Çok üzüldüm yazdıklarınızı okurkenFelâket tellalligim benim de annemden .
Herkese herşeyin en kötüsünü söylemem.esim bu konuda çok soylenirdi mesela zamanla anladım anneme nasıl benzediğimi.
Akşama eve babamın gelmesini istemezdim.cunku basit olayları ona anlatıp buyuturdu konuşurdu sürekli. Annem için psikolog önerdiğinde astım hatasını yaptık.. lanetlemedigi kaldı .babama soyledik babam da annemden cekiniyor .ruh hastasi ne yazikki annem.evdeki herkesin psikolojisini bozdu .olmayan olayları anlatıp işin içine abartı katması da çabası. Teyzemin kizi bize geldi kalmaya univeriste doneminde giderken iyki teyzem annem değil ayy nasıl yapıyorsunuz demişti.
Herşeye karışır.ve sonra ne der ben asla bireyinize karışmam der.yemin ederim bunu diyor sonra..
Omurluk travma bıraktı annem ,metroda otobüste yolda is yerinde nerde bi görsem ki anne kiz ilişkisi gözlerim dolar..
Kendi kızıma öyle olmamak icon uğraşıyorum ama ne acı biliyor musunuz.anneme benziyorum huylarım aynı.can çalışıyorum değiştirmek için. Çok uğraşıyorum.o an kendimden tiksiniyorum.
Daha da acı ne biliyor musunuz ,Annem kendinden çok daha hasta ablamı yetiştirdi Ablam aşırı hasta ruh hastası onun yüzünden. Eve gelmiyor bizle görüşmüyor evden erkenden cıktı gitti evlenmiş sonradan öğrendik. Karakteri çok bozuk kimseyle anlaşamıyor . Yakın çevremle tanistirdim bi kaç kez. Bu insan normal değil dediler ilk görüşten sonra biz sana demedik çok çekindik.o iyi değil psikolojisi bozuk dediler. Ben o kadar alışmışım ki onun o hallerine ..dışardan ilk bakan gözüm ne olduğunu unutmusum. Toplum içinde ne konusacagini bilmez.inat ve hırsla dolu. Kibirle arkadaş. Kimseyi beğenmez. Aynı annem
Kendinden çok daha üstün bi canavar yetiştirdi. Bende bir de abla travması var .çocukluğum bk gibi gecti. Cocukken anlayamadim ablam neden boyle ,surekli kavga ederdi herkesle annmele babamla bizle, arkadaslariyla , beni kotuler elestirir herkesi kotulerdi.
Ben bi kaç aylığına değil bir ömür maruz kaldım annemin ruh hastası hareketlerine ve ablam gibi olmaktan kol payı kurtuldum .yatili okula gittim kendi isteğimle.lisede evden kaçtım.diasriyi gördüm.insanlari aileleri,evlerinde insanların nasıl olduğunu. Kıyaslama yapabildim. Kendimden bi tane daha aradım arkadaşlarım içinde. Delirmemek için hayatta kalmak için ağlayarak zihnimde sürekli sebep aradım çözüm aradım.bi kucuk de olsa sebep aradim durdum.bulamadun yaş 38.
Iyi olmaya çalıştım yine kötü oldum ..ne yaptıysam olmadı ama kabulleniyorum galiba işte bu rahatlatıyor benim gibi insnalrla konuştukça rahatlıyorum.elbette aynı yasanmisliklarin olması uzuyor karşı tarafın acısını içinde aynen hissediyorum çünkü ama kendimi bulmak sevindiriyor .yalniz olmak dünyanın en kötü şeyi çünkü. Kalpten sarılıyorum benim gibi olana.yuzum hep güldü dışardan herkes ne kadar komik eğlenceli birisin dedi.ucim hep ağladı ..buralardan yazarak anlatıyorum hicbir akrabama soyleyemecegim şeyleri...
Camasir mevzusunda hic empati yapmayip verseniz yorulsada yapsaydi daha iyiymiş sizin acinizdan bir ton tantana dinleyeceginize. Bir yandan da ne guzel dedim okurken kiyafetlerini yikayip utuleyilp vericek. Benimde bazi kiyafetlerim annemde al bunlari diyor her gittigimde az az aliyorum asla orda yikayip utulemeye ugrasmaz git evinde yap bana is cikarma der :)Aynısı aynısı...
