman çınlıyor ama gürültüden.
Babam geldi hemen, üzerime yürüyor. Sen susacaksın diye bağırdı.
O anda kardeşim hakaret ederek elindeki çay dolu kupayı yere fırlattı. Ben de ağzımı açmadım, işaret parmağımla kardeşimi işaret ettim bak ne yapıyor anlamında sessizce işaret ettim.
Kahvaltı etmeden, ağlayarak evden çıktım.
Annem arkamdan bağırdı, sana koca dayanmaz diye.
Ayrı eve çıkma şansım yok. Rahat bırakmazlar burada.
İş yerinde mutsuzum.
Eve gidesim yok.
Erkek arkadaşım da evlenmemiz 1 yılı bulur dedi. Biraz ağzını aradım.
Bir kez daha aldatılırsam asla boşanmayacağım.
Maaşımdan tek bir kuruş dahi artık vermem. Birikim yapıp evlenmek zorundayım.
O kadar yalnızım ki, konuşacak hiç kimsem yok.
Herhangi bir adamla, öylesine evlenmek istiyorum.
29 yaşındayım. 1 yıl bile sürmedi evliliğim 5 yıl önce boşandım. Sebebi aldatılmamdı.
Ben çok pişmanım boşandığım için. Hem de 5 yıldır hergün annem&babam yüzüme vuruyor.
Bu süreç içerisinde zaten zor birine güvendim. Zorla nişan yaptırdı. Nikaha 10 gün kala eski eşiyle barıştı. Beni terk etti.
Aradan 5 ay geçti başkasıyla tanıştım. Ne kadar hızlıyım değil mi? Karşıma kim çıkarsa çıksın evlenip bu evden kurtulmam gerek. Ben akıl sağlımı ve sabrımı kaybettim artık.
Bu sabah babam beni yumruklamaya kalktı. Üzerine annemden hakaret, kardeşimden tokat yedim.
Sabahleyin annem bana ekonomik kriz olduğunu, maaşımı fuzuli şeylere harcamamamı , yoksa odamdaki kalorfer peteğini açmayacağını söyledi.
2200 TL maaş alıyorum. 150 Tl kendime ayırıyorum. Telefonuma kontür yüklüyorum. Kişisel ihtiyaçlar vs.Geriye kalan tüm maaşımı babama veriyorum.
Havalar soğudu. Kazaklarım fena halde eskidi ve tülerdi. Zaten ucuz kazak alıyordum, onlar da eridi bildiğiniz.
Bir tane kazak aldım diye işitmediğim hakaret kalmadı.
Bu benim maaşım. İstediğimi yaparım dedim. Annem de bana yüklendi. Kardeşim de anneme sesimi yükseltemeyeceğimi, yoksa kemiklerimi kıracağını söyledi. Ben de iyice kontrolden çıktım. Sabahın 6'sı düşünün. İşe gitmek için hazırlanıyorum telaş halindeyim.
Kardeşim agresifleşti. Televizyonun sesini son ses açtı. Bütün apartman çınlıyor ama gürültüden.
Babam geldi hemen, üzerime yürüyor. Sen susacaksın diye bağırdı.
O anda kardeşim hakaret ederek elindeki çay dolu kupayı yere fırlattı. Ben de ağzımı açmadım, işaret parmağımla kardeşimi işaret ettim bak ne yapıyor anlamında sessizce işaret ettim.
Kahvaltı etmeden, ağlayarak evden çıktım.
Annem arkamdan bağırdı, sana koca dayanmaz diye.
Ayrı eve çıkma şansım yok. Rahat bırakmazlar burada.
İş yerinde mutsuzum.
Eve gidesim yok.
Erkek arkadaşım da evlenmemiz 1 yılı bulur dedi. Biraz ağzını aradım.
Bir kez daha aldatılırsam asla boşanmayacağım.
Maaşımdan tek bir kuruş dahi artık vermem. Birikim yapıp evlenmek zorundayım.
O kadar yalnızım ki, konuşacak hiç kimsem yok.
Herhangi bir adamla, öylesine evlenmek istiyorum.