evet oldu hemde neler neler oldu.. tüm gün beraberdik bi çok şey konuştuk o hayatını bilmediklerimi anlattı bende ona anlattım herşeyi aramızda bilinmeyen bir şey kalmadı.. onun ne kadar mükemmel biri olduğunu bi kez daha anladım. açıkca bazı şeyleri soramadım yine ama o anladı bakışlarımdan ve açıklamasını yaptı. keşke öğrencim olarak tanımasaydım bi yabancı olsaydın da tesadüfen karşılaşıp tanışsaydık ya da üniversite ortamında tanısaydım seni o zaman herşey bambaşka olurdu böyle olmak zorunda kalmazdık ama bazı kurallar var yıkılmıyor dedi
bişi diyemedim benim sustuğumu görünce kapatalım bu konuyu tamam dedi. bana öyle güzel bakıyodu ki aynı benim ona baktığım gibiydi ne zaman ona baksam bana bakarken yakaladım. sonra ben sordum madem imkansız siz söyleyin ne yapayım nasıl unutayım dedim oda belki imkansız değildir ama önünde daha başında olduğun bi hayat var dedi karşına başka başka insanlar çıkıcak üniversite okuycaksın o zamanda duyguların aynı kalır mı dedi sonrada sustu.. ayrılma zamanı geldiğinde ikimizde çok kötü olduk bi sarılışı vardı ki
gözleri doldu onu öyle görünce kendimi tutmasam ağlıycaktım hıçkıra hıçkıra böyle yaparsanız gidemem ama dedim 'gitme' dedi keşke daha fazla kalabilseydin dedi sevdiğini söyledi bende söyledim.. akşamda uzun uzun konuştuk ve şunu anladım ki onun korkusu benim çok genç olmam ve duygularımın değişebileceği hayatıma girmeye korkuyo bana haksızlık yapıcağnı düşünüyo.. kendini yanıma yakıştıramıyo yaşlı görüyo böyle olmadığını söyledim ama tek korkusu bu işte duygularına gelince bugün emin oldum sevdiğine bakışlarından tavırlarından belliydi herşey. şimdi yapılcak şey zamana bırakmak onun da daha fazla dayanabileceğini sanmıyorum. durum bu bakalım ne olucak bundan sonra..