Annemi dışardan birinden dinlesen.sizin anneniz ne kadar eğlenceli ne kadar düzgün ne kadar temiz titiz sizi ne kadar düşünüyor diyor.disardan kesinlikle melek gibi görüyorlar.
Annem de her fırsatta onu eleştirdiğimiz ya da bu böyle olmasa daha iyi dediğimiz herseyde bize burdan vurur.evi kirli gördünüz mü bir gün donlarınizi bile yıkıyorum temizliyorum. Hergun yemek yapıyorum her yerim ağrısa bile..Gerçekten bunları söylerken de biz ne berbat çocuklarız kimbilir diye düşünüyorsunuz değil mi ..
Keşke keşke annem psi bir kadın olsaydı evde hergun yemek pişmeseydi ama bize satımdaydı mesela birgün bile sarıldığını hatırlamam.uğurlamalarda sarılmalar hariç.
BBirgüngüzel.kizim demedi mesela.burnum büyük diye lakap taktı.cocukluktan itibaren bu lakapla zaten tüm çocukluğum çirkin ozguvensiz olduğumu kendime söyleyerek geçti.
Tüm okul arkadaşlarımın veli toplantisinda annesi uzaktan gelirken kosarlardi sarilmaya..bizimki sanki eltisini gormus gobo oluyor.babam da ayni malesef. Ama sorsan kimseyi begenmezler ,o acik secik kadin ,şu insanlar namaz kilmaz bilmem ne ... o elestirdikleri insanlarin yuvalarindaki huzur evlatlariyla olan samimiyetlerine hayrandim geceleyin yatagimda aglrdim hatirlayip hatirlayip.yastigim sırılsıklam olurdu.
Sorsan muhafazakar bir aile..Ama 5 kardeş birbine sarılmayı sevmeyi bilmez. Ya 5 çocuk 5 bak.hocbirimiz de o sevgi bağı yok. Üzülüyorum niye. Yabancı geliyor sarılmak. Bi tanem ablam abim demek.canim kardeşim çok özledim seni demek boynuna sarılmak 5 imizde de yok.
Çocukluğum bu travmayla geçti.sindi atlatmaya çalışıyorum ama tekrar aynı mevzular su yüzü çıkıyor.bitmiyor .
Bir daha asla eşimle de gelmeyi düşünmüyorum ara ara yazicam eşimi de darlayip durdu. Eşim de sıkıldı. Küstü yemek yemedi koca kadın 60 yaşında.
Keşke hiç doğmasaydım dedirtecek bir ailede büyüdüm.surekli dışarıya özendim durdum. Lisede arkadasimin annesi evine gittogimizde arkadaşının sacini elleriyle oksadi diye Gunlerce agladim.ne büyük bir eksikliğim var benim diye. ..
Yıkamayı istemesi güzel annem diretmesi ve inatlaşması kötü, sonra hakaret edip ne pissin ne söylesin ne böylesin diye uzatması insani çileden çıkarıyor mevzu çamaşır değil her olayı uzatnasiCamasir mevzusunda hic empati yapmayip verseniz yorulsada yapsaydi daha iyiymiş sizin acinizdan bir ton tantana dinleyeceginize. Bir yandan da ne guzel dedim okurken kiyafetlerini yikayip utuleyilp vericek. Benimde bazi kiyafetlerim annemde al bunlari diyor her gittigimde az az aliyorum asla orda yikayip utulemeye ugrasmaz git evinde yap bana is cikarma der :)
38 yaşındasınız, bilmem kaç yıl önce o evden çıkmışsınız bir anda aklınıza dolabınızdaki elbiseler mi geldi ? Üstelik giyip giymeyeceğiniz bile belli değil. Annekız çok ilginçsiniz.Az önce annemin evine geldim ,ama dolabımdan kıyafet alamadım bilin bakalım.niye
Dolabı açtığımda annem dolabın önüne geçip dur ben gostereyim dedi.ben uzun zamandır eve gelmedigmden dolayı hurçlara koymuş nerde ne var biliyor.okey dedim bisey demedim.
Ama ben hepsine zaten açıp bakıcam anne vs dedim .evime götürmek istiyorum bi kıyafet ama annem bunu yıkayayım ütuleyeyim dedi buraya kadar herşey normal değil mi..
