Sizi yargılamak asla haddime değil. Hayat sizin, seçim sizin.
Sadece anlamaya çalışıyorum.
Anne olmak istiyorsunuz, tamam. Karşınıza güvenebileceğiniz kişi çıkmamış, tamam.
Anne olmak için kendinize bir yol seçmişsiniz ona da tamam sonuçta sizin hayatınız.
Ancak şu bakış açınızı gerçekten anlayamadım diyorsunuz ki; babası terk edip giden, çocuğunu görmek istemeyen bir sürü baba var, ya benimki de öyle olursa nereden bileceğim?
Peki sadece bu 'ihtimal' olduğu için;
Aşık olup evleneceğiniz bir adamla tanışmanız,
Ondan çocuk sahibi olmanız,
Eşinizin mükemmel bir baba olması,
Çocuğunuzun ilk kahramanı olarak babasını görmesi,
Babasının varlığıyla kendini güvende hissetmesi,
Baba-çocuk ilişkisini izleyip sizin de huzurlu olmanız 'ihtimal' lerini yok mu sayıyorsunuz?
Bu saydığım şeylerin gerçekleşmesi ihtimali, sizin düşündüğünüz 'kötü' baba ihtimalinden daha yüksek değil mi sizce de?
Daha yaşınız da büyük değil.
Ne olursa olsun, baba sevgisini güvenini hissetmek bambaşkadır. Evet, dediğiniz gibi, baba çocuğu hiç görmek istemeyebilir, ilgilenmeyebilir.
Ama bu onun seçimidir. Siz sadece bir 'ihtimal' üzerine yoğunlaşarak, bir bebeğin sizin tercihiniz sonucu babasını bilmeden büyümesini göze alabiliyor musunuz?
Dediğim gibi, asla yargılamıyorum. Sadece farklı bir bakış açısıyla bakmanızı istedim. Çünkü isteklerimiz çok kuvvetli olduğunda, sağlıklı karar veremeyebiliyoruz.