Ben de gerek yok yıkamaya gerek yok , giymicem bunu alayım burdan gitsin belki giyerim diye alıyorum. Daha alacagim cok sey var hem valizde zaten kırışacak tekrar eve götürüp yıkarım bakarım tek tek .annem de naftalin kokuyir yikayayim dedi.ben de yok gerek yok ben dolaba bile asmam belki götürüp kendim.yikarim dedim.
Yine herşey normal .ama ısrarı bitmiyor.
Içimden diyorum tmm temiz olsun istiyor.
sonra gitmiyor dolabın önünden geldi ve diyor ki :.
Ver yikiycam pis olma temiz ol .
Ben de dedim; anne belki giyerim belki giymem bi eve gotureyim.hepsini ayrı ayrı temizlerim tmm.israr etme artık elbiselerimi seçeyim dur bi bakayım şunlara.
Sonra annem birden sesini yükseltti sen ne pissin ne söylesin ne böylesin. Ne fenasın.ellerini dizine vuruyor yüzü sekil değiştiriyor bunları söylerken....bitmiyor arkadaşlar.
Ben de :Anne ne oluyor ya 38 yaşındayım dolabından kıyafet alamıyorum şu duruma bakın
Hasbinalaalllah .dedim
Annem bana laf saydı gitti. Eşim duydu.ne kavga ediyorsunuz diyor.annem eşimi karşısına aldı ben diyorum temiz olsun yıkayayım.bana nasıl hakaret etti diyor .
.(hakaret!!!!!!)))
Anlatıyor da anlatıyor.....
Arkadaşlar ben bu evden deli çıkmadan nasıl başarıcam gerçekten bi daha gelmek istemiyorum .yollar önce ki aynı bktan mevzuları böyle büyütüp ağlardı babama anlatırdı o günler aklıma geldi....iyiki yıllar once evden gtmisim dedim.
Dolabını bıraktım geldim oturdum.38 yaşındayım öğretmenim. Ne zor insanlarla iletişim kurdum ama annem zerre değişmiyor.
Bu arada bıraksaydın yıkasaydı diyecek olanlar için hergun heryeri ağrıyor annemin.yeni her sabah uyandığımda yattığında sürekli ağrılarından bahsediyor dün şunu yaptim ya şuram ağrıdı buram ağrıdı diyor.utu vs gibi söyleyeceği bisey asla yaptırmak istemedim.
Bir de bu yaşımıza kadar annemizi tanıyoruz herşeye susarak böyle oldu zaten.susa susa sürekli bizi ilkokul çocuğuna çevirdi arafa biseye itiraz etsek böyle oluyor sonucu.
38 yaşındasınız, bilmem kaç yıl önce o evden çıkmışsınız bir anda aklınıza dolabınızdaki elbiseler mi geldi ? Üstelik giyip giymeyeceğiniz bile belli değil. Annekız çok ilginçsiniz.evimize ugrayamadik10 yıldır.babam hastaydi hastanelerde şehir şehir kalmakla geçti omurumuz hastaneye yakın bi ev tutmuştuk en son.bu eve bi kaç kez gelip gittik tabi ama zaruri ihtiyaçlar babam annem için vs.
Babam agir hasta başka şehirde ev tuttuk hastaneye yakın annem de orda kalıyordu.iki evimiz oldu sonra bu eve gelemedik çok.annem babanın Yanina gidip geliyordu.sehir şehir hastane hastane dolaştık.eve eşya vs almaya gelip gittik arada temizlik vs .onun dışında kalan eşyalarla çok ilgilenemedik mevzulardan. umarim böyle ilginç şeylere siz maruz kalmazsınız.38 yaşındasınız, bilmem kaç yıl önce o evden çıkmışsınız bir anda aklınıza dolabınızdaki elbiseler mi geldi ? Üstelik giyip giymeyeceğiniz bile belli değil. Annekız çok ilginçsiniz.
Sizi çok iyi anlıyorum dedikleriniz yaptim o yollardan da geçtik.ben pişman olmam asla dediginiz gibi değil malesef annemin durumu..benim lisede saçlarım bembeyaz geliyordu arkadaşlarım şaşırıyordu herkes soruyordu genetik mi diye.degilBenim annem de cocukken bana eltisi gibi davranırdı resmen.ama sonra birgün konusurken ben anne görmedim herkes beni itip kaktı vs dedi ve o kendince çok iyi annelik etti.yani gördüklerinden kaynaklı.benim annemi mesela lisede okuldan almışlar vs.yani annenize nolur kızmayım,gönlünü alın.ileride o kavgaları özlersiniz..he deyin ne olacak bu yaştan sonra düzelse hatasını anlasa nolacak?hata yaptım vs diye üzülecek.gidip kocaman sarılın anneniz hayatta.siz çocuğunuza yapmayın.çünkü insan eninde sonunda kendine yapılanı yapıyor.annenizin gönlünü alın lütfen
Amin.Babam agir hasta başka şehirde ev tuttuk hastaneye yakın annem de orda kalıyordu.iki evimiz oldu sonra bu eve gelemedik çok.annem babanın Yanina gidip geliyordu.sehir şehir hastane hastane dolaştık.eve eşya vs almaya gelip gittik arada temizlik vs .onun dışında kalan eşyalarla çok ilgilenemedik mevzulardan. umarim böyle ilginç şeylere siz maruz kalmazsınız.
Offf kahroldum . Yemin ederim ablam da aynısını yapacak diye ömrüm korkuyla geçti.kac kere ben intihar edicem diye bana haber verdi ben cocuktum.korkardim hep .şimdi hatırladımÇok üzüldüm yazdıklarınızı okurkenKendi travmalarımla yüzleşecek gücüm olsa inanın daha neler anlatırdım ama güçlü değilim.Belki benden bir parça daha kendinizi şanslı hissedersiniz diye biraz bahsedeyim.. Kardeşim 2017 de intihar etti. Diyemem ki%100 annem yüzünden ama en en en büyük faktör o. Çocukluğumuzu gençliğimizi hayatımızı çaldı!! Kardeşim artık dayanamadı. Bende yanında değildim önce üniveriste sonra memurluk tek başına mücadele edemedi Kardeşim intihar mektubunda hepimizle vedalaştı. Karnımda henüz doğmamış bebeğimle bile. Ama anneme tek bir satır tek bir kelime bile yazmamış. O zaman facebook daha popülerdi profil fotoğrafına ikimizi koymuş, arka plana da babamla fotoğrafını koymuş. Yıllardır açar açar bakar annem. Öyle büyük bir acı yaşadık ki ister istemez ona acıyorum çünkü acınası bir halde. Tek evladı ben kaldığım için tüm enerjisini bana yöneltti iyice deliriyorum bir bilseniz. Elimde olmayan şeylerle mücadele etmeyi kestim. Onu asla değiştiremem. Allah'tan tek bir dileğim var, belki ne kadar kötü bir insansın diye düşünenler olabilir tek istediğim elden ayaktan düşmeden versin canını.. Ben annesine cani gönülden bakacak bir evlat değilim malesef. Onu yüz üstü de bırakmayacağım için acılarıma yenileri eklenecek sadece ve bundan çok korkuyorum..
Çok duygulandım msjına sende ne zaman istersen bana yazabilirsin. İyi bir dinleyiciyimdir.8 yıl oldu kardeşimi kaybedeli uzun süre hiç kimseyle konuşamadım. Çok çok ağır bir depresyon yaşadım. Başka yenilgilerim hayat yorgunluklarımda oldu. Şimdi nispeten daha iyiyim. Bir şekilde hayat devam ediyor. Başka sorumluluklarım rollerimde var. En başta anneyim, eşim, öğretmenim kendime acımayı bir kenara bıraktım çünkü sonu gelmiyor. Sahip olduklarıma odaklanmaya çalışıyorum. Yıllar sonra onca tedavilerin sonunda annelik heyacanı yaşıyorum şu sıraOfff kahroldum . Yemin ederim ablam da aynısını yapacak diye ömrüm korkuyla geçti.kac kere ben intihar edicem diye bana haber verdi ben cocuktum.korkardim hep .şimdi hatırladım
Yazdigin için teşekkür ederim içini döktüğün için içini özelini açmaya değer bulduğun için beni ve ruh halimi... gerçekten ağır travmanı acmak istememe rağmen benim acıma ortak olmak için yazman çok kıymetli.
Acıni hislerini korkularıni birebir degilse bile needeyse birebire yakin cok yasadim.sende kendini yalniz hissetme lutfen.
Ben de psikologlara gittim ama inan bazen surda daha rahat anlatıyorum kendimi .döküp sacabiliyorum ..cok zOr yaşadıkların asla yalniz hissetme istediğin zman bana yaz. Kafanı şişirmem böyle çok konsutuguma yazdığıma bakma ben yıllardır susmayi ogrendim. Arada boyle oluyorum .içini dok ne zman istersen ağla, çünkü bazı teselli cümleleri komik geliyor bana.acimi hissetmeyen insanlardan samimiyetsiz teselli cümlesi duymaktan yıldım
.
ağla istediğimde yaz istediğinde istediğinde hic konuşma ama yalniz değilsin ben de burdayım sarılıyorum sana bunu bil.
Çok doğru, seninle tanıştığıma mutlu oldum burdaki çoğu arkadaş da bak benzer şeyleri yaşamış, gerçekten bazı psikolog tavsiyeleri yerine burdaki insanların sizleri bana daha doğru geliyor. Bak iyiki seni de tanıdım burdan.Çok duygulandım msjına sende ne zaman istersen bana yazabilirsin. İyi bir dinleyiciyimdir.8 yıl oldu kardeşimi kaybedeli uzun süre hiç kimseyle konuşamadım. Çok çok ağır bir depresyon yaşadım. Başka yenilgilerim hayat yorgunluklarımda oldu. Şimdi nispeten daha iyiyim. Bir şekilde hayat devam ediyor. Başka sorumluluklarım rollerimde var. En başta anneyim, eşim, öğretmenim kendime acımayı bir kenara bıraktım çünkü sonu gelmiyor. Sahip olduklarıma odaklanmaya çalışıyorum. Yıllar sonra onca tedavilerin sonunda annelik heyacanı yaşıyorum şu sırabaşka türlü bir yaşam istermiydim hem de çok. Öyle kırgınlıklarım var ki telafisi mümkün değil. Bu da benim hayattaki sınavım elden ne gelir. Annenizi değiştirmeniz mümkün değil bunu kabullenmek lazım öncelikle. Buradan hiç bir tavsiye hiç bir yorum size ilaç olmaz. O evdeki huzursuzluğu mutsuzluğu kimse bilemez sizi anlayamaz. Hele ki ailesiyle sağlıklı mutlu ilişkileri olan insanların bizim gibileri anlaması asla mümkün değil. Eşimize evladımıza sarılıp yolumuza devam edeceğiz. Artık bizim de bir ailemiz var
Çok doğru, seninle tanıştığıma mutlu oldum burdaki çoğu arkadaş da bak benzer şeyleri yaşamış, gerçekten bazı psikolog tavsiyeleri yerine burdaki insanların sizleri bana daha doğru geliyor. Bak iyiki seni de tanıdım burdan.
Ilaç anneyi değiştirmek değil kesinlikle değiştirmeye çalışmak yada ona doğruyu aslında olması söylenmesi gerekenin ne olması gerektiğini anlatmak değil ilaç. Kabullenmek ilaç.ve karışmamak.susmak .onaylamak .ve kısa süreli o duruma maruz kalmak
Yani annemin yanında uzun süre kalırsam karakterim değişiyor sinirlerim bozuluyor. Kendime inancım özgüvenim bitiyor resmen. Moral bulmaya değil daha da kötü olmaya geliyorum sanki.
Eşimle hiç gelmek istemiyorum annemin yanına artık mesela. Aslında zaten gelmeyecektim ama kahretsin ki hep bi şans daha daha belki şimdi yapmaz olmaz diye diye kendimi kandırdım.
Ben çok iyi bilirim o şansları ah ahh sonu hep hüsran. Evladını kaybettikten sonra bile değişmeyen insan bir daha hiç değişmez acı bir tecrübeyle bunu kabüllendim. İnşallah kendi annelerimize benzemeyiz çünkü bazı yönlerim çekmiş malesef. Elimden geldiğince kendimi değiştirmeye geliştirmeye çalışıyorum. Bir kaç gün sonra bende aile evinde olacagım yaz boyunca seyrelle cümbüşüÇok doğru, seninle tanıştığıma mutlu oldum burdaki çoğu arkadaş da bak benzer şeyleri yaşamış, gerçekten bazı psikolog tavsiyeleri yerine burdaki insanların sizleri bana daha doğru geliyor. Bak iyiki seni de tanıdım burdan.
Ilaç anneyi değiştirmek değil kesinlikle değiştirmeye çalışmak yada ona doğruyu aslında olması söylenmesi gerekenin ne olması gerektiğini anlatmak değil ilaç. Kabullenmek ilaç.ve karışmamak.susmak .onaylamak .ve kısa süreli o duruma maruz kalmak
Yani annemin yanında uzun süre kalırsam karakterim değişiyor sinirlerim bozuluyor. Kendime inancım özgüvenim bitiyor resmen. Moral bulmaya değil daha da kötü olmaya geliyorum sanki.
Eşimle hiç gelmek istemiyorum annemin yanına artık mesela. Aslında zaten gelmeyecektim ama kahretsin ki hep bi şans daha daha belki şimdi yapmaz olmaz diye diye kendimi kandırdım.
Annem saolsun bir tane eşyamı bırakmadı al hepsini git dedi.o nedenle no problemAz önce annemin evine geldim ,ama dolabımdan kıyafet alamadım bilin bakalım.niye
Dolabı açtığımda annem dolabın önüne geçip dur ben gostereyim dedi.ben uzun zamandır eve gelmedigmden dolayı hurçlara koymuş nerde ne var biliyor.okey dedim bisey demedim.
Ama ben hepsine zaten açıp bakıcam anne vs dedim .evime götürmek istiyorum bi kıyafet ama annem bunu yıkayayım ütuleyeyim dedi buraya kadar herşey normal değil mi..
Ben de gerek yok yıkamaya gerek yok , giymicem bunu alayım burdan gitsin belki giyerim diye alıyorum. Daha alacagim cok sey var hem valizde zaten kırışacak tekrar eve götürüp yıkarım bakarım tek tek .annem de naftalin kokuyir yikayayim dedi.ben de yok gerek yok ben dolaba bile asmam belki götürüp kendim.yikarim dedim.
Yine herşey normal .ama ısrarı bitmiyor.
Içimden diyorum tmm temiz olsun istiyor.
sonra gitmiyor dolabın önünden geldi ve diyor ki :.
Ver yikiycam pis olma temiz ol .
Ben de dedim; anne belki giyerim belki giymem bi eve gotureyim.hepsini ayrı ayrı temizlerim tmm.israr etme artık elbiselerimi seçeyim dur bi bakayım şunlara.
Sonra annem birden sesini yükseltti sen ne pissin ne söylesin ne böylesin. Ne fenasın.ellerini dizine vuruyor yüzü sekil değiştiriyor bunları söylerken....bitmiyor arkadaşlar.
Ben de :Anne ne oluyor ya 38 yaşındayım dolabından kıyafet alamıyorum şu duruma bakın
Hasbinalaalllah .dedim
Annem bana laf saydı gitti. Eşim duydu.ne kavga ediyorsunuz diyor.annem eşimi karşısına aldı ben diyorum temiz olsun yıkayayım.bana nasıl hakaret etti diyor .
.(hakaret!!!!!!)))
Anlatıyor da anlatıyor.....
Arkadaşlar ben bu evden deli çıkmadan nasıl başarıcam gerçekten bi daha gelmek istemiyorum .yollar önce ki aynı bktan mevzuları böyle büyütüp ağlardı babama anlatırdı o günler aklıma geldi....iyiki yıllar once evden gtmisim dedim.
Dolabını bıraktım geldim oturdum.38 yaşındayım öğretmenim. Ne zor insanlarla iletişim kurdum ama annem zerre değişmiyor.
Bu arada bıraksaydın yıkasaydı diyecek olanlar için hergun heryeri ağrıyor annemin.yeni her sabah uyandığımda yattığında sürekli ağrılarından bahsediyor dün şunu yaptim ya şuram ağrıdı buram ağrıdı diyor.utu vs gibi söyleyeceği bisey asla yaptırmak istemedim.
Bir de bu yaşımıza kadar annemizi tanıyoruz herşeye susarak böyle oldu zaten.susa susa sürekli bizi ilkokul çocuğuna çevirdi arafa biseye itiraz etsek böyle oluyor sonucu.
Hiç iyi değilimben sürekli buna maruz kalıyorum bu şekilde bu evde büyüdüm gençliğim ergenliğim evliliğim sürekli bunalımla gectiBunun için psikolojik destek alıyor musunuz sizde çok fazla etki bırakmış iyi değil durumunuz sanki
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?